Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2023 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Bogdan Tężycki
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Magdalena Hausman

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2023 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę (...).393,81 zł (cztery tysiące trzysta dziewięćdziesiąt trzy tysiące 81/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3.04.2021 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 599,66 zł (pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 66/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 346/22 (...)

UZASADNIENIE

Powódka - A. K. wniosła o zasądzenie od (...) w W. kwoty 7.486,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 03 .04.2021 roku do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała ,że w dniu 02.03.21 roku w wyniku zdarzenia komunikacyjnego uległ uszkodzeniu samochód marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) należący do świadka D. L. a sprawca wypadku posiadał wykupioną polisę OC u pozwanego. Szkoda została zakwalifikowana jako częściowa i ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanej odszkodowanie w wysokości (...).781,00 zł. Świadek D. L. jako cedent dokonała umową z dnia 25.03.2021 roku przelewu wierzytelności wynikającej z prawa do uzyskania odszkodowania za szkodę wobec sprawcy szkody i ubezpieczyciela sprawcy szkody na rzecz powódki jako cesjonariusza. Powódka zleciła wykonanie prywatnej ekspertyzy w przedmiocie kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu . Z prywatnej ekspertyzy wynikało, że koszt naprawy pojazdu marki O. (...) zamykał się kwotą (...).267,87 zł. W ocenie powódki wypłacone przez pozwanego odszkodowanie nie jest adekwatne do zakresu poniesionej przez poszkodowana szkody, a co za tym idzie nie realizuje kompensacyjnej roli tej instytucji ( art.361 k.c. w zw. z art. 822 § (...) k.c.). Dochodzone niniejszym pozwem kwota 7.486,87 zł stanowi różnicę między wypłaconym przez pozwanego odszkodowaniem a kosztami przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody ( (...).267,87- (...).781,00 = 7.486,87).

Pozwany – (...) w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny techniki samochodowej m.in. na okoliczność czy naprawa pojazdu zgodnie z kalkulacją pozwanego przywróciła pojazd do stanu sprzed szkody, przy czym podniósł ,że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku możliwe było również przy zastosowaniu alternatywnych części zamiennych. Pozwany nie

kwestionując swojej odpowiedzialności gwarancyjnej wskazał, iż przeprowadził postępowanie likwidacyjne , które doprowadziło do ustalenia ,że koszty naprawy samochodu wynoszą (...).781,00 zł i w zupełności pozwalają na przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego sprzed wypadku . Kwota odszkodowania została ustalona w oparciu o kalkulację naprawy pojazdu wykonaną w systemie eksperckim na podstawie technologii producenta , stosując przeciętną stawkę roboczogodziny ustaloną dla miejsca zamieszkania powódki. Koszt naprawy sporządzony przez pozwanego uwzględnia rabat w wysokości 5% na części zamienne i materiały lakiernicze oraz rabat na robociznę w wysokości 65 zł netto za roboczogodzinę. Pozwany przesyłając kosztorys poinformował poszkodowanego o możliwości naprawy z godnie ze sporządzonym kosztorysem w warsztatach sieci partnerskiej (...) spółka z o.o. oraz przekazał dane kontaktowe do w/w podmiotu. Skoro poszkodowany nie skorzystał z tej propozycji to należy uznać ,że przyczynił się do zwiększenia rozmiarów szkody.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym (k.(...)).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 02 marca 2021 roku pojazd należący do świadka D. L. marki O. (...) , (...) (...) o nr rej. (...) uczestniczył w kolizji drogowej, w wyniku której doszło do uszkodzenia w/w pojazdu. Sprawca kolizji objęty był ochroną ubezpieczeniową świadczoną przez (...) w W. . Ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanej łącznie kwotę (...).781,00 zł brutto .

