Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Bogdan Tężycki
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Izabela Wojnicka

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2020 r. w Grudziądzu

sprawy z powództwa małoletniego K. W. (1) reprezentowanego przez ustawowego przedstawiciela matkę E. W.

przeciwko A. H.

o zapłatę i ustalenie

I.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 8.500,00 zł (osiem tysięcy pięćset złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4.02.2019 roku do dnia zapłaty;

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1.143,48 zł (jeden tysiąc sto czterdzieści trzy złote 48/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  Nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 20,16 zł (dwadzieścia złotych 16/100) tytułem zwrotu wydatków, które tymczasowo pokrył Skarb Państwa;

V.  Nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 140,00 zł (sto czterdzieści złotych 00/100) tytułem opłaty, od uiszczenia której zwolniony był powód;

VI.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Grudziądzu z roszczenia zasądzonego na rzecz powoda kwotę 360,00 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych 00/100) tytułem części nie uiszczonej opłaty;

VII.  Pozostałymi kosztami, których nie miał obowiązku uiścić powód obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 2848/18

UZASADNIENIE

Małoletni powód - K. (...) działający poprzez ustawowego przedstawiciela , matkę E. W. wniósł o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kwoty 30.000,00 zł, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu , tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z pogryzieniem go przez psa rasy owczarek niemiecki , należącego do powódki na skutek niestarannego wykonywania nadzoru nad zwierzęciem. W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że w dniu 04.06.2015 roku pies chowany przez pozwaną przedostał się na nieruchomość położoną przy ulicy (...) w G. należącą rodziców powoda i zaatakował bawiącego się 7 letniego powoda , w następstwie czego doznał on złamania przynasad dalszych kości lewego przedramienia z wtórnym przemieszczeniem , punktowych ran skóry w okolicy pleców i pośladka po stronie prawej , ramienia prawego oraz skóry moszny po stronie lewej. W dniu zdarzenia w szpitalu założono powodowi opatrunek gipsowy wraz z oszynowaniem chirurgiczno-ortopedycznym . Po kilku dniach powód poddany został zabiegowi operacyjnemu i ponownie założono mu nowy opatrunek chirurgiczno-ortopedyczny na całą rękę do wysokości pachwiny ramieniowej , który nosił przez okres około 6 tygodni . Po tym okresie czasu zdjęto gips a następnie przeprowadzono kolejny zabieg operacyjny polegający na usunięciu drutu łączeniowego kości o długości ok. 40 cm. . Powód po zabiegu nie powrócił już do szkoły i całe wakacje przebywał w domu . Zmuszony był do rezygnacji z treningowych zajęć sportowych. Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 22 grudnia 2016 roku, w sprawie II K 814/15 pozwana została uznana winna popełnienia przestępstwa opisanego w art. 157 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec pozwanej obowiązek zapłacenia z na rzecz pokrzywdzonego powoda zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 1.500.00 zł

Pozwana – A. H. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego . W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew strona pozwana podniosła zarzuty : przyczynienia się poszkodowanego do szkody oraz zaniedbań rodziców powoda , które doprowadziły do powstania szkody . Przyczynie się poszkodowanego do powstania szkody polegało na drażnieniu psa przed samym zdarzeniem oraz odgięcie siatki w płocie powodujące przedostanie się psa na sąsiednią działkę . Z kolei zaniedbanie rodziców polegało na niewłaściwym utrzymaniu ogrodzenia dzielącego działkę ich działkę z działką pozwanej.

