Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Andrzej Antkiewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2024 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa E. (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.209,37 zł (dwa tysiące dwieście dziewięć złotych 37/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 października 2023 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.117,00 zł (jeden tysiąc sto siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 176/24

UZASADNIENIE

wyroku

W pozwie z 18 października 2023 r. (...) (...) w W. domagał się zasądzenia od A. R. kwoty 2.231,46 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia następnego po dniu złożenia pozwu do dnia zapłaty. Nadto żądał zasądzenia zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Z pozwu wynikało, że dochodzone roszczenie stanowi wierzytelność z tytułu umowy kredytowej zawartej przez pozwanego z (...) S.A. Na dochodzone roszczenie składał się kapitał kredytu w kwocie 1.768,1 zł, odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone od kwoty niespłaconego kapitału od dnia następującego po wymagalności do dnia cesji wierzytelności w kwocie 220,63 zł oraz dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1.768,11 zł od dnia następującego po dniu cesji wierzytelności do dnia wniesienia pozwu w kwocie 220,63 zł.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Grudziądzu nakazem zapłaty z 4 grudnia 2023 r. nakazał pozwanemu zapłatę żądanej w pozwie kwoty wraz z odsetkami i kosztami procesu.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości. Kwestionował zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia. Zarzucił brak legitymacji czynnej powoda, brak wykazania wyliczenia wysokości należności głównej i odsetek naliczonych przez bank, brak przekazania przez bank kredytobiorcy środków pieniężnych, brak skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu, skutkujący brakiem wymagalności roszczenia w dacie wskazanej w pozwie, co w konsekwencji prowadzi do wadliwego wyliczenia jego wysokości. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zarzucił, że powód nie przedstawił dowodu nadania i doręczenia stronie powodowej przesyłek zawierających wezwanie do zapłaty wraz z informacją o możliwości restrukturyzacji zadłużenia oraz wypowiedzenia umowy (k. 132-142 akt).

Przy piśmie z dnia 19 kwietnia 2024 r. powód przedłożyła dokumenty dla wykazania zasadności i wysokości żądania, w tym potwierdzenie wykonania operacji uznaniowej na rachunku bankowym pozwanego, załącznika do umowy przelewu wierzytelności na wykazanie legitymacji czynnej powoda i elektronicznego zestawienia operacji na rachunku bankowym dedykowanym dla kredytu udzielonego pozwanemu (k. 153-193 akt).

W toku postępowania pozwany nie odniósł się do przedłożonych dokumentów.

Sprawa została rozpoznana w postepowaniu uproszczonym (k. 1 akt).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17 kwietnia 2019 r. A. R. zawarł z (...) S.A. w W. umowę kredytu gotówkowego. Na mocy tej umowy bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 2.325,20 zł, na który składały się: kapitał w kwocie 2.057,88 zł przekazanej pozwanemu na wskazany przez niego rachunek bankowy i prowizja z tytułu udzielenia kredytu w kwocie 267,32 zł. Całkowita kwota do spłaty wynosiła na dzień zawarcia umowy 2.976,70 zł i składały się na nią:

- kapitał kredytu 2.057,88 zł,

- prowizja z tytułu udzielenia kredytu 267,32 zł i

- odsetki umowne za okres kredytowania w kwocie 651,50 zł.

W umowie zastrzeżono, że bank miał prawo wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, jeżeli kredytobiorca nie spłaci w terminie określonym w umowie dwóch kolejnych rat kredytu w pełnej wysokości, po uprzednim wezwaniu kredytobiorcy do spłaty zaległych należności w terminie 14 dni od otrzymania wezwania.

Na mocy tej umowy bank zasilił rachunek bankowy pozwanego w dniu 17 kwietnia 2019 r. kwotą 2.325,20 zł.

Dowody: umowa kredytowa – k. 18-28 akt

formularz informacyjny dotyczący kredytu – k. 30-37 akt

potwierdzenie wykonania operacji uznaniowej – k. 163 akt

Pozwany spłacał raty, ale nieregularnie. Z tego względu pismem z 8 września 2020 r. bank wezwał pozwanego o spłatę wymagalnego zadłużenia w wysokości 93,76 zł w terminie 14 dni. W piśmie tym poinformował pozwanego, że w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania pisma może złożyć wniosek o restrukturyzację zadłużenia. Następnie pismem z dnia 8 grudnia 2020 r. bank ponownie i ostatecznie wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia w kwocie 140,95 zł w terminie 14 dni od otrzymania wezwania. Ponownie bank pouczył kredytobiorcę o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację w terminie 14 dni roboczych od otrzymania wezwania.

Dowody: wezwania do zapłaty – k. 48-49 akt

W piśmie z dnia 7 stycznia 2021 r. bank wypowiedział pozwanemu umowę kredytową z uwagi na brak spłaty wymagalnych zaległości, z terminem 30-dniowym wypowiedzenia od daty doręczenia pisma o wypowiedzeniu. Bank wskazał, że zadłużenie na dzień wypowiedzenia wynosi 1.837,18 zł, w tym kapitał 1.804,06 zł i odsetki 33,12 zł. Pismo o wypowiedzeniu zostało wysłane do pozwanego na adres: ul. (...), (...)-(...) G., którego pozwany nie kwestionował, w dniu 11 stycznia 2021 r. Pismo było awizowane w dniu 15 stycznia 2021 r., a następnie zostało zwrócone do nadawcy w dniu 1 lutego 2021 r.

Na dzień 14 września 2022r. zadłużenia pozwanego wynosiło:

- niespłacony kapitał kredytu 1.768,11 zł,

- odsetki wymagalne za opóźnienie w spłacie kapitału – 227,81 zł.

Dowody: wypowiedzenie umowy – k. 50 akt

potwierdzenie nadania i awizowania wypowiedzenia – k. 51-52 akt

elektroniczne zestawienie operacji - k. 164-187 akt

Umową cesji z 1 września 2022 r. (...) SA. przelał wierzytelność z tytułu zwrotu kredytu na powodowy fundusz.

Dowody: umowa przelewu – k. 53-61 akt

załącznik nr 1 do umowy przelewu – wykaz wierzytelności - k. 112-117 i 188-193 akt

Sąd zważył, co następuje:

Dokumenty przedłożone do pozwu i pisma powoda z 19 kwietnia 2024 r. zasługiwały na uwzględnienie, gdyż wzajemnie się uzupełniały i można było na ich podstawie odtworzyć klarowny stan faktyczny.

W ocenie Sądu przedłożony przez powoda materiał dowodowy potwierdzał przytoczone przez niego okoliczności i uzasadniał przyjęcie, że zgłoszone w pozwie roszczenie zostało wykazane co do zasady i wysokości. Powód dołączył bowiem do akt dokumenty, które uprawdopodabniały okoliczności podane w pozwie. Zebrany materiał dowodowy, w szczególności umowa kredytowa, potwierdzenie wypłaty środków pozwanemu, wypowiedzenie umowy i wezwania do zapłaty wraz z dowodem nadania, elektronicznego zestawienia operacji na koncie przypisanym do kredytu, przy jednoczesnym braku nie tylko jakichkolwiek dowodów przeciwnych, ale nawet poddających się weryfikacji twierdzeń pozwanego o faktach, pozwalał na wyprowadzenie jednoznacznych ustaleń faktycznych co do istnienia i wysokości dochodzonej pozwem wierzytelności. Wobec bezspornego faktu zawarcia przez pozwanego umowy kredytowej z (...) S.A. i jej wypowiedzenia wobec braku spłat kwot minimalnych, to pozwanego obciążał obowiązek wykazania, że dokonał spłaty całej zaległości kredytowej i nie dał powodu do wypowiedzenia umowy, a zatem kwota żądana pozwem jest nienależna. Bezspornie takiego dowodu pozwany nie przedstawił, zaś całokształt dowodów zaoferowanych przez stronę powodową dawał podstawy dla udzielenia ochrony prawnej powodowi.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Pozwany nie zwrócił częściowo kwoty wykorzystanego kredytu, zatem powinien ją zwrócić obecnie na rzecz powoda.

Zarzuty pozwanego zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty okazały się chybione. Istnienie zobowiązania zostało potwierdzone umową kredytową. Pozwany kwestionował wypowiedzenie umowy i fakt jego doręczenia, jak również brak pouczenia o możliwości restrukturyzacji zadłużenia. Powód przedłożył jednak do akt wezwanie do zapłaty przed wypowiedzeniem, w którym wyraźnie pouczono powoda o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Nadto przedłożono dowód wysłania wypowiedzenia do pozwanego, którego jednak nie odebrał.

Pozwany podniósł także zarzut zawyżenia prowizji bankowej. Sąd uznał, że zastrzeżenie prowizji w wysokości 267,32 zł nie stanowiło niedozwolonej klauzuli umownej i w świetle prawa bankowego było dopuszczalne, dlatego umowa z dnia 17 kwietnia 2019 r. była ważna i wywoływała skutki prawne. Skoro pozwany nie wywiązywał się z tej umowy i nie płacił minimalnych kwot wymagalnych rat, to bank był uprawniony do wypowiedzenia umowy i postawienia całego zadłużenia w stan wymagalności, po uprzednim wezwaniu do zapłaty pod rygorem wypowiedzenia umowy, co rzeczywiście miało miejsce.

Powód mógł żądać zapłaty odsetek umownych za korzystanie z kapitału kredytu, albowiem pozwany w umowie zgodził się na naliczanie takich odsetek. Pozwany nie kwestionował zresztą wysokości naliczeń w zakresie odsetek wskazanych w elektronicznym zestawieniu operacji. Po postawieniu zaległości w stan natychmiastowej wymagalności po upływie terminu wskazanego w wypowiedzeniu bank mógł naliczać zgodnie z umową kredytową odsetki ustawowe za opóźnienie.

Wierzytelność o zwrot kredytu wraz z odsetkami została sprzedana przez mBank na rzecz powoda, dlatego z powództwem w tej sprawie mógł wystąpić fundusz wierzytelności. Zgodnie z art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie 1 (pierwszym) sentencji wyroku.

Sąd oddalił wniosek pozwanego zawarty w punkcie 2 sprzeciwu od nakazu zapłaty (k. 133 akt), albowiem wysokość prowizji w kwocie 267,32 zł za udzielenie kredytu była niska, a przepisy prawa bankowego dają podstawę do naliczania takiej prowizji

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. według zasady odpowiedzialności za wynik sprawy. Na koszty powoda składały się: opłata od pozwu - 200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego - 17 zł (k. 16 akt) i opłata na rzecz radcy prawnego – 900 zł (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz.U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.).

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonych kosztów procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 ¹ k.p.c.