Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w G. w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Beata Malinowska

Protokolant: stażysta Natalia Tomaszewska

w obecności Prokuratora Michała Szymańskiego

Po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 02.03.2017 r., 30.05.2017 r., 28.09.2017 r., 24.04.2018 r. sprawy

1.  P. K. - s. J. i B. zd. C., ur. (...) w G., pesel (...), zamieszkałego (...) gm. G., obywatelstwa polskiego, o wykształceniu średnim, bez zawodu, karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 4.10.2014 roku ok. godz. 1:00 w m. B. gm. G. działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. S. dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu marki M. nr rej. (...) skąd po uprzednim wyrwaniu pompy paliwa zamontowanej w zbiorniku przez powstały otwór zabrał w celu przywłaszczenia około 80 litrów oleju napędowego o wartości 412 zł na szkodę R. W.

tj. o czyn z art. 279§1 kk

2.  Ł. S. s. W. i B. zd. K., ur. (...) w G., pesel (...), zamieszkałego M. (...) gm. G., obywatelstwa polskiego, o wykształceniu gimnazjalnym, bez zawodu, karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 4.10.2014 roku ok. godz. 1:00 w m. B. gm. G. działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu marki M. nr ej. (...) skąd po uprzednim wyrwaniu pompy paliwa zamontowanej w zbiorniku przez powstały otwór zabrał w celu przywłaszczenia około 80 litrów oleju napędowego o wartości 412 zł na szkodę R. W.

tj. o czyn z art. 279§1 kk

o r z e k ł

I.  Oskarżonych P. K. i Ł. S. uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im w akcie oskarżenia czynu z tym ustaleniem, że stanowi on wypadek mniejszej wagi tj. przestępstwa z art. 279 §1 kk w zw. z art. 283 kk i za czyn ten na mocy art. 283 kk i po zastosowaniu art. 37a kk skazuje każdego z nich na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  Na mocy art. 46 §1 kk zobowiązuje każdego z oskarżonych do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego R. W. kwot po 206,00 (dwieście sześć) złotych tytułem naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem;

III.  Zasądza od Skarbu Państwa - kasy Sądu Rejonowego w Grudziądzu- na rzecz adw. G. S. kwotę 924,00 złote plus podatek VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu P. K.;

IV.  Zasądza od Skarbu Państwa - kasy Sądu Rejonowego w Grudziądzu- na rzecz adw. Ł. K. kwotę 1.260,00 złote plus podatek VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu Ł. S.;

V.  Zasądza od każdego z oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. kwoty po 180 zł tytułem opłaty oraz obciąża każdego z nich wydatkami postępowania w kwocie po 70 złotych

Sygn. akt II K 1169/14

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014r ok. godz. 16.00 .R. W. zaparkował swój samochód ciężarowy marki M. o nr. rej. (...) przed domem mieszczącym się w (...) W nocy zamierzał pojechać nim na giełdę po towar do G. . Ok. 1 .00 w nocy R. W. wyszedł z domu i usłyszał hałasy przy samochodzie. Zapalił światło przed drzwiami budynku. W tym momencie zauważył dwóch mężczyzn , którzy wybiegli zza jego pojazdu. Jeden z nich trzymał w ręku plastikową bańkę i gumowy wąż. Mężczyźni zaczęli uciekać w kierunku drogi dojazdowej prowadzącej do G.. Byli ubrani w bluzy w charakterystyczne pasy. R. W. pobiegł za nimi . Jeden z mężczyzn rzucił bańkę na środek jezdni. R. W. zabrał bańkę i wrócił do domu. Zauważył ,że przy samochodzie jest wyrwana pompa z baku i skradziono mu paliwo. Zadzwonił po kuzyna- P. M. . Razem pojechali samochodem w celu ujęcia tych mężczyzn. Po drodze ok. 100m od samochodu w przydrożnych krzakach znaleźli dwie plastikowe bańki oraz wąż gumowy. Zadzwonili na policję. Ok. 100 m. od domu w krzakach zauważyli jednego ze sprawców . R. W. rozpoznał ,że był to jeden z tych mężczyzn , których zauważył przy swoim samochodzie. Był to Ł. S.. P. M. ujął drugiego z mężczyzn . Okazał się nim P. K.. R. W. także go rozpoznał jako jednego z mężczyzn , których widział przy swoim samochodzie. P. K. przyznał się ,że spuścił paliwo z pojazdu R. W. .

