Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Andrzej Antkiewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2024 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 15.000,00 zł (piętnaście tysięcy złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 października 2021 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.642,00 zł (pięć tysięcy sześćset czterdzieści dwa złote 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 100,00 zł (sto złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów wyłożonych tymczasowo na wydatki biegłego.

Sygn. akt I C 1735/22

UZASADNIENIE

wyroku

J. B. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. w W. kwoty 15.000,00 zł tytułem częściowej dopłaty do odszkodowania wypłaconego przez pozwanego za kolizję drogową, do jakiej doszło 7 września 2021 r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o nr rejestracyjnym (...) stanowiący własność Ł. G.. Powód wskazał, że nabył w drodze cesji wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę w ww. pojeździe. Domagał się również zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 15.000,00 zł od dnia 8 października 2021 r. do dnia zapłaty.

W pozwie wskazano, że powód nie zgadza się z kwotą kosztów naprawy określoną przez ubezpieczyciela, a żądanie pozwu opiera na prywatnej opinii sporządzonej na zlecenie powoda (k. 4 - 11 akt).

Pozwany zakład ubezpieczeń wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Zaznaczył, że wypłacona przed sprawą sądową na rzecz poszkodowanego kwota odszkodowania za szkodę w pojeździe była wystarczająca do naprawienia pojazdu i pozwany nie jest zobowiązany do zapłaty dalszej kwoty. Wskazał, że koszty naprawy zostały określone przez ubezpieczyciela w oparciu o możliwość przeprowadzenia naprawy pojazdu w sieci naprawczej (...) S.A., z uwzględnieniem rabatów na części zamienne o jakości wyłącznie oryginalnej (O) lub tożsamej z oryginalnymi (Q). Pozwany zwrócił uwagę, że poszkodowany został poinformowany, że możliwa jest naprawa pojazdu za cenę wskazaną w kalkulacji ubezpieczyciela oraz że w przypadku, gdy podejmie decyzję o naprawie samochodu za kwotę wyższą, (...) S.A. będzie uprawnione do obniżenia należnego odszkodowania do poziomu cen, jakie sam stosuje we własnej sieci naprawczej. Poszkodowany bez żadnego uzasadnienia nie skorzystał z propozycji ubezpieczyciela, a takiej sytuacji na powodzie spoczywa obowiązek wykazania, z jakich przyczyn nie uwzględniono propozycji pozwanego oraz wykazania ekonomicznej zasadności i celowości poniesienia kosztów wyższych niż zaproponowane przez ubezpieczyciela. Pozwany dodał, że z tych względów analizowanie hipotetycznych kosztów naprawy w oparciu o opinię biegłego jest bezzasadne. Pozwany zarzucił, że brak jest ponadto informacji, czy poszkodowany faktycznie naprawił pojazd oraz czy jego stan został przywrócony do stanu przed wypadkiem. Pozwany wyjaśnił, że wbrew twierdzeniom powoda, dla ustalenia wysokości odszkodowania ma znaczenie ewentualna sprzedaż pojazdu bez jego naprawy bądź dokonanie naprawy pojazdu po szkodzie (k. 130 - 133 akt).

W piśmie z 3 września 2023 r. pozwany zarzucił brak legitymacji czynnej po stronie powoda z uwagi na to, że w umowie cesji zawartej między poszkodowanym i powodem, nie wskazano ceny nabycia wierzytelności. W ocenie pozwanego umowa ta pozostaje w sprzeczności z celem samego odszkodowania przysługującego poszkodowanemu. Umowa została zawarta z pokrzywdzeniem interesu poszkodowanego – konsumenta. Takie działanie powoda stanowi nadużycie prawa i nie zasługuje na udzielenie mu ochrony prawnej w zakresie dochodzonych przez niego roszczeń. Na poparcie swojego stanowiska pozwany powołał się na aktualne orzecznictwo sądowe (k. 231-242 akt).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Okoliczności sprawy były bezsporne i wynikały z przedłożonych do akt dokumentów, akt szkody złożonych na płycie CD i zeznań świadka Ł. G..

W dniu 7 września 2021 roku doszło do zdarzenia drogowego w G., w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. (...) o nr rej. (...) należący do Ł. G.. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody był pozwany. Poszkodowany zgłosił szkodę do (...) S.A. w dniu 7 września 2021 r.

W piśmie z dnia 13 września 2021 r. pozwany ustalił wysokość odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki B. na 16.192,82 zł, na podstawie kalkulacji z 10.09.2021 r.

Poszkodowany Ł. G. nie zaakceptował tego odszkodowania i zwrócił się o dodatkowe oględziny pojazdu.

