Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 72/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. O.

czyn zabroniony przypisany oskarżonemu w punkcie 1-szym części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Dnia 9 grudnia 2018 roku A. O. znajdował się w okolicach jeziora M.. Zauważył to G. G., który podejrzewał, że A. O. kłusuje na jeziorze i z tego powodu zadzwonił on na policję. Na miejsce do miejscowości M. (...) w rejon jeziora przybył patrol policji, którego członkowie około godziny 17:45 zauważyli pojazd marki K. o nr rej. (...) kierowany przez A. O., który to pojazd wyjeżdżał od strony jeziora. Jeden z funkcjonariuszy wyszedł z radiowozu i wydał kierującemu za pomocą latarki sygnał świetlny do zatrzymania. A. O. nie zatrzymał kierowanego przez siebie pojazdu i odjechał w kierunku miejscowości G.. W tym momencie funkcjonariusz wsiadł do radiowozu i udano się za samochodem kierowanym przez A. O., używając przy tym sygnałów świetlnych i dźwiękowych celem podjęcia pojazdu do kontroli drogowej. A. O. kontynuując jazdę ciągle przyspieszał swe auto. W trakcie jazdy A. O. skręcił w prawo na drogę gruntową w kierunku miejscowości G., a następnie kierował się w kierunku miejscowości J., gdzie funkcjonariusze stracili jego pojazd z pola widzenia. Próba zatrzymania pojazdu A. O. do kontroli miała miejsce na odcinku około 3 kilometrów.

zeznania świadka R. W.

10v.-11

zeznania świadka P. W.

14v.-15

zeznania świadka G. G.

24v.

Funkcjonariusze policji udali się następnie do miejsca zamieszkania A. O., gdzie go nie zastano. W trakcie czynności służbowych na miejsce dotarł A. O., który przyznał się do tego, że nie zatrzymał się do kontroli i uciekał przed policją, bo w bagażniku miał sieci rybackie, za pomocą których miał łowić ryby na jeziorze M..

zeznania świadka R. W.

10v.-11

zeznania świadka P. W.

14v.-15

A. O. nie był uprzednio karany sądownie za przestępstwa. W okresie od 2014 roku do 2017 roku A. O. był czterokrotnie karany za wykroczenia związane z ruchem drogowym.

zapytanie o karalność

86

notatka urzędowa

2

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka R. W.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka co do tego, że oskarżony nie zastosował się do sygnałów dźwiękowych oraz świetlnych nakazujących mu zatrzymanie pojazdu, jak również co do tego, że oskarżony po przybyciu do swego miejsca zamieszkania przyznał się do nie zastosowania się do wymienionych sygnałów. Zeznania świadka w zakresie wspomnianych okoliczności są kategoryczne, a nadto zgodne z zeznaniami świadka P. W.. Za wiarygodnością zeznań świadka przemawia także to, że były konsekwentne w tym znaczeniu, że jego depozycje złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 10-11) nie różniły się od tych, które złożył przed sądem (k. 67-68).

zeznania świadka P. W.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka co do tego, że oskarżony nie zastosował się do sygnałów dźwiękowych oraz świetlnych nakazujących mu zatrzymanie pojazdu, jak również co do tego, że oskarżony po przybyciu do swego miejsca zamieszkania przyznał się do nie zastosowania się do wymienionych sygnałów. Po pierwsze, zeznania świadka w zakresie wspomnianych okoliczności są kategoryczne. Po drugie, za wiarygodnością zeznań świadka przemawia także okoliczność, że miał on możliwość obserwacji zachowania oskarżonego, gdyż jak zeznał oskarżony przejechał swym samochodem od niego w odległości około dwóch metrów. Po trzecie, za wiarygodnością zeznań świadka przemawia także to, że były konsekwentne w tym znaczeniu, że jego depozycje złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 14-15) nie różniły się od tych, które złożył przed sądem (k. 58v.-59).

zeznania świadka G. G.

Sąd częściowo dał wiarę zeznaniom tego świadka, w szczególności co do tego, że w dniu zdarzenia oskarżony znajdował się w pobliżu jeziora M.. W tej części zeznania tego świadka są zgodne z zeznaniami świadków P. W. oraz R. W., wedle których oskarżony w trakcie rozpytania przyznał się im do tego, że w dniu zdarzenia znajdował się w okolicach jeziora M..

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego A. O.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego nie przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu (k. 31v., k. 55v.), gdyż były sprzeczne z zeznaniami świadka R. W. oraz świadka P. W..

zeznania świadka G. G.

Sąd uznał zeznania wymienionego świadka za nieprzydatne do ustalenia okoliczności faktycznych związanych z nie zastosowaniem się przez oskarżonego do sygnałów świetlnych i dźwiękowych nakazującym mu zatrzymanie pojazdu do kontroli, gdyż świadek w tym zakresie zeznał, że nie było go, jak oskarżony odjeżdżał z jeziora, nie widział, jak zatrzymywała oskarżonego policja (k. 24v.). Tym samym sąd częściowo nie dał wiary zeznaniom świadka złożonym przed sądem (k. 89-90) co do wymienionych okoliczności, gdyż były sprzeczne w tym zakresie z zeznaniami złożonymi przez świadka w toku postępowania przygotowawczego. Ponadto, za częściową odmową wiarygodności zeznań świadka złożonych w toku postępowania sądowego przemawiała treść zeznań świadka M. S. (k. 96), który zeznał, że treść protokołu zeznań świadka odpowiada temu, co świadek zeznał w trakcie przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego.

zeznania świadka B. U.

