Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Andrzej Antkiewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2024 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 700 zł (siedemset złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 listopada 2023 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 578,77 zł (pięćset siedemdziesiąt osiem złotych 77/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 696/24

UZASADNIENIE

wyroku

M. K. wniósł o zasądzenie od (...) w W. kwoty 4.624,06 zł tytułem dopłaty do odszkodowania wypłaconego przez pozwanego za kolizję drogową, do jakiej doszło 25 lipca 2023 r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o nr rejestracyjnym (...) stanowiący własność J. C., a także zwrotu kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy pojazdu po szkodzie, wykonanej na zlecenie powoda – 250 zł. Powód wskazał, że nabył w drodze cesji wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę w ww. pojeździe. Domagał się również zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 4.624,06 zł od dnia 25 listopada 2023 r. do dnia zapłaty.

W pozwie wskazano, że powód nie zgadza się z kwotą kosztów naprawy określoną przez ubezpieczyciela, a żądanie pozwu opiera na prywatnej opinii sporządzonej na zlecenie powoda (k. 4 - 5 akt).

Pozwany zakład ubezpieczeń wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Zaznaczył, że wypłacona przed sprawą sądową na rzecz poszkodowanego kwota odszkodowania za szkodę w pojeździe była wystarczająca do naprawienia pojazdu i pozwany nie jest zobowiązany do zapłaty dalszej kwoty. Wskazał, że koszty naprawy zostały określone przez ubezpieczyciela w oparciu o możliwość przeprowadzenia naprawy pojazdu w sieci naprawczej (...), z uwzględnieniem rabatów na części zamienne. Pozwany zwrócił uwagę, że poszkodowany został poinformowany, że możliwa jest naprawa pojazdu za cenę wskazaną w kalkulacji ubezpieczyciela oraz że w przypadku, gdy podejmie decyzję o naprawie samochodu za kwotę wyższą, (...) będzie uprawnione do obniżenia należnego odszkodowania do poziomu cen, jakie sam stosuje we własnej sieci naprawczej. Pozwany dodał, że z tych względów analizowanie hipotetycznych kosztów naprawy w oparciu o opinię biegłego jest bezzasadne. Pozwany zarzucił, że brak jest ponadto informacji, czy poszkodowany faktycznie naprawił pojazd oraz czy jego stan został przywrócony do stanu przed wypadkiem. Pozwany wyjaśnił, że wbrew twierdzeniom powoda, dla ustalenia wysokości odszkodowania ma znaczenie ewentualna sprzedaż pojazdu bez jego naprawy bądź dokonanie naprawy pojazdu po szkodzie. Pozwany zarzucił brak legitymacji czynnej po stronie powoda z uwagi na to, że powód nie wykazał prawnej przyczyny przysporzenia, a brak causy skutkuje nieważnością umowy przelewu (k. 39-42v akt).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Okoliczności sprawy były bezsporne i wynikały z przedłożonych do akt dokumentów, akt szkody złożonych na płycie CD i zeznań świadka J. C..

W dniu 25 lipca 2023 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. (...) o nr rej. (...) należący do J. C.. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody był pozwany. Poszkodowana zgłosiła szkodę do (...)

W piśmie z dnia 31 października 2023 r. pozwany ustalił wysokość odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki B. na 1.411,34 zł, na podstawie kalkulacji z tego samego. Kosztorys uwzględniał stawkę roboczogodziny na poziomie 49 zł i współczynnik odchylenia kosztu materiału lakierniczego w wysokości (...). W wycenie pozwanego wskazano, że jeżeli poszkodowany chce naprawić pojazd, to może skontaktować się z (...), który wskaże warsztat (...) (...) dedykowany do naprawy pojazdu. Przy wyborze warsztatu poszkodowany może również skorzystać z pomocy (...) N. kontaktując się pod określonym numerem telefonu. Zaznaczono, że naprawiając pojazd w warsztacie rekomendowanym przez (...), ubezpieczyciel uzgodni koszty i pozyska fakturę na naprawę. Zastrzeżono, że jeżeli poszkodowany nie zdecyduje się na naprawę w (...) (...), to przed rozpoczęciem naprawy powinien uzgodnić z ubezpieczycielem wszystkie jej koszty. (...) zwróci bowiem jedynie celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy. Na końcu kalkulacji poinformowano poszkodowanego, że jeżeli jest zainteresowany zakupem materiałów lakierniczych lub części zamiennych w cenach podanych w kosztorysie, to należy skontaktować się z (...) (...) pod określonym numerem telefonu lub mailowo. W przypadku zainteresowania wskazaniem warsztatu, który zrealizuje naprawę zgodnie z ustaloną przez ubezpieczyciela wysokością szkody, należy skontaktować się z (...) (...) mailowo (adres mailowy został podany).

