Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

przewodniczący: sędzia Andrzej Antkiewicz

protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2024r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. E.

przeciwko P. K. (1) i K. K.

o zapłatę

I zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda 6.545,00 zł (sześć tysięcy pięćset czterdzieści pięć złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałej części;

III zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda 2.770,17 zł (dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt złotych 17/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

IV nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu następujące kwoty:

- od powoda z zasądzonego roszczenia 3.782,38 zł (trzy tysiące siedemset osiemdziesiąt dwa złote 38/100),

- od pozwanych solidarnie 4.055,12 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt pięć złotych 12/100),

tytułem zwrotu tymczasowo poniesionych wydatków na koszty opinii instytutu naukowo-badawczego.

Sygn. akt I C 228/22

UZASADNIENIE

wyroku

M. E. wniósł o zasądzenie od P. K. (1) oraz K. K. solidarnie kwoty 12 650,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty z tytułu obniżenia ceny samochodu zakupionego przez powoda od pozwanych
w związku z wadami fizycznymi tego samochodu oraz zasądzenie solidarnie od pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 22 sierpnia 2021 roku kupił od pozwanych samochód osobowy marki B., model 520d E50, który został sprzedany jako wolny od wad. W dniu 23 sierpnia 2021 r. powód wykrył w samochodzie istotną wadę silnika.
W rozmowie telefonicznej z pozwanym P. K. (1) powód poinformował pozwanego
o wykrytej wadzie, zaś pozwany zapewnił, że w momencie sprzedaży samochodu samochód był sprawny. Powód poinformował pozwanego o prognozowanych kosztach naprawy pojazdu, a także zaproponował pozwanym zwrot zakupionego pojazdu. Pozwani nie zgodzili się na zwrot pojazdu oraz na pokrycie kosztów naprawy. Powód zlecił sporządzenie prywatnej opinii rzeczoznawcy majątkowemu, w ocenie którego pojazd posiadał wadę ukrytą w momencie jego sprzedaży.
Powód dokonał także gruntownej naprawy samochodu w (...) w R..
W wyniku przeglądu dokonanego w warsztacie stwierdzono, że do układu chłodzenia silnika przedostawały się gazy spalinowe, których wysokie ciśnienie powodowało wypychanie płynu z układu ciśnienia. Przyczyną tego mogło być uszkodzenie głowicy, uszkodzenie uszczelki podgłowicowej, uszkodzony kadłub silnika. Ponadto w trakcie dokonanego przeglądu wykryto także inne wady pojazdu, w tym zniszczenie filtra (...), który jakoby był czyszczony, w celu przywrócenia sprawności pojazdu, zaś w rzeczywistości został udrożniony poprzez przewiercenie. Powód wskazał również, że pozwani przekazali powodowi fakturę świadczącą o zakupie zestawu rozrządu do jednostki napędowej pojazdu i zapewnili powoda o jego wymianie, jednakże jak ustalono podczas naprawy samochodu, łańcuch rozrządu nie został wymieniony.

Pismem z dnia 8 grudnia 2021 r. powód wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 12 650 zł. Pozwani w odpowiedzi na wezwanie wskazali, że powód został poinformowany o wystąpieniu wady silnika, co w ocenie powoda nie jest prawdą.

W dniu 15 marca 2022 r. Sąd Rejonowy w Grudziądzu wydał nakaz zapłaty nakazujący pozwanym zapłatę żądanej kwoty (k. 52 akt.)

Pozwani w dniu 4 kwietnia 2022 r. wnieśli sprzeciw od w/w nakazu.

W pierwszej kolejności pozwani zakwestionowali żądanie powoda zarówno co do zasady,
jak i co do wysokości. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwani zakwestionowali przedłożoną przez powoda opinię, a także nie uznali oświadczenie powoda o obniżeniu ceny.

W drugiej kolejności wskazano, że samochód w chwili sprzedaży był całkowicie sprawny,
zaś powód został poinformowany przez pozwanych o znanych im usterkach pojazdu. Na poparcie swojego stanowiska pozwani powołali się na orzecznictwo sądowe i wnieśli o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 22 sierpnia 2021 roku sprzedający P. K. (1) wraz z żoną K. K. oraz kupujący M. E. zawarli umowę sprzedaży pojazdu marki B., rok produkcji 2007, numer rejestracyjny (...), który pozwani nabyli od M. W.. Strony ustaliły wartość przedmiotu umowy na kwotę 26 500 zł. Sprzedający przenieśli własność pojazdu na rzecz kupującego, a kupujący zapłacił ustaloną cenę. Przed zakupem pojazdu powód nie sprawdzał stanu pojazdu w żadnym warsztacie samochodowym, dokonał jedynie samodzielnie oględzin pojazdu oraz odbył jazdę próbną. Pozwani zapewnili powoda, że auto jest sprawne.

Dowody: umowa sprzedaży pojazdu – k. 10 akt

przesłuchanie powoda M. E. – k. 182v

zeznania świadka B. S. – k. 135

przesłuchanie pozwanego P. K. (1) – k. 184

W dniu 23 sierpnia 2021 r. podczas uruchamiania pojazdu przez powoda komputer pokładowy pojazdu wyświetlił błąd niskiego poziomu płynu chłodzącego w silniku, Powód otworzył pokrywę silnika i stwierdził, że w okolicy wlewu płynu chłodzącego oraz na zbiorniku wyrównawczym znajdował się mokry ślad płynu chłodzącego. Powód uzupełnił płyn chłodzący, zaś błąd komputera pokładowego ustał. W dniu 25 sierpnia 2021 r. błąd w postaci braku płynu w układzie chłodniczym wyświetlił się ponownie. W celu zdiagnozowania problemu, powód dokonał w obecności R. W. testu na obecność dwutlenku węgla (IV) w płynie chłodniczym. Wynik testu okazał się pozytywny, co świadczyło o przenikaniu gazów spalinowych do układu chłodzenia. Drugi test został dokonany w zakładzie (...) w R. i ponownie wyszedł pozytywny. W dniu 26 sierpnia 2021 r. w rozmowie telefonicznej powód zawiadomił pozwanego
o wykrytej wadzie pojazdu, o której nie został poinformowany przed zakupem przez pozwanych. Powód chciał odstąpić od zawartej umowy, na co pozwani nie wyrazili zgody. Pozwany zasugerował także powodowi, że przyczyna usterki może być związana z chłodnicą (...).

Dowody: nagranie testu na obecność dwutlenku węgla - wideo dokonane przez powoda k. 11 akt

przesłuchania świadka R. W. – k. 133 akt

bilingi połączeń – k. 12 akt

dowód z przesłuchania powoda – k. 183

zeznania świadka D. K. (1) – k. 133

Powód zlecił dokonanie prywatnej ekspertyzy rzeczoznawcy majątkowemu W. B. (1). Opinia techniczna nr L – (...) została sporządzona przez rzeczoznawcę
na podstawie oględzin pojazdu w dniu 2 września 2021 r., zaś opinia techniczna nr L – (...) – 2 została sporządzona po zdemontowaniu niezbędnego osprzętu i zdjęciu głowicy silnika, który został rozmontowany w dniu 28 października 2021 r. Podczas zdemontowania silnika obecny był rzeczoznawcza W. B. (1) oraz D. K. (1). Zgodnie z opiniami rzeczoznawcy majątkowego W. B. (1) z dnia 2 września 2021 r. oraz 28 października 2021 r. ujawniona wada silnika pojazdu w postaci uszkodzeń powodujących przedmuchy gazów spalinowych do układu chłodzenia silnika, była wadą ukrytą, istniejącą już w chwili kupna pojazdu przez powoda.

Pozwany zlecił dokonanie prywatnej opinii nr (...) rzeczoznawcy samochodowemu W. L.. Zgodnie z jej treścią pojazd w momencie sprzedaży nie posiadał wady ukrytej.

Dowody: opinia techniczna o numerze L – (...) – k. 13-18 akt

opinia techniczna o numerze L – (...) -2 – k. 18-23 akt

opinia rzeczoznawcy nr 041/ (...)/22 – k. 246 akt

W dniu 7 grudnia 2021 r. powód skierował do pozwanych wezwanie do zapłaty kwoty 12 650 zł tytułem poniesionych wydatków związanych z usunięciem wady ukrytej pojazdu w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie zostało skutecznie doręczone pozwanym w dniu 9 grudnia 2021 r. W odpowiedzi na pismo pozwani odmówili uznania żądania powoda, wskazując, że w dniu zawarcia umowy powód został poinformowany o wszelkich wadach pojazdu i sprawdził pojazd. Pozwani wskazali także, że z uwagi na fakt, że pojazd ma 14 lat, powód powinien być świadomy,
że pewne wady mogą wynikać z jego normlanej eksploatacji. Pozwani zakwestionowali także wiarygodność zleconej przez powoda pierwszej ekspertyzy wskazując, że została ona dokonana bez demontażu silnika i jest niepełna. Na poparcie swojego stanowiska pozwani przywołali orzecznictwo sądowe.

Dowody : wezwanie do zapłaty z dnia 7 grudnia 2021 r. – k. 39 – 40 akt

dowód doręczenia korespondencji – k. 41akt

odpowiedź pozwanych na wezwanie – k. 42- 43 akt

W międzyczasie powód dokonał w (...) D. K. (1) w R. naprawy pojazdu. W trakcie naprawy dokonano szeregu prac, które zostały szczegółowo wskazane
w fakturze VAT (...) pod pozycją 1U- 29T. Łączny koszt naprawy pojazdu wyniósł 12 650 zł.

Dowody: faktura VAT (...) – k. 24 akt

zeznania W. B. (1) – k. 136 akt

zeznania D. K. (1) – k. 137 akt

Pojazd w momencie sprzedaży posiadał wadę ukrytą objawiającą się ubywaniem płynu chłodzącego silnika i przedostawaniem się spalin, w tym (...) do układu chłodzenia, wada ta polegała na nieszczelności połączenia cylinder/płaszcz wodny bloku silnika, co było wynikiem nieprofesjonalnie dokonanego montażu głowicy silnika. Przyczyną awarii była nieprofesjonalna i niezgodna ze sztuką jak i procedurą producenta ostatniego montażu silnika, tj. założenie głowicy i uszczelnienie połączenia głowica – kadłub silnika.

Dowody: opinia sądowa (...) Ł. – (...) w W. – k. 264-277

opinia sądowa uzupełniająca – k. 448-456

zeznania świadka W. B. (1) – k. 136

zeznania świadka D. K. (1) – k. 137

wyjaśnienia biegłych Ł. O. i J. C. – k. 390v

Niezbędne koszty naprawy uszkodzonego pojazdu wyniosły łącznie 6 545,00 zł,
zaś na wskazaną kwotę składała się suma wartości netto wykonanych czynności w warsztacie samochodowym (...) w R., które zostały enumeratywnie wskazane w fakturze VAT nr (...):

- demontaż silnika – cena 2 500 zł brutto (pozycja 1U faktury)

- przezbrojenie osprzętu silnika – cena 1 200 zł brutto (pozycja 3U faktury)

- demontaż, montaż głowicy – cena 1 200 zł brutto (pozycja 4U faktury)

- uszczelka głowicy silnika – cena 430,00 zł brutto (pozycja 11T)

- komplet śrub do głowicy – cena 190,00 zł (pozycja 12T)

- komplet uszczelek pokrywy zaworów – cena 170,00 zł (pozycja 14T)

- filtr oleju – cena 80,00 zł (pozycja 16T)

- olej silnikowy w ilości 5,2 litra – cena 234 zł (pozycja 17T)

- uszczelka kolektora wydechowego cena 130,00 zł (pozycja 19T)

- uszczelka CU wytryskiwacz komplet cena 60,00 zł ((pozycja 22T)

- serwis olejowy o wartości 1 zł (pozycja 21T)

- kontrola uzupełnianie płynów eksploatacyjnych – cena 150,00 zł (pozycja 23U)

a także 200 zł tytułem kosztów planowania i sprawdzenia szczelności głowicy.

