Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Andrzej Antkiewicz
Protokolant:	st. sekr. sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2017 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w G.

przeciwko małoletniemu N. G. zastępowanemu przez matkę I. G.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie w zakresie żądania zapłaty kwoty 955,01 zł oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 2.144,32 zł od dnia 16 kwietnia 2014 roku do 8 maja 2017 roku, od kwoty 647,96 zł od dnia 30 kwietnia 2014 roku do 8 maja 2017 roku i od kwoty 13,20 zł od dnia 23 maja 2016 roku do 8 maja 2017 roku;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.850,47 zł (jeden tysiąc osiemset pięćdziesiąt złotych 47/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 maja 2017 roku do dnia 14 czerwca 2017 roku, z tym zastrzeżeniem że odpowiedzialność pozwanego za ten dług ogranicza się do stanu czynnego spadku po P. G., przy czym pozwany ponosi za ten dług solidarną odpowiedzialność razem z D. G., od którego zasądzoną ją nakazem zapłaty z 21 lipca 2016 roku w sprawie I Nc 2320/16;

3.  zasądzoną w punkcie 2. należność główną rozkłada na 18 rat, przy czym pierwsza rata w kwocie 150,47 zł, a reszta po 100 zł, płatne do końca każdego miesiąca kalendarzowego począwszy od miesiąca następnego po miesiącu, w którym uprawomocni się wyrok, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

4.  oddala powództwo w pozostałej części;

5.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.317,00 zł (jeden tysiąc trzysta siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu, przy czym do kwoty 942,00 zł pozwany odpowiada za ten dług solidarnie z D. G., od którego zasądzono kwotę 942,00 zł w nakazie zapłaty z 21 lipca 2016 roku w sprawie I Nc 2320/16.

Sygn. akt I C 988/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 czerwca 2017 r.

(...) S.A. w G. wniosła o zasądzenie solidarnie od D. G. i N. G., jako spadkobierców P. G., kwoty 2.805,48 zł z odsetkami ustawowymi od następujących kwot i dat:

- od kwoty 2.144,32 zł (należności z faktury za dostawę prądu wystawionej 14 marca 2014 r. na rzecz spadkodawcy) od dnia 16 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 647,96 zł (należności z faktury za energię elektryczną dostarczoną do zakładu usługowego prowadzonego przez spadkodawcę, wystawionej 29 kwietnia 2014 r.) od dnia 30 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 13,20 zł (skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w płatności należności z wcześniejszej faktury z datą płatności 17 lutego 2014 r.) od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W pozwie wskazano, że dochodzona należność dotyczy zapłaty za energię elektryczną dostarczoną do lokalu w G., w którym spadkodawca prowadził usługi. Dodano, że P. G. zmarł 21 maja 2014 r., a spadek po nim nabyli pozwani.

Nakazem zapłaty z 21 lipca 2016 r. wydanym w postępowaniu upominawczym referendarz sądowy nakazał pozwanym, aby zapłacili solidarnie żądaną kwotę wraz z odsetkami (k. 36 akt). Nakaz uprawomocnił się wobec D. G..

Matka małoletniego N. G. wniosła w imieniu syna sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. Wniosła o rozłożenie zadłużenia na 38 rat po 100 zł miesięcznie (k. 53-54 akt).

Przed rozpoczęciem rozprawy, pismem z dnia 25 maja 2017 r. powódka cofnęła częściowo pozew, tj. w zakresie kwoty 1.692,50 zł, uiszczonej w toku procesu, wskazując, że została ona zarachowana następująco: 955,01 zł na należność główną z faktury wystawionej 14 marca 2014 r. oraz 737,49 zł na odsetki ustawowe od obu faktur od dnia wymagalności do dnia wpłaty i od noty odsetkowej od dnia wniesienia pozwu do dnia wpłaty. W konsekwencji powódka wniosła o zasądzenie kwoty 1.850,47 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 maja 2017 r. do dnia zapłaty (k. 77-78 akt).