Kwota 1.411,34 zł została wypłacona poszkodowanej.

W umowie cesji wierzytelności z dnia 18 stycznia 2024 r. J. C. dokonała na rzecz P. D. cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za uszkodzone auto dnia 25 lipca 2023 r. W umowie cesji nie określono ceny sprzedaży, jednak z zeznań poszkodowanej wynika, że cesjonariusz wypłacił cedentowi kwotę 1.000 zł. W dniu 31 stycznia 2024 r. P. D. odsprzedał wierzytelność z tytułu odszkodowania auta M. K..

Po otrzymaniu pieniędzy od P. D. poszkodowana naprawiła pojazd w całości w warsztacie naprawczym, ale nie autoryzowanym, przy użyciu oryginalnych części zamiennych, przywracając pełną sprawność pojazdu, który został poddany kontroli na przeglądzie technicznym. Poszkodowana wymieniła m.in. szybę, a koszt zakupu i założenia nowej szyby wyniósł 700 zł. Koszt naprawy w warsztacie mechanicznym został pokryty z pieniędzy od ubezpieczyciela, a koszt wymiany szyby poszkodowana pokryła z pieniędzy otrzymanych od P. D.. Poszkodowana nie czuła się oszukana przez nabywcę wierzytelności, mimo że nie została poinformowana o wysokości możliwego żądania dopłaty do odszkodowania.

W kalkulacji naprawy z dnia 7 listopada 2023 r. wykonanej na zlecenie powoda koszt naprawy uszkodzonego (...) o nr rejestracyjnym (...) określono na 5.785,40 zł. Koszt wykonania tej kalkulacji wyniósł 250 zł.

dowody: zgłoszenie szkody – w aktach szkodowych na płycie CD na k. 46 akt sprawy

zdjęcia uszkodzonego pojazdu – w aktach szkody na płycie CD - k. 46 akt sprawy

pismo pozwanego z 31.10.2023 r. o przyznaniu odszkodowania –k..22 akt sprawy

kalkulacje naprawy pojazdu po szkodzie sporządzone przez pozwanego – k. 26-29 akt

sprawy

dwie umowy przelewu wierzytelności – k. 9-11 akt sprawy

kalkulacja naprawy z 7.11.2023 r. – k. 12-17 akt sprawy

rachunek na kwotę 250 zł – k. 18 akt sprawy

zeznania świadka J. C. – k. 57 – 57v akt sprawy

Po przesłuchaniu poszkodowanej w dniu 4 września 2024 r., Sąd pominął dowód z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. (k. 57v akt), gdyż ze względu na uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r. w sprawie (...), dowód ten okazał się nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka J. C., albowiem znajdowały częściowe pokrycie w złożonych do akt dokumentach, a nadto żadna ze stron nie kwestionowała tych zeznań.

W ocenie Sądu, w ustalonych okolicznościach sprawy roszczenie powoda dochodzone pozwem zostało uwzględnienie jedynie do kwoty 700 zł, którą poszkodowana zapłaciła za zakup i wymianę szyby do auta z pieniędzy otrzymanych po sprzedaży wierzytelności, albowiem pozostałe koszty naprawy auta zgodnie z zeznaniami poszkodowanej zostały pokryte z pieniędzy wypłaconych przez ubezpieczyciela sprawcy szkody. Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r., (...), jeżeli poszkodowany poniósł już koszty naprawy pojazdu lub zobowiązał się do ich poniesienia, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać tym kosztom, chyba że w danych okolicznościach są one oczywiście nieuzasadnione; w takiej sytuacji wysokość odszkodowania nie zależy od ulg i rabatów możliwych do uzyskania przez poszkodowanego od podmiotów współpracujących z ubezpieczycielem. Faktyczne koszty naprawy poniesione przez wyniosły 2.100 zł. Ponieważ z pieniędzy otrzymanych od cesjonariusza pokryła ona jedynie 700 zł kosztów naprawy, a auto została w całości naprawione, brak było podstaw do rozliczenia kosztów naprawy według hipotetycznych kosztów wyliczonych przez rzeczoznawcę na zlecenie powoda lub pozwanego. Zgodnie z powołaną uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r. złożenie przez pozwanego oferty poszkodowanemu naprawy pojazdu w warsztacie (...) (...), z uwzględnieniem ulg i rabatów stosowanych w tych warsztatach, nie miało zaś znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż poszkodowana miała prawo naprawić pojazd w innym warsztacie.