Sąd nie dał wiary zeznaniom tego świadka (k. 59v.) co do tego, że oskarżony mógł nie widzieć kontroli, a następnie sygnałów świetlnych i dźwiękowych nakazujących oskarżonemu zatrzymanie pojazdu do kontroli, gdyż były sprzeczne z zeznaniami świadka R. W. oraz świadka P. W.. Przy ocenie zeznań tego świadka sąd uwzględnił, że świadek oskarżonego jest jego szwagrem i z tego powodu miał on interes w złożeniu zeznań korzystnych dla oskarżonego. Nadto, w przytoczonym zakresie zeznania świadka były również sprzeczne z zeznaniami wymienionych świadków co do tego, że po przybyciu do miejsca zamieszkania oskarżony przyznał się funkcjonariuszom do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1-szy

A. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie zeznań świadka R. W., jak również zeznań świadka P. W. sąd ustalił, że oskarżony w dniu opisanym w akcie oskarżenia nie zastosował się do sygnałów dźwiękowych oraz świetlnych nakazujących mu zatrzymanie pojazdu marki K., które to sygnały zostały nadane przez osobę uprawnioną do ich wydania w postaci funkcjonariusza policji znajdującego się w radiowozie. Uwzględniając przytoczone dowody sąd uznał sprawstwo i winę oskarżonego w zakresie popełnienia czynu zabronionego określonego w art. 178b k.k.

W sprawie nie stwierdzono okoliczności wyłączających lub ograniczających poczytalność oskarżonego.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. O.

1-szy

1-szy

Czyn zabroniony określony w art. 178b k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Mając na względzie przytoczone ustawowe zagrożenie sąd uwzględnił następujące okoliczności. Na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił, że nie stosując się do sygnałów nakazujących zatrzymanie pojazdu przejechał odcinek około 3 kilometrów. Na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił również to, że w trakcie pogoni przez funkcjonariuszy policji oskarżony przyspieszał kierowane przez siebie auto. Na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił także to, że oskarżony nie zastosował się do sygnałów zatrzymania z uwagi na podejrzenia nielegalnego połowu ryb na jeziorze w miejscowości M.. Na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił również jego uprzednią czterokrotną karalność za wykroczenia związane z ruchem drogowym. Z kolei na korzyść oskarżonego sąd uwzględnił jego uprzednią niekaralność za przestępstwa. Mając na uwadze całokształt wymienionych okoliczności sąd wymierzył oskarżonemu, stosując instytucję przewidzianą w art. 37a k.k., karę 100 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej z nich za równoważną kwocie 20 złotych. Zdaniem sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do dość znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, jak również do stopnia winy oskarżonego, który także był dość znaczny. Zdaniem sądu wskazane okoliczności obciążające wykluczały możliwość oceny czynu popełnionego przez oskarżonego jako społecznie szkodliwego w stopniu, który nie był znaczny. Rodzaj kary wymierzonej oskarżonemu był odpowiedni do uprzedniej niekaralności oskarżonego. Wymierzona kara umożliwia także realizację wskazań wynikających z dyrektywy prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia społeczności oskarżonego, że popełnienie czynu określonego w art. 178b k.k. nie jest bezkarne, lecz spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Określając wysokość jednej stawki dziennej kary grzywny sąd miał na uwadze miesięczne dochody oskarżonego z tytułu podejmowanej pracy zarobkowej (k. 31).

A. O.

2-gi

1-szy

Oskarżony został skazany za popełnienie przestępstwa określonego w art. 178b k.k., co w świetle dyspozycji art. 42 § 1a pkt 1 k.k. obligowało do orzeczenia wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Określając okres środka karnego na jeden rok sąd miał na uwadze w szczególności uprzednią niekaralność oskarżonego za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu ruchu drogowego, co przemawiało za orzeczeniem środka karnego na minimalny ustawowy okres. Mimo tego, że okres jednego roku odpowiada dolnej ustawowej granicy orzeczonego środka karnego, to jednak dla oskarżonego jest to niewątpliwie określona dolegliwość. Zdaniem sądu orzeczony środek karny powinien jednak uświadomić oskarżonemu konieczność przestrzegania w przyszłości reguł ruchu drogowego, a także to, że ich nierespektowanie nie może być bezkarne.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. O.

3-ci

1-szy

Z uwagi na to, że wobec oskarżonego w toku postępowania nie stosowano środka zapobiegawczego oraz zatrzymania prawa jazdy należało na podstawie art. 43 § 3 k.k. zobowiązać go do zwrotu do organu komunikacji dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4-ty

Na podstawie art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz art. 627 k.p.k. sąd obciążył oskarżonego opłatą w kwocie 200 zł oraz wydatkami postępowania w kwocie 160 zł. Katalog wydatków obejmował ryczałt za doręczenia korespondencji, ryczałt za uzyskanie danych o karalności (k. 12, 17, 64, 86). Miesięczne dochody oskarżonego (k 31) umożliwiają mu poniesienie kosztów procesu w tej wysokości, mimo że ma on na utrzymaniu dwójkę dzieci.

Podpis