Świadek D. L. jako poszkodowana nie miała możliwości odliczenia podatku Vat w związku z otrzymanym odszkodowaniem. Od daty pierwszej rejestracji przedmiotowego samochodu do dnia kolizji upłynęło przeszło 14 lat. Pierwsza rejestracja samochodu nastąpiła w dniu 31.(...).2006 roku .Na dzień wniesienia pozwu , jak również na dzień złożenia zeznań przez powódkę tj. na dzień (...) maja 2022 roku przedmiotowy samochód nie został naprawiony i nie został sprzedany. W okresie , w którym świadek D. L. była właścicielem samochodu marki O. (...) samochód ten nie był serwisowany w Autoryzowanej Stacji Obsługi. Ubezpieczyciel nie złożył poszkodowanej konkretnej oferty naprawy w warsztacie z nim współpracującym. W dniu 25.03.2021 roku świadek D. L. zawarła z powódką umowę cesji wierzytelności , na mocy której doszło do sprzedaży na rzecz cesjonariusza prawa do uzyskania odszkodowania za szkodę wobec sprawcy szkody i ubezpieczyciela sprawcy szkody. Po dokonaniu cesji powódka zleciła niezależnemu podmiotowi dokonanie kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu. Według sporządzonej kalkulacji z dnia (...).02.2022 roku koszt naprawy pojazdu marki O. (...) wyniósł (...).267,87 brutto. Na podstawie powyższej kalkulacji powódka sformułowała żądanie pozwu na kwotę 7.486,87 zł ( (...).267,87 – kwota wypłacona (...).781,00 zł).

Dowód: -zeznania świadka D. L.- k. 45-45v,

- umowa cesji wierzytelności z 25.03.2021 roku - k. 14-14v,

-decyzja ubezpieczyciela z dnia 23.03.2021 roku o wypłacie świadczenia -k.10-11 ,

- kosztorys (...)k.12-13,

- kalkulacja naprawy z dnia 04.02.2022 roku –k.15-17,

- akta szkodowe na płycie CD k-36.

.

Hipotetyczne koszty naprawy pojazdu O. (...) o nr rej. (...) biegły określił w dwóch wariantach. Koszt naprawy pojazdu w I wariancie określono w oparciu o stawkę robocizny wskazaną przez stronę powodową w wysokości (...) netto za (...), przy założeniu ,że naprawa odbyła w warsztacie nieautoryzowanym z wykorzystaniem części oryginalnych z logo producenta jakości O na kwotę (...).044,41 zł brutto . W wariancie II koszt naprawy pojazdu określono przy takiej samej stawce (...) robocizny przy zastosowaniu części zamiennych porównywalnej jakości rodzaju P na kwotę 7.174,81 zł. W obu wariantach biegły przyjął tę samą stawkę (...) robocizny za prace mechaniczno-blacharskie przyjmowaną przez powódkę . Alternatywni dostawcy części oryginalnych nie posiadali w swej ofercie na dzień szkody części jakości (...), stąd też biegły nie mógł określić kosztów naprawy w oparciu o takie części. Plan naprawy wykonany przez pozwanego okazał się niekompletny a zatem naprawa zgodna z kalkulacją pozwanego nie przywróciłaby pojazdu do stanu jak sprzed szkody. Prawidłowy plan naprawy pojazdu biegły wskazał w załączniku nr (...) do opinii a szczegółowo uzasadnił prawidłowość przyjętego zakresu naprawy w opinii uzupełniającej. Jako ,że samochód O. (...) nie został naprawiony biegły w ogóle nie określił jaki był koszt faktycznie przeprowadzonej naprawy pojazdu. Wartość rynkowa pojazdu sprzed kolizji została określona na kwotę 11.200,00 , zaś wartość samochodu w stanie uszkodzonym na kwotę 5.600,00 zł.

.

Dowód: -opinia biegłego sądowego mgr. inż. I. A. - k. 59-80v,

-opinia uzupełniając-,k.100-102 .

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody
z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach szkody, zeznania świadka D. L., a także na podstawie opinii biegłego mgr inż. I. A..

Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.
Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanej w sprawie świadka, ponieważ jej zeznania były spójne i korelowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w szczególności z wnioskami zawartymi w opinii biegłego.

Sąd w całości podzielił opinię biegłego mgr inż. I. A. , gdyż była ona rzetelna, jasna, kategoryczna oraz niesprzeczna . Biegły w sposób przekonywujący uzasadnił swoje stanowisko zawarte w końcowych wnioskach. W sposób wysoce merytoryczny a zarazem kategoryczny odparł zarzuty pozwanego sformułowane w formie pytań w piśmie procesowym z dnia 23.09.2023 roku wyrażając swoje stanowisko w opinii uzupełniającej (k.100-102 akt). Biegły podtrzymał w całości swoja opinię z dnia 25.08.2023 roku wskazując, że pismo pozwanego zawierające zarzuty odnoszące się do opinii nie zawiera żadnych nowych informacji czy danych , które mogłyby wpłynąć na opinię główną.

