Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w G. - II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Kucińska - Stanny

Protokolant: sekr. sąd. Anna Kulczyk

przy udziale oskarżyciela T. K.

po rozpoznaniu w dniach 07.06.2017, 18.10.2017r. sprawy karnej

K. (...) urodz. (...) w B., syna G. i B. zd. N., obywatelstwa polskiego, pesel (...), zam. (...)-(...) G. (...)

oskarżonego o to, że:

będąc właścicielem firmy (...) K. M. z siedzibą w B. przy ul. (...), w okresie od kwietnia do 12 sierpnia 2014r. urządzał gry na automatach:

- H. (...) o numerze (...),

- BEZ NAZWY, bez numeru, oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

- H. (...) o numerze (...) H.,

- (...), bez numeru, oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

ustawionych w lokalu o nazwie (...) w G. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009r. o grach hazardowych,

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks

O R Z E K A

I. Uznaje oskarżonego K. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. 107 § 1 ks i za to, na tej podstawie, wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 70 zł (siedemdziesięciu złotych).

II. Na podstawie art. 30 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci:

a) automatu H. (...) o numerze (...),

b) automatu BEZ NAZWY, bez numeru, oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

c) automatu H. (...) o numerze (...) H.,

d) automatu (...), bez numeru, oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

- przez zniszczenie

d) gotówki w kwocie 655 zł (sześćset pięćdziesiąt pięć złotych) zabezpieczonej z automatów podczas oględzin

przechowywanych w magazynie depozytowym (...) pod poz. mag. (...) oraz na koncie sum depozytowych Izby Celnej w T.,

III. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 700 zł (siedemset złotych) tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami poniesionymi w toku postępowania w kwocie 100 zł (sto złotych).

II K 235/17

UZASADNIENIE

K. M. jest właścicielem firmy (...) z siedziba w B. przy ul. (...). W kwietniu 2014r. wstawił on do lokalu o nazwie (...) w G., przy ul. (...) cztery automaty do gry: H. (...) o numerze (...), drugi bez nazwy, bez numeru, oznaczony plombą samoprzylepną o numerze (...), H. (...) o numerze (...) H. i ostatni - (...), bez numeru, oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...).

( dowód: protokół kontroli Urzędu Celnego w T. – k.2-4)

Do dozorowania pomieszczenia przy ul. (...) zastał zatrudniony B. S. (1). Miał on udostępniać urządzenia służących do rozgrywania gier klientom oraz dokonywać zapisów o wysokości wygranych w przypadku gdyby w maszynie brakowało pieniędzy na wypłatę wygranej. Do automatów co pewien czas przyjeżdżał przedstawiciel oskarżonego. Wypłacał wynagrodzenie dozorcy i przekazywał pieniądze na wygrane.

( dowód: zeznania B. S. (1) – k.12-13,89-90,304v

Zeszyt z zapiskami – k.18-19)

W lokalu przy ul. (...) grali min. M. F., K. B. i K. O.. Wygrywali oni czasami określone kwoty pieniężne, lecz nie zawsze były im one wypłacane w całości. Często musieli się po nie zgłaszać w następnych dniach.

( dowód: zeznania M. F. – k.305,99,

Zeznania K. B. – k.317- 318, 96v,

Zeznania K. O. – k.132-133)

W dniu 12 sierpnia 2014 r. funkcjonariusze Służby Celnej przeprowadzili kontrolę w lokalu mieszczącym się w G. przy ulicy (...). W trakcie kontroli ujawnili oni cztery automaty do gier o nazwie :. (...) o numerze (...), drugi bez nazwy, bez numeru, oznaczony plombą samoprzylepną o numerze (...), H. (...) o numerze (...) H. i ostatni - (...), bez numeru, oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...).

( dowód: protokół kontroli - k. 2-4

Protokoły oględzin – k.10-11,150-153

Protokół zatrzymania rzeczy – k.8-9)

Gry na wszystkich zabezpieczonych automatach miały charakter losowy, w przypadku których końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza.

( dowód: opinie biegłego W. K. - k.108-113, 114—120, 141-146, 157-163)

Firma (...) K. M. nie posiada koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach.

( dowód: protokół kontroli – k. 4 )

W automatach zabezpieczonych w lokalu przy ulicy (...) w G. zabezpieczono łącznie 675 złotych, które zostały wpłacone na rachunek depozytowy Urzędu Celnego w T..

( dowód: protokoły oględzin -k. 10-11,

dowody wpłaty - k. 15,154)

K. M. był do tej pory karany za przestępstwa z art. 107§1 kks czterokrotnie.

( dowód: zapytanie o karalność - k. 323)

Oskarżony K. M. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego.

(dowód: wyjaśnienia K. M. - k. 179).

Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego sprzeciwiały się zeznania świadka B. S. (1) (k. 12-13,89-90, k. 304v), z treści których wynikało, że dozorował on lokal, w którym znajdowały się automaty do gier oznaczone nazwą firmy oskarżonego, za co otrzymywał określone wynagrodzenie. Zeznania te uzupełniają relacje świadków - graczy na automatach znajdujących się w lokalu, tj. M. F., K. B. i K. O.. Są one wewnętrznie spójne z zeznaniami B. S., zatem także zasługują na danie im wiary. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego kwestionującego swe sprawstwo i winę sprzeciwiła się również treść opinii biegłego mgr inż. W. K.. Sąd podzielił wnioski tych opinii, gdyż opinie zostały przeprowadzone na podstawie analizy ich konfiguracji oraz empirycznej poprzez przeprowadzenie gier testowych. Wnioski opinii były kategoryczne. Przytoczone opinie pozwalały na dokonanie ważnych ustaleń w sprawie co do losowego charakteru gier prowadzonych na zabezpieczonych w sprawie automatach. Przytoczona opinia biegłego znajdowała wsparcie we wnioskach protokołu kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy służby celnej, którym Sąd dał wiarę. Sąd dał wiarę temu dokumentowi, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, gdyż z urzędu, a także na wniosek stron nie zakwestionowano ich autentyczności oraz prawdziwości.

Zeznania świadka A. B. nie wniosły do sprawy żadnych istotnych elementów.

K. M. został oskarżony o to, że będąc właścicielem firmy (...) K. M. z siedzibą w B. przy ul. (...), w okresie od kwietnia do 12 sierpnia 2014r. urządzał gry na automatach: - H. (...) o numerze (...), - BEZ NAZWY, bez numeru, oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...), - H. (...) o numerze (...) H., - (...), bez numeru, oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...), ustawionych w lokalu o nazwie (...) w G. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009r. o grach hazardowych, tj. o czyn z art. 107 § 1 k.k.s.

Biorąc pod uwagę stan prawny obowiązujący w okresie zarzucanym w akcie oskarżenia, a więc od kwietnia do 12 sierpnia 2014 r., Sąd, stosując regułę przewidzianą w art. 2 § 2 k.k.s., ocenił zasadność zarzutu z punktu widzenia treści art. 107 § 1 k.k.s. oraz ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązujących w tym czasie. Z tego punktu widzenia należy wskazać, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s. podlegał ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządzał lub prowadził grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny.

Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę stan faktyczny ustalony w sprawie należało przyjąć, że oskarżony, wbrew przepisom ustawy, prowadził gry na automatach wymienionych w akcie oskarżenia. Oskarżony K. M. w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przestępnego nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał z zeznań świadka B. S. (1) , który podał, że automatami wstawionymi do lokalu zajmowały się osoby będące przedstawicielami firmy K. M.. Z zeznań tego samego świadka wynikało w dalszej kolejności, że wspomniane osoby, terminowo i regularnie wypłacali mu wynagrodzenie za dozorowanie automatów w lokalu. Sprawstwo i wina oskarżonego wynikały także z opinii biegłego mgr inż. W. K. co do tego, że gry na automatach w lokalu przy ul. (...) miały charakter losowy, w przypadku których końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza. Zdaniem Sądu, wstawienie do tego lokalu automatów do gier mających charakter losowy, opłacanie dozorcy, serwisowanie tych automatów, stanowi prowadzenie gier na automatach w rozumieniu użytym w art. 107 § 1 k.k.s.

Ustalenie, że oskarżony K. M. prowadził gry na automatach w dalszej kolejności powodowało konieczność rozważenia, czy jego zachowanie miało miejsce wbrew przepisom ustawy. Przytoczone wymaganie przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s., aby prowadzenie gier na automatach miało miejsce „wbrew przepisom ustawy” powoduje, że warunków prowadzenia tego typu gier należy poszukiwać w przepisach ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Oceniając spełnienie przez oskarżonego tych warunków, Sąd odwołał się wyłącznie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, z pominięciem treści art. 14 ust. 1 tej ustawy. Wniosek ten wynikał z aprobaty poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2017 r., I KZP 17/16, OSNKW 2017, nr 2, poz. 7. Wedle najwyższej instancji sądowej kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L z 1998 r. Nr 204, s. 37 ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 KKS przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 KKS, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

Stosując przytoczony pogląd do stanu faktycznego niniejszej sprawy należało przyjąć, że oskarżony K. M., nie spełnił wymagania przewidzianego w art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy o grach hazardowych. Wedle dyspozycji tego przepisu w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2010 r. do dnia 2 września 2015 r. działalność w zakresie gier na automatach mogła być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Jak wynika z ustaleń protokołu kontroli lokalu – firma (...), której właścicielem był oskarżony, nie posiadała koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach.

Mając na względzie stan faktyczny ustalony w niniejszej sprawie należało przyjąć, że oskarżony prowadził gry na automatach bez wymaganej koncesji, czym wyczerpał znamiona art. 107 § 1 k.k.s. Brak było natomiast podstaw do przyjęcia, że oskarżony urządzał gry na automatach do gier wbrew przepisom ustawy, gdyż warunki urządzania tych gier zostały przewidziane w art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, a przepis ten jak wynika z powyższych uwag, aprobujących pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale z dnia 19 stycznia 2017 r., I KZP 17/16, OSNKW 2017, nr 2, poz. 7, w okresie objętym aktem oskarżenia nie mógł być zastosowany wobec oskarżonego.

W toku postępowania sąd nie doszukał się okoliczności ograniczających lub wyłączających winę oskarżonego. W szczególności w tej sprawie brak było okoliczności odwołujących się do tego, że oskarżony działał pod wpływem błędu. W tym kontekście należy wskazać, że przy nabyciu przez oskarżonego automatów do gier zabezpieczonych przez funkcjonariuszy Służby Celnej brak jest opinii pozwalającej na potraktowanie gier prowadzonych na automatach jako gier zręcznościowych.

Przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s. jest zagrożone karą grzywny od 10 do 720 stawek dziennych, karą pozbawienia wolności albo obu karom łącznie. Rozważając wymiar kary wobec oskarżonego K. M. w tych granicach, Sąd miał na względzie następujące okoliczności. W ramach dyrektywy odwołującej się do stopnia społecznej szkodliwości Sąd na niekorzyść oskarżonego wziął pod uwagę, że gry były prowadzone na czterech automatach. Z kolei na korzyść oskarżonego sąd potraktował stosunkowo krótki czasookres prowadzenia gier na tych automatach, a więc od kwietnia do 12 sierpnia 2014 r. Na niekorzyść oskarżonego Sąd wziął pod uwagę jego uprzednią karalność za przestępstwa, w tym przestępstwa skarbowe. W świetle powyższych okoliczności branych pod uwagę przy wymiarze kary Sąd uznał, że za wymierzeniem 100 stawek dziennych kary grzywny przemawia – zdaniem Sądu – stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, który w ocenie Sądu, jest znaczny, a także właściwości i warunki osobiste K. M., w tym jego uprzednia karalność. Kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, nie pomija również względów związanych z potrzebą realizacji prewencji generalnej. W ocenie Sądu stanowi ona wszakże sygnał dla środowiska oskarżonego, że popełnienie wymienionego czynu nie jest bezkarne, lecz związane z określoną dolegliwością finansową. Określając wysokość jednej stawki dziennej kary grzywny Sąd miał, na podstawie art. 23 § 3 k.k.s., na uwadze, że oskarżony ma na utrzymaniu czworo dzieci, zarabiając miesięcznie około (...) (k. 178v). Dlatego też Sąd ustalił wysokość jednej stawki kary grzywny za równoważną kwocie 70 zł, a więc wyższą od 1/30 minimalnego wynagrodzenia za pracę. Z tych względów orzeczono jak w punkcie 1-szym wyroku.

O przepadku automatów do gier oraz środków pieniężnych znajdujących się w automatach orzeczono na podstawie art. 30 § 5 k.k.s. zarządzając ich zniszczenie.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. oraz ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie okoliczność, że oskarżony utrzymuje się z prac zarobkowych, których wysokość pozwala mu na jej uiszczenie (k. 178v.). Częściowo, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., Sąd zwolnił oskarżonego od reszty kosztów postepowania w sprawie poza kwotę 100 zł, mając na względzie okoliczność, że oskarżony ma na utrzymaniu dzieci.