Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04.05.2023r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dominik Bednarski

Protokolant: --------------------------------

po rozpoznaniu w dniu 04.05.2023r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa: M. S.

przeciwko: (...) w W.

o zapłatę

działając na podstawie art. 15 zzs(2) ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...) (...), innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 ze zm.) na posiedzeniu niejawnym

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6867,84 zł (słownie: 6867,84 zł złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 23.04.2021r. do dnia zapłaty;

I.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 298,08 zł (dwieście dziewięćdziesiąt osiem i 08/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

III.  nakazuje pobrać:

a) od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu, tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, kwotę 553,87 zł (pięćset pięćdziesiąt trzy i 87/100 złotych);

a) od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu, tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, kwotę 403,68 zł (czterysta trzy i 68/100 złotych).

Sygn. akt I C 1510/21

UZASADNIENIE

Powód M. S. , działając przez profesjonalnego pełnomocnika, w pozwie skierowanym przeciwko (...) w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 18.252,49 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23.04.2021r. do dnia zapłaty. Domagał się też zasądzenia od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozew zawiera uzasadnienie (k. 4-5v.).

W odwiedzi na pozew pozwany, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Odpowiedź na pozew zawiera uzasadnienie (k. 43-49).

W dalszym toku sprawy strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym (k. 35).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 23.03.2021 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki M. (...), rok prod. 2018, o przebiegu na dzień 05.02.2022r. 257421 km, o numerze rejestracyjnym (...) należący do W. K.. Pojazd, którym się poruszał sprawca szkody, w dniu zdarzenia objęty był ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, wynikającym z umowy zawartej z pozwanym.

Następnego dnia tj. 24.03.2021r. poszkodowany zgłosił pozwanemu szkodę. Pozwany wypłacił poszkodowanemu kwotę 67.785,04 zł . Pozwany proponował poszkodowanemu naprawę z uwzględnieniem rabatów na części zamienne (10%) i materiał lakierniczy (40%). R. te wynikają z umów, jakie pozwany zawarł ze współpracującymi z nim warsztatami oraz dostawcami. Poszkodowany ostatecznie sprzedał auto bez naprawy.

W dniu 28.04.2021r. poszkodowany zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której przeniósł na jego rzecz wierzytelność, jaka przysługiwała mu z tytułu powstania szkody majątkowej w związku ze zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 23.03.2021r. – a ponadto wszelkie inne roszczenia, jakie przysługują poszkodowanemu przeciwko pozwanemu oraz sprawcy przedmiotowej szkody.

Następnie powód zlecił sporządzenie kosztorysu, w którym określono koszt naprawy w/w pojazdu na kwotę 86.037,53 zł.

(okoliczności bezsporne, a także dowód: zgłoszenie szkody – akta szkody na płycie CD; porozumienia co do rabatów – akta szkody na płycie CD oraz k. 55-64, wycena i decyzje pozwanego o wypłacie odszkodowania – akta szkody na płycie CD oraz k. 9-15, 23-25, kosztorys – k. 10-15, umowa przelewu wierzytelności - k. 16, prywatna opinia techniczna – k. 17-22v. akt, zeznania świadka W. K. – e-protokół rozprawy z dnia 23.05.2022r. oraz protokół skrócony - k. 78-78v., dane i historia auta – k. 52-54, dokumentacja fotograficzna na płycie CD - k. 116 akt)

Koszt naprawy uszkodzeń w/w samochodu marki M. (...) powstałych na skutek zdarzenia z dnia 23.03.2021r., z zastosowaniem nowych, oryginalnych części zamiennych, z uwzględnieniem rabatów na części zamienne (10%) i materiał lakierniczy (40%), proponowanych przez pozwanego a pochodzących z dystrybucji producenta pojazdu (jakość O), wynosi 74.652,88 zł. Naprawa powinna była odbyć się z zastosowaniem części zamiennych pochodzących z dystrybucji producenta pojazdu (jakość O).

( dowód: opinie biegłego – k. 85-105v., k. 129-146 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, przesłuchanie świadka W. K., a także na podstawie opinii biegłego I. A..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania; ich prawdziwość dokumentów nie budziła wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.

Sąd w całości podzielił opinie biegłego I. A., gdyż są rzetelne, jasne, kategoryczne oraz niesprzeczne. Opinie zostały wydane po wnikliwej analizie zebranego materiału dowodowego, a swoje wnioski biegły logicznie i przekonująco uzasadnił. Opinie sporządzone zostały przez biegłego będącego osobą obcą dla stron, posiadającą wysokie kwalifikacje zawodowe.

Sąd dał wiarę przesłuchanemu świadkowi, ponieważ jego zeznania były zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania świadka miały dla rozstrzygnięcia sprawy znaczenie jedynie pomocnicze.

