Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2019 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Hausman

Protokolant: Weronika Góralska

w obecności Prokuratora: Paulina Marek

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2019 r. sprawy karnej:

M. J.,

s. M. i B. z d. Z., ur. (...) w G., PESEL (...),
zam. w G. ul. (...), obywatelstwa polskiego, nie karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 grudnia 2018 roku około godz. 00:35 – 00:45 w G. przy ul. (...) na przystanku autobusowym przy Liceum Ogólnokształcącym(...) działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając publicznie, bez powodu, okazując rażące lekceważenie dla porządku prawnego, dokonał zniszczenia mienia w postaci wybicia 4 szyb o wymiarach 1m x 1m, 2 szyby o wymiarach 0,5 m x 1,5 m oraz 1 szybę o wymiarach 0,5 m x 0,5 m, ponadto w tym samym miejscu i czasie dokonał umyślnego zniszczenia mienia w postaci wybicia szyb we wiacie przystanku autobusowego przy ul. (...) przy poczcie, tj. 2 szyb o wymiarach 1 m x 1 m oraz 1 szyby o wymiarach 1,5 m x 1 m, powodując łączną sumę strat w wysokości 1991,53 zł na szkodę Urzędu Miejskiego w G.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

orzekł:

I.  Przyjmując, że oskarżony M. J. swoim zachowaniem opisanym w akcie oskarżenia wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k oraz przyjmując, że wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego M. J. warunkowo umarza na okres 2 (dwóch) lat próby od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

II.  Na podstawie art. 67 § 3 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Urzędu Miejskiego w G. kwoty 1991,53 (tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąt jeden złotych 53/100) złotych.

III.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie obciążając nimi Skarb Państwa.

II K 345/19

UZASADNIENIE

Dnia 15 grudnia 2018r. ok. godz. 18.00 oskarżony M. J. spotkał się ze swoim kolegą J. W. (1) na ul. (...) w G.. Udali się do pubu „(...)”, gdzie spotkali się z F. G. i M. G.. Oskarżony w pubie pił piwo. Przed północą we czwórkę opuścili pub i udali się na przystanek autobusowy przy ul. (...), po stronie (...) Liceum Ogólnokształcącego. W pewnej chwili oskarżony bez żadnego powodu zaczął kopać w szyby wiaty przystankowej. Wybił 7 szyb. Następnie wraz z kolegami przeszedł na drugą stronę ulicy, gdzie znajdował się inny przystanek autobusowy. Oskarżony zaczął kopać również w wiatę tego przystanku wybijając 3 szyby. W sumie oskarżony dokonał zbicia szyb o wartości 1991,53 zł.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 73-74, 142;

zeznania – A. J. – k.14; K. S. – k.16-17, 21-22, 57; W. U. – k.54-55; J. W. – k.83-84; F. G. – k.91-92;

fotografie – k.29-41, 61-67, 76-79, 98-137).

Oskarżony M. J. przyznał się do zarzucanego mu czynu kwestionując jednakże ilość wybitych szyb. Co do zasady złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym, jednakże stwierdził, że www pierwszej z wiat wybił 3 szyby, natomiast w drugiej jedną.

Sąd dał wiarę oskarżonemu co do samego przebiegu zajścia i nie dał mu wiary co do deklarowanego zakresu spowodowanych uszkodzeń. W pierwszym zakresie wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Jeżeli zaś chodzi o ilość wybitych szyb to Sąd uznał, że w tej części wyjaśnienia oskarżonego są skierowane wyłącznie na obronę i mają umniejszyć stopień jego winy. Pozostają one w sprzeczności z dokumentacją fotograficzną uszkodzeń oraz zeznaniami K. S. (2). Z zeznań tych wynika jednoznacznie ile szyb zostało wybitych feralnego wieczoru. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, albowiem są one jasne i logiczne. Ponadto nie ma on żadnych powodów, by pomawiać oskarżonego.

Sąd dał również wiarę zeznaniom pozostałych świadków, które zestawione razem tworzą jasny obraz zdarzenia, który znalazł odzwierciedlenie w stanie faktycznym. Sąd nie dopatrzył się powodów, które podważałyby wiarygodność któregokolwiek ze świadków.

W świetle powyższego wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a czyn jego wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 288§1 kk w zw. z art. 57a§1 kk w zw. z art. 12kk. Oskarżony, bowiem dokonał zniszczenia mienia o wartości 1991,53 zł wybijając szyby w 2 wiatach przystankowych. Sposób działania oskarżonego wskazuje, że działał on z góry powziętym zamiarem i miało ono charakter chuligański. M. J. dopuścił się umyślnego zniszczenia cudzej rzeczy, działając publicznie i bez żadnego powodu.

Oskarżony M. J. jest osobą młodą, która dopiero co osiągnęła pełnoletność. Jest niekarany. Uczy się w liceum ogólnokształcącym. Tego okoliczności doprowadziły Sąd do przekonania, że nawet najłagodniejsza kara będzie zbyt dotkliwa dla oskarżonego. To w powiązaniu z nie budzącymi okolicznościami popełnienia czynu doprowadziło Sąd do wniosku, iż zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postepowania. Zdaniem Sądu wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne i przemawiają za warunkowym umorzeniem postępowania. Sąd wziął oczywiście pod uwagę okoliczność, że czyn miał charakter chuligański. Jednakże Sąd uznał, że był to jednorazowy wybryk młodego człowieka i taka sytuacja w jego życiu się nie powtórzy pomimo warunkowego umorzenia postępowania. Należy zauważyć, że ewentualny wyrok skazujący mógłby popsuć plany życiowe oskarżonego. Fakt bycia karanym ograniczyłby mu zapewne wybór kierunku dalszej nauki. Byłoby to zbyt surowe. Zgodnie z Kodeksem karnym zadaniem Sądu przy sprawcy młodocianym jest przede wszystkim jego wychowanie. Temu ma służyć warunkowe umorzenie postępowania. Przecież jeżeli oskarżony tej szansy nie wykorzysta to i tak zostanie skazany. Zdaniem Sądu 2-letni okres próby będzie wystarczający dla sprawdzenia czy oskarżony wykorzysta szansę i nie wejdzie ponownie w konflikt z prawem.

Ponieważ szkoda wyrządzona przestępstwem nie została naprawiona Sąd nałożył na oskarżonego taki obowiązek.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk.