Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 kwietnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Elżbieta Przyborska-Stochaj
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Patrycja Rytkowska

po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2025 r. w Grudziądzu

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w Ł.

przeciwko (...) (...) (...) W. B. w G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 14.679,45 zł (czternaście tysięcy sześćset siedemdziesiąt dziewięć złotych 45/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23.12.2024 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.367,- zł (cztery tysiące trzysta sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 1980/24

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 30 kwietnia 2025 roku

Powód (...) z siedzibą w Ł. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika pozwem skierowanym przeciwko (...) (...) (...) W. B. w G. wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 14 679,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 grudnia 2024 r. do dnia zapłaty, a także o zwrot kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Jednocześnie wniósł o zasądzenie odsetek w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od zasądzonych w/w kosztów procesowych od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu powód przedstawił podstawę faktyczną oraz argumenty za uwzględnieniem powództwa (k. 3-5).

W odpowiedzi na pozew pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zwrot kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi pozwany przedstawił argumenty za oddaleniem powództwa (k. 26).

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...) z siedzibą w Ł. handluje wyrobami medycznymi z pozwanym (...) (...) (...). W. B.. Pozwany uregulował należności główne wynikające z faktur VAT, jednakże nie zapłacił powodowi należnych mu odsetek.

W dniu 17 stycznia 2022 roku powód wystawił notę odsetkową nr (...) na kwotę 2 842,12 zł płatną do dnia 16 lutego 2022 roku.

Dowód: nota odsetkowa nr (...) – k. 19

W dniu 2 czerwca 2022 roku powód wystawił notę odsetkową nr (...) na kwotę 3 267,15 zł płatną do dnia 2 lipca 2022 roku.

Dowód: nota odsetkowa nr (...) – k. 18

W dniu 6 października 2023 roku powód wystawił notę odsetkową nr (...) na kwotę 1 426,26 zł płatną do dnia 5 listopada 2023 roku.

Dowód: nota odsetkowa nr (...) – k. 15

W dniu 12 stycznia 2024 roku powód wystawił notę odsetkową nr (...) na kwotę 5 498,72 zł płatną do dnia 11 lutego 2024 roku.

Dowód: nota odsetkowa nr (...) – k. 17

W dniu 8 kwietnia 2024 roku powód wystawił notę odsetkową nr (...) na kwotę 1 671,53 zł płatną do dnia 8 maja 2024 roku.

Dowód: nota odsetkowa nr (...) – k. 16

Pismem z dnia 4 lipca 2024 roku powód wezwał pozwanego do uiszczenia dochodzonej pozwem kwoty w terminie do dnia 11 lipca 2024 roku.

Dowód: pismo powoda z dnia 4 lipca 2024 roku – k. 9, dowód nadania - k. 10

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dowody z dokumentów załączonych do akt sprawy. Żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości załączonych dokumentów, zaś sąd nie znalazł powodów, aby odmówić im wiarygodności z urzędu.

W pierwszej kolejności zauważyć trzeba, iż stan faktyczny w niniejszej sprawie był bezsporny. Pozwany nie kwestionował okoliczności składania zamówień i ich prawidłowej realizacji. Nie podważał zatem faktu otrzymania wyszczególnionych w zamówieniu produktów medycznych, a w konsekwencji zaistnienia podstaw do wystawienia faktur za dostarczone towary. Tym samym pozwany nie negował istnienia zobowiązania do zapłaty z tytułu towarów zakupionych od powoda.

W myśl art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W ocenie Sądu do sprzedaży doszło, zaś strona pozwana ma obowiązek zapłaty ceny. Strona pozwana towar i faktury odbierała, nie zwracała ani dostarczonego towaru ani faktur, przez czynności konkludentne potwierdziła fakt zakupu określonego towaru za określoną cenę. Obowiązek zapłaty odsetek wynika zatem nie tylko z faktu wystawienia przez powodową spółkę faktur VAT, ale i z faktu zamówienia i odbioru towarów za określoną cenę i włączeniu doręczonych faktur VAT do dokumentacji księgowej.

W myśl art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej
o faktach, Sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.
W myśl art. 210 § 2 k.p.c. każda ze stron jest obowiązana do złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących faktów. Strona jest przy tym obowiązana wyszczególnić fakty, którym zaprzecza. Pozwany w niniejszej sprawie nie odniósł się do poszczególnych twierdzeń i faktów podniesionych przez powoda ograniczając się jedynie do zarzutów niewykazania żądania pozwu. Zatem w ocenie sądu poszczególne fakty należało uznać za przyznane. Sąd miał również na uwadze, że pozwany nie przedstawił własnej wersji wydarzeń i nie zaoferował dowodów na poparcie swych twierdzeń zgodnie z treścią art. 6 k.c. W istocie pozwany nie zaprzeczył, aby nie zawierał z powodem umowy, umowa nie została wykonana albo została wykonana w sposób nieprawidłowy. W związku z tym pozwany nie zakwestionował skutecznie ani faktu wykonania usługi, ani faktu dostarczenia faktury VAT. Nadto pozwany nie wskazał żadnej okoliczności, która świadczyłaby o nieprawidłowym wykonaniu umowy.

Nie można także nie zauważyć, że obecny stan finansów w służbie zdrowia ma charakter trwały, utrzymujący się od wielu lat. Prowadzi to do wniosku, że trudna sytuacja finansowa, na którą powoływał się pozwany, nie ma charakteru szczególnego. Nie można pominąć okoliczności, że pozwany (...), zawierając ze stroną powodową przedmiotowe umowy był świadomy swojej trudnej sytuacji finansowej, a zatem brak wykonywania przyjętych na siebie zobowiązań, co do terminowej ich zapłaty nie wynikał z okoliczności przez niego nie przewidzianych. Inaczej rzecz ujmując, pozwany (...) zdawał sobie sprawę ze swojej sytuacji finansowej, o czym świadczą złe wyniki finansowe i liczne ciążące na nim zobowiązania, których nie był w stanie spełnić, niemniej jednak, zaciągał kolejne zobowiązania, z których również się nie wywiązywał. W ocenie Sądu takie działanie pozwanego nie może zasługiwać na aprobatę, bowiem dawałoby to przyzwolenie na nieregulowanie zaciągniętych zobowiązań bez jakichkolwiek dalszych, zarówno finansowych, jak i prawnych konsekwencji.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny, wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: wierzyciel spełnił swoje świadczenie, wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie. Stosownie do art. 8 ust. 4 wyżej przywołanej ustawy jeżeli ustalony w umowie termin zapłaty jest dłuższy niż 30 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, wierzycielowi, który spełnił swoje świadczenie, po upływie 30 dni przysługują odsetki, o których mowa w ust. 1. Powód wykazał spełnienia świadczenia, jak również nie otrzymał płatności w terminie określonym w umowie, zatem był on uprawniony do naliczania odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwoty 14 679,45 zł od dnia 23 grudnia 2024 r.

Mając na uwadze powyższe w punkcie I wyroku Sąd uwzględnił powództwo i zasądził na rzecz powoda całą dochodzoną przez niego kwotę należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 grudnia 2024 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Powód wygrał sprawę w całości, a więc pozwanego obciążał obowiązek zwrotu całości kosztów procesu. Na koszty procesu powoda złożyły się opłata od pozwu w wysokości 750 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3.600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie – tekst jednolity: Dz.U. z 2023 r. poz. 1964).

Na podstawie art. 98 § 1(1) k.p.c. orzeczono o odsetkach ustawowych za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.