Dowód: faktura VAT nr (...) – k. 24-25 akt

wyjaśnienia biegłego Ł. O. – k. 390v akt

wyjaśnienia biegłego J. C. – k. 390v akt

opinia sądowa uzupełniająca – k. 454 akt

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony przez Sąd na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy: faktury z dnia 22 listopada 2021 r. (k. 24-25), kopii umowy sprzedaży samochodu
(k. 10), prywatnej ekspertyzy dokonanej przez biegłego W. B. (1) o numerze L- (...) (k. 13-17) oraz L- (...) – 2 (k. 18-23), wezwania do zapłaty z dnia 7 grudnia 2021 r. wraz z dowodem doręczenia pozwanym (k. 39, 41), oraz na podstawie zeznań świadków: R. W. (k. 133), W. B. (1) (k. 136 akt), D. K. (1) (k. 137, 138v), a także opinii sądowej głównej i uzupełniającej sporządzoną przez Sieć Badawczą Ł. – (...) (k. 263-277 i 447-456 akt).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. W. co do okoliczności sprawdzenia stanu technicznego pojazdu przez powoda oraz wykrycia usterki w pierwszych dniach użytkowania zakupionego pojazdu w postaci przenikania spalin do płynu chłodniczego, bowiem zeznania świadka były spontaniczne i spójne z opinią sądową.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. S. co do okoliczności zakupu pojazdu,
w zakresie w jakim pozwani zapewniali powoda, że pojazd był sprawny.

Sąd dał wiarę zeznaniom D. K. (1) co do stanu technicznego pojazdu zakupionego przez powoda, a zwłaszcza okoliczności, że pojazd w momencie jego sprzedaży posiadał wadę silnika w postaci przenikania spalin do płynu chłodniczego, gdyż zeznania te były spójne, przejrzyste, zgodne z opinią sporządzoną przez rzeczoznawców (...) Ł. –(...) w W., a także dlatego, że świadek był obecny podczas demontażu silnika.

Sąd dał wiarę przesłuchaniu powoda co do okoliczności zakupu pojazdu,
a także stanu technicznego pojazdu w momencie jego zakupu, gdyż przesłuchanie to było spójne i co do zasady pokrywało się z opinią sporządzoną instytutu naukowo-badawczego.

Sąd nie dał wiary dowodowi z opinii prywatnej sporządzonej przez W. L. i zeznaniom rzeczoznawcy majątkowego W. L., bowiem opinia ta została wydania w oparciu o niepełny materiał dowodowy. Biegły dysponował jedynie ograniczonym materiałem dowodowym, zatem w ocenie Sądu nie posiadał on pełnej wiedzy dotyczącej stanu technicznego pojazdu. Nadto opinia ta była sprzeczna z opinią instytutu naukowo-badawczego, która zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd dał wiarę dowodom z opinii prywatnych sporządzonych przez W. B. (1),
a także jego zeznaniom co do stanu technicznego pojazdu w momencie jego sprzedaży, gdyż był on obecny razem ze świadkiem D. K. (1) podczas demontażu silnika pojazdu, ponadto zeznania W. B. (1) pokrywały się z zeznaniami D. K. (2) oraz opinią sporządzoną przez instytut.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka P. K. (2) w zakresie, w jakim wskazywał,
że pojazd był sprawny w dniu jego sprzedaży, gdyż zeznania te pozostawały w sprzeczności z opinią instytutu naukowo-badawczego, a także z zeznaniami świadków: R. W., W. B. (1) i D. K. (1).

Sąd w ustaleniach faktycznych pominął dowód z zeznań świadka K. S., ponieważ zeznania świadka były ogólne, lakoniczne i nie odnosiły się bezpośrednio do stanu faktycznego będącego podstawą niniejszego sporu.