W myśl art. 509 § (...) k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § (...) k.c.). Zdaniem Sądu powódka wykazała należycie nabycie wierzytelności i swoją legitymację czynną w niniejszej sprawie. Legitymacja czynna powódki nie była kwestionowana przez pozwanego.

Zgodnie z art. 822 § (...) k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie z art. 34 ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. z dnia 17.11.2023 roku ,Dz. U. z 2023 r. poz. 2500) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

W świetle ugruntowanego stanowiska Sądu Najwyższego , zapoczątkowanego uchwałą z dnia 20 listopada 1970 roku r ,II CR 425/72 ( OSNCP 1973,Nr (...),poz.(...)) a potwierdzonego uchwałą 7 sędziów SN z dnia 12 kwietnia 2012 roku , III CZP 80/11 zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego , odszkodowania , obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, , ustalone według cen występujących na lokalnym rynku z uwzględnieniem kosztów nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże ,że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.

Metoda kosztorysowa w judykaturze SN nigdy nie była kwestionowana w przypadku wyliczenia odszkodowania zanim naprawa taka nastąpiła, a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszym procesie. Metoda kosztorysowa naprawienia szkody polega na zapłacie świadczenia pieniężnego wyliczonego w wysokości hipotetycznych kosztów naprawy rzeczy. Roszczenie o zapłatę kosztów hipotetycznej naprawy traktowane jest tak, jakby było roszczeniem o przywrócenie stanu poprzedniego. Uznanie roszczenia o zapłatę z góry kosztów naprawy rzeczy za szczególną postać roszczenia o przywrócenie stanu poprzedniego nakazuje stosować do odszkodowania wyliczonego metodą kosztorysową zasady wynikające z przepisu art.363 § (...) k.c. , zgodnie z którym odszkodowania w tej postaci nie można żądać , gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągało za sobą nadmierne trudności lub koszty. Nadmierne koszty naprawy uszkodzonego pojazdu zachodzą wtedy , jeżeli przewyższają wartość pojazdu sprzed wypadku ( Vide : postanowienie SN z dnia 12.01.2006 roku, III CZP 76/05, wyroki z 20.02.1981 , ICR 17/81 , OSNCP 1981,nr (...), poz. 199, z dnia 13.12.1988 r., I CR 280/88, z 20.02.2002 r., V CKN 903/00 , OSNC 2003 , nr (...), poz.(...), z dnia 11.06.2003 r. , V CKN 308/01).

Natomiast przywrócenie do stanu poprzedniego jest niemożliwe w przypadku zbycia uszkodzonego pojazdu a także w przypadku samodzielnej naprawy dokonanej przez poszkodowanego. Odnośnie obu tych przypadków w orzecznictwie pojawiła się rozbieżność poglądów. Stanowisko, zgodnie z którym poszkodowany może żądać naprawienia szkody wyliczonej kosztorysowo ( hipotetycznie) mimo zbycia pojazdu bez naprawy jest dominujące ( Vide : wyroki SN z dnia 8.03.2018, II CNP 32/17, z 12.04.2018 r. . II CNP 41/17 , z dnia 3.04.2019r. , II CSK 100/18 , oraz postanowienia SN z 7.12.2018, III CZP 73/18, z 11.04.2019, III CZP 102/18, z dnia 16.05.2019 r., III CZP 86/18).

Z tą linią orzeczniczą koresponduje pogląd Sądu Najwyższego , zgodnie z którym żądaniu odszkodowania wyliczonego kosztorysowo ( hipotetyczne koszty naprawy) nie sprzeciwia się dokonanie faktycznej naprawy rzeczy ( Vide: wyrok SN z 12.04.2018 r., II CNP 43/17, postanowienia SN z dnia 7.12.2018r., III CZP (...)/18, III CZP 72/18 , III CZP 64/18 , III CZP 74/18 , z dnia 20.02.2019r., III CZP 91/18) .

Według diametralnie innego poglądu SN w przypadku zbycia pojazdu w stanie uszkodzonym lub samodzielnej naprawy żądanie odszkodowania wyliczonego jako koszty hipotetycznej naprawy jest wykluczone ( Vide : wyrok SN z dnia 8.12.2022, (...) 726/22, postanowienie z 17.07.2020 r., V CNP 43/19 , zdanie odrębne SSN Beaty Janiszewskiej do wyroku SN z dnia 3.07.2019 r., II CSK 308/18) .

W/g tego ostatniego stanowiska w przypadku samodzielnej naprawy samochodu przez poszkodowanego górną granicę obowiązku naprawienia szkody wyznacza tylko faktyczny , rzeczywisty koszt naprawy a nie hipotetyczny koszt jej naprawienia . Wynika to z zasady ,że w wyniku naprawy szkody przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej nie może dojść do bezpodstawnego wzbogacenia kosztem pozwanego. ( Vide : wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 lutego 2007 , Sygn.akt I ACa 1179/06 ) . Inaczej ujmując wysokość odszkodowania może być ustalana w dwojaki sposób zależnie od tego czy naprawa została wykonana czy też pojazd był nie naprawiany. W momencie zaistnienia zdarzenia wywołującego szkodę w majątku powstaje uszczerbek ( (strata w rozumieniu art.361§ (...) k.c. , której wysokość ustala się dokonując porównania stanu majątku poszkodowanego bezpośrednio przed zdarzeniem wywołującym szkodę i stanu majątku po tym zdarzeniu), którego wartość wyraża kwota odpowiadająca kosztom przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego. Koszty te mogą być ustalane hipotetycznie. W momencie natomiast dokonania naprawy zmienia się charakter szkody. Porównanie majątku poszkodowanego sprzed zdarzenia szkodowego i po nim prowadzi w tej sytuacji do ustalenia, że różnica w majątku nie wynika z faktu uszkodzenia samochodu poszkodowanego , lecz wyraża się wysokością kwoty wydatkowanej na dokonanie naprawy. Skutkiem tego po dokonaniu naprawy nie jest dopuszczalne ustalenia wartości hipotetycznej naprawy samochodu . Strata nie wynika już bowiem z faktu ,że poszkodowany posiada uszkodzony samochód, ale z faktu , że jego majątek został pomniejszony o konkretną kwotę zapłaconą na jego naprawę.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należało przyjąć ,że uzasadnione było żądanie naprawienia szkody wyliczonej jako hipotetyczne koszty naprawy uszkodzonego pojazdu a zatem metoda kosztorysową.

Biorąc pod uwagę przede wszystkim wiek pojazdu w chwili kolizji ( 14 lat i (...) miesiące), nie wykazanie przez stronę powodową dotychczasowej bezwypadkowości pojazdu ani też chociażby serwisowania pojazdu w Autoryzowanej Stacji Obsługi czy ewentualnego naprawiania pojazdu na skutek ewentualnie wcześniejszych szkód częściami nowymi z logo producenta pojazdu trudno zgodzić się ze stanowiskiem powódki , iż hipotetyczne koszty naprawy powinny być skalkulowane przy wykorzystaniu części oryginalnych z logo producenta pojazdu rodzaju O. Doświadczenie życiowe wręcz podpowiada ,że poszkodowany przy tak wiekowym pojeździe , w przypadku naprawy pojazdu i podjęcia decyzji pokrycia jej kosztów z „ własnej kieszeni” a nie z ubezpieczenia sprawcy szkody starałby się naprawić pojazd innymi częściami aniżeli rodzaju O. Tak z pewnością postąpiłby poszkodowany rozsądnie i racjonalnie myślący. Zwrócić należy uwagę, że koszt naprawy w wariancie I (części oryginalne z logo producenta pojazdu) kształtuje się na poziomie niemal zbliżonym do wartości pojazdu sprzed kolizji. Co więcej , gdyby naprawa samochodu następowała w ramach ubezpieczenia AC , to niniejszy przypadek rozpatrywany był już jako szkoda całkowita.

