Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 138/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. A.

W dniu 28 listopada 2021 r. w G. przy ul. (...), kierował w ruchu lądowym po drodze publicznej samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,52 ‰ alkoholu we krwi oraz pod wpływem środków odurzających działających podobnie do alkoholu mając we krwi ∆9-tetrahydrokannabinol (∆9 - (...)) w stężeniu 2.9 ng/ml, tj. w równoważnym stanie jak w przypadku zawartości alkoholu na poziomie 0,6-1,0 ‰.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. A. w dniu 28 listopada 2021 r. udał się pojazdem marki F., (...), nr rej. (...) ze swojego miejsca zamieszkania przy ul. (...) w G. na Al. (...), aby odebrać z tego miejsca swoją partnerkę M. B..

wyjaśnienia oskarżonego

46 - 47 , 96v - 97

zeznania M. B.

104v

M. B. wsiadła do pojazdu, po czym razem palili papierosy. Po wypaleniu papierosa P. A. kierując pojazdem ruszył w stronę ul. (...)-Curie.

wyjaśnienia oskarżonego

96v - 97

zeznania M. B.

104v

W trakcie prowadzenia pojazdu P. A. znajdował się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,52 ‰ alkoholu we krwi oraz był pod wpływem środków odurzających działających podobnie do alkoholu mając we krwi ∆9-tetrahydrokannabinol (∆9 - (...)) w stężeniu 2,9 ng/ml,
tj. w równoważnym stanie jak w przypadku zawartości alkoholu na poziomie 0,6-1,0 ‰.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 96v - 97, 119, częściowo k. 46 - 47

zeznania J. S.

97v - 98

opinia z badań kryminalistycznych Instytutu (...) w B. na okoliczność oznaczenia alkoholu etylowego

23 - 26

opinia z badań kryminalistycznych Instytutu (...) w B. na okoliczność oznaczenia substancji psychoaktywnych

27 - 40

opinia biegłego sądowego z zakresu toksykologii J. D., częściowo opinii uzupełniająca J. D.

56 - 62, częściowo k.

opinia sądowo - lekarska biegłego P. S.

123 - 124

protokoły badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

4 - 5, 6 - 7

protokół badania śliny

2

(...) jazdy P. A. zwrócił uwagę funkcjonariuszy Policji, którzy podjęli go do kontroli drogowej. Funkcjonariusze wyczuli od P. A. woń alkoholu, a także stwierdzili nadmierne pocenie się mężczyzny i rozszerzone źrenice. Wówczas przeprowadzili badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu oraz na zawartość środka działającego podobnie do alkoholu w ślinie.

wyjaśnienia oskarżonego

46 - 47, 96v - 97

zeznania J. S.

97v - 98

protokół badania śliny

2

protokoły badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

4 - 5, 6 - 7

P. A. jest bezdzietnym kawalerem. Legitymuje się wykształceniem podstawowym. Pracuje jako murarz na podstawie umowy o pracę, uzyskując dochód 3.000 zł miesięcznie, a ponadto podejmuje się prac dorywczych.

P. A. nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami. Nie był dotychczas karany sądownie.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 25 marca 2022 r., sygn. akt II W 114/22 został ukarany za wykroczenia z art. 94 § 1 kw oraz z art. 97 kw w zw. z art. 22 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym karą grzywny w wysokości 400 zł.

wyjaśnienia oskarżonego

46 - 47

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

132

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

118

odpis wyroku

139

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

P. A.

W dniu 28 listopada 2021 r. w G. przy ul. (...) kierował w ruchu lądowym po drodze publicznej samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,52 ‰ alkoholu we krwi oraz pod wpływem środków odurzających działających podobnie do alkoholu mając we krwi ∆9-tetrahydrokannabinol (∆9 - (...)) w stężeniu 2.9 ng/ml, tj. w równoważnym stanie jak w przypadku zawartości alkoholu na poziomie 0,6-1,0 ‰.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W czasie prowadzenia pojazdu P. A. nie znajdował się w stanie nietrzeźwości.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 96v - 97,

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego P. A. były labilne co do kwestii przyznania się do winy. W toku postępowania oskarżony nie kwestionował wyników na zawartość (...) w organizmie, poddając przy tym w wątpliwość wyników badania na zawartość alkoholu, jednakże ostatecznie podczas rozprawy w dniu 23 maja 2023 r. przyznał się do winy w całości, co z kolei korespondowało ze zgromadzonym materiałem dowodowym, w szczególności protokołami badania stanu trzeźwości, opiniami biegłych J. C., J. D. i P. S..

