Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia (...) marca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Maciej Lubiński
Protokolant:	stażysta Joanna Rakoczy

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2024 roku w Grudziądzu

na rozprawie sprawy z powództwa (...) im. F. S. w G.

przeciwko E. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę (...) (...) zł (trzydzieści pięć tysięcy dwadzieścia dziewięć złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 6 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę (...).369,00 zł (pięć tysięcy trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 1093/23

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 sierpnia 2023 roku (...) F. S. w G., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej E. J. kwoty (...) (...) zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 6 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Argumenty przemawiające za uwzględnieniem powództwa powód przedstawił w uzasadnieniu pozwu /k. 5-8v/ oraz w piśmie przygotowawczym z dnia 25 października 2023 roku /k. 93-102/.

W dniu 6 września 2023 roku w sprawie zarejestrowanej pod sygn. akt (...) referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Grudziądzu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zasądzając na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem wraz z odsetkami oraz kosztami procesu /k. 60/.

W ustawowym terminie pozwana E. J., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia
/k. 64-67/.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu zwykłym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 23 grudnia 2014 roku E. J. została przyjęta w poczet członków (...) im. F. S. w G..

W dniu 30 czerwca 2020 roku S. R. zawarła ze (...) F. S. w G. umowę pożyczki
o numerze (...), na podstawie której udzielono pozwanej pożyczki
w kwocie (...). Pozwana zobowiązała się do spłaty pożyczki w miesięcznych ratach do dnia 15 grudnia 2028 roku. Pożyczka oprocentowana została według zmiennej stopy procentowej ustalanej przez zarząd pozwanego, wynoszącej w dniu zawarcia umowy (...),20 % w skali roku i nie wyższej niż dwukrotność wysokości odsetek ustawowych (punkt (...) umowy).

W punkcie 23 umowy postanowiono zaś, że w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki należność z tego tytułu staje się w dniu następnym należnością przeterminowaną, a od niespłaconego w całości lub w części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia, pobierane będą odsetki naliczane
w stosunku rocznym w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej (...) i (...),(...) punktów procentowych (odsetki maksymalne za opóźnienie).

W punkcie 15 umowy uzgodniono, że wpłaty dokonywane przez pożyczkobiorcę zaliczane będą w następującej kolejności na poczet: a) prowizji
i opłat, b) odsetek od kapitału przeterminowanego, a od dnia wytoczenia powództwa
o zapłatę wierzytelności z tytułu umowy, odsetek jak od należności przeterminowanej od całości należności przeterminowanej, c) wymagalnych odsetek za okresy obrachunkowe, d) kapitału przeterminowanego, e) odsetek naliczonych do dnia wpłaty, f) kapitału.

W punkcie 29 umowy pożyczkodawca zastrzegł sobie prawo do wypowiedzenia umowy z 30-dniowym terminem wypowiedzenia i postawienia po upływie okresu wypowiedzenia całej pożyczki wraz z odsetkami w stan natychmiastowej wymagalności w przypadku stwierdzenia, że warunki udzielenia pożyczki, w szczególności zobowiązania zawarte w punkcie 28, nie zostały dotrzymane, a także w przypadku, gdy pożyczkobiorca nie zapłacił w terminach określonych w umowie pełnych rat pożyczki za co najmniej dwa okresy płatności po uprzednim wezwaniu pożyczkobiorcy listem poleconym do zapłaty opóźnionych rat
w terminie nie krótszym niż 14 dni roboczych od otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy.

W myśl punktu 24 umowy zabezpieczeniem przyznanej pożyczki było zawarcie przez pozwaną umowy ubezpieczenia indywidualnego z (...) (...) z siedzibą w S.. Umowa ubezpieczenia ((...) (...) (...)) została zawarta na okres od (...) lipca 2020 roku do 15 grudnia 2028 roku. Sumę ubezpieczenia określono na kwotę (...), a wysokość składki na kwotę (...). W polisie jako przedmiot ubezpieczenia, z zastrzeżeniem § (...) OWU, wskazano następstwa nieszczęśliwego wypadku, zawału serca lub udaru mózgu: śmierć ubezpieczonego w następstwie nieszczęśliwego wypadku, śmierć ubezpieczonego w następstwie zawału serca lub udaru mózgu, całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w następstwie nieszczęśliwego wypadku, pobyt ubezpieczonego w szpitalu w następstwie nieszczęśliwego wypadku (świadczenie zryczałtowane - 20,00 zł za każdy dzień pobytu, maksymalnie za 90 dni).