Na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. matka małoletniego pozwanego wyraziła zgodę na cofniecie pozwu (k. 81 akt).

Sprawa została rozpoznana w postepowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódkę i P. G. łączyła umowa kompleksowa sprzedaży energii elektrycznej z dnia 13 maja 2009 r., na mocy której powódka miała sprzedawać energię elektryczną i zapewnić usługę dystrybucyjną P. G. do lokalu usługowego w G. przy ul. (...), a odbiorca energii zobowiązany był do zapłaty należności za dostarczoną energię.

Dowód: umowa kompleksowa – k. 13-13v akt

W dniu 14 marca 2014 r. powódka wystawiła fakturę na P. G. obejmującą zużycie energii elektrycznej w opisanym wyżej lokalu za okres od 13 stycznia
2014 r. do 8 marca 2014 r. Faktura opiewała na kwotę 2.144,32 zł i miała być zapłacona do 15 kwietnia 2014 r.

Dowód: faktura – k. 20-20v akt

W dniu 29 kwietnia 2014 r. powódka wystawiła dalszą fakturę na P. G. obejmującą zużycie energii elektrycznej w lokalu przy ul. (...) w G. za okres od 8 marca 2014 r. do 8 kwietnia 2014 r. na kwotę 647,96 zł z datą płatności 13 maja 2014 r.

Dowód: faktura – k. 21-21v akt

W dniu 17 marca 2014 r. powódka obciążyła P. G. kwotą 13,20 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych w płatności faktury wymagalnej 17 lutego 2014 r. a zapłaconej 13 marca 2014 r.

Dowód: nota odsetkowa – k. 22 akt

P. G. zmarł 21 maja 2014 r., a spadek po nim nabyli z mocy ustawy z dobrodziejstwem inwentarza:

- syn D. G.,

- małoletni wnuk N. G..

Dowód: postanowienie spadkowe – k. 28 akt

Do tej pory nie sporządzono spisu inwentarza spadku po P. G., albowiem część jego firmy zlokalizowanej w G. rozkradziono m.in. ze względu na to, że spadkobiercy mieszkają w G.. W G. były jakieś maszyny, ale zostały skradzione, podobnie jak trzy busy. Jednego busa – dziesięcioletniego, zdewastowanego F. S. przejęła matka N. G., a dwa wziął D. G.. F. S. nie można od razu sprzedać, gdyż trzeba na to uzyskać wcześniejszą zgodę sądu rodzinnego. Sąd pracy wydał wyroki zasądzające należności na rzecz pracowników P. G. i jeden z nich ma przejąć busa w rozliczeniu. Po śmierci P. G. I. G. – matka małoletniego N. G. zamknęła działalność gospodarczą prowadzoną przez spadkodawcę.

N. G. utrzymuje się z renty po ojcu w kwocie 860 zł miesięcznie. Mieszka z matką, jej konkubentem i 4-miesiecznym bratem przyrodnim. Oprócz renty N. G. rodzina utrzymuje się z zarobków partnera matki pozwanego w kwocie 3.500 zł oraz zasiłku 500 plus na dwoje dzieci. Przed urodzeniem drugiego dziecka I. G. prowadziła własną działalność gospodarczą, którą po urodzeniu drugiego syna zamknęła. I. G. mieszka z rodziną w nowym domu kupionym na kredyt, uiszcza 2.000 zł - raty kredytu miesięcznie. Nadto ma mieszkanie kupione na kredyt i płaci na jego poczet po 400 zł miesięcznie. Mieszkają w nim jej rodzice, którzy nie są w stanie pomóc w uiszczaniu opłat za mieszkanie ze względu na chorobę matki i brak pracy ojca. I. G. uiszcza opłaty za media po ok. 600 zł miesięcznie. W przyszłości chciałaby mieszkanie wynająć. Pozostałe koszty utrzymania rodziny (...) wynoszą ok. 2.000 zł miesięcznie.