Zaznaczyć przy tym należało, iż oskarżony co do zasady wskazywał na okoliczności zdarzenia, zaś sąd nie miał powodu, by je kwestionować. Sąd nie dał natomiast wiary oskarżonemu w zakresie, w jakim wskazywał, iż w dniu zdarzenia wypił piwo przed południem, bowiem pozostawały w rażącej sprzeczności z protokołami badania stanu trzeźwości. Podczas rozprawy oskarżony sam skorygował te wyjaśnienia, wskazując iż pił piwo o 16:00 lub kilka minut po 16:00, co zresztą korespondowało z jego oświadczeniem złożonym do protokołu badania stanu trzeźwości. Natomiast konsekwentnie oskarżony potwierdzał okoliczności dotyczące spożywania alkoholu w nocy 27/28 listopada 2021 r.

Sąd zważył, iż oskarżony zapewniał, że podejmując decyzję o prowadzeniu pojazdu, czuł się dobrze i był przekonany, że nie pozostaje pod wpływem alkoholu bądź środków odurzających, jednakże tego rodzaju oświadczenia należało potraktować jedynie w kategoriach subiektywnej oceny oskarżonego nie poddającej się weryfikacji. Wskazać należało, iż oskarżony był po nocnej imprezie, podczas której spożywał alkohol i palił marihuanę, a krótko przed prowadzeniem pojazdu również spożył alkohol. Obiektywne okoliczności wskazywały natomiast, iż bynajmniej stan oskarżonego nie pozwalał na prowadzenie alkoholu. Odwołać należało się choćby do treści protokołu badania śliny, gdzie wskazano iż przeprowadzający badanie zaobserwowali u P. A. nienaturalne objawy fizyczne w postaci nadmiernego pocenia, jak i rozszerzone źrenice. Tym samym ocena samopoczucia dokonana przez oskarżonego była zaburzona właśnie z uwagi na stan, w jakim się znajdował. Wreszcie to właśnie styl jazdy oskarżonego zwrócił uwagę funkcjonariuszy Policji, którzy wówczas podjęli decyzję o podjęciu go do kontroli.

zeznania M. B.

Zeznania M. B. sąd co do zasady uznał za wiarygodne w zakresie dotyczącym wspólnego z oskarżonym uczestnictwa w imprezie w noc poprzedzającą zdarzenia, spożywania alkoholu, czy wreszcie sytuacji dotyczącej przyjazdu oskarżonego na Al. (...) celem odebrania świadka, wspólnego używania wyrobów tytoniowych, a następnie podjęcia oskarżonego do kontroli, bowiem w tym zakresie korespondowały zarówno z wyjaśnieniami oskarżonego, jak i zeznaniami J. S..

Świadek nie miała natomiast wiedzy na temat zażycia przez oskarżonego środka odurzającego, jak też spożywania przez niego alkoholu przed przyjazdem na Al. (...). Oczywiste jest, iż okoliczność, że świadek nie dysponowała wiedzą w tym zakresie, nie powodowała, że takie zdarzenia nie miały miejsca. Wątpliwości sądu wzbudziły natomiast zapewnienia świadka, iż wsiadając do pojazdu nie poczuła od oskarżonego woni alkoholu, bowiem w tym zakresie były sprzeczne z zeznaniami funkcjonariusza Policji J. S., który wskazał, iż po podjęciu oskarżonego do kontroli, była wyczuwalna woń alkoholu.

zeznania J. S.

Zeznania J. S. sąd ocenił jako w pełni wiarygodne, bowiem były jasne, logiczne, spójne z protokołami badania stanu trzeźwości oskarżonego oraz badania śliny na zawartość środków odurzających. Świadek szczerze przyznawał, iż oskarżony nie został zapytany o kwestię dotyczącą ewentualnego używania wyrobów tytoniowych przed przeprowadzeniem badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

opinia z badań kryminalistycznych Instytutu (...) w B. na okoliczność oznaczenia alkoholu etylowego