W umowie pożyczki wskazano, że w przypadku wygaśnięcia ochrony ubezpieczeniowej przed całkowitą spłatą wszelkich zobowiązań z tytułu umowy pożyczki, z zastrzeżeniem odmiennego uregulowania czasu trwania ochrony ubezpieczeniowej w umowie ubezpieczenia indywidualnego stanowiącej zabezpieczenie umowy, Kasa uprawniona będzie do żądania od pożyczkobiorcy ustanowienia innego zabezpieczenia spłaty pożyczki.

W dniu 30 czerwca 2020 roku kwota pożyczki w wysokości (...) została wypłacona pozwanej na jej rachunek indywidualny (IKS) o numerze (...). Następnie pozwana dokonała na rzecz powoda przelewu kwoty (...).469,88 zł z tytułu prowizji, a na rzecz (...) (...) z siedzibą w S. kwoty (...) z tytułu składki ubezpieczeniowej. Ze środków uzyskanych z pożyczki pozwana spłaciła też zadłużenie w P. w wysokości (...).

E. J. spłacała zaciągniętą pożyczkę regularnie do dnia 29 lipca 2022 roku, a później zaprzestała jej spłaty.

Pismami z dnia 30 sierpnia 2022 roku i 27 września 2022 roku powód wezwał pozwaną do spłaty przeterminowanego zadłużenia w terminie 14 dni z zastrzeżeniem, że w przypadku nieuregulowania zadłużenia w wyznaczonym terminie nastąpi wypowiedzenie umowy i postawienie całego zadłużenia w stan natychmiastowej wymagalności. Z uwagi na nieuregulowanie zadłużenia, pismem z dnia 27 stycznia 2023 roku, powód wypowiedział pozwanej umowę pożyczki o numerze (...). Pismo to zostało doręczone pozwanej w dniu (...) (...) roku.

Na dzień wniesienia pozwu zadłużenie pozwanej względem powoda wynosiło (...) (...) zł, a na kwotę tę złożyły się: a) (...) tytułem niespłaconego kapitału pożyczki, b) (...) tytułem skapitalizowanych odsetek naliczonych do dnia wniesienia pozwu (niezapłacone odsetki za opóźnienie naliczane w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki lub jej raty), c) (...) (...) tytułem niezapłaconych odsetek umownych zwykłych naliczonych do dnia postawienia pożyczki w stan wymagalności.

(okoliczności bezsporne;

dowód: deklaracja członkowska – k. 13 akt;

uchwała z 23.12.2014 r. – k. 14 akt;

umowa pożyczki z 30.06.2020 r. – k. 15-18v akt;

polisa ubezpieczeniowa – k. 103-104v akt;

regulamin udzielania kredytów i pożyczek – k. 19-20 akt;

regulamin prowadzenia rachunków płatniczych IKS – k. 34-36v akt;

tabela prowizji i opłat – k. 21-22 akt;

harmonogram spłaty pożyczki – k. 23-24 akt;

pełnomocnictwa – k. 25-27, 32, 43-46 akt;

wykaz operacji na rachunku – k. 28-31v, 33-33v akt;

memoriał dla rachunku – k. 47-49 akt;

zestawienie wpłat – k. 50-51 akt;

wezwanie do zapłaty z 30.08.2022 r. – k. 40 akt;

ostateczne wezwanie do zapłaty z 27.09.2022 r. – k. 41 akt;

potwierdzenie wysłania wezwania – k. 42 akt

wypowiedzenie umowy – k. 38 akt;

potwierdzenie odbioru wypowiedzenia – k. 39 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne
i dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy. Sąd przeprowadził wszystkie dowody wskazane przez strony.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości Sądu i brak było jakichkolwiek podstaw, aby dokumentom złożonym przez stronę powodową odmówić waloru wiarygodności i mocy dowodowej.

