Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	asesor sądowy Sylwia Liedtke
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Karolina Komorowska

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2024 r. w Grudziądzu

sprawy z powództwa M. D. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...)

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. D. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) kwotę (...) (cztery tysiące siedemset sześćdziesiąt dwa złote 69/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. D. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) kwotę (...) (dwa tysiące osiemdziesiąt dziewięć złotych 01/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 971/23

G., dnia 20 maja 2024 r.

UZASADNIENIE

do wyroku z dnia 6 maja 2024 r.

Powód M. D. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) wniósł o zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty (...) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: (...) od dnia 17 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty, wskazując, że powód skapitalizował odsetki od dnia następnego po dniu wymagalności tj. 10.05.2022 r. do dnia 16.08.2023 r. na kwotę (...) oraz od kwoty (...) od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzez powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 6 kwietnia 2022 r. w wyniku zdarzenia komunikacyjnego doszło do uszkodzenia pojazdu marki V. (...) nr rej. (...) należącego do poszkodowanego K. P.. Odpowiedzialność za zdarzenie ponosi sprawca posiadający ubezpieczenie oc w pozwanym towarzystwie. W toku likwidacji szkody pozwany wypłacił poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 1000 zł brutto. Poszkodowany uzyskał informację od powoda, że ubezpieczyciel mógł zaniżyć odszkodowanie, a pragnąć bez drogi sądowej uzyskać dalsze środki dokonał cesji wierzytelności na rzecz powoda za kwotę (...) brutto. Powód wskazał, że jest obowiązany do uiszczenia podatku jako płatnik, stąd wypłacono mu kwotę netto. Powód zlecił sporządzenie prywatnej kalkulacji szkody, za którą zapłacił (...). Określono w niej wstępny koszt przywrócenia do stanu poprzedniego do stanu sprzed szkody na kwotę 5210,30 zł. Kalkulację przesłano do pozwanego, który zdecydował się nie spłacać żadnej dodatkowej kwoty.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu wg. norm przepisanych.

W uzasadnieniu pisma wskazał, że kwestionuje legitymację procesową powoda z uwagi na nieważność umowy cesji, bezprzedmiotowość umowy cesji, jako, iż zobowiązanie wygasło oraz bezskuteczność umowy cesji. W opinii powoda umowa cesji jest sprzeczna z celem samego odszkodowania. Cenę sprzedaży określono na kwotę (...), a powód dochodzi kwoty ponad 10-krotnie większej. Takie działanie stanowi nadużycie prawa. Następnie wskazał, że poszkodowany nie odwoływał się od decyzji przyznającej wartość odszkodowania, wobec czego roszczenie poszkodowanego, jako następcy prawnego wobec pozwanego wygasło w związku z jego spełnieniem. W dalszej części pisma powód wskazał, że zgodnie z przedłożoną umową cesji wynagrodzenie cedenta stanowić miała kwota (...) brutto, a umowę uznaje się za zawartą z chwilą przekazania wynagrodzenia, zatem umowa została zawarta pod warunkiem zawieszającym. Powód do pozwu załączył natomiast potwierdzenie przelewu (...). Pozwany zakwestionował również wszelkie twierdzenia powoda w zakresie zasadności dochodzonego odszkodowania oraz jego wysokości.

Powód w pismach: z dnia 25 września 2023 r., z dnia 26 lutego 2024 r. podtrzymał stanowisko wyrażone w pozwie wskazując w treści pisma z dnia 25 września 2023 r., że w umowie przelewu wierzytelności zaznaczono, że kwota w umowie jest kwotą brutto – bez potrącenia podatkowego, natomiast wypłata nastąpiła prawidłowo w kwocie netto, ale są to te same kwoty.

Pozwany w pismach z dnia 23 października 2023 r. oraz 19 lutego 2024 r. podtrzymał stanowisko wyrażone w odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 6 kwietnia 2022 r. miało miejsce zdarzenie komunikacyjne w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) nr rej. (...) będący własnością poszkodowanego K. P.. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. z siedzibą w W.. W wyniku postępowania likwidacyjnego poszkodowany otrzymał od ubezpieczyciela odszkodowanie w kwocie (...)

dowód: akta szkody, decyzja o wypłacie odszkodowania – k. 10, szczegóły ustalenia wysokości szkody sporządzone przez pozwanego – k. 11

Uszkodzony w dniu 6 kwietnia 2023 r. pojazd marki V. (...) został wyprodukowany w 2007 r. Jego właścicielem od 2013 r. był K. P.. Pojazd został sprowadzony z N.. W chwili zdarzenia był sprawny technicznie i nie posiadał uszkodzeń. W dniu 6 kwietnia 2022 r. na ul. (...) w G. sprawca szkody cofnął swoim pojazdem w pojazd poszkodowanego. W wyniku tego zdarzenia uszkodzona została lewa strona pojazdu poszkodowanego tj. drzwi, bok i słupek zostały wgniecione. Dodatkowo elementy te uległy przesunięciu. Około 7 dni po zdarzeniu poszkodowany zgłosił szkodę ubezpieczycielowi sprawcy. Przed szkodą w samochodzie były części oryginalne.