Odnośnie zastrzeżeń co do postępowania dowodowego zgłoszonych przez pełnomocnika powoda w piśmie z dnia 21 lutego 2023 r. (k. 154 v.) wypada wskazać treść art. 240 § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd nie jest związany swym postanowieniem dowodowym i może je stosownie do okoliczności uchylić lub zmienić.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 r. (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm., dalej: ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta przy tym odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35). W myśl art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zatem zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.). Ponadto zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Przyjmuje się, że nieopłacalność naprawy (art. 363 § 1 zd. drugie k.c.), będąca przesłanką wystąpienia tzw. szkody całkowitej, ma miejsce wówczas, gdy jej koszt przekracza wartość pojazdu sprzed wypadku. Stan majątku poszkodowanego, niezakłócony zdarzeniem ubezpieczeniowym, wyznacza bowiem rozmiar należnego odszkodowania.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że w dniu 23.03.2021r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do W. K.. Pojazd, którym się poruszał sprawca szkody, w dniu zdarzenia objęty był ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, wynikającym z umowy zawartej z pozwanym. Poszkodowany dokonał skutecznej cesji wierzytelności na rzecz powoda. W konsekwencji pozwany powinien wypłacić powodowi świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody.

Pozwany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 23.03.2021r. i wypłacił odszkodowanie w wysokości 67.785,04 zł. Nie sposób jednak uznać, aby kwota ta odpowiadała wysokości zaistniałej szkody, gdyż zgodnie z opinią biegłego sądowego szkoda ta wyniosła 74.652,88 zł. Skoro w toku postępowania likwidacyjnego poszkodowanemu wypłacono kwotę 67.785,04 zł, to powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do kwoty 6.867,84 zł (74.652,88 - 67.785,04 = 6.867,84).

Sąd podzielił opinię biegłego, iż komplementacja uszkodzonego samochodu powinna była odbyć się przy wykorzystaniu części rodzaju O.

Szkoda, jaka zaistniała w wyżej wymienionym pojeździe, nie była szkodą całkowitą.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2022 r. (III CZP 119/22 odszkodowanie przysługujące od zakładu ubezpieczeń na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów obejmuje wyłącznie niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy. W ocenie Sądu Najwyższego (podzielanej przez sąd orzekający) - przy ustalaniu odszkodowania - nie można z góry wykluczyć możliwości uwzględnienia rabatów i ulg, o ile na podstawie okoliczności konkretnej sprawy będzie możliwe przyjęcie, że mieszczą się one czy wręcz współkształtują niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy.

Dokumenty zgromadzone w sprawie dowodzą, iż pozwany zawarł ze stosownymi warsztatami oraz dostawcami umowy, które uprawniały go do otrzymywania przy naprawie pojazdów m.in. marki M. rabatów na części zamienne (10%) i materiał lakierniczy (40%). Poszkodowany z powyższej możliwości nie skorzystał. Biegły m.in. wyliczył wysokość odszkodowania z uwzględnieniem wyżej wymienionych upustów. Zdaniem Sądu właśnie ta wartość (74.6521,88 zł) jest najbardziej miarodajna dla ustalenia właściwego poziomu odszkodowania. W okolicznościach przedmiotowej sprawy ww. rabaty mieszczą się, względnie - współkształtują niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w pkt I. i II. wyroku.

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono w pierwszej kolejności zgodnie z żądaniem pozwu, poza tym orzeczono o nich na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Szkoda została zgłoszona pozwanemu następnego dnia, to jest 24.03.2021 roku. Data ta wynika chociażby z numeru szkody, jakim oznaczył ją ubezpieczyciel.

O kosztach procesu w punkcie III. wyroku orzeczono na zasadzie art. 100 k.p.c. i art. 98 § 1 k.p.c. Powód wygrał niniejszą sprawę w około 38 %, ponosząc koszty procesu w łącznej wysokości 5.117,00 zł (opłata sądowa od pozwu – 1.000,00 zł, 3.600 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa oraz 500 zł tytułem zaliczki na poczet biegłego). Tym samym należna jest mu kwota 5.117 zł x 38 % tj. 1.944,46 zł. Pozwany natomiast wygrał niniejszą sprawę w około 62 %, ponosząc koszty procesu w łącznej wysokości 3.617 zł (3.600 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym i 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa). Należna mu kwota to 3.617 zł x 62 % = 2.242,54 zł. Po wzajemnej kompensacji (2.242,54 – 1.944,46 = 298,08) zasądzono od powoda na rzecz pozwanego kwotę 298,08 zł (por.: art. 98 i 100 k.p.c.) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Ponieważ wynagrodzenie biegłego wyniosło łącznie 1.457,55 zł, a zaliczka na poczet jego wynagrodzenia została uiszczona do kwoty 500,00 zł, to w punkcie IV. orzeczenia Sąd nakazał pobrać od stron na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu - stosownie do stosunku wygrana/przegrana – od pozwanego 553,87 zł (1.457,55 x 0,38 = 553,87) oraz od powoda 403,68 zł (1.457,55 – (500+553,87) = 403,68) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.