( dowód: zeznania świadka R. W. k- 178v-179, 3-4, 64v , zeznania świadka P. M. k- 179, 15v-16).

W samochodzie ciężarowym marki M. po prawej stronie od podwozia zamontowany jest zbiornik paliwa o pojemności 160 l.N. zbiornika znajduje się pompa paliwa z nakrętką , którą P. K. i Ł. S. wyrwali (odkręcili) i przez powstały otwór o średnicy ok.8 cm spuścili - za pomocą wężyka- paliwo do plastikowych baniek. Pokrętło zabezpieczające wlew paliwa było zamknięte na klucz i nie nosiło śladów uszkodzenia. P. K. i Ł. S. zabrali z pojazdu R. W. 80 litrów oleju napędowego o wartości 412 zł .

( dowód: zeznania świadka R. W. k- 178v-179 , 3-4 protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną k- 7-12, 28-30,31-34, notatka służbowa k- 1 ).

W zbiorniku paliwa pojazdu marki M. zainstalowana jest jednostka zasilająca ( potocznie zwana „smokiem” wraz z czujnikiem poziomu paliwa) , której demontaż odbywa się poprzez obrócenie jej o około 45 stopni.

( pismo k- 208, ustna opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr. inż. W. S. k- 211v).

W toku postępowania sądowego P. K. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo-psychiatrycznemu. Biegli nie stwierdzili u niego objawów choroby psychicznej , upośledzenia umysłowego ani innych zaburzeń czynności psychicznych. Rozpoznali natomiast uzależnienie od substancji psychoaktywnych . W chwili dokonania zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem oraz zdolność do rozpoznania jego znaczenia.

( dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k- 183-184 akt ).

W toku postępowania sądowego Ł. S. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo-psychiatrycznemu. Biegli stwierdzili u niego chorobę psychiczną – schizofrenię paranoidalną . Do czynu jednak miało dojść na długo przed jego hospitalizacją w oddziale psychiatrycznym , w okresie gdy nie ujawniał jakichkolwiek objawów choroby psychicznej . Wobec powyższego , w ocenie biegłych, w chwili dokonania zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem oraz zdolność do rozpoznania jego znaczenia.

( dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k- 127-128 akt ).

Ł. S. był karany min. za przestępstwo przeciwko mieniu z art. 291 par. 1 kk

( dowód: odpis wyroku k- 51-52, informacja z K. k- 45).

P. K. był karany min. za przestępstwo przeciwko mieniu z art. 280 par. 1 kk

( dowód: odpis wyroku k- 53, informacja z K. k- 46-47).

Oskarżony P. K. na rozprawie przyznał się do popełnienia kradzieży paliwa ale nie do włamania. Wyjaśnił ,że nie trzeba było pompy wyrywać ani używać dużej siły . Po prostu ją wyciągnęli . W toku postępowania przygotowawczego P. K. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. K. k- 176v, 22).

Oskarżony Ł. S. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił ,że chciał zatamować spływ cieczy z wężyka .

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego Ł. S. k- 167v, 25v-26 ).

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego P. K. złożonym przed Sądem odnośnie dokonania kradzieży paliwa z pojazdu marki M. albowiem znalazły one odzwierciedlenie w zeznaniach świadków: R. W. i P. M. oraz protokole oględzin pojazdu marki M. . Sąd nie dał jednak wiary jego wyjaśnieniom odnośnie tego ,że wystarczyło do tego wyciągnąć pompę gdyż z pisma firmy (...) Sp. z o.o. w T. oraz ustnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr. inż. W. S. wynikało ,że demontaż pompy następuje poprzez obrócenie jej o około 45 stopni.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego Ł. S. albowiem były one sprzeczne z zeznaniami świadków R. W. i P. M. oraz z wyjaśnieniami oskarżonego P. K..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. W. albowiem były one logiczne i powtarzalne a także znalazły w pełni odzwierciedlenie w zeznaniach świadka P. M. . Pokrzywdzony dokładnie podał ile paliwa mu zginęło i jaka była jego wartość. Wskazał też ,że szkoda nie została mu naprawiona gdyż nawet paliwo , które odzyskał nie nadawało się do dalszego użytku.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. M. albowiem były one konsekwentne i znalazły potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego R. W..

Sąd dał wiarę opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr. inż. W. S. na okoliczność mechanizmu odkręcenia pompy albowiem została ona wykonana w sposób rzetelny i fachowy przez osobę o odpowiednio wysokich kwalifikacjach zawodowych. Nie ma zatem podstaw by kwestionować jej wiarygodność.

Sąd dał wiarę dowodom z opinii biegłych lekarzy psychiatrów dotyczących stanu zdrowia psychicznego i poczytalności P. K. i Ł. S. . Opinie te zostały wykonane w sposób wnikliwy i rzetelny przez specjalistów o odpowiednio wysokich kwalifikacjach. Nie ma zatem podstaw by kwestionować ich wiarygodność.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów , pism i protokołów zgromadzonym w toku postępowania , uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zarówno wina oskarżonych P. K. i Ł. S. jak i okoliczności popełnienia przez nich czynu nie budzą wątpliwości. Zebrane w sprawie dowody jednoznacznie wskazują , że oskarżeni P. K. i Ł. S. swoim zachowaniem wyczerpali znamiona umyślnego występku z art. 279 § 1 kk . Oskarżeni bowiem w dniu 4 października 2014r.ok. godz. 1.00 w m. B. działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do samochodu marki M. nr rej. (...) skąd po uprzednim wyrwaniu (odkręceniu) pompy paliwa zamontowanej w zbiorniku przez powstały otwór zabrali w celu przywłaszczenia ok.80 l. oleju napędowego o wartości 412 zł na szkodę R. W.. W ocenie Sądu czyn zarzucany oskarżonym należy zakwalifikować jako kradzież z włamaniem pomimo tego ,że demontaż jednostki zasilającej ( potocznie zwanej „smokiem” wraz z czujnikiem poziomu paliwa) zainstalowanej w zbiorniku paliwa pojazdu marki M. odbywa się poprzez obrócenie jej o około 45 stopni bez użycia większej siły fizycznej czy też narzędzi. Stanowi ona bowiem zabezpieczenie dla znajdującego się w zbiorniku paliwa przed jego utratą . Stanowi ona zewnętrzna barierę jednoznacznie symbolizującą, że celem jego zainstalowania było wykluczenie dostępu do tego przedmiotu przez osoby nieuprawnione. (...) oznacza zachowanie polegające na usunięciu przeszkody, stanowiącej zabezpieczenie danego przedmiotu , przy czym nie musi ono polegać na stosowaniu siły fizycznej oraz eksponuje cel , dla jakiego ustanowiona została przełamana przez zachowanie sprawcy bariera . Istota włamania sprowadza się więc nie tyle do fizycznego uszkodzenia lub zniszczenia przeszkody chroniącej dostępu do rzeczy , lecz polega na zachowaniu, którego podstawową cechą jest nieposzanowanie wyrażonej przez dysponenta rzeczy woli zabezpieczenia jej przed innymi osobami ( Komentarz do art.278-363 Kodeksu Karnego , Część szczególna pod red. Andrzeja Zolla, Zakamycze 1999, str. 48-49). Z uwagi zaś na sposób działania oskarżonych i niską wysokość szkody Sąd przyjął ,że czyn stanowi wypadek mniejszej wagi.

Czyn ten oskarżeni popełnili umyślnie z zamiarem bezpośrednim.

Zdaniem Sądu orzeczone wobec oskarżonych kary 10 miesięcy ograniczenia wolności polegające na wykonywaniu nieodpłatnej , kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym są odpowiednie do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu . Spełnią swą funkcję w zakresie prewencji ogólnej jak i funkcję represyjno – wychowawczą.

Na mocy art. 46 § 1 kk Sąd zasądził od każdego z oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego R. W. – kwotę 206 zł tytułem naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem .

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonym P. K. i Ł. S. orzeczono na podstawie§ 14 ust. 2 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. „ w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu” (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 627 kpk oraz art. 2 ust.2 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. „o opłatach w sprawach karnych” (tekst jednolity: Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową oskarżonych a także wysokość osiąganych przez nich dochodów .