Sąd nie dał wiary dowodowi z przesłuchania pozwanych co do stanu technicznego pojazdu w dniu jego sprzedaży powodowi, bowiem zeznania ta pozostawały w sprzeczności z opinią instytutu naukowo-badawczego oraz zeznaniami świadków i przesłuchaniem powoda, które sąd uznał za wiarygodne.

Sąd uznał za w pełni wiarygodną opinie główną sporządzoną przez przedstawicieli (...) Ł. – (...) w W.. Opina ta była jasna, logiczna i pozbawiona wewnętrznych sprzeczności. Biegli sformułowali wnioski opinii po wnikliwej analizie stanu pojazdu, które znalazły potwierdzenie także w zeznaniach świadków: W. B. (1), D. K. (1), B. S., R. W. oraz przesłuchaniu powoda. Jak wynika z opinii, silnik pojazdu posiadał wadę ukrytą w postaci nieszczelności układu chłodzenia silnika na połączeniu cylinder – płaszcz wodny w miejscu uszczelnienia głowicy z blokiem silnika, zaś przyczyną awarii silnika był nieprofesjonalny i niezgodny ze sztuką jak i procedurą producenta ostatni montaż silnika. Na podstawie akt sprawy nie można
w sposób jednoznaczny określić zasadności wymiany kompletu łańcuchów rozrządu, jednakże jest wysoce prawdopodobne, że pozwani mieli świadomość istnienia wady w postaci ubytku chłodzącego, o której nie poinformowano kupującego.

Sąd uznał także w pełni za wiarygodną opinię sądową uzupełniającą, gdyż biegli w sposób rzetelny odnieśli się do każdego z pytań strony powodowej zawartych w piśmie procesowym powoda z dnia 1 czerwca 2023 r. (k. 331-338 akt), a także w sposób logiczny i spójny odpowiedzieli na zadane pytania w trakcie rozprawy w dniu 8 grudnia 2023 r.

W ocenie Sądu wniosek pozwanych o wyłączenie (...) Ł. – (...) w W. od opiniowania w niniejszej sprawie nie zasługiwał na uwzględnienie z uwagi na to, że w ocenie Sądu nie zaktualizowała się żadna z przesłanek z art. 48 k.p.c. oraz art. 49 k.p.c. w zw. z art. 281 k.p.c. uzasadniająca wyłączenie (...) Ł. – (...) w W. od opiniowania w niniejszej sprawie. Za chybiony argument należało uznać twierdzenie podnoszone przez stronę pozwaną w piśmie procesowym z dnia 5 kwietnia 2022 r., że opinia jest stronnicza, zaś instytut zataił fakt współpracy instytutu z W. B. (1). W piśmie z dnia 27 kwietnia 2023 r. Dyrektor Instytutu wyjaśnił, że opinia została sporządzona przez rzeczoznawców, którzy nie znają W. B. (1), który od ponad 10 lat nie pracuje w Instytucie. W ocenie Sądu chybiony jest także argument strony pozwanej o odwoływaniu się przez rzeczoznawców do opinii prywatnej sporządzonej przez W. B. (1). Wskazać należy, że opinie prywatne sporządzone przez W. B. (1), stanowią dowód prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c. i żaden przepis prawny nie stanowi, aby biegły sądowy nie mógł korzystać z takiego dowodu prywatnego, który jak każdy inny dowód, podlega ocenie przez Sąd. W ocenie Sądu w/w opinia prywatna sporządzona przez W. B. (1) z uwagi na to, że została sporządzona przez rzeczoznawcę, który był obecny w trakcie oględzin samochodu
w warsztacie samochodowym oraz podczas demontażu silnika pojazdu stanowi cenne źródło wiedzy
i w pełni zasadne było jej wykorzystanie przez rzeczoznawców (...) Ł. – (...) w W. podczas sporządzania opinii dla sądu.

Dodać także należy, że w ocenie Sądu wniosek strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego oraz zeznań świadka S. D. podlegał pominięciu z uwagi na to, że w ocenie Sądu zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania.

Przechodząc do rozważ prawnych, wskazać należy, że zgodnie z art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę (rękojmia). W doktrynie wskazuje się, że odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi za wady rzeczy została oparta na zasadzie ryzyka . Sprzedawca nie może zatem zwolnić się z odpowiedzialności wykazując, że ani on ani osoba, którą się on posłużył nie ponosi winy za wystąpienie wady. Sprzedawca ponosi odpowiedzialność z tytułu rękojmi nawet wówczas, gdy nie wiedział o wadzie i nie mógł się o niej dowiedzieć przy zachowaniu należytej staranności (wyrok SA w Katowicach z 5 marca 2009 r., V ACa 484/08, LEX nr 508538, wyr. SA w Warszawie z 27.3.2013 r., VI ACa 1269/12, LEX nr (...). W doktrynie niekiedy wskazuje się, że odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi ma charakter odpowiedzialności absolutnej ze względu na brak przesłanek egzoneracyjnych. Odpowiedzialność sprzedawcy na podstawie art. 566 i n. k.c. jest zatem oparta na znacznie surowszych zasadach niż odpowiedzialność odszkodowawcza za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania przewidziana w art. 471 i n. k.c. (por. K. O. (red. serii),
W. B. (red. tomu), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 31, W. 2023, komentarz do art. 556 kc, nb.14, (...)).

Definicja wady znajduje się w art. 556 (1) k.c.. Zgodnie z ustawową definicją wada polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli: nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia, nie ma właściwości,
o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór, nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia, została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Stosownie do art. 560 § 1 i 4 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie
i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad
lub usunięcia wady. Kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.

W niniejszej sprawie poza obszarem badania przez Sąd pozostawała kwestia, czy wada pojazdu miała charakter istotny, czy też nieistotny, bowiem powód żądał obniżenia ceny nabycia pojazdu.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego brak jest jednoznacznych podstaw
do przyjęcia, aby pozwani wiedzieli o wadzie, jak wynika z opinii wysoce prawdopodobne jest to,
że mogli mieć taką świadomość. Niemniej pozostaje to bez znaczenia, ponieważ odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi jest zobiektywizowana, oparta na zasadach ryzyka i niezależna od winy lub należytej staranności sprzedawcy, dlatego też pozwani ponoszą odpowiedzialność z tytułu rękojmi względem powoda.

W ocenie Sądu, w realiach niniejszej sprawy, można stwierdzić że pojazd marki B.,
rok produkcji 2007, w momencie jego sprzedaży posiadał wadę fizyczną. Z pewnością nie był to pojazd sprawny. Oczywiście, Sąd miał na uwadze wiek auta, jednakże podkreślić należy, że wada, którą posiadał pojazd w momencie jego sprzedaży, nie była wynikiem zwykłej eksploatacji pojazdu, a była wynikiem wadliwej naprawy silnika.

W myśl art. 568 § 2 i 3 k.c. kupujący może złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy albo obniżeniu ceny z powodu wady rzeczy sprzedanej w terminie roku licząc od dnia stwierdzenia wady.

Zgodnie z art. 560 § 1 k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie
o obniżeniu ceny. Stanowi ono jednostronne oświadczenie woli o charakterze prawnokształtującym
i jego złożenie nie musi być poprzedzone domaganiem się przez kupującego naprawienia rzeczy lub wymiany rzeczy na wolną od wad. Forma oświadczenia o obniżeniu ceny podlega regułom określonym w art. 77 k.c. Oświadczenie złożone przez kupującego powinno wskazywać wyraźnie, o ile cena powinna zostać obniżona. Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady (szerzej R. Trzaskowski, w: J. Gudowski, Komentarz KC, t. 4, 2017, art. 560, Nb 9 i n.). Powód M. E. pismem z dnia 7 grudnia 2021 r. doręczonym pozwanym w dniu 9 grudnia 2021 r. złożył skuteczne oświadczenie o obniżeniu ceny i wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 12 650 zł w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