K. P. naprawił uszkodzony pojazd w nieautoryzowanym warsztacie samochodowym. Pojazd został przywrócony do stanu poprzedniego, zarówno pod względem technicznym, jak i wizualnym. Zarówno za kwotę uzyskaną od ubezpieczyciela, jak i za kwotę uzyskaną od powoda, poszkodowany nie pokryłby w całości kosztów naprawy pojazdu.

dowód: zeznania świadka K. P. – k. 76 – 77

W dniu 26 lipca 2023 r. poszkodowany K. P. zawarł z M. D. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której poszkodowany przelał na rzecz powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania należnego za szkodę rzeczową na pojeździe marki V. o numerze rejestracyjnym (...) z dnia 6 kwietnia 2022 r. Z treści (...) umowy wskazano, ze wynagrodzenie cedenta stanowi kwota (...) brutto, a umowę uznaje się za zawarta z chwilą przekazania przez cesjonariusza wynagrodzenia dla cedenta za kwotę podaną w treści (...) niniejszej umowy. Powód w dniu 28 lipca 2023 r. przelał na rachunek bankowy K. P. wynagrodzenie w kwocie (...) pomniejszoną o kwotę podatku tj. (...) netto wskazując w tytule przelewu „wynagrodzenie netto (minus podatek (...)) cedenta za przelew wierzytelności z dnia 26 lipca 2023 r. dot. szk. (...)”.

dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 26.07.2023 r. – k. 16, dowód uiszczenia przelewu – k. 19

Powód M. D. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) zlecił wykonanie kalkulacji naprawy pojazdu V. (...) o nr rej. (...) (...) z sp. k. z siedzibą w W.. Zgodnie z kalkulacją sporządzoną na zlecenie powoda koszt naprawy pojazdu wyniósł 5.210,30 zł. Za wykonanie kalkulacji powód zapłacił kwotę (...).

dowód: kalkulacja naprawy – 21-25, faktura VAT – k. 26, potwierdzenie przelewu – k. 27

Niezbędny i celowy koszt naprawy pojazdu V. (...) o nr rej. (...) z wykorzystaniem nowych (oryginalnych) części zamiennych z logo producenta pojazdu wynosił 5.129 zł. Dla oryginalnych części zamiennych O oferowanych przez innych dystrybutorów (spoza sieci (...)) i (...) dystrybuowanych przez producenta części koszt naprawy wynosił również 5.129 zł, albowiem w zakresie elementów uszkodzonych i zakwalifikowanych do wymiany, oryginalne części zamienne jakości (...) oferowane przez innych dystrybutorów (spoza (...)) nie były dostępne. Przywrócenie pojazdu nie mogłoby się odbyć przy użyciu oryginalnych części używanych. Koszt naprawy przy wykorzystaniu alternatywnych części jakości PJ, P i PC wynosił 3.265 zł.

dowód: opinia biegłego – k. 104 – 117

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalono w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów dołączonych do akt spraw, zeznań świadka K. P., a także na podstawie opinii biegłego P. L..

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka K. P., gdyż zeznawał on spontanicznie, zgodnie ze swoją wiedzą, a brak było podstaw do uznania, aby celowo ukrywał jakieś fakty albo mijał się z prawdą. Brak było również podstaw do podważania prawdziwości dokumentów prywatnych zgromadzonych w aktach sprawy i aktach szkodowych.

Sąd w całości podzielił opinię biegłego P. L., gdyż jest ona rzetelna, jasna, kategoryczna i bezsprzeczna. Opinia została wydana po wnikliwej analizie zebranego materiału dowodowego, a swoje wnioski biegły logicznie i przekonywująco uzasadnił. Opinia sporządzona została przy tym przez biegłego będącego osobą obcą dla stron, a ponadto posiadającą wysokie kwalifikacje zawodowe. Strony nie kwestionowały opinii biegłego.