Na rozprawie w dniu 8 lutego 2024 roku /k. 114/ Sąd pominął dowód
z przesłuchania pozwanej E. J.. Pozwana nie stawiła się bowiem
w sądzie pomimo wezwania do osobistego stawiennictwa w celu przesłuchania
i w żaden sposób nie usprawiedliwiła swojej nieobecności. Pozwana uniemożliwiła tym samym przeprowadzenie dowodu z jej przesłuchania i pozbawiła się możliwości zweryfikowania twierdzeń powoda.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. (...) § (...) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny
(t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. (...); dalej: k.c.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
W niniejszej sprawie zastosowanie miały także regulacje zawarte w ustawie o kredycie konsumenckim według stanu na dzień zawarcia umowy (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. (...)). W myśl art. (...) ust. (...) i ust. (...) pkt (...) powołanej ustawy przez umowę
o kredyt konsumencki rozumie się bowiem umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, przy czym za umowę o kredyt konsumencki uważa się
w szczególności umowę pożyczki. Z kolei zgodnie z (...) ust. (...) ustawy
o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych z dnia (...) listopada 2009 roku do umów o kredyt konsumencki zawieranych przez kasy stosuje się przepisy ustawy
z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie ma wątpliwości, że (...) F. S. w G. udzieliła E. J. pożyczki w kwocie 38.600,00zł, a pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku terminowej spłaty pożyczonej kwoty wraz
z odsetkami umownymi, co doprowadziło do wypowiedzenia przez powoda łączącej strony umowy pożyczki z dnia 30 czerwca 2020 roku.

Powód wykazał umocowanie osób, które podpisały umowę w jego imieniu, dołączając do pozwu pełnomocnictwa udzielone N. R. /k. 25/, W. S. /k. 26/, M. S. /k. 27/ oraz (...) Sp. z o.o. (...) z siedzibą w G. /k. 32/. Skuteczne zawarcie umowy pożyczki nie może zatem budzić wątpliwości, tym bardziej, że bezsporne jest, że pożyczka została wypłacona pozwanej i spłacała ona ją regularnie przez ponad dwa lata.

Powód udowodnił też zawarcie przez powódkę umowy ubezpieczenia indywidualnego z (...) (...) z siedzibą
w S., przedkładając polisę z dnia 30 czerwca 2020 roku /k. 103-104/. Wbrew zarzutom pozwanej w polisie wskazano zakres ubezpieczenia, tj. śmierć ubezpieczonego w następstwie nieszczęśliwego wypadku, śmierć ubezpieczonego
w następstwie zawału serca lub udaru mózgu, całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w następstwie nieszczęśliwego wypadku, pobyt ubezpieczonego w szpitalu
w następstwie nieszczęśliwego wypadku (świadczenie zryczałtowane - 20,00 zł za każdy dzień pobytu, maksymalnie za 90 dni). W ocenie Sądu twierdzenia pozwanej
o nieważności umowy ubezpieczenia są gołosłowne, a ponadto Sąd podziela pogląd powoda, że ewentualna nieważność umowy ubezpieczenia nie miałaby wpływu na ważność umowy pożyczki. Umowa ubezpieczenia została bowiem zawarta
z odrębnym od powoda podmiotem i nieważność tej umowy mogłaby stanowić zarzut lub przedmiot roszczenia przeciwko ubezpieczycielowi. Podkreślić też należy, że zgodnie z treścią umowy pożyczki zawartej z powodem zabezpieczenie powinno spełniać określone przez Kasę kryteria, a zatem pozwana mogła indywidualnie zawrzeć umowę ubezpieczenia z innym podmiotem i wypowiedzieć umowę zawartą
z (...) (...) z siedzibą w S.. Nieuzasadnione jest zatem stanowisko pozwanej, że ewentualna nieważność umowy ubezpieczenia skutkowałaby nieważnością całej umowy pożyczki.