Po przeprowadzeniu dodatkowych oględzin, w kolejnej kalkulacji naprawy pojazdu sporządzonej na potrzeby postepowania likwidacyjnego pozwany określił koszt naprawy uszkodzonego auta na 31.354,46 zł. Kosztorys uwzględniał stawkę roboczogodziny na poziomie 49 zł i współczynnik odchylenia kosztu materiału lakierniczego w wysokości 67,00%. W wycenie pozwanego wskazano, że jeżeli poszkodowany chce naprawić pojazd, to może skontaktować się z Opiekunem Klienta, który wskaże warsztat (...) (...) dedykowany do naprawy pojazdu. Przy wyborze warsztatu poszkodowany może również skorzystać z pomocy (...) N. kontaktując się pod określonym numerem telefonu. Zaznaczono, że naprawiając pojazd w warsztacie rekomendowanym przez (...) S.A., ubezpieczyciel uzgodni koszty i pozyska fakturę na naprawę. Zastrzeżono, że jeżeli poszkodowany nie zdecyduje się na naprawę w (...) (...), to przed rozpoczęciem naprawy powinien uzgodnić z ubezpieczycielem wszystkie jej koszty. (...) zwróci bowiem jedynie celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy. Na końcu kalkulacji poinformowano poszkodowanego, że jeżeli jest zainteresowany zakupem materiałów lakierniczych lub części zamiennych w cenach podanych w kosztorysie, to należy skontaktować się z (...) (...) pod określonym numerem telefonu lub mailowo. W przypadku zainteresowania wskazaniem warsztatu, który zrealizuje naprawę zgodnie z ustaloną przez ubezpieczyciela wysokością szkody, należy skontaktować się z (...) (...) mailowo (adres mailowy został podany).

Na podstawie tego kosztorysu decyzją z dnia 21 września 2021 r. przyznano poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 31.354,46 zł i taką kwotę wypłacono mu w dwóch transzach: 13 i 22 września 2021 r. Poszkodowany nie odwołał się od tej decyzji, ale zdecydował się pozyskać dodatkowe środki na naprawę pojazdu dokonując sprzedaży wierzytelności o dopłatę do odszkodowania.

W umowie cesji wierzytelności z dnia 24 września 2021 r. Ł. G. dokonał na rzecz J. B. cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za uszkodzone auto dnia 7 września 2021 r. W umowie cesji nie określono ceny sprzedaży, jednak z zeznań poszkodowanego wynika, że cesjonariusz wypłacił cedentowi kwotę 13-14.000 zł.

Po otrzymaniu pieniędzy od powoda poszkodowany naprawił pojazd w całości w warsztacie naprawczym, ale nie autoryzowanym, przy użyciu oryginalnych części zamiennych, przywracając pełną sprawność pojazdu. Faktycznie naprawę załatwiał kolega poszkodowanego, który kierował autem w dniu kolizji. Za naprawę w warsztacie kolega powoda nie dostał faktury. Były wystawione tylko faktury za zakup oryginalnych części do naprawy. Koszt naprawy wyniósł 62 lub 64.000 zł. Pieniędzy wypłaconych przez ubezpieczyciela i powoda nie wystarczyło na pokrycie kosztów naprawy. Różnicę poszkodowany pokrył we własnym zakresie. Poszkodowany czuł się wykorzystany przez firmę ubezpieczeniową a nie przez powoda, gdyż pozwany proponował naprawę na częściach zamiennych a nie oryginalnych. Pozwany dzwonił do serwisu i dowiedział się, że koszty naprawy będą wyższe niż ustalone przez ubezpieczyciela. Po naprawie poszkodowany sprzedał auto, nie pamiętał jednak za jaką cenę oraz za ile go kupił. Przed zdarzeniem z 7 września 2021 r. pojazd marki B. (...) o nr rej. (...) nie uczestniczył w kolizjach i posiadał oryginalne części zamienne.

W kalkulacji naprawy z dnia 5 kwietnia 2022 r. wykonanej na zlecenie powoda koszt naprawy uszkodzonego (...) o nr rejestracyjnym (...) określono na 61.262,83 zł.

dowody: podsumowanie zgłoszenia szkody – w aktach szkodowych na płycie CD na k. 121

akt sprawy

zdjęcia uszkodzonego pojazdu – w aktach szkody na płycie CD - k. 121 akt sprawy

pismo pozwanego z 13.09.2024 r. o przyznaniu odszkodowania – w aktach

szkodowych na płycie CD - k.121 akt sprawy

e-mail poszkodowanego o przeprowadzenie dodatkowych oględzin pojazdu – w

aktach szkodowych na płycie CD – k. 121 akt sprawy

notatka policyjna – k. 21 akt sprawy

decyzja z dnia 21.09.2023 r. o wypłacie odszkodowania – k. 29 akt sprawy

potwierdzenia wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela – k. 31-32 akt sprawy

kalkulacje naprawy pojazdu po szkodzie sporządzone przez pozwanego – w aktach

szkodowych oraz na k. 22-28 akt sprawy

umowa przelewu wierzytelności – k. 16 akt sprawy

kalkulacja naprawy z 5.04.2022 r. – k. 36-41 akt sprawy

zeznania świadka Ł. G. – k. 398 - 398v akt sprawy

W opinii z 15 lipca 2023 r. biegły P. L. określił koszt naprawy uszkodzonego pojazdu B. (...) po zdarzeniu z 7 września 2021 r., z zastosowaniem technologii naprawy producenta pojazdu oraz przy użyciu części oryginalnych sygnowanych logiem producenta pojazdu w tzw. klasie jakości ,,O, z zastosowaniem stawki dla wszystkich prac warsztatowych w wysokości 100 zł (bez podatku VAT) na 62.110,25 zł brutto.

dowód: opinia biegłego – k. 195 – 205 akt sprawy

W piśmie z 3 września 2023 r. pozwany wniósł zastrzeżenia do opinii biegłego i o sporządzenie opinii uzupełniającej, w której ustali koszt naprawy pojazdu przy użyciu także części zamiennych Q, nie posiadających logo producenta. Wniósł również o uzupełnienie opinii o koszt naprawy według części alternatywnych PJ oraz używanych części oryginalnych (k. 231 akt).

Zastrzeżenia do opinii biegłego zgłosił również powód, wnosząc o sporządzenie opinii uzupełniającej (k. 244 akt).

W opinii uzupełniającej z 2 stycznia 2024 r. biegły P. L.:

a)  określił niezbędny i celowy (tj. technicznie i technologicznie konieczny i uzasadniony) koszt naprawy uszkodzeń B. po zdarzeniu z 7 września 2021 r. wyliczony z uwzględnieniem cen nowych (oryginalnych) części zamiennych jakości O, Q, P i PJ oferowanych przez producenta pojazdu we wrześniu 2021 r., na 47.876,06 zł brutto;

b)  wskazał, że nie jest możliwe opracowanie wyliczenia kosztów naprawy z użyciem oryginalnych części używanych, albowiem nie istnieją żadne archiwalne bazy danych zawierające informacje pozwalające na ich przypisanie do konkretnego pojazdu, z uwzględnieniem jego indywidualnych cech, jakie posiadał w chwili powstania szkody;

c)  odniósł się do zastrzeżeń powoda do opinii głównej.

dowód: uzupełniająca opinia biegłego – k. 264 – 272 akt sprawy

W piśmie z 2 lutego 2024 r. powód wniósł ponownie o wykonanie przez biegłego opinii uzupełniającej (k. 282 akt).

W opinii uzupełniającej z 8 kwietnia 2024 r. biegły P. L. podtrzymał w całości wydane wcześniej opinie (k. 302 akt).

W piśmie z 26 kwietnia 2024 r. powód wniósł zastrzeżenia do opinii uzupełniającej z 8 kwietnia 2024 r. i ponowił wniosek o uzupełnienie opinii głównej zgodnie z wnioskiem zawartym w piśmie z dnia 2 lutego 2024 r. (k. 336 akt).

Po przesłuchaniu świadka Ł. G. w dniu 28 sierpnia 2024 r., Sąd pominął dowód z opinii uzupełniającej biegłego P. L. na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. (k. 398v akt), gdyż ze względu na uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r. w sprawie III CZP 142/22, dowód ten okazał się nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Jednocześnie na tej samej rozprawie Sąd oddalił wniosek pozwanego o zobowiązanie poszkodowanego Ł. G. do przedłożenia umowy sprzedaży pojazdu, albowiem i ten fakt nie był istotny dla rozstrzygnięcia sprawy, skoro pojazd został sprzedany po naprawie przywracającej go do pełnej sprawności, a koszty naprawy poszkodowany rzeczywiście poniósł.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka Ł. G., albowiem znajdowały częściowe pokrycie w złożonych do akt dokumentach, a nadto żadna ze stron nie kwestionowała tych zeznań.

Sąd podzielił opinie biegłego P. L., gdyż były dobrze uzasadnione i opierały się na kalkulacjach sporządzonych w systemie A.. Ostatecznie opinie te nie mogły być jednak podstawą rozstrzygnięcia sądu, gdyż pojazd został naprawiony, a w takiej sytuacji odszkodowanie należy się według faktycznie poniesionych kosztów naprawy, a nie kosztów hipotetycznych określonych przez biegłego.

W ocenie Sądu, w ustalonych okolicznościach sprawy roszczenie powoda dochodzone pozwem zostało uwzględnienie w całości, albowiem koszt naprawy auta zgodnie z zeznaniami poszkodowanego wyniósł co najmniej 62.000 zł, a kwota ta znacznie przekraczała sumę wypłaconą poszkodowanemu przez ubezpieczyciela sprawcy szkody. Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r., III CZP 142/22, jeżeli poszkodowany poniósł już koszty naprawy pojazdu lub zobowiązał się do ich poniesienia, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać tym kosztom, chyba że w danych okolicznościach są one oczywiście nieuzasadnione; w takiej sytuacji wysokość odszkodowania nie zależy od ulg i rabatów możliwych do uzyskania przez poszkodowanego od podmiotów współpracujących z ubezpieczycielem. Faktyczne koszty naprawy poniesione przez poszkodowanego nie były oczywiście nieuzasadnione, skoro biegły P. L. w opinii głównej z 15 lipca 2023 r. określił koszt naprawy uszkodzonego auta, z wykorzystaniem cen nowych (oryginalnych) części zamiennych oferowanych przez producenta pojazdu we wrześniu 2021 r., na 62.110,25 zł. Zgodnie z powołaną uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r. złożenie przez pozwanego oferty poszkodowanemu naprawy pojazdu w warsztacie (...) (...), z uwzględnieniem ulg i rabatów stosowanych w tych warsztatach, nie miało zaś znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż poszkodowany miał prawo naprawić pojazd w innym warsztacie.

Z tych względów powództwo zostało uwzględnione w całości na mocy art. 361 § 1 i 2 k.c., art. 509 § 1 k.c. oraz art. 822 § 1 i 4 k.c. W sytuacji naprawy auta poszkodowany nie może żądać zapłaty odszkodowania obliczonego metodą kosztorysową, tzn. stanowiącego równowartość kosztów restytucji, czyli hipotetycznych kosztów naprawy pojazdu, co wynika m.in. z przytoczonej uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego, którą Sąd Rejonowy orzekający w tej sprawie podziela. W konsekwencji nie może również tego żądać cesjonariusz wywodzący swoje prawa od poszkodowanego, gdyż poszkodowany nie może przelać na cesjonariusza więcej praw aniżeli sam posiadał.

Sąd orzekający w tej sprawie nie podzielił stanowiska strony pozwanej dotyczącego braku po stronie powoda legitymacji czynnej ze względu na brak ceny w umowie cesji wierzytelności. Wprawdzie brak wykazania konkretnej ceny sprzedaży jest podstawą do stwierdzenia nieważności umowy cesji na podstawie art. 58 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 5 k.c. z przyczyn szczegółowo omówionych w przytoczonych przez pozwanego orzeczeniach sądowych, w szczególności w uchwale 7 Sędziów Sądu Najwyższego z 29 maja 2019 r. w sprawie III CZP 68/18, jednakże poszkodowany zeznał, że otrzymał odpowiednią kwotę tytułem ceny sprzedaży wierzytelności, a zatem wykazano odpłatność tej umowy. Poszkodowany zeznał, że nie czuł się oszukany przez powoda, a przez pozwanego, który zaniżył wysokość odszkodowania. Porównując koszty naprawy auta i cenę przelewu nie można było uznać, że w umowie cesji doszło do naruszenia praw konsumenta i jego pokrzywdzenia.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty w pkt 1. sentencji wyroku orzeczono na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c., albowiem termin 30-dniowy na wypłatę odszkodowania upłynął 7 października 2021 r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. według zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Powód wygrał sprawę w całości, a poniósł koszty w kwocie 5.642,00 zł, na którą składały się: opłata od pozwu 750 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł (14 akt), koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 ze zm.) i zaliczki na biegłego: 500 zł (k. 161 akt), 100 zł, 200 zł, 175 zł (wewnętrzna strona okładki II tomu akt), 200 zł (k. 287 akt) i 100 zł (k. 332 akt)].

O odsetkach za opóźnienie od kosztów procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Skarb Państwa wyłożył tymczasowo na biegłego kwotę 100 zł (k. 258 akt), dlatego nakazano pobrać tę kwotę od pozwanego na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 § 1 k.p.c.