Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Dominik Bednarski
Protokolant:	sekr. sąd. Paulina Prokopowicz

po rozpoznaniu w dniu 2 września 2024 r. w Grudziądzu

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko (...)
w W.

o zapłatę

1.  powództwo oddala;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2317 zł (dwa tysiące trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

3.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 740 zł (siedemset czterdzieści złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 328/23

UZASADNIENIE

Powód M. M. , działając przez profesjonalnego pełnomocnika,
wniósł przeciwko pozwanemu (...) w W. pozew o zapłatę kwoty 7 233,19 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: a) 6 933,19 zł od dnia 20.06.2022 roku do dnia zapłaty, b) 300,00 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Pozew zawiera wniosek o zasądzenie na jego rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa wg norm przepisanych.

Argumenty przemawiające za uwzględnieniem powództwa przedstawiono w uzasadnieniu pozwu (k. 4v.-6v.).

Pozwany, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Argumenty przemawiające za oddaleniem powództwa przedstawiono w uzasadnieniu odpowiedzi na pozew (k. 40v.-52).

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 16.05.2022 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki A. nr rej. (...), należący do K. K..

Ubezpieczycielem sprawcy szkody w zakresie (...) było (...) w W..

Po zgłoszeniu szkody pozwany przyznał poszkodowanej łącznie kwotę 9 971,06 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu.

Poszkodowana zleciła naprawę samochodu w warsztacie zaufanego mechanika, we własnym zakresie. Naprawa kosztowała ok. 10.000 zł. Potem poszkodowana sprzedała samochód za ok. 26.000 zł.

Umową cesji z dnia 12.07.2022 r. poszkodowana zbyła na rzecz (...) Sp. k. w G. wierzytelność z tytułu odszkodowania przysługującego jej od pozwanego.

Umową cesji z dnia 03.01.2023 r. (...) Sp. k. w G. zbyła na rzecz M. M. wierzytelność z tytułu ww. odszkodowania.

(dowód: umowy cesji wierzytelności – k. 18-19, 22- akt, powiadomienia o przelewie – k. 21,23 akt, wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania – k. 24-25, decyzje ubezpieczyciela – k. 26-28, zeznania świadka K. K. – e-protokół rozprawy w dniu 07.09.2023 r. oraz protokół skrócony - k. 80-80v. akt, akta szkody na płycie CD – k. 55 akt)

Wartość rynkowa ww. samochodu w stanie nieuszkodzonym na dzień powstania szkody wynosiła 36 800 zł brutto.

Wartość rynkowa ww. samochodu w stanie uszkodzonym na dzień powstania szkody wynosiła 29 700 zł brutto.

(dowód: uzupełniająca opinia biegłego – k. 120- 140)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z ww. dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach szkody, a także na podstawie zeznań świadka K. K. i uzupełniającej opinii biegłego P. L. z dnia 06.04.2024 r.

Pozostałe dokumenty większego znaczenia dla rozstrzygnięcia nie miały.

Sąd pierwotnie dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej na okoliczność wysokości hipotetycznej szkody, w tym z uwzględnieniem rabatów oferowanych przez pozwanego, jednakże ostatecznie uznał, że podstawę rozstrzygnięcia stanowić będą zeznania światka K. K. w połączeniu z uzupełniającą opinia biegłego P. L. z dnia 06.04.2024 r. w przedmiocie ustalenia wartości samochodu przed i po szkodzie.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) (t.j.: (...)) z ubezpieczenia (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Ubezpieczeniem (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta przy tym odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 ustawy). W myśl art. 36 ust. 1 ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym (...) ma zatem zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ^{( 1)} § 1 k.c.). Ponadto zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że kwota wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego pozwalała na przywrócenie stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu.

Z zeznań świadka K. K. wynika, że kwota otrzymana od pozwanego (9 971,06 zł) wystarczyła na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia (skoro świadek jednocześnie zaznała, że naprawa kosztowała „ około” 10.000 zł).

Ustalenie takie potwierdza różnica między szacowaną przez biegłego wartością pojazdu przed i po szkodzie. W istocie jest ona nawet mniejsza od 10.000 zł.

W konsekwencji Sąd podzielił stanowisko przedstawione w odpowiedzi na pozew i uznał, że pozwany spełnił już swoje świadczenie. Powód nie był zatem uprawniony do żądania zapłaty jakiejkolwiek dalszej kwoty tytułem odszkodowania odpowiadającego kosztom hipotetycznej naprawy.

Powyższe zapatrywanie znajduje potwierdzenie w treści Uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r. (III CZP 142/22), zgodnie z którą jeżeli poszkodowany poniósł już koszty naprawy pojazdu lub zobowiązał się do ich poniesienia, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać tym kosztom, chyba że w danych okolicznościach są one oczywiście nieuzasadnione; wysokość odszkodowania nie zależy od ulg i rabatów możliwych do uzyskania przez poszkodowanego od podmiotów współpracujących z ubezpieczycielem.

Sąd Rejonowy nie widzi jakichkolwiek racji przemawiających za odstąpieniem od prezentowanego poglądu.

Powód dochodził także kosztów sporządzenia prywatnej ekspertyzy. Odszkodowanie, przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, może w pewnych sytuacjach obejmować koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 r., III CZP 24/2004, Biuletyn Sądu Najwyższego 2004/5). W niniejszej sprawie jednak powód zlecił opinię jako cesjonariusz. W opinii Sądu wydatek ten nie stanowił wydatku koniecznego i nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z powstałą szkodą. Podkreślić też należy, że powód prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której nabywa wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkody komunikacyjne. W przekonaniu Sądu wiedza, jaką posiada powód, jest wystarczająca, żeby określić wysokość szkody oraz ryzyko nabycia danej wierzytelności już w chwili zawarcia umowy cesji. Z tych względów Sąd oddalił powództwo także w zakresie kwoty 300,00 zł.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych wyżej przepisów prawa, Sąd oddalił powództwo w całości, co nastąpiło w pkt 1. wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w pkt 2 orzeczenia. Pozwany wygrał proces w całości i dlatego powód powinien zwrócić pozwanemu poniesione koszty procesu, na które złożyła się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.800,00 zł oraz 500 zł tytułem zaliczki na opinię biegłego. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Wynagrodzenie biegłego wyniosło 1.740 zł, zaś strony uiściły w tym celu zaliczki w łącznej wysokości 1.000 zł. Dlatego w punkcie 3. orzeczenia Sąd nakazał pobrać od powoda, jako przegrywającego proces w całości, kwotę 740,00 zł tytułem zwrotu tymczasowo kredytowanych przez Skarb Państwa kosztów sądowych.