W myśl art. 559 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej
w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili. W ocenie sądu kwestia istnienie wady w momencie wydania rzeczy kupującemu stanowi węzłowe zagadnienie niniejszej sprawy. W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, zgodnie z którym ustalenie chwili powstania wady rzeczy stosownie
do art. 559 k.c. wymaga każdorazowo uwzględnienia okoliczności rozpoznawanej sprawy.
W tym zakresie kwestia ciężaru dowodu co do podstawy wyłączenia odpowiedzialności sprzedawcy
z tytułu rękojmi, wymaga bowiem uwzględnienia okoliczności konkretnej sprawy i dlatego nie nadaje się do tworzenia reguł generalnych (por. postanowienie SN z 2.11.2022 r., I CSK 1170/22, LEX nr 3516266, wyrok SN z 16.12.2014 r., III CSK 56/14, LEX nr 1710364, wyrok SN z 26.10.2000 r., II CKN 305/00, LEX nr 52594.). Na podstawie art. 559 k.c. w obecnym brzmieniu, kupujący musi wykazać, że wada istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego bądź też wynikła z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej chwili. Artykuł 559 k.c. po nowelizacji z 2014 r.
nie wprowadza zatem wyjątku od ogólnej reguły rozkładu ciężaru dowodu wskazanej w art. 6 k.c. (por. K. Osajda, W. Borysiak (red. tomu), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 31, Warszawa 2023, komentarz do art. 559 k.c., Nb14, SIP Legalis; wyr. SA w Krakowie z 24.10.2017 r., I ACa 446/17).

W ocenie Sądu powód udowodnił, że wada pojazdu istniała w momencie jego sprzedaży. Odpowiedzialność z tytułu rękojmi ma zobiektywizowany charakter oderwany od winy
i należytej staranności sprzedawcy. Jednymi okolicznościami zwalniającymi sprzedawcę
od odpowiedzialności jest świadomość istnienia wady w chwili wydania rzeczy po stronie nabywcy.
Warto dostrzec cel jakiemu służy odpowiedzialność z tytułu rękojmi, a mianowicie ochronie interesów kupującego. Zdaniem Sądu w świetle zgormadzonego materiału dowodowego należało w sposób jednoznaczny dojść do wniosku, że powód nie wiedział o okoliczności, że pojazd w momencie jego zakupu posiada wadę, zaś zgodnie z art. 557 k.c., aby sprzedawca był zwolniony z odpowiedzialności z tytułu rękojmi, kupujący musi o wadzie wiedzieć w chwili zawarcia umowy. Dla zwolnienia sprzedawcy od odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wadę nie wystarczy, że kupujący mógł i powinien przy dołożeniu należytej staranności wadę zauważyć (por. wyrok SN z 16.02.2005 r., IV CK 546/04, LEX nr 1111001). Nie ma przy tym znaczenia to, że wady były jawne bądź ukryte (por. wyrok SN z 29.06.2000 r., V CKN 66/00, LEX nr 52580). Jak wynika z zeznań powoda i świadka B. S., powód w chwili zakupu był przekonany, że samochód jest sprawny technicznie.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnieni w części. Jak wynika z uzupełniającej opinii sadowej instytutu naukowo-badawczego, niezbędne koszty naprawy uszkodzonego pojazdu wyniosły łącznie 6 545,00 zł, zaś na wskazaną kwotę składała się suma wartości netto wykonanych czynności w warsztacie samochodowym (...) w R., które zostały enumeratywnie wskazane w fakturze VAT nr (...):

- demontaż silnika – cena 2 500 zł brutto (pozycja 1U faktury)

- przezbrojenie osprzętu silnika – cena 1 200 zł brutto (pozycja 3U faktury)

- demontaż, montaż głowicy – cena 1 200 zł brutto (pozycja 4U faktury)

- uszczelka głowicy silnika – cena 430,00 zł brutto (pozycja 11T)

- komplet śrub do głowicy – cena 190,00 zł (pozycja 12T)