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu procesowym zwyczajnym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 04 czerwca 2015 roku małoletni powód bawił się z młodszym od siebie o trzy lata bratem M. na nieruchomości rodziców położonej przy ulicy (...) w G.. Właścicielką sąsiedniej działki jest pozwana. Obie działki dzieli płot z siatki metalowej o wysokości ok.1.20 m. Małoletni biegali i skakali na trampolinie dziecięcej co powodowało ,że pies rasy owczarek niemiecki chodzący bez uwięzi na sąsiedniej działce, którego właścicielką była pozwana zaczął szczekać. W tym samym czasie w ogrodzie w niewielkiej odległości matka powoda E. W. siedziała na bujaku i czytała książkę. Była odwrócona od kierunku bawiących się dzieci. W pewnej chwili odwracając się zauważyła, że pies sąsiadki nagle znalazł się na ich działce i kieruje sie w stronę młodszego syna a następnie zaatakował starszego syna, którego zaczął kąsać po ciele .W wyniku tego ataku pozwany się przewrócił . Wówczas zaczęła krzyczeć i podjęła próbę odciągnięcia psa . Jednocześnie zawołała męża. Ojciec powoda odciągnął psa a następnie chwycił owczarka za sierść w okolicach szyi i przerzucił go przez płot na działkę pozwanej. W wyniku ataku psa powód krwawił z przedramienia lewego, łokcia prawego , uda lewego oraz z krocza . Karetką pogotowia powód został przewieziony do (...) w G.. Po wykonaniu badań obrazowych ,założono unieruchomienie gipsowe dłoniowo-ramienne. Podczas kontroli, która miała miejsce kilka dni po zdarzeniu zapadła decyzja o konieczności leczenia operacyjnego doznanego złamania kości przedramienia lewego ,albowiem stwierdzono wtórne przemieszczenie się odłamów kości promieniowej. Tego samego dnia powód został przyjęty na (...) szpitala w G.. W dniu 8.06.2015 roku wykonano operację , podczas której nastawiono i ustabilizowano przemieszczone odłamy lewej kości promieniowej. Zastosowano unieruchomienie gipsowe przez okres 4 tygodni. Podczas kolejnego pobytu na oddziale w dniu 12.08.2015 roku operacyjnie usunięto drut stabilizujący odłamy kości promieniowej . W tym samym roku ,ale znacznie wcześniej doszło do podobnego zdarzenia a mianowicie pies pozwanej przeskoczył płot a następnie zaatakował psa rodziców powoda rasy labrador. Na dzień 4 czerwca 2015 roku pies pozwanej posiadał wymagane szczepienia , w tym przeciwko wściekliźnie.

Dowody:

- zeznania ustawowego przedstawiciela powoda , jego matki E. W.

(k. 63 v - 64v),

-zaświadczenie lekarskie (k.10),

-karty leczenia szpitalnego (k.11-14),

-Karta informacyjna z (...) (k.15-16)

-zeznania świadka P. W. (k.51-52),

-zeznania świadka K. W. (2) (k.52),

-zeznania powoda (k.67-67v),

-dokumentacja weterynaryjna (k.38-40),

-zeznania św. R. W. (k.55-55V)

W wyniku zdarzenia z dnia 4.06.2015 roku małoletni powód doznał ran kąsanych grzbietu, ramienia prawego, uda prawego , moszny oraz złamania nasad dalszych obu kości lewego przedramienia . Rany powstały wskutek działania narzędzia ostro kończystego jakim są zęby psa. W obrębie lewego przedramienia, jak grzbiecie nie stwierdzono żadnych blizn pourazowych świadczących o pokąsaniu .Do złamania w obrębie lewego przedramienia doszło wskutek upadku powoda na skutek ataku psa. Podczas badania przedmiotowego powoda dokonanego w dniu 16.11.2019 roku przez biegłego sądowego z dziedziny ortopedii i traumatologii lek. med. Z. M. stwierdzono istnienie nast. blizn : na przedramieniu lewym od strony promieniowej punktową bliznę pooperacyjną, na powierzchni tylno-przyśrodkowej ramienia prawego dwie punktowe blizny barwy cielistej oraz na powierzchni przedniej uda prawego , w ¼ bliższej , nieco przyśrodkowo od linii pośrodkowej kończyny lekko wypukła ścieńczała blizna o średnicy ok.1 cm, o jaśniejszym stopniu wysycenia niż barwa otaczającej skóry , bez cech zrostu z podłożem , nie wpływająca na ruchomość biodra. Ze względu na małe rozmiary blizn ich wpływu na wykonywanie czynności życiowych powoda i nie ma potrzeby operacyjnej korekcji tych blizn.

Dowody:

-zaświadczenie lekarskie (k.10),

-karty leczenia szpitalnego (k.11-14),

-Karta informacyjna z (...) (k.15-16)

-opinia biegłego lek.med. specjalisty z dziedziny chirurgii ,ortopedii i traumatologii (...)