Sąd nie uwzględnił przy ustalaniu stanu faktycznego załączonych przez strony do złożonych przez nich pism procesowych orzeczeń sądów powszechnych wraz z uzasadnieniami. Przedłożone dokumenty zakwalifikować należało wyłącznie jako przedstawienie stanowisk procesowych stron w kwestiach prawnych dotyczących przedmiotu niniejszego postępowania.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W pierwszej kolejności należało rozważyć kwestię legitymacji czynnej powoda, jako iż strona pozwana ją kwestionowała wskazując na nieważność umowy cesji, jej bezprzedmiotowość jak również

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z treścią przepisu art. 509 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W ocenie Sądu, na podstawie przywołanej regulacji i w związku z dokonaną umową cesji wierzytelności z dnia 26 lipca 2023 r., strona powodowa jest legitymowana do wytoczenia powództwa o wierzytelność dochodzoną w niniejszej sprawie. Chybiony w tym kontekście jest w ocenie Sądu zarzut nieważności przedmiotowej umowy zgłoszony przez pozwanego. Przede wszystkim, zważyć należało, że w analizowanym stanie faktycznym na zarzut nieważności umowy cesji tudzież nadużycia prawa może powoływać się jedynie strona tej umowy (tutaj: K. P. lub powód), nie zaś podmiot trzeci, niebędący jej stroną. Co więcej, nawet jeśliby uznać dopuszczalność zgłoszenia takich zarzutów przez stronę pozwaną, to należy podkreślić, że naruszenie ekwiwalentności świadczeń w świetle art. 58 § 2 k.c. nie prowadzi do nieważności umowy, o ile pokrzywdzenie jednej ze stron nie jest w konkretnej sytuacji rażące. Sąd nie uznał, aby taka sytuacja miała miejsce w toku niniejszego postępowania, albowiem poszkodowany od razu po podpisaniu umowy otrzymał dodatkowe odszkodowanie, bez samodzielnego wytaczania przy tym procesu ubezpieczycielowi, wobec tego w opinii Sądu nie został pokrzywdzony. Nie sposób uznać również, aby zobowiązanie pozwanego wygasło, czego następstwem miałaby być bezprzedmiotowość umowy cesji. Jak wynika z zeznań świadka, jak i z opinii biegłego środki uzyskane od ubezpieczyciela, nie wystarczyły na naprawę szkody w całości, zatem powód ma roszczenie o wypłatę dodatkowej części odszkodowania. Za chybiony należy również uznać zarzut bezskuteczności umowy cesji, skoro w umowie była mowa o tym, iż umowa cesji została zawarta z chwilą przekazania wynagrodzenia – określonego w umowie na kwotę (...), a poszkodowany otrzymał tytułem wynagrodzenia kwotę (...). Należy mieć bowiem na uwadze, że po odliczeniu (...) podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty (...), kwota netto wynosi (...) i taką też kwotę otrzymał na rachunek bankowy poszkodowany, pozostałą zaś część należy przeznaczyć na uiszczenie podatku. Powyższe zostało również wskazane w tytule przelewu wynagrodzenia do poszkodowanego. Zatem należy uznać, iż cedent otrzymał wskazane w umowie wynagrodzenie, tylko w kwocie netto. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że roszczenie istnieje, a także, że powód skutecznie na podstawie przedłożonej umowy cesji je nabył.

W myśl art. (...), przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych regulują przepisy ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) ((...)), w dalszej części uzasadnienia nazywanej również ustawą. Zgodnie z art. 34 ust. 1 i 36 ust. 1 ustawy z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia, a odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Ustalenie odszkodowania z ubezpieczenia OC następuje według ogólnych zasad, określonych w art. (...), z tym jedynie zastrzeżeniem, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest tylko do świadczenia pieniężnego, ograniczonego do wysokości, ustalonej w umowie, sumy gwarancyjnej (art. (...) i (...)). Stosownie zaś do treści art. 19 ust. 1 ustawy, poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Zgodnie z treścią (...) naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Na gruncie powyżej przytoczonych przepisów, a co jest bezspornym w sprawie, pozwany zobowiązany był względem poszkodowanego do zapłaty odszkodowania w granicach odpowiedzialności cywilnej kierującego pojazdem sprawcy zdarzenia.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego nie ogranicza się do równowartości wydatków poniesionych na naprawę pojazdu, lecz każdorazowo obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy. Wysokości odszkodowania należnego poszkodowanemu może być ustalone także jako równowartość hipotetycznie określonych kosztów przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego. Powstanie i wysokość roszczenia z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego nie zależą od tego czy poszkodowany dokonał naprawy i czy w ogóle ma taki zamiar. Odszkodowanie powinno odpowiadać niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy.

Poszkodowany wskazał, że kwota, którą otrzymał od ubezpieczyciela oraz powoda nie wystarczyła mu na naprawę pojazdu, jednocześnie nie był w stanie podać, ile przeznaczył na naprawę, zatem celem ustalenia wysokości odszkodowania niezbędne było dopuszczenie dowodu z opinii biegłego. Jak wynika ze sporządzonej przez biegłego, niekwestionowanej przez strony opinii, niezależnie od części użytych do naprawy pojazdu, koszty naprawy przekraczają kwotę odszkodowania, którą uzyskał od pozwanego poszkodowany. Należało zatem rozstrzygnąć, jaki wariant części wskazany w kalkulacji należy przyjąć do ustalenia wysokości szkody w niniejszej sprawie.