- komplet uszczelek pokrywy zaworów – cena 170,00 zł (pozycja 14T)

- filtr oleju – cena 80,00 zł (pozycja 16T)

- olej silnikowy w ilości 5 sztuk – cena 234 zł (pozycja 17T)

- uszczelka kolektora wydechowego cena 130,00 zł (pozycja 19T)

- uszczelka CU wytryskiwacz komplet cena 60,00 zł ((pozycja 22T)

- serwis olejowy o wartości – cena 1 zł (pozycja 21T)

- kontrola uzupełnianie płynów eksploatacyjnych – cena 150,00 zł (pozycja 23U)

a także 200 zł tytułem kosztów planowania i sprawdzenia szczelności głowicy.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 556 k.c. w zw. z art. 560 § 1 k.c.
powództwo należało uwzględnić w części, o czym orzeczono w punkcie
I (pierwszym) wyroku. Powództwo w pozostałej części podlegało oddaleniu (pkt II sentencji wyroku), jako bezzasadne.

O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. Powód pismem z dnia
7 grudnia 2021 roku doręczonym pozwanym w dniu 9 grudnia 2021 r. wezwał pozwanych
do uiszczenia kwoty 12 650,00 z tytułu zwrotu ceny w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania. Pozwani nie uiścili wskazanej kwoty, zatem od dnia 24 grudnia 2021 r. pozostawali w opóźnieniu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. według zasady stosunkowego rozdziału. Powód wygrał sprawę w 51,74 %, poniósł zaś koszty w kwocie 11 059, 59 zł (opłata od pozwu 750 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3600 zł zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.) oraz w kwocie 900 zł – koszty postępowania zażaleniowego - zgodnie z § 9 pkt 2 podpunkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.), a także koszty zaliczek na poczet wynagrodzenia instytutu w kwotach: 2 992,59 zł (k. 308) oraz 2000 zł oraz (k. 417) oraz opłatę w wysokości 30 zł związaną ze złożeniem wniosku o uzasadnienie postanowienia z dnia 8 stycznia 2024 r. (k. 415). Postanowieniem z dnia 26 lipca 2024 r. powód został zwolniony od kosztów sądowych w części – zaliczki na poczet opinii uzupełniającej (...) Ł.- (...) w W. z dnia 9 kwietnia 2024 r.

Zgodnie z wynikiem sprawy powodowi należał się od pozwanych zwrot kwoty 5 722, 23 zł (11 059, 59 x 51, 74%).

Koszty pozwanych to wynagrodzenie pełnomocnika wg norm przepisanych – 3600 zł , opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł, koszty zastępstwa procesowego w dwóch postępowaniach zażaleniowych w łącznej kwocie 1800 zł (900 zł + 900 zł) zgodnie z § 9 pkt 2 podpunkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.), 500 zł tytułem uiszczonej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych (k. 257), 100 zł tytułem opłaty uiszczonej od wniosku o uzasadnienie postanowienia z dnia 2 marca 2023 r. (k. 289) oraz 100 zł tytułem opłaty uiszczonej od wniosku o uzasadnienie postanowienia z dnia 8 stycznia 2024 r. (k. 420 i 440). Pozwani wygrali sprawę w 48,26 %, a zatem należał się im od powoda zwrot w wysokości 2 952,06 zł (6.117 zł x 48,26%). Po wzajemnej kompensacie pozostaje saldo na rzecz powoda w kwocie 2 770, 7 zł i taką kwotę zasądzono na rzecz powoda solidarnie od pozwanych (art. 105 § 2 k.p.c.) w punkcie III (trzecim) sentencji wyroku.

W punkcie IV sentencji wyroku na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. nieuiszczonymi wydatkami postępowania w kwocie 7.837,50 zł (k. 353, 468 i 483) obciążono stronę powodową w zakresie 48,26 %, tj. w wysokości 3 782,38 zł, zaś pozwanych w zakresie 51,74 %, tj. w wysokości 4 055,12 zł.

O odsetkach za opóźnienie od kosztów procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 ¹ k.p.c.