W. M. (k.83-85).

Leczenie powoda polegało na zaopatrzeniu , niektórych ran kąsanych plastrami zbliżającymi oraz na założeniu opatrunków na te rany a w przypadku kości lewego przedramienia na leczeniu operacyjnym. Rany kąsane goiły się maksymalnie w czasie 3-4 tygodni. Około 22.08.2015 roku zakończyło się leczenie lewego przedramienia a całkowite leczenie powoda zakończone zostało z końcem września 2015 roku. Powód odczuwał skutki doznanych obrażeń do końca sierpnia 2015 roku czyli przez okres 2,5 -3 m-cy. Następstwa doznanych obrażeń nie będą miały wpływu na aktywność fizyczną powoda .Potwierdzeniem tego jest wznowienie przez niego treningów karate. Same okoliczności przedmiotowego zdarzenia , doznanie licznych ran kąsanych, złamanie w obrębie kości promieniowej było przyczyną dolegliwości bólowych i cierpień powoda o znacznym nasileniu. Gojenie ran kąsanych i związane z tym zmiany opatrunków również przyczyniło się do dalszego utrzymywania dolegliwości bólowych , które stopniowo w ciągu 2-3 tygodni ustąpiły. Jeżeli chodzi o złamanie lewej kości promieniowej , to zastosowanie unieruchomienia w sposób znaczny złagodziło dolegliwości bólowe związane z samym złamaniem. K. dwukrotnego operowania spowodowało nasilenie dolegliwości bólowych przez 1-2 dni i i uczyniło leczenie uciążliwym. W czasie leczenia powód wymagał przyjmowania doraźnie leków przeciwbólowych. Obecnie powód nie wymaga przyjmowania żadnych leków i stosowania jakichkolwiek zabiegów rehabilitacyjnych. Z powodu doznanych ran kąsanych oraz złamania lewej kości promieniowej powód miał ograniczone możliwości samoobsługi i dlatego wymagał pomocy osób trzecich w obszarze pielęgnacji podstawowej ( mycie ubieranie się) – ½ godziny dziennie przez okres około 7-14 dni. W przyszłości nie pojawią się żadne ujemne następstwa doznanych w przedmiotowym zdarzeniu obrażeń. Zastosowane leczenie przyniosło bardzo dobry efekt , co jest wynikiem także młodego wieku poszkodowanego. W chwili zdarzenia powód miał zaledwie 7 lat i w tym wieku możliwości naprawcze organizmu są bardzo duże i doznane obrażenia narządu ruchu najczęściej wgajają się bez żadnych trwałych następstw. Następstwa obrażeń doznanych wskutek przedmiotowego zdarzenia nie spowodowały powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda..

Dowody:

-opinia biegłego lek.med. specjalisty z dziedziny chirurgii ,ortopedii i traumatologii (...)

(...) (k.83-85).

Pozwana A. H. została uznana przez sąd karny winną tego, że w dniu 4.06.2015 roku w G., działając nieumyślnie spowodowała uszkodzenie ciała K. W. (1), w ten sposób, że w wyniku braku właściwego nadzoru nad swoim psem rasy owczarek niemiecki dopuściła do pogryzienia pokrzywdzonego w następstwie czego K. W. (1) doznał złamania przynasad dalszych kości lewego przedramienia z wtórnym przemieszczeniem, drobnych punktowych, płytkich ran skóry w okolicy pleców i pośladka po stronie prawej, ramienia prawego oraz skóry moszny po stronie lewej, przy czym obrażenia te naruszyły czynności narządu ruchu pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, a powłok ciała na okres poniżej 7 dni i za to przestępstwo została skazana prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 22.12.2016 roku w sprawie II K 814/15 na podstawie art. 157 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k . Na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec pozwanej obowiązek zapłacenia z na rzecz pokrzywdzonego powoda zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 1.500.00 zł. Powód przed niniejszym procesem otrzymał powyższą kwotę od pozwanej . Ponadto z tytułu szkolnego ubezpieczenia (...) ubezpieczyciel wypłacił powodowi łącznie kwotę 1.275,00 zł.

Dowody:

-opinia biegłego lek.med. specjalisty z dziedziny chirurgii ,ortopedii i traumatologii (...)