Sąd w pełni podzielił wnioski opinii, bowiem została sporządzona przez specjalistę z wieloletnim doświadczeniem, w swej treści była jasna, zupełna i niesprzeczna. Wprawdzie obrońca poddawał w wątpliwość, czy metoda badań przyjęta przez biegłego odpowiada wymaganiom Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 grudnia 2018 r., niemniej jednak w ocenie sądu z części sprawozdawczej opinii jasno wynika, że analizę próbki krwi pobranej od oskarżonego przeprowadzono metodą chromatografii gazowej z detekcją płomieniowo - jonizacyjną (identyfikacja alkoholu etylowego na dwóch różniących się polarnością kolumnach na podstawie czasu retencji zdefiniowanego w oparciu o analizę certyfikowanych wzorców, a w każdej serii analizowany jest certyfikowany materiał referencyjny na dwóch poziomach wzbogacenia), a zatem tego rodzaju wątpliwości w ocenie sądu nie zaistniały.

opinia z badań kryminalistycznych Instytutu (...) w B. na okoliczność oznaczenia substancji psychoaktywnych

Sąd w pełni podzielił wnioski opinii, bowiem została sporządzona przez specjalistę z wieloletnim doświadczeniem, w swej treści była jasna, zupełna i niesprzeczna. Zaznaczyć należało, iż z wskazanej opinii wynikało, że w pobranej próbce krwi od oskarżonego stwierdzono ∆9-tetrahydrokannabinol (∆9 - (...)) w stężeniu 2,9 ng/ml, a zatem iż oskarżony w chwili pobrania krwi do badań znajdował się w stanie pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu. W opinii wskazano również, iż o ile pomiędzy zdarzeniem a pobraniem krwi do badań oskarżony nie przyjmował związków psychoaktywnych, w momencie prowadzenia pojazdu również znajdował się w takim stanie. Wskazać zaś należało, iż z materiału dowodowego jasno wynikało, że po zatrzymaniu P. A. został poddany badaniom (najpierw na miejscu, a następnie w szpitalu pobrano od niego krew do badań, zaś w czynnościach tych uczestniczyli funkcjonariusze Policji), a zatem nie miał możliwości zażycia środków psychoaktywnych. Podkreślenia wymagało, iż wnioski tej opinii były niekwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

opinia biegłego sądowego z zakresu toksykologii J. D., częściowo opinia uzupełniająca J. D.

Sąd podzielił co do zasady wnioski pierwszej opinii J. D. w zakresie dotyczącym określenia stanu nietrzeźwości oskarżonego oraz określenia, jakiemu stanowi nietrzeźwości odpowiadało stwierdzone u oskarżonego stężenie środka odurzającego. Zaznaczyć należało, iż opinia ta w części dotyczącej wyliczeń biegłego, jak i wniosków nie była kwestionowana (zastrzeżenie obrońcy budziła kwestia prawidłowości badań przeprowadzonych przez funkcjonariuszy Policji z uwagi na wcześniejszej używanie wyrobów tytoniowych przez oskarżonego.).

Zaznaczyć należało, iż wnioski tej opinii co do zasady korespondowały z wnioskami opinii sporządzonej przez biegłego z zakresu medycyny sądowej P. S. w zakresie dotyczącym określenia stanu nietrzeźwości oskarżonego - biegły J. D. wskazał, że zawartość alkoholu w wydychany powietrzu o godz. 16:40 leżała w zakresie 0,55 ‰ - 0,64 ‰ ze średnią wartością na poziomie 0,6‰, zaś biegły P. S. wskazał, iż w tym czasie oskarżony był w stanie nietrzeźwości o stężeniu alkoholu we krwi o wartości rzędu od 0,52 do 0,72 ‰, tj. średnio 0,62 ‰.

Zaznaczyć należało, iż biegły J. D. uwzględnił w swych wyliczeniach (podobnie zresztą jak biegły P. S.) wyniki badania próbki krwi pobranej od P. A. z uwzględnieniem całkowitej niepewności pomiaru wskazanym w opinii Instytutu (...) w B., tj. na poziomie 0,459 ‰.

Podobnie sąd nie miał zastrzeżeń co do opinii uzupełniającej biegłego J. D. na okoliczność ewentualnego zniekształcenia wyników pomiaru na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z uwagi na wcześniejsze palenie wyrobów tytoniowych przez oskarżonego. Biegły wskazał, iż w celu możliwości uniknięcia zafałszowania wyników badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu należy powtórzyć po 15 minutach. Zdaniem biegłego w niniejszej sprawie wypalony papieros nie miał szczególnie dużego wpływu na wynik badania. Zaznaczyć należało, iż w niniejszej sprawie powtórzono badanie po 14 minutach, a następnie przeprowadzono szereg kolejnych badań, w tym pobrano próbkę krwi od oskarżonego na zawartość alkoholu i to wszystkie te badania (a nie tylko pierwszy wynik badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, który mógłby zostać ewentualnie zniekształcony) stanowiły podstawę ustaleń dokonanych zarówno przez biegłego J. D., jak i biegłego P. S. co stanu nietrzeźwości oskarżonego w chwili zdarzenia.