Z tych względów powództwo zostało uwzględnione w części do kwoty 700 zł na mocy art. 361 § 1 i 2 k.c., art. 509 § 1 k.c. oraz art. 822 § 1 i 4 k.c. W sytuacji naprawy auta poszkodowany nie może żądać zapłaty odszkodowania obliczonego metodą kosztorysową, tzn. stanowiącego równowartość kosztów restytucji, czyli hipotetycznych kosztów naprawy pojazdu, co wynika m.in. z przytoczonej uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego, którą Sąd Rejonowy orzekający w tej sprawie podziela. W konsekwencji nie może również tego żądać cesjonariusz wywodzący swoje prawa od poszkodowanego, gdyż poszkodowany nie może przelać na cesjonariusza więcej praw aniżeli sam posiadał.

Sąd orzekający w tej sprawie nie podzielił stanowiska strony pozwanej dotyczącego braku po stronie powoda legitymacji czynnej ze względu na brak cauzy lub ceny w umowie cesji wierzytelności. Wprawdzie brak wykazania konkretnej ceny sprzedaży jest podstawą do stwierdzenia nieważności umowy cesji na podstawie art. 58 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 5 k.c. z przyczyn szczegółowo omówionych w przytoczonych przez pozwanego orzeczeniach sądowych, w szczególności w uchwale (...) z 29 maja 2019 r. w sprawie (...), jednakże poszkodowana zeznała, że otrzymała odpowiednią kwotę tytułem ceny sprzedaży wierzytelności, a zatem wykazano odpłatność tej umowy. Poszkodowana zeznał, że nie czuła się oszukany przez cesjonariusza. Porównując koszty naprawy auta i cenę przelewu nie można było uznać, że w umowie cesji doszło do naruszenia praw konsumenta i jego pokrzywdzenia. Istniała również podstawa do sprzedaży wierzytelności.

Powództwo oddalono również w zakresie żądania zapłaty kwoty 250 zł tytułem zwrotu kosztów prywatnej opinii na zlecenie powoda, podzielając zarzuty pozwanej, że nie obejmowała tej kwoty umowa cesji, a nadto że koszt ten nie pozostawał w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą, gdyż został poniesiony przez powoda w ramach prowadzonej prze niego działalności gospodarczej, w celu oceny wysokości żądania przez powoda, a sama opinia prywatna z dnia 7 listopada 2023 r. nie została wykorzystana przez sąd jako podstawa do zasądzenia roszczenia.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty w pkt 1. sentencji wyroku orzeczono na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c., albowiem termin wskazany w pozwie przypadał po upływie 30-dniowego terminu na wypłatę odszkodowania.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.100 zd. pierwsze k.p.c. według zasady stosunkowego rozdziału. Powód wygrał sprawę w 15,14% (700/4.624,06), a poniósł koszty w kwocie 1.317,00 zł, na którą składały się: opłata od pozwu 400 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł (14 akt), koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.), dlatego należy mu się od pozwanej zwrot kwoty 199,40 zł (15,14% z 1.317 zł). Pozwana poniosła następujące koszty procesu: koszty radcowskie w kwocie 900 zł (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz.U. z. 2018 r. poz. 265 ze zm.) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł. Od powoda należy się jej kwota 778,17 zł (84,86% x 917 zł). Po potrąceniu wzajemnych kwot pozostaje saldo na rzecz pozwanego w wysokości 578,77 zł i taką kwotę zasądzono w pkt 3 sentencji wyroku.

O odsetkach za opóźnienie od kosztów procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 ¹ k.p.c.