Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Elżbieta Przyborska-Stochaj
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Magdalena Hausman

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2022 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. L.

przeciwko D. N. (1)

o zapłatę

Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.500 zł (osiem tysięcy pięćset złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6.08.2020 roku do dnia zapłaty;

oddala powództwo w pozostałej części;

zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.867,05 zł (dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt siedem złotych 05/100) tytułem zwrotu kosztów postepowania wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

oddala wniosek pozwanego o rozłożenie na raty świadczenia zasądzonego w punkcie (...). wyroku;

nie obciąża powoda kosztami sądowymi obejmującymi wydatki na biegłego, które tymczasowo wyłożył Skarb Państwa;

nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi obejmującymi wydatki na biegłego, które tymczasowo wyłożył Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 1626/20

UZASADNIENIE

Powód M. L., działając przez profesjonalnego pełnomocnika,
w pozwie skierowanym przeciwko D. N. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 10.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 sierpnia 2020 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Argumentację przemawiającą za uwzględnieniem pozwu powód przedstawił w uzasadnieniu (k. 6-9).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. Swoje stanowisko pozwany przedstawił w odpowiedzi na pozew (k. 121v-123).

W piśmie procesowym z dnia (...) sierpnia 2022 roku powód wykonując zobowiązanie Sądu sprecyzował, że domaga się zasądzenia kwoty 7.800 zł z tytułu obniżenia wynagrodzenia należnego pozwanemu z tytułu wad wykonanych prac, a kwoty 3300 zł tytułem odszkodowania, ewentualnie kwoty 10.000 zł tytułem odszkodowania, ewentualnie kwoty 10.000 zł tytułem obniżenia wynagrodzenia, ewentualnie kwoty 10.000 zł tytułem świadczenia nienależnego ( k. 308 – 309 akt ).

W piśmie procesowym z dnia 18 października 2022 roku pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie oraz wniósł o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty wskazując na swoją trudną sytuację majątkową (k. 313 – 314 ).

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym ( k. (...) akt).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21 listopada 2019 roku pomiędzy powodem M. L. a pozwanym D. N. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą - (...) została zawarta umowa nazwana umową zlecenie, na podstawie której pozwany zobowiązał się do wykonania usług blacharsko – lakierniczych obejmujących : ustawienie szpar w pojeździe, polakierowanie komory silnika, wnętrza oraz całej karoserii, wyspawanie i konserwację samochodu marki V. (...) o nr VIN (...) należącym do powoda. Strony ustaliły wstępną cenę za wykonanie usług na kwotę 8.000 zł.

Prace wyszczególnione w umowie zostały rozszerzone w trakcie wykonywania prac przez pozwanego o czynności związane z zabezpieczeniem podwozia i to częściowo za jego sugestią. Złożyły się na nie: spawanie podwozia i piaskowanie oraz lakierowanie. W tym zakresie strony dokonały ustaleń w formie ustnej. Prace te zostały wycenione na kwotę 3 100 zł. Piaskowanie wykonane zostało na zlecenie pozwanego przez inny podmiot, o czym powód został poinformowany. Całkowitą cenę za wykonanie usług ustalono na kwotę 11.100 zł.

Pozwany odebrał od powoda samą karoserię, w której pozostała tylko instalacja elektryczna. D. N. (1) wykonywał czynności wynikające z zawartej pomiędzy stronami umowy od listopada 2019 roku do 15 kwietnia 2020 roku, kiedy przywiózł powodowi samochód. Po dostarczeniu samochodu na pierwszy rzut oka usterki nie były widoczne, niemniej w dniu 16 kwietnia 2020 roku, gdy powód przystąpił do montażu samochodu dostrzegł usterki w postaci m. in. zacieków na drzwiach prawych, na prawym błotniku, na pokrywie silnika, wystąpił efekt łuszczenia farby. W związku z usterkami powód zlecił sporządzenie prywatnej opinii, której treść przedstawił pozwanemu. Koszt prywatnej opinii wynosił 350 zł. Pozwany dokonał naprawy usterek, na które wskazał biegły w sporządzonej opinii, a powód sam zawiózł i odebrał karoserię od pozwanego. Po odbiorze pojazdu powód ponownie zlecił wykonanie prywatnej opinii, w której biegły stwierdził dalsze nieprawidłowości. Koszt opinii wynosił 350 zł. Po wydaniu kolejnej opinii pozwany nie dokonywał już żadnych poprawek.