Dowód: zeznania matki małoletniego pozwanego N. G. – k. 81-81v akt

W maju 2017 r. D. G. wpłacił na poczet zadłużenia wobec powódki kwotę 1.692,50 zł (okoliczność bezsporna - k. 77 i 81 akt).

Sąd zważył, co następuje:

Dla cofnięcia pozwu nie była wymagana zgoda pozwanego (art. 203 § 1 k.p.c.). Z tego względu na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. i art. 203 § 4 k.p.c. w zakresie cofniętego powództwa Sąd umorzył postępowanie.

Na uwzględnienie zasługiwało powództwo w pozostałej części, albowiem pozwany nie kwestionował jego zasadności i wysokości (art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2007 r. Prawo energetyczne - tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.).

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c. od 9 maja 2017 r. do dnia wyrokowania.

W ocenie Sądu małoletni pozwany zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa rozłożenia zasądzonej należności na raty (art. 320 k.p.c.). Wskazać trzeba, że pozwany nie skorzystał ze spadku po dziadku, gdyż jego majątek został rozkradziony, a oprócz długu wobec powódki musi też pokryć długi wobec byłych pracowników P. G.. Małoletni pozwany utrzymuje się jedynie z niewysokiej renty po zmarłym ojcu oraz zasiłku ,,500 plus”. Jego rodzina znajduje się jednak w trudnym położeniu, gdyż obecnie nie pracuje matka pozwanego ze względu na urodzenie drugiego dziecka. Celem dobrodziejstwa rozłożenia na raty jest ochrona dłużnika przed dalszym zadłużaniem w wyniku generowania bezcelowych, dalszych postepowań egzekucyjnych. W ocenie Sądu narażenie pozwanego na kolejną bezskuteczną egzekucję całej zasądzonej należności pogorszyłoby jego - i tak trudną – sytuację majątkową, albowiem zwiększyłoby jego zadłużenie o koszty postępowania egzekucyjnego. Z tych względów zachodziła podstawa do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, których wysokość określono zgodnie z prośbą matki pozwanego, uwzględniając dochody pozwanego i jego rodziny oraz aktualne wydatki.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006 r., III CZP 126/06 (OSNC 2007, nr 10, poz. 147) rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty na podstawie art. 320 k.p.c. ma ten skutek - wskazany już w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1970 r., III PZP 11/70 (OSNCP 1971, nr 4, poz. 61) - że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. Z tego względu odsetki zasądzono jedynie do dnia wyrokowania (art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c.), a powództwo o zapłatę odsetek za okres od dnia wyrokowania do dnia płatności poszczególnych rat zostało oddalone.

Uwzględniając treść art. 1031 § 2 k.c. i art. 319 k.p.c. ograniczono odpowiedzialność pozwanego do stanu czynnego spadku po dziadku, a mając na uwadze treść art. 1034 § 1 k.c. zastrzeżono solidarną odpowiedzialność pozwanego za dług z drugim spadkobiercą – D. G..

Z tych względów orzeczono jak w punktach 2-4 sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 99 i art. 105 § 2 k.p.c. oraz mając na uwadze to, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego za stronę przegrywającą sprawę należy także uważać pozwanego, który w toku procesu spełnił dochodzone od niego świadczenie, czym zaspokoił roszczenie powoda wymagalne w chwili wytoczenia powództwa (zob. orz. SN z 21 lipca 1951 r., C 593/51, OSN 1952, nr 2, poz. 49 oraz post. SN z 6 listopada 1984 r., IV CZ 196/84, LexPolonica).

Na koszty powódki składały się: opłata od pozwu - 100 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego - 17 zł i opłata na rzecz radcy prawnego w wysokości – 1200 zł (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – w pierwotnym brzmieniu: Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).