Z kolei w odniesieniu do opinii uzupełniającej biegłego J. D. w zakresie, w jakim biegły wskazał na omyłkę w wyliczeniach spowodowaną przyjęciem wartości 0, 459 ‰, a nie 0,559 ‰, to sąd uznał iż właśnie wskazanie owej wartości w opinii uzupełniającej stanowiło wynik omyłki, a pierwotnie przyjęte za podstawę obliczeń wartości były prawidłowe. Wszak z opinii J. C. z Instytutu (...) w B. jasno wynikało, iż w badanej próbce krwi od oskarżonego stwierdzono obecność alkoholu etylowego w stężeniu 0,510 ‰, a po uwzględnieniu całkowitej niepewności pomiaru, owe stężenie określić należało na poziomie 0,459 ‰.

W konsekwencji sąd nie podzielił wniosków opinii uzupełniającej w zakresie dotyczącym określenia stanu nietrzeźwości oskarżonego w dniu 28 listopada 2021 r. o godz. 16:40, uznając iż został on wyprowadzony w oparciu o wyliczenia, dla których jako podstawę w wyniku omyłki przyjęto nieprawidłową wartość.

opinia sądowo - lekarska biegłego P. S.

Opinia sądowo - lekarska biegłego P. S. w swej treści była jasna, zupełna, wewnętrznie niesprzeczna, a w konsekwencji sąd podzielił jej wnioski. Opinia nie była również kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Wnioski wynikające z opinii biegłego P. S. stanowiły podstawę określenia stanu nietrzeźwości oskarżonego na poziomie 0,52 ‰, bowiem była to najniższa, a zatem najkorzystniejsza dla oskarżonego wartość wynikająca z opinii biegłych.

protokoły badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

Dokumenty urzędowe, sporządzone przez funkcjonariusza Policji zgodnie z obowiązującą procedurą. Wyniki ujęte w protokole były wprawdzie kwestionowane przez obrońcę, który wskazywał na możliwość ich ewentualnego zniekształcenia z uwagi na palenie przez oskarżonego wyrobów tytoniowych bezpośrednio przed badaniem, jednakże nie zostały one potwierdzone w drodze opinii biegłych sądowych J. D. i P. S..

protokół badania śliny

Dokument urzędowy, sporządzony przez funkcjonariusza Policji zgodnie z obowiązującą procedurą, niekwestionowany przez strony postępowania.

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

Dokument sporządzony przez uprawnioną osobę, w ramach obowiązków służbowych, zaś jego treść nie była kwestionowana w toku postępowania.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy, niekwestionowany.

odpis wyroku

Dokument urzędowy, niekwestionowany.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony kwestionował stan nietrzeźwości, wskazując, iż wyniki są dla niego dziwne, jednakże w ocenie wątpliwości w tym zakresie

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

P. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości objętym świadomością oskarżonego stanowi czyn z art. 178a § 1 kk.

Zgromadzony materiał dowodowy, w szczególności w postaci wyjaśnień oskarżonego, zeznań J. S., protokółów badania stanu trzeźwości i protokołu badania śliny, opinii biegłych J. C., J. D. i P. S., prowadził do wniosku iż oskarżony P. A. w dniu 28 listopada 2021 r. w G. przy ul. (...)-Curie, kierował w ruchu lądowym po drodze publicznej samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,52 ‰ alkoholu we krwi oraz pod wpływem środków odurzających działających podobnie do alkoholu mając we krwi ∆9-tetrahydrokannabinol (∆9 - (...)) w stężeniu 2.9 ng/ml, tj. w równoważnym stanie jak w przypadku zawartości alkoholu na poziomie 0,6-1,0 ‰.

Jednocześnie oskarżony jest osobą sprawną intelektualnie, a zatem w ocenie sądu był w pełni świadomy karalności takiego zachowania i decydując się na prowadzenie pojazdu po tym jak spożywał alkohol i zażył środek odurzający, obejmował zamiarem bezpośrednim jego prowadzenie w stanie nietrzeźwości i w stanie po użyciu środka odurzającego działającego podobnie do alkoholu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. A.