(...) (k.83-85).

-wyrok Sadu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 22.12.2016 roku ,Sygn. akt II K 814/15 ( k.156,160-162),

-wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 16.06.2017 roku, Sygn. akt IX Ka 127/17 (k.186,189-193),

- ustalenie wysokości świadczenia przez (...) S.A. z siedzibą w W. (k.71-73).

-

.

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony powyżej stan faktyczny został ustalony przez Sąd w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy , ponadto na podstawie zeznań powoda , jego matki E. W. przesłuchanej w charakterze strony procesowej , zeznań świadków : P. W., , K. W. (2), R. W. oraz opinii biegłego lek. med. Z. M. . Autentyczność i prawdziwość dowodów z dokumentów nie została skutecznie podważona przez strony, jak również Sąd nie znalazł uzasadnionych motywów, ażeby odmówić im wiarygodności, w związku z czym stanowiły one niebudzącą wątpliwości podstawę ustaleń Sądu. Podobnie, na walor wiarygodności zasługiwały zeznania powoda , jego matki oraz zeznania świadków wymienionych wcześniej albowiem były one spójne i korespondowały w pełni z materiałem dowodowym w postaci dokumentów. Zeznania świadków : M. R. i J. K. nie wniosły nic istotnego do sprawy. Z kolei zeznania świadka M. T. nie mogły mieć wpływu na ustalenie przebiegu zdarzenia , gdyż świadek ten nie widział w ogóle zdarzenia zaistniałego w dniu 4.06.2015 roku. W szczególności należało odmówić wiarygodności tej części zeznaniom , w której wskazała ,że owczarek niemiecki pozwanej nie przeskoczył płotu w dniu zdarzenia. Jej zeznania jako osoby bliskiej pozwanej należało oceniać z dużą ostrożnością. Również niewiarygodnie brzmi ten fragment zeznań pozwanej , w którym wskazał że jej pies przedostał się pod siatką odchyloną przez samego poszkodowanego. Jej zeznania w tym zakresie w ocenie Sadu stanowiły linię obrony strony pozwanej zmierzająca nie tylko do wykazania przyczynienia się poszkodowanego do szkody a wręcz do ekskulpacji.

Sąd nie miał również podstaw , aby odmówić wiarygodności opinii biegłego lek. med. Z. M. ,który jest wysokiej klasy, cenionym specjalistą z dziedziny ortopedii-traumatologii. Biegły ten w oparciu o pełną dokumentację lekarską w sposób przekonywujący i wyczerpujący wyjaśnił dlaczego uszkodzenia ciała powoda nie mają charakteru trwałego uszczerbku na zdrowiu stosownie do załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu , trybu postępowania przy ustalaniu tego o wypłaty jednorazowego odszkodowania (Dz.U.2002.234.1974 z późn.zm). Niemniej jednak tenże biegły wyraźnie stwierdził, że same okoliczności przedmiotowego zdarzenia , doznanie licznych ran kąsanych, złamanie w obrębie kości promieniowej było przyczyną dolegliwości bólowych i cierpienia o znacznym stopniu nasilenia . Rany kąsane goiły się przez okres 3-4 tygodni i de facto pozostawiły trwały defekt kosmetyczny. Powód przez okres od 2,5 -3 miesięcy odczuwał skutki doznanych obrażeń a pełne leczenie zostało zakończone dopiero z końcem września 2015 roku.

Stosownie do art. 11 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. W związku z tą konstrukcja prawną w postępowaniu cywilnym nie mogło dojść do całkowicie odmiennych ustaleń .

Przesłankami odpowiedzialności cywilnej na podstawie art. 431 § 1 k.c. są:

- wyrządzenie szkody przez zwierzę które nie znajduje się w stanie wolnym,

- istnienie osoby która chowa lub posługuje się zwierzęciem,

- zaistnienie winy po stronie chowającego lub posługującego się zwierzęciem lub po stronie podmiotu, za który osoba ta ponosi odpowiedzialność,

- związek przyczynowy pomiędzy wyrządzeniem szkody przez zwierzę zawinionym zachowaniem chowającego lub posługującego się zwierzęciem lub po stronie podmiotu, za który osoba taka ponosi odpowiedzialność.

