Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu IV Wydział Pracy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Lucyna Gurbin
Protokolant:	stażysta Dominika Flader

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2017 roku

sprawy z powództwa E. D.

przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.- zarządcy masy sanacyjnej (...) sp. z o.o. w restrukturyzacji w D.

o ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy

O R Z E K Ł:

1.  Zasądzić od pozwanego na rzecz powódki E. D. kwotę 283 zł (dwieście osiemdziesiąt trzy złote) tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy za rok 2017 wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1.05.2017r. do dnia zapłaty.

2.  Opłatą od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona, obciążyć Skarb Państwa.

3.  Nadać wyrokowi w pkt. 1. rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powódka E. D. wniosła pozew przeciwko (...) Sp. z o.o. w restrukturyzacji w W. o zapłatę kwoty 283 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 maja 2017 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powódka wskazała, że miała zawartą umowę o pracę i nie otrzymała ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy - za 4 dni 2017 roku.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i obciążenie powódki kosztami postępowania wyjaśniając, że 3 listopada 2016 roku Sąd Rejonowy dla Miasta W. otworzył wobec (...) Sp. z o.o. postępowanie sanacyjne wyznaczając zarządcę w osobie (...) Sp. z o.o. w P.. Jednocześnie pozwany wskazał, że legitymację czynną do działania w niniejszej sprawie posiada Spółka (...). Ponadto podnosił, że spółka jest w krytycznej sytuacji finansowej i środki na uregulowanie zobowiązań z tytułu stosunków pracy zostaną pozyskane z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, co może nastąpić dopiero po ogłoszeniu upadłości. Dla pozwanego roszczenie powódki jest przedwczesne. Powódka nie wzywała pozwanego do dobrowolnego spełnienia świadczenia. Pozwany nie kwestionował co do zasady roszczenia o zapłatę ekwiwalentu i podnosił, że brak jego wypłaty jest skutkiem niezależnym od zarządcy masy sanacyjnej okoliczności tj. braku wystarczających środków dofinansowania oraz oczekiwanie na wpłatę z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W dalszej kolejności ponadto pozwany wnosił o nieobciążanie pozwanego kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c. Pozwany wskazywał na krytyczną sytuację finansową spółki, która nie pozwala na regulację należności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powódka pracowała w (...) Sp. z o.o. w restrukturyzacji w sklepie w G. przy ul. (...), w okresie od 11 lutego 2016 roku do dnia 10 kwietnia 2017 roku, w pełnym wymiarze czasu pracy jako sprzedawca. Postanowieniem z dnia 3 listopada 2016 roku Sąd Rejonowy dla Miasta W. w W. otworzył postępowanie sanacyjne i wyznaczył zarządcę w osobie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. Postępowanie sanacyjne zostało umorzone postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2017 roku. Powodowi nie wypłacono wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2017 rok.

Sąd zważył, co następuje:

Na rozprawie w dniu 27 czerwca 2017 roku powódka sprecyzowała stronę pozwaną pozywając zarządcę masy sanacyjnej (...) Sp. z o.o. w restrukturyzacji w D. i podtrzymała pozew o wypłatę ekwiwalentu za 4 dni urlopu za 2017 rok. Zasadniczo między stronami nie było sporu. Okolicznością bezsporną był fakt nie wypłacenia powódce ekwiwalentu za 4 dni urlopu wypoczynkowego, mimo umieszczenia takiej informacji w świadectwie pracy z dnia 13 kwietnia 2017 roku. Pozwany nie kwestionował wysokości ekwiwalentu, którą powódka wskazała w pozwie.

W ocenie Sądu twierdzenie podniesione przez pozwanego, że powódka miała obowiązek wezwać pracodawcę do dobrowolnego spełniania świadczenia jest całkowicie bezzasadne. W zasadzie rozważania Sądu, które Sąd poczynił w sprawie sygn. IVP 134/17 dotyczącej zapłaty wynagrodzenia, są takie same w sprawie niniejszej o zapłatę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Wypłata wynagrodzenia jest bezwzględnym obowiązkiem pracodawcy i nie wypłacenie w terminie wynagrodzenia bez względu na przyczyny rodzi dla pracodawcy określone ujemne skutki prawne (np. możliwość rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika). Pracodawca ma obowiązek wypłacić wynagrodzenie pracownikowi w ustalonym umową o pracę terminie. Zgodnie z umową o pracę z dnia 30 listopada wypłata wynagrodzenia następuje w terminie określonym w Regulaminie Wynagradzania określonym przez pracodawcę. Nie ma żadnych podstaw prawnych do występowania przez pracownika do dobrowolnego spełnienia świadczenia lub przeprowadzenia mediacji.

Należy wskazać na art. 171 k.p. który stanowi, że w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu wypoczynkowego w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Oznacza to, że zapłata ekwiwalentu musi nastąpić po rozwiązaniu stosunku pracy i nie jest konieczne wzywanie pracodawcy do zapłaty. Zdaniem Sądu pracownik może wezwać do zapłaty, ale takiego obowiązku nie ma. Termin zapłaty ekwiwalentu pracodawcy jest znany. W rozpatrywanej sprawie pozwany temu nie zaprzecza. Natomiast uznaje roszczenie za przedwczesne. Ponadto obowiązek terminowego wypłacenia wynagrodzenia za pracę odnosi się także do wypłaty innych świadczeń przysługujących pracownikowi między innymi ekwiwalentu.

Art. 94 pkt 5 k.p. stanowi, że pracodawca jest obowiązany terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie. Obowiązek ten obejmuje również wypłatę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

Dlatego Sąd uznał za zasadne roszczenie powódki w całości. przy uwzględnieniu korekty dokonanej przez pozwanego i uznanej przez powoda.

Dlatego Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku. Ponadto Sąd uwzględnił wniosek pozwanego o zastosowanie art. 102 k.p.c uznając, że podniesione w orzeczeniach przez Sąd Rejonowy dla Miasta W. w W. Wydział Gospodarczy dla Spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych o krytycznej sytuacji finansowej pozwanego (...) Sp. z o.o. w W. są wiarygodne. Na mocy art. 477 ze zn. 2 § 1 k.p.c Sąd nadał wyrokowi do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia rygor natychmiastowej wykonalności.