1

1

Wobec oceny sądu, iż w sprawie nie zachodziły przesłanki zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, sąd zdecydował się wymierzyć oskarżonemu karę najłagodniejszą rodzajowo, tj. karę grzywny.

Jako okoliczności łagodzące sąd potraktował dotychczasową niekaralność oskarżonego, wyniki wywiadu środowiskowego oraz osteteczne przyznanie się przez oskarżonego do winy i wyrażenie żalu z powodu zaistniałego czynu.

Do okoliczności obciążających zaliczyć należało również to, iż oskarżony znajdował się jednocześnie w stanie nietrzeźwości, jak i pod wpływem środka odurzającego działającego podobnie do alkoholu, zaś każdy z tych stanów oceniany odrębnie wypełniałby znamiona przestępstwa. W tej sytuacji pomimo tego, iż stan nietrzeźwości oskarżonego tylko nieznacznie przekraczał próg decydujący o kwalifikacji stanu upojenia jako stanu nietrzeźwości, a nie stanu po użyciu alkoholu, stopień winy oskarżonego należało ocenić jako znaczny. Z kolei inne okoliczności świadczące o dużym stopniu społecznej szkodliwości czynu - wszak oskarżony dopuścił się czynu w niedługim czasie po spożyciu alkoholu, w braku istotnych okoliczności usprawiedliwiających takie działanie, a jednocześnie w braku uprawnień do kierowania pojazdu - prowadziły również do wniosku o łatwości podejmowania przez oskarżonego ryzykownych zachowań w stanie nietrzeźwości oraz po użyciu środków odurzających.

W konsekwencji sąd zdecydował się wymierzyć oskarżonemu karę 50 stawek dziennych grzywny, uznając że taka kara uczyni zadość funkcji prewencyjnej, wychowawczej i represyjnej.

Sąd w myśl art. 33 § 3 kk określił wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 zł. Zważyć należało, iż oskarżony osiąga stały dochód w kwocie ok. 3000 oraz podejmuje się prac dorywczych i jednocześnie nie ma nikogo na utrzymaniu.

P. A.

2

1

Sąd na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Orzeczenie tego środka zgodnie z wolą ustawodawcy było obligatoryjne, przy czym sąd uznał iż minimalny przewidziany przepisami okres 3 lat będzie stanowił dla oskarżonego wystarczającą dolegliwość.

P. A.

3

1

Sąd na podstawie art. 43a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 zł. Także w tym wypadku zastosowanie tego środka było obligatoryjne, zaś określenie kwoty na minimalnym poziomie sąd uznał za wystarczająco dolegliwe dla oskarżonego.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W przypadku czynu przypisanego P. A. formalnie zachodziła możliwość zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania, o co obrońca i oskarżony wnosili.Zgodnie z art. 66 § 1 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego warunki i właściwości osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W niniejszej sprawie okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie budziły wątpliwości. Oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości oraz pod wpływem środków odurzających działających podobnie do alkoholu mając we krwi ∆9-tetrahydrokannabinol (∆9 - (...)) w stężeniu 2,9 ng/ml.

Sąd zwrócił uwagę na zmianę stanowiska oskarżonego w toku postępowania sądowego kiedy to oskarżony podczas terminu rozprawy w dniu 23 maja 2023 r. wyraził szczery żal z powodu popełnionego czynu.

Niewątpliwie P. A. jest osobą niekaraną. Dalej w ocenie sądu warunkowemu umorzeniu postępowania nie sprzeciwiały się okoliczności dotyczące dotychczasowego sposobu życia, warunków i właściwości osobistych - oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, cieszy się pozytywną opinią środowiskową. Niemniej jednak okoliczności te były niewystarczające dla zastosowania tej instytucji wobec oskarżonego.