Wszystkie te przesłanki zostały spełnione w powyższej sprawie. Przede wszystkim pozwanej przypisać należy winę w nadzorze nad zwierzęciem. Pozwana doskonale wiedząc, że kilka miesięcy wcześniej pies przeskoczył płot graniczący jej działkę z działką państwa W. i zaatakował psa rasy labrador , w dniu 5/06/2015 roku zezwoliła swojemu owczarkowi niemieckiemu na przebywanie na swej działce bez uwięzi. Widziała również jak pies reaguje szczekaniem na bawiące się na sąsiedniej działce dzieci. Nie uczyniła również nic, aby doprowadzić do podwyższenia wysokości granicznego płotu. Podkreślić w tym miejscu należy ,że do ekskulpacji nie prowadzi dowód, iż w momencie wyrządzenia szkody zwierzę nie znajdowało się pod nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba, ze nadzór wykonywany był należycie starannie, a zwierzę zostało mu skradzione lub uwolnione przez osobę trzecią ,za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W niniejszym postępowaniu pozwana podniosła zarzut przyczynienia się poszkodowanego do szkody wskutek uwolnienia psa poprzez podniesienie siatki ogrodzeniowej. Okoliczności tych niestety w toku postępowania cywilnego nie wykazała stosownie do art. 6 k.c. Ponadto pozwana domagała się uwzględnienia otrzymanego przez powoda świadczenia z ubezpieczenia (...) tzw. szkolnego. Generalnie przyjmuje się, że świadczenie z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków wypłacone w celu realizacji umowy nie ma charakteru odszkodowawczego, Przysługuje bowiem w razie wystąpienie określonych w umowie zdarzeń. Poszkodowany otrzymuje kwotę mieszczącą się w granicach umówionej sumy ubezpieczenia . Odszkodowaniem nie jest także kwota wypłacona uposażonemu w razie śmierci ubezpieczonego, gdyż uposażonym może być osoba, która nie poniosła s. wskutek śmierci ubezpieczonego. Wobec tego, że świadczenia ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków nie traktuje się jako odszkodowania, nie podlega ono zaliczeniu na rachunek odszkodowania należnego poszkodowanemu na podstawie przepisów k.c. W konsekwencji świadczenia z ubezpieczenia podlegają kumulacji z roszczeniami odszkodowawczymi ( vide: uzasadnienie uchwały SN z 23.04.1965 roku, III PO 3/65, OSNC 1965, nr 12, poz. 198).

Zgodnie z art. 444 § 1 zdanie 1 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast w myśl art. 445 § 1 k.c., w tych samych wypadkach sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Orzekanie o wysokości zadośćuczynienia z zachowaniem postulatu „odpowiedniości” należy do dyskrecjonalnej władzy sędziego. Nie oznacza to jednak dowolności w określaniu należnego zadośćuczynienia a przyznanie go przez Sąd w wysokości nieodpowiedniej do wszystkich okoliczności stanowiących podstawę jego ustalenia narusza art. 445 § 1 k.c. W najnowszym orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, iż poziom stopy życiowej społeczeństwa może rzutować na wysokość zadośćuczynienia jedynie uzupełniająco , w aspekcie urzeczywistnienia zasady sprawiedliwości społecznej. Oznacza to, że prezentowane we wcześniejszym orzecznictwie poglądy o utrzymywaniu zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających odpowiednim warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa straciły swą aktualność z uwagi na znaczne rozwarstwienie społeczeństwa pod względem poziomu życia i zasobności majątkowej. Aktualnie decydującym kryterium jest rozmiar krzywdy i ekonomicznie odczuwalna dla poszkodowanego wartość, adekwatna do warunków gospodarki rynkowej ( Vide: wyrok SN z 27.02.2004 V CK 282/03, wyrok z 10.03.2006 IV CSK 80/05, wyrok z 28.01.2010 I CSK 244/09, wyrok z 20.04.2006 IV CSK 99/05, wyrok Sadu apelacyjnego w Łodzi z dnia 8.03.2013 roku, I ACa 1252/12 , LEX 1294807). Nie można akceptować stosowania taryfikatora i ustalenia wysokości zadośćuczynienia według procentów trwałego uszczerbku na zdrowiu, bowiem zdrowie ludzkie jest dobrem o szczególnie wysokiej wartości, w związku z czym zadośćuczynienie z tytułu uszczerbku na zdrowiu powinno być odpowiednio wysokie. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne (Vide : wyrok SN z dnia 14.02.2008, II CSK 536/07). Przy ocenie wysokości zadośćuczynienia w przypadku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia należy uwzględnić czynniki obiektywne w postaci czasu trwania oraz stopnia intensywności cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalności skutków urazu (kalectwo, oszpecenie), rodzaju wykonywanej pracy, szans na przyszłość, wieku poszkodowanego, a także czynniki subiektywne, jak poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową itp. ( Vide: uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8.12.1973 III CZP 37/73, OSNCP 1974 Nr 9, poz. 145). Podkreślić należy, że nawet niewielki uszczerbek na zdrowiu wymaga zrekompensowania krzywdy nim wywołanej. Teza, że negatywne odczucia osoby poszkodowanej mają charakter subiektywny, co miałoby uzasadniać odmowę przyznania jej zadośćuczynienia, jest o tyle chybiona, że wszelkie dolegliwości fizyczne i psychiczne mają charakter subiektywny i tylko sam zainteresowany może je zrelacjonować. Podlegają one oczywiście weryfikacji z uwzględnieniem wiedzy medycznej i zasad doświadczenia życiowego ( Vide: wyrok SN z 19.03.2008, I PK 256/07).

