Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 maja 2023 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Bogdan Tężycki
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Magdalena Hausman

po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2023 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.417 zł (jeden tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

3.  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 193,45 zł (sto dziewięćdziesiąt trzy złote 45/100) tytułem wydatków, których tymczasowo pokrył Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 735/21

UZASADNIENIE

Powód - (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 3 387,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 .03.2021 roku do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał ,że w dniu 23.01.21 roku w wyniku zdarzenia komunikacyjnego uległ uszkodzeniu samochód marki C. (...) o nr rejestracyjnym (...) należący do świadka M. O. (1) a sprawca wypadku posiadał wykupioną polisę OC u pozwanego. Szkoda została zakwalifikowana jako częściowa i ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 8.912,08 zł. W dniu 16.02.2021 roku poszkodowany dokonał cesji praw zbywając na powoda wierzytelność w stosunku do pozwanego z tytułu odszkodowania za koszty naprawy uszkodzonego pojazdu. Według strony powodowej doszło do szkody całkowitej a nie częściowej , ponieważ koszt naprawy oszacowano na kwotę 20.512,33 zł netto , wartość pojazdu przed szkodą na kwotę 17.900,00 zł a wartość wraku na kwotę 5.600,00 , stad też pozwany powinien zapłacić jeszcze kwotę dochodzoną w pozwie ( 17.900,00 – 5600,00 = 12.300,00 – 8.912,08= 3.387,92).

Pozwany – (...) S.A.. z siedzibą w S. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W przypadku powołania biegłego pozwany wskazał na jaką okoliczność winien zostać powołany. Pozwany nie kwestionując swojej odpowiedzialności gwarancyjnej wskazał ,iż przeprowadził postępowanie likwidacyjne , które doprowadziło do ustalenia ,że koszty naprawy 13 letniego samochodu w wysokości 8.912,08 zł pozwalają na przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego sprzed wypadku . W tej wysokości pozwany wypłacił właścicielowi uszkodzonego samochodu należne odszkodowanie. Przy wyliczeniu należnego odszkodowania pozwany uwzględnił wiek pojazdu , stopień wyeksploatowania części oraz prostotę konstrukcji uszkodzonych elementów.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym (k.1).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 23 stycznia 2021 roku pojazd C. (...) nr rej. (...) uczestniczył w kolizji drogowej, w wyniku czego doszło do uszkodzenia ww. pojazdu. Sprawca kolizji objęty był ochroną ubezpieczeniową świadczoną przez (...) S.A .z siedzibą w S. . Ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanemu świadkowi M. O. (2) kwotę 8.912,08 zł brutto tytułem odszkodowania a w wyniku sprzedaży wierzytelności dodatkowo 1.000,00 zł.

Dowody : akta szkodowe CA21/6163/21 k.83,

Aneks Nr (...) do umowy cesji z dnia 16.02.2021 roku,k.22.

)

W dniu 16 lutego 2021 roku świadek M. O. (2) przeniósł na (...) sp. z o.o. wierzytelność wynikającą z kolizji z dnia
3 stycznia 2021 roku tj. prawo pozostałej części do odszkodowania z tytułu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu i utraty wartości handlowej pojazdu bądź w zależności od ustalenia wartości pojazdu kosztów naprawy z tytułu różnicy pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym a wartością jego pozostałości wraz z wszelkimi prawami z nią związanymi.

Dowody: umowa cesji z dnia 16 lutego 2021 r. k. 8-8v.,

oświadczenie Vat z dnia 17 lutego 2021 r. - k.9.

aneks nr (...) zawart dnia 16 lutego 2021 r.- k. 22

Pismem z dnia 22 marca 2021 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3.387,92 zł w terminie 5 dni od dnia doręczenia pisma. Jako załącznik do wezwania stanowiła kalkulacja naprawy sporządzona na płycie CD.

Dowód: wezwanie do zapłaty - k. 23.

kalkulacja naprawy – k.24.

Świadek M. O. (2) był właścicielem pojazdu marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Nie był on pierwszym właścicielem i najprawdopodobniej był sprowadzony do kraju z zagranicy. Samochód był samodzielnie serwisowany przez świadka , gdyż miał on odpowiednią wiedzę . Przed kolizją z dnia 23 stycznia 2021 roku dla przedmiotowego samochodu były wykonane trzykrotnie kalkulacje naprawy pojazdu : w dniach 2.06.2015 roku, 27.04.2020 roku i 02.06.2020 roku , co świadczyłoby ,że samochód był co najmniej trzykrotnie uszkodzony. Samochód został naprawiony przez właściciela pojazdu we własnym zakresie systemem gospodarczym bez udziału warsztatu samochodowego .Właściciel samochodu w związku z naprawą szkody z dnia 23.01.2023 roku użył do naprawy zarówno części nowych , jak i używanych.

