Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:

sędzia Dominik Bednarski

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2023 r. w Grudziądzu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: P. P.

przeciwko: (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 13.023,26 zł (słownie: trzynaście tysięcy dwadzieścia trzy złote i 26/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.867,00 zł (cztery tysiące osiemset sześćdziesiąt siedem złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

4.  nakazuje pobrać:

- od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu, tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, kwotę 957,55 zł (dziewięćset pięćdziesiąt siedem złotych i 55/100),

- od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu, tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, kwotę 250 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych i 00/100 złotych).

Sygn. akt I C 408/22

UZASADNIENIE

Powód P. P. , działając przez profesjonalnego pełnomocnika, w pozwie skierowanym przeciwko (...) w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 14.756,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28.12.2021r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozew zawiera uzasadnienie (k. 4v.-5).

W odwiedzi na pozew (k. 25-43v.) pozwany, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Odpowiedź na pozew zawiera uzasadnienie (k. 28v-43v.).

W piśmie procesowym z dnia 14 grudnia 2022r. (k. 84) powód zmienił powództwo i wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 15.581,47 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 14.756,30 zł od dnia 28.12.2021r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 825,17 zł od dnia 22.03.2023 r. do dnia zapłaty. Swoje stanowisko uzasadnił (k. 84-85).

W piśmie procesowym z dnia 29 marca 2023 roku (k. 103) strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa także w rozszerzonej części. Swoje stanowisko pozwany uzasadnił (k. 103-105).

Pismami z dni 12 maja 2023 roku (k.127-128v.) i 18 maja 2023 roku (k. 130-131v.) strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27.11.2021r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki A. o numerze rej. (...), należący do P. B.. Pojazd, którym się poruszał sprawca szkody, w dniu zdarzenia objęty był ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, wynikającym z umowy zawartej z (...) w W..

Poszkodowany P. B. zgłosił szkodę pozwanemu, który tytułem odszkodowania wypłacił na jego rzecz kwotę 6.309,60 zł.

W dniu 22.12.2021r. poszkodowany zawarł z P. P. umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której przeniósł na rzecz powoda wierzytelność o szkodę rzeczową, w związku z w/w kolizją z dnia 27.11.2021r. Pismem z dnia 22.12.2021 r. poszkodowany powiadomił pozwanego o cesji wierzytelności.

Następnie powód zlecił sporządzenie prywatnego kosztorysu, zgodnie z którym koszt naprawy pojazdu marki A. wynosił 21.065,90 zł.

(okoliczności bezsporne, a także dowód: zgłoszenie szkody – akta szkody na płycie CD; decyzja pozwanego o wypłacie odszkodowania – akta szkody na płycie CD, umowa przelewu wierzytelności – k. 7-8 akt; zawiadomienie o cesji wierzytelności – k. 9, prywatna opinia techniczna – k. 10-16 akt, zeznania świadka P. B. – e-protokół rozprawy w dniu 01.09.2022r. oraz protokół skrócony - k. 56-56v)

Kiedy właściciel auta P. B. skontaktował się z warsztatem współpracującym z pozwanym i oferującym rabaty, dowiedział się, że naprawa może zostać dokonana jedynie przy użyciu nieoryginalnych.

(dowód: zeznania świadka P. B. – e-protokół rozprawy w dniu 01.09.2022r.)

Koszt naprawy uszkodzeń samochodu marki A. o numerze rej. (...) powstałych na skutek zdarzenia z dnia 27.11.2021r, z zastosowaniem części oryginalnych o jakości (...) wynosi 19.332,86 zł brutto. Naprawa z użyciem części oryginalnych dostawców alternatywnych rodzaju (...) przywróci pojazdowi walory estetyczne, techniczne oraz bezpieczeństwo przy zachowaniu kompletacji najbliższej fabrycznie.

( dowód: opinia biegłego – k. 61-77 akt)

Zastosowana przez powoda stawka robocizny 130 zł/h nie jest rażąco zawyżona.

( dowód: uzupełniająca opinia biegłego – k. 108-121 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach szkody, przesłuchanie świadka P. B., a także na podstawie opinii biegłego I. A..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.

Sąd dał wiarę przesłuchanemu świadkowi, ponieważ jego zeznania były zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd w całości podzielił obie opinie biegłego I. A., gdyż były one rzetelne, jasne, kategoryczne oraz niesprzeczne. Opinie zostały wydane po wnikliwej analizie zebranego materiału dowodowego, a swoje wnioski biegły logicznie i przekonująco uzasadnił. Opinie sporządzone zostały przy tym przez biegłego będącego osobą obcą dla stron, a ponadto posiadającą wysokie kwalifikacje zawodowe.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 r. (Dz.U. Nr (...), poz. 1152 ze zm., dalej: ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta przy tym odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35). W myśl art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zatem zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.). Ponadto zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Przyjmuje się, że nieopłacalność naprawy (art. 363 § 1 zd. drugie k.c.), będąca przesłanką wystąpienia tzw. szkody całkowitej, ma miejsce wówczas, gdy jej koszt przekracza wartość pojazdu sprzed wypadku. Stan majątku poszkodowanego, niezakłócony zdarzeniem ubezpieczeniowym, wyznacza bowiem rozmiar należnego odszkodowania.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że w dniu 27.11.2021r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki A. o numerze rej. (...), należący do P. B.. Pojazd, którym się poruszał sprawca szkody, w dniu zdarzenia objęty był ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, wynikającym z umowy zawartej z (...) w W.. Poszkodowany dokonał skutecznej cesji wierzytelności na rzecz powoda. W konsekwencji pozwany powinien wypłacić powodowi świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody.