W dniu 5 kwietnia 2020 roku pozwany wystawił kolejno fakturę VAT nr (...) na kwotę 8.000 zł oraz fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.100 zł. Kwota wynikająca z faktur została pozwanemu uiszczona jeszcze przed wystawieniem w/w faktur.

Pismem datowanym na dzień 28 lipca 2020 roku powód złożył pozwanemu oświadczenie o obniżeniu wynagrodzenia za wykonaną przez pozwanego czynność lakierowania, konserwacji i spawania samochodu marki V. (...) z kwoty łącznej 10.800 zł do kwoty 800 zł i w związku z tym wezwał pozwanego do zapłaty na jego rzecz kwoty 10.000 zł w terminie 7 dni.

W piśmie z dnia 17 sierpnia 2020 roku pozwany zakwestionował żądanie powoda. Na potwierdzenie wykonania usługi w sposób prawidłowy pozwany zlecił sporządzenie prywatnej opinii, którą wykonał w dniu 14.08. 2020r rzeczoznawca W. L..

Biegły z zakresu rzeczoznawstwa samochodowego, szkód komunikacyjnych oraz wystawiania ekspertyzy wykonawczej S. S. (1), w wydanej na zlecenie Sądu opinii stwierdził iż wykonanie usług lakierniczo-blacharskich w pojeździe marki V. (...) o nr VIN (...) było niezgodne ze sztuką lakierniczą i jest to wada fizyczna. Z uwagi na punktowe naprawy, które są nie do zaakceptowania praca została wykonana w sposób nieprofesjonalny oraz niefachowy.

Biegły szczegółowo odniósł się do wyszczególnionych na obu fakturach prac. Wskazał, że pozycja 3 na fakturze nr (...) odnosi się do wyspawania komory silnika i konserwacji całej karoserii. Konserwacje podwozia oraz konserwację karoserii należy częściowo powtórzyć, bowiem została ona przeprowadzona w sposób niedostateczny na co wskazują stare pozostałości środka konserwacyjnego. Wyspawanie oraz częściowa konserwacja wiąże się ze stopniem trudności częściowej wymiany blachy w komorze silnika oraz wyspawaniem i zabezpieczeniem karoserii. Według biegłego prace spawalnicze zostały wykonane w sposób fachowy i rzetelny. Biegły opierając się na swoim doświadczeniu zawodowym uznał kwotę (...) 200 zł za wymianę blachy w komorze silnikowej, wymianę blachy w podłodze oraz powiązane z tym czynności – za adekwatną. Zatem łączna kwota, którą należy uznać pozwanemu z wyżej wymienionej faktury wynosi (...) 200 zł.

Pozycja (...) na fakturze nr (...) odnosi się do spawania podwozia. Biegły uznał tę usługę za przeprowadzoną. Proces piaskowania w wysokości 600 zł oraz nałożenia podkładu w wysokości 400 zł należy powtórzyć, bowiem został on przeprowadzony w sposób nieprofesjonalny, na co wskazują stare pozostałości oraz stare ślady środka konserwacyjnego. Zdaniem biegłego łączną kwotę w wysokości 2 100 zł, która wynika z faktury nr (...) należy uznać pozwanemu za wykonanie usługi wyspawania podwozia.

Biegły przyjmując iż kwota 11 100 zł stanowi 100% wykonanych usług, a kwota w wysokości 3 300 zł, która została uznana pozwanemu stanowi 29,73% wykonanych prac, to 70,27% usług należy uznać za niewykonane.

Biegły ponadto w swoich uwagach zaznaczył iż strony nie określiły oczekiwanych przez nie szczegółowych parametrów, metod, technik oraz wskaźników jakościowych, przyjąć zatem należy powszechne, standardowe rozumienie efektów danej usługi przez przeciętnego konsumenta, co w konsekwencji oznacza, iż konserwacja przedmiotowej karoserii obejmuje jej całokształt, w którym również należy uznać konserwację podwozia.

Biegły wskazał ponadto iż szacunkowy koszt zdjęcia lakieru, zabezpieczenia antykorozyjnego pojazdu i pomalowania go na nowo oscyluje w granicach 11.000 -12.000 zł.

Biegły będąc przesłuchiwany na rozprawie ponownie zwrócił uwagę na fakt, iż w pojeździe marki V. (...) nie były wykonane pewne czynności dodatkowe, które nie były zawarte w umowie, a były niezbędne aby fachowo wykonać usługę. Bez tych czynności pozwany nie mógł fachowo wykonać usługi określonej w umowie. Profesjonalny wykonawca powinien wiedzieć, że czynności takie należy przeprowadzić, aby praca została wykonana należycie. Jeśli te czynności nie zostały wpisane w umowie to nie znaczy, że nie miały być wykonane. Należało zatem uznać 70,27 % usług za niewykonane.

dowód: umowa zlecenia – k. 124-124v akt;

faktury VAT – k. 11-12 akt;

prywatne opinie (...) akt;

wydruki wiadomości z aplikacji M. – k. 88-102, 141-144, 157-160 akt;

rachunki biegłego – k. 103-104 akt;

oświadczenie o obniżeniu ceny – k. 105-107 akt;

pismo pozwanego – k. 109-109v akt;

opinia rzeczoznawcy sporządzona przez pozwanego – k. 111-11v akt;

dokumentacja zdjęciowa na płycie CD – k. 127 akt;

opinia biegłego – k. 201- 248 akt;

opinia uzupełniająca – k. 266-273 akt;

przesłuchanie biegłego – k. 297-297v akt;

zeznania świadka I. B. – k. 164-165 akt;

zeznania świadka A. B. – k. 165 akt;

zeznania świadka J. B. – k. 165-165v akt;

zeznania świadka A. F. – k. 165v akt;

przesłuchanie powoda M. L. – k. 145-146, 165-166, 302-303 akt;

przesłuchanie pozwanego D. N. (2) – k. 146-146v, 166-166v, 303-303v)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, dokumentację zdjęciową, zeznania świadków I. B., A. B., J. B., A. F., na podstawie przesłuchania powoda M. L., opinii głównej i opinii uzupełniającej sporządzonej przez biegłego S. S. (1) oraz częściowo w oparciu o zeznania pozwanego D. N. (1).

Sąd uznał za prawdziwe zeznania świądów I. B. /k. 164-165/, A. B. /k. 165/, J. B. /k. 165-165v/ A. F. /k. 165v/.

Zeznania tych osób są bowiem jasne, logiczne i konsekwentne oraz znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. W ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw, aby zeznaniom tych osób nie dać wiary.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom powoda M. L. /145-146, 165-166, 302-303/, gdyż są one jasne, logiczne i konsekwentne oraz znajdują potwierdzenie
w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego D. N. (1) /146-146v, 166-166v, 303-303v/ w części, w jakiej pozwany twierdził, że prawidłowo wykonał umowę zawartą z pozwanym. Zeznania pozwanego są bowiem w tej części rażąco sprzeczne
z opinią biegłego sądowego.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony. Sąd odmówił jedynie mocy dowodowej prywatnym opiniom sporządzonym na zlecenie stron /k. 15-87, 111-11v/ w związku z dopuszczeniem przez Sąd na okoliczności wymagające wiadomości specjalnych dowodu z opinii biegłego sądowego.

Sąd w całości podzielił opinię główną i opinię uzupełniającą sporządzoną przez biegłego S. S. (2), w tym również jego wnioski przedstawione na rozprawie /k. 201- 248, 266-273, k. 297-297v/, gdyż są one rzetelne, jasne oraz niesprzeczne. Opinie te zostały wydane po wnikliwej analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a swoje wnioski biegły logicznie i przekonująco uzasadnił. Opinie sporządzone zostały przy tym przez biegłego będącego osobą obcą dla stron, a ponadto posiadającą wysokie kwalifikacje zawodowe.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy należało przyjąć, że strony postępowania łączyła faktycznie umowa o dzieło, zgodnie z którą pozwany miał wykonać według wskazań powoda czynności polegające na ustawieniu szpar, polakierowaniu komory silnika, wnętrza oraz całej karoserii, wyspawaniu, konserwacji piaskowania oraz zabezpieczeniu podwozia pojazdu marki V. (...). Z kolei powód miał zapłacić pozwanemu za wykonane dzieło wynagrodzenie ustalone przez strony.

Przepis art. 627 k.c. stanowi, że przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Natomiast zgodnie z przepisem art. 636 § (...) k.c. jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie.

Art. 638 par. (...) k.c. stanowi, że do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży.

Z kolei art. 560 par. (...) i par. 3 k.c. stanowi, że jeżeli rzecz sprzedana (tutaj dzieło) ma wadę, kupujący (zamawiający) może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca (wykonawca) niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego (zamawiającego) wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana albo sprzedawca (wykonawca) nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. Obniżona cena powinna jednakże pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady (art. 560 § 1-3 k.c.). Żądanie obniżenia wynagrodzenia nie może być zatem dowolne, a tym bardziej stanowić równowartości wynagrodzenia. Obniżenie powinno pozostawać w odpowiednim stosunku do zmniejszenia wartości dzieła wskutek istnienia wad. Należne wynagrodzenie za dzieło wolne od wad pozostaje w takiej relacji do wynagrodzenia zmniejszonego, jak wartość dzieła wolnego od wad do wartości dzieła wadliwego.

W przedmiotowej sprawie Sąd w całości podziela opinię sporządzoną przez powołanego w sprawie biegłego, z których to opinii wynika, że pozwany wykonał usługi lakierniczo-blacharskie w pojeździe marki V. (...) o nr VIN (...) niezgodne ze sztuką lakierniczą i jest to wada fizyczna. Z uwagi na punktowe naprawy, które są nie do zaakceptowania praca została wykonana w sposób nieprofesjonalny oraz niefachowy. Dodatkowo w pojeździe marki V. (...) nie były wykonane pewne czynności dodatkowe, które nie były zawarte w umowie, a były niezbędne aby fachowo wykonać usługę. Bez tych czynności pozwany nie mógł profesjonalnie wykonać usługi określonej w umowie. Wykonawca powinien wiedzieć, że czynności takie należy przeprowadzić, aby praca została wykonana prawidłowo. Nadto jak wskazał biegły trzeba mieć na uwadze, że jeśli pewne czynności nie zostały wpisane w umowie to nie znaczy, że nie miały być wykonane.

Wobec powyższego powodowi przysługiwało prawo do złożenia oświadczenia o obniżeniu należnego pozwanemu wynagrodzenia. Tak jak to wskazał biegły w sporządzonej opinii, mając na względzie, że kwota 11.100 zł stanowiła 100 % wykonanych usług, a kwota która została uznana pozwanemu w wysokości 3.300 zł, co stanowi 29,73 % wykonanych prac, wobec czego należało uznać, że 70,27 % usług świadczonych za niewykonane.

Dlatego zasadnym było żądanie powoda obniżenia o kwotę 7 800 zł zapłaconego już wynagrodzenia z powodu istnienia wad.

Odnosząc się do żądanego przez powoda odszkodowania wskazać należy, że zgodnie z art. 471 k.p.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, zaś zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Obok ciężaru dowodu strony obciąża także wymaganie przytoczenia okoliczności faktycznych. W doktrynie powszechnie wyróżnia się ciężar dowodu w znaczeniu formalnym oraz w znaczeniu materialnym. Ciężar dowodu w znaczeniu formalnym (subiektywnym) określa, która ze stron ma przedstawić lub wskazać środki dowodowe na poparcie twierdzeń o faktach. W ograniczonym zakresie środki dowodowe mogą być poszukiwane także przez sąd. Ciężar dowodu w znaczeniu materialnym (obiektywnym), zwany także ciężarem ustalenia, odnosi się do ustalenia, jakie skutki dla praw i obowiązków stron procesu pociąga za sobą nieudowodnienie twierdzeń przez nich sformułowanych. Obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony. W konsekwencji więc strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu co do tych okoliczności na niej spoczywał. Natomiast Sąd zobowiązany jest wówczas wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów, przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów.

W ocenie Sądu powód podołał ciężarowi dowodu odnoście kwoty żądanego odszkodowania za nienależyte wykonanie umowy jedynie w nieznacznej części. Powód w pozwie wskazał, że tytułem odszkodowania w związku z poniesionymi stratami dot. nienależytego wykonania umowy domaga się od pozwanego zwrotu kosztów jakie poniósł w związku z tym tj. kwoty 700 zł tytułem wynagrodzenia biegłego, kosztów przejazdu w kwocie 800 zł, utraconego zarobku w kwocie 400 zł, kosztów wezwań w kwocie 400 zł i naprawy tabliczki znamionowej w kwocie (...).000 zł. W okolicznościach niniejszej sprawy, to powód winien więc udowodnić okoliczności tworzące roszczenie, przedstawiając jednocześnie stosowny materiał dowodowy, umożliwiający stwierdzenie faktów, z których wywodził on skutki prawne. Powód na fakt poniesionych strat przedłożył jedynie rachunki za sporządzone opinie prywatne /k. 103-104/. Z kolei pozwany w odpowiedzi na pozew zakwestionował roszczenie powoda w zakresie strat i kosztów przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego, kosztów doprowadzenia do stanu zgodnego z umową ( k. 121v ). Wobec powyższego roszczenie powoda odnośnie odszkodowania należało uznać za udowodnione jedynie co do kwoty 700 zł z tytułu kosztów sporządzonej opinii, w pozostałej zaś części roszczenie o odszkodowanie podlegało oddaleniu jako niewykazane.

Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie I. wyroku, na podstawie wymienionych wyżej przepisów, zasądził od pozwanego D. N. (1) na rzecz powoda M. L. kwotę 8.500 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 sierpnia 2020 roku, na którą to kwotę składa się:

a) kwota 7.800,00 zł tytułem obniżenia wynagrodzenia z tytułu wad wykonanych praca;

b) kwota 700,00 zł tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie umowy.

O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 kc.

W punkcie II. wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałej części,
tj. w zakresie żądania pozostałej kwoty odszkodowania.

O kosztach procesu w punkcie III. wyroku orzeczono na zasadzie art. 100 k.p.c. Powód wygrał niniejszą sprawę w 85 %, ponosząc koszty procesu w wysokości 3 373 zł, na które składały się: opłata od pozwu w wysokości 500 zł, wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości (...).800 zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych /tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 265 ), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, zaliczka na biegłego w wysokości 800 zł oraz zaliczka na pokrycie kosztów dojazdu świadka w kwocie 256 zł ( k. 180 ). Należał się mu zatem od pozwanego zwrot kwoty 2.867,05 zł, stanowiącej 85 % poniesionych kosztów procesu. Natomiast pozwany wygrał proces w 15%, przy czym nie poniósł on żadnych kosztów procesu w rozumieniu norm przepisanych. Stronie powodowej należał się zatem od pozwanego zwrot kwoty 2.867,05 zł, stanowiącej 85 % poniesionych kosztów procesu.

Z kolei w punkcie IV. wyroku Sąd oddalił wniosek pozwanego o rozłożenie na raty świadczenia zasądzonego w punkcie I. wyroku. W ocenie Sądu pozwany nie zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa rozłożenia zasądzonej należności na raty (art. 320 k.p.c.). Pozwany na rozprawie w dniu 28 grudnia 2022 /k. 320/ oświadczył, że obecnie ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, niemniej od miesiąca tj. od października 2022r nie pracuje z uwagi na problemy z kręgosłupem, a jego ostatni dochód wynosił ok. 2.000 zł – 3.000 zł. Obecnie zamieszkuje z partnerką i dzieckiem, zaś partnerka pracuje na stacji benzynowej i otrzymuje najniższe wynagrodzenie. Powód i jego partnerka mają na utrzymaniu wspólne dziecko w wieku 3 lat, na które otrzymują „ 500+”. Pozwany jest zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych w kwocie 580 zł na drugie dziecko.

W ocenie Sądu niewątpliwie sytuacja finansowa pozwanego jest trudna, niemniej na względzie należy mieć fakt, że niniejsze postępowanie toczy się od końca września 2020 roku, a więc pozwany mógł liczyć się z faktem przegrania sprawy i poczynić w swych wydatkach oszczędności konieczne na zadośćuczynienie roszczeniu powoda. Ponadto pozwany zadeklarował, że mógłby płacić na poczet zasądzonego świadczenia tylko po 200 zł miesięcznie, co niewątpliwie odbyłoby się z pokrzywdzeniem powoda, który również znajduje się w trudnej sytuacji majątkowej, bowiem ma na utrzymaniu 3 dzieci i niepracującą żonę.

W punkcie V. i VI. wyroku Sąd, na podstawie art. 102 kpc w zw. z art. 113 ust. (...) ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2257 z późn. zm.; dalej uoks) postanowił o nieobciążaniu stron kosztami sądowymi obejmującymi wydatki na biegłego, które tymczasowo wyłożył Skarb Państwa. Powyższą decyzję uzasadnia trudna sytuacja finansowa zarówno powoda jak i pozwanego.