Dowód: zeznania świadka M. O. (2) - k. 66-66v

opinia biegłego S. D. k. 88-91.

Hipotetyczne koszty naprawy pojazdu marki C. (...) biegły określił na kwotę 11.400,00 zł , przy przyjęciu ,że doszło do szkody całkowitej. Koszt naprawy pojazdu określono w oparciu o średnie stawki warsztatów nieautoryzowanych na rynku (...) przy zastosowaniu nowych , oryginalnych , sygnowanych logo producenta części zamiennych. W II wariancie biegły ustalił koszt naprawy pojazdu przy uwzględnieniu wysokości rabatów na części , materiały i robociznę oraz cen , za które pozwany proponował naprawę pojazdu na kwotę 11.103,54 zł

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. S. D. - k. 86-122.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody
z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach szkody, przesłuchania świadka M. O. (2), a także na podstawie opinii biegłego mgr. inż. S. D..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.
Sąd dał wiarę przesłuchanemu w sprawie świadkowi, ponieważ jego zeznania były spójne
z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd w całości podzielił opinię biegłego S. D., gdyż była ona rzetelna, jasna, kategoryczna oraz niesprzeczna , jednakże w zasadniczej części z przyczyn wskazanych w dalszej części uzasadnienia okazała się nieprzydatna do rozstrzygnięcia sprawy.

W myśl art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Zdaniem Sądu powód wykazał należycie nabycie wierzytelności i posiada legitymację czynną
w niniejszej sprawie. Legitymacja czynna powoda nie była kwestionowana przez pozwanego.

W myśl art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania
za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie z art. 34 ustawa z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2277) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz
lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną
w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Przechodząc do wskazania przyczyn odmowy ochrony prawnej stronie powodowej w niniejszej sprawie należy mocno zaakcentować ,że ugruntowane orzecznictwo Sądu Najwyższego , zgodnie z którym należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać wartości hipotetycznej niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy nie znajdzie automatycznego zastosowania w przypadku zbycia wierzytelności z tytułu odszkodowania nabywcy, który profesjonalnie zajmuje się skupem roszczeń ze szkód komunikacyjnych, w szczególności , gdy poszkodowany dokona naprawy pojazdu w sposób, który w ocenie samego poszkodowanego przywrócił go do stanu poprzedniego. Ugruntowana linia orzecznicza Sądu Najwyższego ma na celu ochronę uzasadnionego interesu poszkodowanego , w szczególności poszkodowanego będącego osobą fizyczną. Z takiej samej ochrony nie mogą korzystać osoby , które jako profesjonaliści zajmują się skupem wierzytelności z tytułu szkód komunikacyjnych . Taka linia prezentowana jest w najnowszym orzecznictwie Sądu Okręgowego w Toruniu ( Vide : wyrok z dnia 23 listopada 2022 roku w sprawie VIII Ca 593/22 , wyrok z dnia 30 grudnia 2022 roku w sprawie VIII Ca 1010/22).

Z jednoznacznych zeznań świadka M. O. (2) wynika ,że naprawy dokonał sam systemem gospodarczym a do naprawy użył również części używane. Obecnie samochód został całkowicie naprawiony i jest w jego posiadaniu . Samochód wprawdzie został zakupiony przez świadka w Polsce , ale wcześniej był sprowadzany z zagranicy . Był on kolejnym właścicielem a przedmiotowy samochód wcześniej uczestniczył w kolizji drogowej . Wypłacone po szkodzie z dnia 23.01.2021 roku odszkodowanie nie wystarczyło na naprawę samochodu., ale nie pamięta jaki był ostateczny koszt naprawy. Z ustaleń Sądu wynikało również ,że przedmiotowy samochód był samochodem starym blisko 13 letnim , nie miał pełnej historii serwisowej, naprawiany był poza autoryzowanymi warsztatami z wykorzystywaniem części nieoryginalnych a nawet z użyciem części używanych w przypadku chociażby ostatniej naprawy. Ponadto z materiału dowodowego nie wynikało, aby świadek M. O. (3) kwestionował wysokość wypłaconego odszkodowania i podejmował działania w celu weryfikacji przyznanej kwoty a także ,że na skutek dokonanej przez siebie naprawy nie przywrócił samochodu do stanu sprzed wypadku.