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy trudno zgodzić się z twierdzeniem ,iż przyznane w postępowaniu karnym zadośćuczynienie jest odpowiednie do krzywdy jakiej doznał małoletni powód. W szczególności nie uznanie przez biegłego ,że powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu nie stoi na przeszkodzie przyznania mu zadośćuczynienia . Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę w szczególności : młody wiek poszkodowanego (zaledwie 7, lat) , długotrwałość dolegliwości bólowych przez okres kilku miesięcy, znaczny stopień cierpień fizycznych , pozostawienie na ciele małych, ale trwałych blizn, poddanie powoda dwóm zabiegom operacyjnym, niemożność uczestniczenia przez wiele miesięcy w treningach karate.

Wobec powyższych uwag Sąd uznał, że odpowiednim zadośćuczynieniem za doznany ból fizyczny i ujemne przeżycia psychiczne będzie kwota w wysokości 10.000,00 zł , przy czym kwotę te należało pomniejszyć o kwotę 1.500,00 zł wypłaconą już tytułem zadośćuczynienia. Dalej idące żądanie jako pozbawione uzasadnionych podstaw podlegało oddaleniu. Wobec jednoznacznego stanowiska biegłego ,że w przyszłości nie pojawią się żadne następstwa doznanych w przedmiotowym zdarzeniu obrażeń , zgłoszone żądanie ustalenia odpowiedzialności pozwanej za szkody mogące powstać w przyszłości podlegało oddaleniu.

Z podanych względów, na podstawie art.431 § 1 k.c., art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

Strona powodowa nie wykazała ,że przed procesem wzywała pozwana o zapłatę kwoty 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia , stąd też o roszczeniu ubocznym orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. od dnia wezwania tj. od dnia doręczenia odpisu pozwu.

O kosztach procesu orzeczono po myśli art.98 § 1 i 3 przyjmując ,że powód wygrał proces w 28,00 % , przegrał w 72 % ( punkt III sentencji wyroku). W skład kosztów poniesionych przez stronę powodową wchodzą : opłata od pozwu w wysokości 1.000,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w kwocie 3.600,00 zł , opłata skarbowa w wysokości 17,00 zł , zaliczka związana z powołaniem biegłego w wysokości 600,00 zł. Łączne koszty powoda zamykały się kwotą 5.217,00 zł. Z kolei w skład kosztów strony pozwanej wchodzą : wynagrodzenie adwokata w wysokości 3.600,00 zł , opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł. Łączne koszty strony pozwanej zamykają się kwotą 3.617,00 zł. Rozstrzygnięcia z pkt V i VI mają swoje uzasadnienia w art. 113 odpowiednio ust.1 i ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 28.07.2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2019 .785 j.t. z późn.zm.).