Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2025 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Maciej Lubiński
Protokolant:	sekr. sąd. Joanna Rakoczy

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2025 roku w Grudziądzu

na rozprawie sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko (...) (...) (...) W. B. w G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 17.199,96 zł (siedemnaście tysięcy sto dziewięćdziesiąt dziewięć złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych (podmiot publiczny będący podmiotem leczniczym) od dnia 2 lipca 2024 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.617,00 zł (cztery tysiące sześćset siedemnaście złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 1875/24

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2024 roku (data stempla pocztowego) powód (...) z siedzibą w W., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł przeciwko (...) (...) (...) W. B. w G. pozew o zapłatę kwoty 17.199,96 zł wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 2 lipca 2024 roku do dnia zapłaty. Powód wniósł także o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Argumenty przemawiające za uwzględnieniem powództwa powód przedstawił w uzasadnieniu pozwu /k. 6-7/ oraz w piśmie procesowym z dnia 21 stycznia 2025 roku /k. 94-100/.

W dniu 23 października 2024 roku w sprawie zarejestrowanej pod sygn. akt
I Nc 1497/24 Sąd Rejonowy w Grudziądzu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zasądzając na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem wraz
z odsetkami i kosztami postępowania /k. 75/.

W ustawowym terminie pozwany, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa
w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Argumenty przemawiające za oddaleniem powództwa pozwany przedstawił
w uzasadnieniu sprzeciwu /k. 81v-82/.

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił, co następuje:

Na podstawie umowy Nr (...)/(...) z dnia 10 lutego 2023 roku (...) z siedzibą w W. sukcesywnie dostarczał (...) (...) (...) W. B. w G. leki stosowane w programach terapeutycznych oraz leki cytostatyczne. Z kolei na podstawie umowy Nr (...) z dnia 15 marca 2024 roku (...)
sp. z o.o. z siedzibą w W. sukcesywnie dostarczał (...) (...) (...) W. B. w G. asortyment jednorazowy oraz środki do dializ.

W kwietniu 2024 roku powód zrealizował na rzecz pozwanego dostawy towaru na łączną kwotę 17.199,96 zł. Z tego tytułu w dniu 30 kwietnia 2024 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) na wyżej wymienioną kwotę,
z terminem płatności wynoszącym 60 dni. Na fakturze termin płatności określono na dzień 29 czerwca 2024 roku (sobota).

Pismem z dnia 4 lipca 2024 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 17.199,96 zł wraz z należnymi odsetkami pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową.

(...) (...) (...) W. B.
w G. - pomimo spełnienia świadczenia przez powoda i upływu terminu płatności określonego w powyższej fakturze - nie dokonał na rzecz powoda żadnej wpłaty.

(okoliczności bezsporne;

dowód: umowa o współpracy z 10.02.2023 roku – k. 32-50 akt;

umowa o współpracy z 15.03.2024 roku – k. 51-68 akt;

dokumenty dostawy – k. 101-105 akt;

faktura VAT nr (...) – k. 69-70 akt;

wezwanie do zapłaty z 4.07.2024 r. – k. 71-72 akt;

dowód doręczenia wezwania – k. 73 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne oraz dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, których wiarygodność
w ocenie Sądu nie została skutecznie podważona. Dokumenty te stanowiły wystarczający dowód zarówno istnienia zobowiązania, jak i wysokości zadłużenia pozwanego.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w sprzeciwie pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie twierdził, że nie złożył zamówienia u powoda i nie otrzymał towarów wymienionych na fakturze wystawionej przez powoda. Pozwany nie twierdził również, że zapłacił za towary lub składał zastrzeżenia co do ich jakości. Pozwany wniósł wprawdzie o oddalenie powództwa
w całości i zarzucił powodowi, że nie wykazał on zasadności powództwa, ale wnioski i zarzuty strony należy odróżnić od jej twierdzeń. Za niewystarczające uznać zaś należy ogólne zaprzeczanie twierdzeniom powoda. Zaprzeczenie podstawie faktycznej jest bowiem oświadczeniem wiedzy, które musi być odniesione do skonkretyzowanych faktów (zob. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2009 r., III CSK 341/08, LEX nr (...), wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2014 r., I CSK 274/13, LEX nr (...). Pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w niniejszej sprawie nie zaprzeczył zaś żadnym twierdzeniom powoda. Skoro pozwany nie wypowiedział się co do twierdzeń powoda o faktach, to na podstawie art. 230 k.p.c. Sąd uznał za przyznane następujące fakty: a) złożenia przez pozwanego zamówienia na towary wymienione na fakturze dołączonej do pozwu, b) odebrania przez pozwanego towaru, c) niedokonania przez pozwanego zapłaty za zamówione towary. Twierdzenia powoda zostały poparte dokumentami dołączonymi do pozwu oraz pisma procesowego z dnia 21 stycznia 2025 roku. Pozwany w toku postępowania nie przedłożył zaś żadnych dokumentów, które podważyłyby żądanie pozwu co do zasady lub wysokości.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 605 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (tj.: Dz. U.
z 2023 r., poz. 1610; dalej: k.c.) przez umowę dostawy dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczania częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny. Z kolei w myśl art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty
w transakcjach handlowych (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1790) w transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny, wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie;
2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, że między stronami doszło do zawarcia umowy dostawy. Na podstawie zawartej umowy powód zobowiązał się dostarczyć pozwanemu towary wymienione na fakturze VAT nr (...), a pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda łącznie kwoty 17.199,96 zł. Bezsporne jest także to, że powód wywiązał się ze swojego zobowiązania, a pozwany do dnia dzisiejszego nie dokonał zapłaty. Na podstawie powołanych wyżej przepisów - z uwagi na opóźnienie pozwanego w spełnieniu świadczenia - po stronie powoda niewątpliwie powstało prawo do naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie
w transakcjach handlowych.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie wymienionych wyżej przepisów prawa materialnego, orzekł jak w punkcie I. wyroku, uwzględniając w całości żądanie powoda. Data początkowa naliczania odsetek uzasadniona była terminem płatności określonym w umowie i wskazanym na fakturze, przy czym uwzględniono fakt, że termin płatności określony na fakturze przypadał na sobotę. W konsekwencji pozwany pozostawał w opóźnieniu od dnia 2 lipca 2024 roku (art. 115 k.c.).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód wygrał niniejszą sprawę w całości, w związku z czym należał mu się zwrot od pozwanego całości poniesionych kosztów procesu, na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu
w wysokości 1.000,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 3.600,00 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.