W kontekście powyższych zeznań i ustaleń Sądu nieuzasadnione jest domaganie się i wykazywanie wysokości odszkodowania w oparciu o kalkulację naprawy przy uwzględnieniu nowych , oryginalnych ,sygnowanych logo producenta części zamiennych. Nieuprawnione jest również ustalenie wysokości odszkodowania metodą dyferencyjną , skoro naprawy de facto przywracającej stan pojazdu sprzed kolizji dokonał sam poszkodowany systemem gospodarczym. Pozwany sam zadecydował się na naprawę i tym samym na rozliczenie szkody jako częściowej. Ciążący na ubezpieczycielu obowiązek odszkodowawczy nie może abstrahować od faktu czy poszkodowany dokonał naprawy oraz czy i jakim kosztem to uczynił . Górną granicę obowiązku naprawienia szkody wyznacza tylko faktyczny , rzeczywisty koszt naprawy a nie hipotetyczny koszt jej naprawienia . Wynika to z zasady ,że w wyniku naprawy szkody przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej nie może dojść do bezpodstawnego wzbogacenia kosztem pozwanego. ( Vide : wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 lutego 2007 , Sygn.akt I ACa 1179/06 ) . Inaczej ujmując wysokość odszkodowania może być ustalana w dwojaki sposób zależnie od tego czy naprawa została wykonana czy też pojazd był nie naprawiany. W momencie zaistnienia zdarzenia wywołującego szkodę w majątku powstaje uszczerbek( (strata w rozumieniu art.361§ 2 k.c. ,której wysokość ustala się dokonując porównania stanu majątku poszkodowanego bezpośrednio przed zdarzeniem wywołującym szkodę i stanu majątku po tym zdarzeniu), którego wartość wyraża kwota odpowiadająca kosztom przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego. Koszty te mogą być ustalane hipotetycznie. W momencie natomiast dokonania naprawy zmienia się charakter szkody. Porównanie majątku poszkodowanego sprzed zdarzenia szkodowego i po nim prowadzi w tej sytuacji do ustalenia, że różnica w majątku nie wynika z faktu uszkodzenia samochodu poszkodowanego , lecz wyraża się wysokością kwoty wydatkowanej na dokonanie naprawy. Skutkiem tego po dokonaniu naprawy nie jest dopuszczalne ustalenia wartości hipotetycznej naprawy samochodu . Strata nie wynika już bowiem z faktu ,że poszkodowany posiada uszkodzony samochód, ale z faktu , że jego majątek został pomniejszony o konkretną kwotę zapłaconą na jego naprawę.

W sytuacji , gdy poszkodowany naprawił samochód a wcześniej nie kwestionował wysokości odszkodowania cesjonariusz powinien udowodnić. zgodnie z rozkładem ciężaru (art.6 k.c.) ,że wypłacone odszkodowanie nie wystarczyło cedentowi dla przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku , jakie rzeczywiste koszty poszkodowany poniósł na naprawę swego samochodu a w przypadku, gdy rzeczywiste koszty naprawy były wyższe od wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania, to o jaką kwotę . Tylko udowodnienie wysokości tej różnicy mogło doprowadzić do uwzględnienia powództwa i tylko w tej wysokości. Opinia biegłego zarówno w wariancie I , jak II nie mogła stanowić skutecznego dowodu do wykazania zasadności dochodzonego roszczenia, nie tylko z tego powodu ,że kalkulacja naprawy była tylko czysto hipotetyczna ,ale także, że do wyceny przyjęto wyłącznie wartości nowych części , tymczasem poszkodowany naprawiał samochód także częściami używanymi.

W tej sytuacji zgłoszone powództwo co do zasady , jak i wysokości jako nieudowodnione należało oddalić.

O kosztach procesu orzeczono teraz w pkt 2. wyroku na podstawie
art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c. zasądzając je od powoda na rzecz pozwanego całość kosztów procesu .Poniesione przez pozwanego koszty procesu wyniosły 1.417,00 zł. Składały się na nie : koszty zastępstwa procesowego (900,00 zł), zaliczka
na biegłego (500,00 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł). Rozstrzygnięcie z pkt 3 uzasadnione jest treścią art.83§ 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sadowych w sprawach cywilnych ( Dz.U. z 2022r , poz.1125).