Przedstawiona wyżej argumentacja, w szczególności odwołanie się do modelowego zachowania racjonalnie postępującego poszkodowanego skłoniła Sąd do przyjęcia, że za celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki o. (...) o nr rej. (...) należy uznać koszt wskazany przez biegłego w wariancie II tj . koszt naprawy z wykorzystaniem do jej przeprowadzenia części zamiennych porównywalnej jakości rodzaju P . W judykaturze SN przyjęto zresztą ,że reguła dotycząca zasadności wykorzystania przy ustalaniu wysokości odszkodowania cen części równoważnych oryginalnych nie jest miarodajna w każdym przypadku. Możliwe jest także dopuszczenie wykorzystania cen części zamiennych o porównywalnej jakości tzw. zamienników ( Vide : postanowienie SN z dnia 20.06.2012 roku , III CZP 85/2011). Odnosząc się do zarzutu postępowania poszkodowanej wbrew obowiązkowi minimalizacji szkody i współdziałania z ubezpieczycielem należy stwierdzić ,że nie jest on uzasadniony. Skoro żądanie naprawienia szkody metodą kosztorysową było uzasadnione , to zarzucanie poszkodowanej przyczynienia się do zwiększenia rozmiarów szkody tylko na tej podstawie, że ubezpieczyciel przekazał dane do podmiotu współpracującego z nim w ramach organizacji naprawy powypadkowej stanowi swoiste nadużycie. Pozwany zapomina, że poszkodowanemu należy się odszkodowanie nawet w przypadku , gdy w ogóle nie ma zamiaru naprawić pojazdu. Poza tym powoływanie się na obowiązek dążenia przez poszkodowanego do minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem ( ubezpieczycielem) wkracza w prawo poszkodowanego do swobodnego wyboru warsztatu naprawczego dokonującego naprawy samochodu . Prawo takie poszkodowanemu przysługuje także wtedy, gdy wybrany warsztat posługuje się cenami choćby odbiegały od cen przeciętnych, jeżeli tylko odpowiadają cenom stosowanym przez usługodawców na lokalnym rynku ( Vide : uchwała SN z dnia 13.06.2003 roku, III CZP 32/03, OSNC 2004, Nr (...) , poz. (...) , postanowienie SN składu 7 sędziów SN z dnia 24.02.2006 roku , III CZP 91/05). W ocenie Sądu pozwany mógłby skutecznie postawić zarzut poszkodowanej postępowania wbrew obowiązkowi minimalizacji szkody i współdziałania z ubezpieczycielem tylko wtedy , gdyby złożył poszkodowanej konkretną ofertę naprawy pojazdu we wskazanym warsztacie za cenę w kosztorysie a poszkodowana bez uzasadnionego powodu odmówiłaby naprawy w takim warsztacie. Oczywiście pod warunkiem ,że naprawa za wskazaną cenę w kosztorysie ubezpieczyciela byłaby w stanie przywrócić uszkodzony pojazd do stanu sprzed powstania szkody. Niestety trudno przyjąć za taką ofertę podanie w kosztorysie (k.12v) jedynie nazwy bez adresu , telefonu , adresu e-mailowego warsztatu współpracującego z ubezpieczycielem. Takie informacje standardowo podawane są wszystkim ubezpieczonym wraz z kosztorysem.

Biorąc pod uwagę powyższe uwagi , zgłoszone powództwo jako częściowo uzasadnione należało uwzględnić na podstawie art. 34 ust.(...) i art. 36 ust.(...) ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 361 § (...) i (...) k.c., art. 363 § (...) i (...) k.c. oraz art. 822 § (...) i (...) k.c. W pozostałej części powództwo jako nieuzasadnione prawnie podlegało oddaleniu. ( pkt (...) sentencji wyroku).

O roszczeniu ubocznym Sąd orzekł w oparciu o przepisy art. 481 § (...) i (...) k.p.c. w zw. z art. 14 ust.(...) ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych

O kosztach procesu orzeczono w pkt 3 sentencji. wyroku na podstawie
art. 98 § (...) i 3 w zw. z art. 99 k.p.c. przyjmując ,że strona powodowa wygrała proces w 59 %. . Poniesione przez powódkę koszty procesu wyniosły 3.010,55 zł..

Składały się na nie : koszty zastępstwa procesowego ((...).800,00 zł), wykorzystana zaliczka
na biegłego ( 793,55 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł) oraz opłata sądowa ( 400,00 zł). Z kolei strona pozwana poniosła koszty w łącznej wysokości (...).869,67 zł. W skład tej kwoty wchodziły : koszty zastępstwa procesowego ((...).800,00 zł), wykorzystane zaliczki na biegłego ( w łącznej wysokości (...).052,67 zł, zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł) . ( 59 % z 3.010,55 = (...).776,22 , 41% z (...).869,67 = (...).176,56, (...),22 – (...).176,56 = 599,66 zł. O zwrocie stronie powodowej kwoty (...),44 zł a stronie pozwanej 47,32 zł jako pozostałych kwot z niewykorzystanych zaliczek orzeczono w zarządzeniu z dnia 31.(...).2023 roku.