Sąd uznał, iż zasadne byłoby ustalenie odszkodowania w oparciu o części O, jako, że poszkodowany wykonywał prace serwisowe i niezbędne naprawy poza autoryzowanymi stacjami obsługi. Jednakże, jak wskazał w opinii biegły w zakresie elementów uszkodzonych i zakwalifikowanych do wymiany, oryginalne części zamienne o jakości (...) nie były dostępne, zatem biegły wyliczył ten wariant tak samo jak koszt naprawy przedmiotowego pojazdu z wykorzystaniem nowych, oryginalnych części zamiennych z logiem producenta tj. na kwotę (...), wobec tego taką też kwotę zgodnie z wyliczeniem biegłego sąd przyjął celem ustalenia wartości szkody. W wyniku postępowania dowodowego nie ujawniły się okoliczności, które wskazywałby, że pojeździe były zamontowane części inne niż oryginalne, zatem niezasadne byłoby przyjęcie, tak jak sugerował ubezpieczyciel przyjęcie kalkulacji w oparciu o części nieoryginalne części zamienne tj. (...).

Odnosząc się do zarzutu pozwanego, jako, że poszkodowany nie skorzystał z sieci naprawczej, to zdaniem Sądu ubezpieczyciel nie ma prawa do narzucania poszkodowanemu warsztatu, w którym ma zostać dokonana naprawa pojazdu, a także stawek robocizny za prace naprawcze czy rodzaju (oraz cen) części zamiennych. Nie ulega przy tym wątpliwości, że zlecenie naprawy za pośrednictwem wskazanego przez stronę pozwaną warsztatu byłoby właśnie pozbawieniem poszkodowanego możliwości dokonania wyboru warsztatu, w którym chce naprawić swój uszkodzony samochód.

Wobec powyższego należało rozważyć, w jakiej części roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie. Jak wskazano powyżej, należało przyjąć odszkodowanie na kwotę (...). Dotychczas ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanemu kwotę 1000 zł. Zatem do wypłaty pozostało kwota (...).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc oraz art. 14 ust. 1 i 2 ustawy dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) stosownie do treści którego (...) wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Natomiast w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. Poszkodowany złożył zawiadomienie o szkodzie w dniu 6 kwietnia 2022 r., powód dochodził skapitalizowanych od 10 maja 2023 r. a więc po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia, zatem zasadne było dochodzenie odsetek od tej daty, zgodnie z żądaniem pozwu jednakże od kwoty (...) jako, iż tą kwotę przyjął Sąd do wyliczenia szkody. Odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty (...) od dnia 10 maja 2023 r. do dnia wniesienia pozwu do dnia 16 sierpnia 2023 r. wyniosły (...).

Powód dochodził również od pozwanego kwoty (...) złote tytułem zwrotu kosztów sporządzenia kosztorysu przez niezależnego rzeczoznawcę. Należy zauważyć, iż powód zawodowo zajmuje się nabywaniem roszczeń przysługujących poszkodowanym w związku ze szkodami komunikacyjnymi, zatem analizując koszty nabycia wierzytelności, z pewnością szacował koszty naprawy pojazdu. Są to zatem koszty związane z jego działalnością i nie powinny one zwiększać odszkodowania. Ponadto w ocenie sądu zlecenie sporządzenia kalkulacji nie zmierzało w istocie do obliczenia odszkodowania należnego w następstwie wypadku, ale stanowiło przygotowanie do procesu. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uznał roszczenie powoda o zapłatę kwoty (...) złote za bezzasadne.

Reasumując w pkt I wyroku Sąd zasądził sumę należnego odszkodowania w kwocie (...) oraz skapitalizowanych odsetek w kwocie (...) tj. łącznie (...) wraz z dalszymi odsetkami od dnia 17 sierpnia 2023 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie w pkt II wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc. Powód poniósł łączne koszty w wysokości (...) na co złożyły się: opłata od pozwu w wysokości (...), koszty zastępstwa procesowego w wysokości (...), koszt opinii biegłego w kwocie (...) tytułem opłaty od pełnomocnictwa. Na koszty pozwanego w łącznej wysokości (...) złożyły się koszty zastępstwa procesowego w wysokości (...), koszt opinii biegłego w kwocie (...) tytułem opłaty od pełnomocnictwa. Powód przegrał sprawę w (...), pozwany przegrał sprawę w (...). Zatem pozwany powinien zwrócić powodowi kwotę (...). O odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeczono na podstawie art. (...).