Zgodnie z art. (...) ^(...) § (...) k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki
w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. W myśl art. (...) ^(...) § (...) k.c. nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta.
Z kolei według art. (...) ^(...) k.c. oceny zgodności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy, biorąc pod uwagę jej treść, okoliczności zawarcia oraz uwzględniając umowy pozostające w związku
z umową obejmującą postanowienie będące przedmiotem oceny. W myśl art. (...) ^(...) § (...) k.c. nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta.

Z kolei zgodnie z art. (...) czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy (§ (...)). Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (§ (...)). Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana (§ (...)).

Pozwana nie wykazała w niniejszej sprawie, aby umowa pożyczki zawierała klauzule abuzywne dotyczące kosztów udzielenia pożyczki. Pozwana nie stawiła się nawet w sądzie pomimo wezwania do osobistego stawiennictwa w celu przesłuchania
i sama pozbawiła się w ten sposób możliwości zweryfikowania twierdzeń powoda. Zdaniem Sądu zarzuty pozwanej w tym zakresie nie zasługiwały na uwzględnienie. Przede wszystkim należały zwrócić uwagę na fakt, że umowa pożyczki zawarta została na (...) miesięcy. Analizując kwestionowane zapisy umowne Sąd uznał, że nie są to koszty wygórowane, które pozostawałyby w znaczącej dysproporcji do całkowitej kwoty kredytu, jak również długości okresu kredytowania. Koszt prowadzenia rachunku w tym okresie wynieść miał (...).519,80 zł, co wynosiło nieco ponad 15,00 zł na miesiąc. Średniomiesięcznie z tytułu ubezpieczenia pozwana miała ponosić kwotę 59,90 zł. Również niewygórowane były średniomiesięczne koszty prowizji wynoszące 44,25 zł. Zawarcie umowy wiązało się dla powoda m.in.
z koniecznością zbadania zdolności kredytowej pozwanej oraz podjęcia szeregu typowych czynności związanych z przygotowaniem umowy, a także obsługą pożyczki, również w razie niewywiązywania się pozwanej z obowiązku zapłaty. Koszty te trudno zatem uznać za wygórowane ani globalnie ani średniomiesięcznie w dłuższym okresie czasowym.

Sąd nie podzielił także stanowiska pozwanej dotyczącej sankcji kredytu darmowego, o której mowa w art. 45 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim. W ocenie Sądu powód nie naruszył bowiem art. 29 ust. (...), art. (...) (...) pkt (...) przedmiotowej ustawy. Przede wszystkim podkreślić należy, że powód wypłacił na rachunek pozwanej kwotę (...) i powód miał prawo naliczania odsetek od całej tej kwoty. Zauważyć należy, że obowiązujące przepisy nie wprowadzają zakazu naliczania odsetek od kredytowanego kosztu kredytu (zob. uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego
w W. z dnia 31 marca 2023 r., sygn. akt (...), LEX nr (...) oraz powołane tam orzecznictwo i literaturę). W konsekwencji uznać należało, że
w umowie pożyczki zawartej przez strony prawidłowo wskazano zarówno rzeczywistą roczną stopę oprocentowania, jak i całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta ustaloną w dniu zawarcia umowy o kredyt konsumencki, wraz z podaniem wszystkich założeń przyjętych do jej obliczenia. Ponadto, zdaniem Sądu, wątpliwości może budzić skuteczność oświadczenia o kredycie darmowym złożonego po upływie ponad (...) lat od dnia wykonania umowy przez pożyczkodawcę, a taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Sąd podziela w tym zakresie argumenty przedstawione
w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W.
z dnia 11 sierpnia 2023 r., sygn. akt (...), LEX nr (...).

Za niezasadny Sąd uznał także zarzut pozwanej dotyczący nieskuteczności wypowiedzenia umowy pożyczki.