Przede wszystkim w przypadku oskarżonego P. A. warunkowemu umorzeniu postępowania sprzeciwiały się okoliczności dotyczące stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Aby określić społeczną szkodliwość czynu należy odwołać się do art. 115 § 2 kk. Do kwantyfikatorów społecznej szkodliwości czynu zostały zaliczone rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru i motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Przedmiotem ochrony art. 178a § 1 kk jest bezpieczeństwo w komunikacji. Jest to dobro prawne o charakterze doniosłym społecznie. Jednak rodzaj i charakter naruszonego dobra nie przesądzają kwestii społecznej szkodliwości, gdyż należy rozważyć okoliczności popełnienia czynu zabronionego, a te w ocenie sądu również sprzeciwiały się uznaniu stopnia społecznej szkodliwości za nieznaczny. Otóż oceniając stopień naruszenia reguł ostrożności sądowi nie umknęło, iż stan nietrzeźwości, w jakim oskarżony kierował pojazd na drodze publicznej nie był znaczny i zgodnie z ustaleniami sądu wynosił 0,52 promila alkoholu we krwi, a zatem minimalnie przekraczał granicę skutkującą odpowiedzialnością za przestępstwo. Niemniej jednak P. A. prowadził pojazd nie tylko w stanie nietrzeźwości wynikającym ze spożycia alkoholu, ale również w tym czasie był pod wpływem środków odurzających działających podobnie do alkoholu, tj. mając we krwi ∆9-tetrahydrokannabinol (∆9 - (...)) w stężeniu 2.9 ng/ml, tj w równoważnym stanie jak w przypadku zawartości alkoholu na poziomie 0,6-1,0 ‰. W tej sytuacji zdolność prawidłowej reakcji oskarżonego jako uczestnika ruchu drogowego upośledzona została nie tylko w wyniku spożycia alkoholu ale również środka odurzającego. Podkreślenia zaś wymaga, iż zarówno prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, jak i pod wpływem środków odurzających działających podobnie do alkoholu stanowi przestępstwo. Zdaniem sądu kierowca prowadzący pojazd w stanie upojenia alkoholowego i jednocześnie pod wpływem środków odurzających działających podobnie do alkoholu, stanowi w ocenie sądu poważne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Niewątpliwie ryzyko było w pełni realne, zważywszy iż oskarżony prowadził pojazd w centrum miasta, ok. godz. 16:40, a zatem bynajmniej nie w godzinach nocnych, kiedy ruch miejski jest ograniczony. Zdaniem sądu kierowca podejmując decyzję o prowadzeniu pojazdu będąc po spożyciu alkoholu i użyciu środka odurzającego wykazuje się nadzwyczaj lekceważącym stosunkiem wobec zasad bezpieczeństwa w komunikacji, tym bardziej iż oskarżony nie legitymował się nawet uprawnieniami do prowadzenia pojazdów, zaś to właśnie styl jazdy oskarżonego zwrócił uwagę funkcjonariuszy Policji, którzy podjęli go do kontroli. Wreszcie podkreślania wymagało, iż bynajmniej w przypadku oskarżonego nie zaistniała żadna nadzwyczajna sytuacja, która pozwalałaby na uznanie, iż oskarżony działał powodowany motywacją choć w niewielkim stopniu usprawiedliwiającą takie zachowanie - wszak oskarżony przyjechał odebrać partnerkę, co przecież nie stanowiło tego rodzaju sytuacji, by oskarżony był "zmuszony" prowadzić pojazd. W zaistniałej zaś sytuacji oskarżony zbyt łatwo powziął decyzję o popełnieniu czynu zabronionego. Zważywszy na możliwości intelektualne oskarżonego, nie budziło wątpliwości, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, bowiem miał świadomość, iż spożywał alkoholu i używał środka odurzającego, a pomimo tego podjął się prowadzenia pojazdu. W tej sytuacji stopień winy oskarżonego, jak i stopień społecznej szkodliwości czynu sąd ocenił jako znaczne, co sprzeciwiało się warunkowemu umorzeniu postępowania.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Sąd na podstawie na podstawie art. 627 kpk zasądził w części od oskarżonego koszty sądowe, bowiem jego sytuacja majątkowa nie uzasadniała decyzji o zwolnieniu od ich ponoszenia. Oskarżony ma stabilną sytuację zawodową i nie ma żadnych osób na utrzymaniu.

Wysokość opłaty sąd ustalił na kwotę 240 zł na podstawie art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Z kolei wśród wydatków postępowania ujęte zostały wynagrodzenia biegłych z Instytutu (...) w B. oraz J. D. wydatki związane z korespondencją i pozyskaniem informacji z Krajowego Rejestru Karnego. Sąd nie obciążył natomiast oskarżonego kosztami opinii biegłego P. S. oraz wynagrodzeniem kuratora sporządzajacego wywiad środowiskowy, zwalniając go od ich ponoszenia na podstawie art. 624 § 1 kk, kierując się w tym zakresie zasadą słuszności, zważywszy iż oskarżony ani obrońca nie domagali się przeprowadzenia wskazanych dowodów, lecz stanowiło to wynik inicjatywy dowodowej sądu.

Podpis