Pozwany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 27.11.2021r. i wypłacił odszkodowanie w wysokości 6.309,60 zł. Nie sposób jednak uznać, aby kwota ta odpowiadała wysokości zaistniałej szkody, gdyż zgodnie z opinią biegłego sądowego (najbardziej miarodajnym w ocenie Sądu jej wariantem) wysokość szkody wyniosła 19.332,86 zł. Skoro w toku postępowania likwidacyjnego poszkodowanemu wypłacono kwotę 6.309,60 zł, to powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części tj. co do kwoty 13.023,26 zł (19.332,86 - 6.309,60 zł = 13.023,26 zł).

Sąd podzielił stanowisko biegłego przedstawione w opinii głównej, iż komplementacja uszkodzonego samochodu powinna była odbyć się przy wykorzystaniu części rodzaju (...), bowiem naprawa ta przywróci pojazdowi walory estetyczne, techniczne oraz bezpieczeństwo. W ocenie Sądu części o jakości „ Q „ które nie odbiegają jakością od oryginalnych części producenta a różnią się od nich jedynie brakiem logo producenta, a ich użycie pozwoli przywrócić pojazd do stanu sprzed kolizji drogowej. Nadmienić należy również, że jak wskazał to biegły zarówno w opinii głównej jak i uzupełniającej, w pojeździe marki A. w strefie szkody występowały wcześniejsze naprawy (naprawa błotnika przedniego lewego oraz zderzaka przedniego).

Podkreślenia wymaga, że kryteria doboru części zamiennych powinny zagwarantować przywrócenie pojazdu do stanu przed powstaniem szkody z zachowaniem bezpieczeństwa trwałości, niezawodności i estetyki stanu sprzed powstania szkody. Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r. III CZP 80/11 wyjaśnił, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., sygn. III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51, którą orzekający w sprawie Sąd w pełni podziela, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku.

Sąd podzielił również wnioski biegłego, iż przyjęta przez powoda stawka robocizny 130 zł/h nie jest rażąco zawyżona i nie odbiega zbytnio od średnich stawek obowiązujących na lokalnym rynku.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2022 r. (III CZP 119/22 odszkodowanie przysługujące od zakładu ubezpieczeń na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów obejmuje wyłącznie niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy. W ocenie Sądu Najwyższego (podzielanej przez sąd orzekający) - przy ustalaniu odszkodowania - nie można z góry wykluczyć możliwości uwzględnienia rabatów i ulg, o ile na podstawie okoliczności konkretnej sprawy będzie możliwe przyjęcie, że mieszczą się one czy wręcz współkształtują niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy.

Sąd jednak nie uwzględnił rabatów, na które powoływała się strona pozwana. Przesłuchany w sprawie świadek (właściciel auta) zeznał, iż naprawa w warsztatach współpracujących z pozwanym (oferujących rabaty) wiązałaby się z koniecznością użycia części zamiennych, a nie oryginalnych (czy to O, czy też Q). Dlatego należało uznać, że ww. rabaty - w okolicznościach sprawy - nie mieszczą się i nie współkształtują niezbędnych i ekonomicznych uzasadnionych kosztów naprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie 1. wyroku, na podstawie wymienionych wyżej przepisów prawa materialnego, zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 13.023,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 28.12.2021r. (art. 481 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych).

W pozostałej części Sąd powództwo oddalił, o czym orzeczono w punkcie 2. wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w pkt 3. wyroku na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. zasądzając je od pozwanego na rzecz powoda. Według art. 100 zd. 2 k.p.c. sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. W ocenie Sądu powód uległ w procesie co do nieznacznej części swojego żądania, albowiem z dochodzonej pozwem kwoty 15.581,47 zł, wygrał sprawę do kwoty 13.023,26 zł tj. w 83% (13.023,86:15.381,47=0, (...)….), co uzasadniało obciążenie pozwanego całością kosztów procesu powoda. Poniesione przez powoda koszty procesu wyniosły 4.867,00 zł. Składały się na nie: koszty zastępstwa procesowego (3.600,00 zł), opłata sądowa od pozwu (750,00 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17,00 zł), a także zaliczka na wynagrodzenie biegłego (500,00 zł).

W pkt 4. wyroku Sąd, na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 u.o.k.s. nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu - tytułem kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa:

a)  od pozwanego kwotę 957,55 zł – tytułem skredytowanego wynagrodzenia biegłego - kredytowane wynagrodzenie biegłego to 957,55 zł (1.457,55 zł – 500 zł uiszczonej zaliczki = 957,55 zł);

b)  od powoda kwotę 250,00 zł tytułem uzupełniającej opłaty od pozwu (por.: art. 13 ust. 1 pkt 7 uksc oraz art. 25a uksc oraz fakt, iż na rzecz powoda zasądzono ostatecznie kwotę, która jest niższa od 15.000 zł).

Tak więc w praktyce koszt procesu polegający na obowiązku uiszczenia opłaty sądowej od pozwu rozdzielano pomiędzy stronami stosunkowo (art. 100 zd. 1 in fine k.p.c.).