Do przedmiotowej umowy pożyczki zastosowanie miały regulacje zawarte
w art. (...) ustawy Prawo bankowe (w zw. z art. (...) (...) ustawy Prawo bankowe i (...) ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych). Zgodnie z art. (...) ust. (...) tej ustawy, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu, o którym mowa w ust. (...), bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Zgodnie z ust. (...) tego przepisu, bank powinien na wniosek kredytobiorcy umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy. Restrukturyzacja, o której mowa w ust. (...), dokonywana jest na warunkach uzgodnionych przez bank i kredytobiorcę (ust. (...)). W myśl ust. (...) bank,
w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że tryb wynikający z art. (...) ustawy Prawo bankowe został zachowany przez powoda. Z przedłożonych przez powoda dokumentów wynika, że wypowiedzenie umowy zostało poprzedzone dwukrotnym wezwaniem pozwanej do zapłaty zaległego zadłużenia z pouczeniem o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację. Po bezskutecznym upływie terminu umowa została skutecznie wypowiedziana. Wypowiedzenie podpisane zostało przez osobę uprawnioną do działania w imieniu powoda, co wynika ze złożonych do akt sprawy pełnomocnictw /k. 43-46/. Pismo, zawierające oświadczenie powoda
o wypowiedzeniu umowy, zostało skutecznie doręczone pozwanej w dniu (...) (...) roku /k. 39/. Pozwana nie wykazała, aby składała wniosek o restrukturyzację zadłużenia. Skoro pozwana nie wywiązała się ze spłaty pożyczki na zasadach określonych w zawartej przez strony umowie, to powód miał prawo wypowiedzieć umowę oraz postawić zadłużenie w stan natychmiastowej wymagalności. Zebrany
w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, że na dzień wypowiedzenia umowy pozwana zalegała z płatnością pełnych rat pożyczki za co najmniej dwa okresy płatności.

W ocenie Sądu powód wywiązał się ze spoczywającego na nim ciężaru dowodu (art. 6 k.c.) i wykazał istnienie wierzytelności dochodzonej pozwem, a także jej wysokość i wymagalność. Pozwana nie przedstawiła zaś żadnego przeciwdowodu, którym podważyłaby wyliczenia powoda. Pozwana, w zakresie w jakim nie zgadzała się z twierdzeniami pozwu, powinna zaś przedstawić dowody dla poparcia zgłoszonych zarzutów, czego nie uczyniła w niniejszej sprawie. W konsekwencji Sąd ustalił, że zadłużenie pozwanej względem powoda wyniosło na dzień wniesienia pozwu (...) (...) zł, a na kwotę tę złożyły się: a) (...) tytułem niespłaconego kapitału pożyczki, b) (...) tytułem skapitalizowanych odsetek naliczonych do dnia wniesienia pozwu (niezapłacone odsetki za opóźnienie naliczane w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki lub jej raty), c) (...) (...) tytułem niezapłaconych odsetek umownych zwykłych naliczonych do dnia postawienia pożyczki w stan wymagalności.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie wymienionych wyżej przepisów prawa materialnego, zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę (...) (...) zł wraz
z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia
6 kwietnia 2023 roku (dzień wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym) do dnia zapłaty. O odsetkach orzeczono na podstawie art. (...) k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. (...) k.p.c. w zw. z art. (...) k.p.c. Powód wygrał niniejszy proces w całości i dlatego pozwana powinna zwrócić powodowi poniesione koszty procesu, na które złożyły się opłata od pozwu w kwocie (...).752,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie (...).600,00 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. Wysokość stawki występującego w sprawie radcy prawnego określono na podstawie § (...) pkt (...) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Przy rozliczaniu kosztów procesu Sąd nie uwzględnił kosztów zastępstwa procesowego powoda z elektronicznego postepowania upominawczego. W sprawie zainicjowanej pozwem na zasadach określonych w art. (...)§ (...) zd. (...) k.p.c. sąd rozstrzygając o kosztach procesu na żądanie strony zgłoszone zgodnie z art. (...) ^{( )} § (...) zd. (...) k.p.c. uwzględnia bowiem jedną opłatę za czynności pełnomocnika w wysokości odpowiadającej temu postępowaniu (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 2024 r., sygn. akt (...)). O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu orzeczono na podstawie art. (...) § (...) ^(...) k.p.c.