Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Przewodniczący:

Protokolant:

Sędzia Małgorzata Piotrowska

sekretarz sądowy Anna Kulczyk

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 529/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

G. P. (1)

w dniu 3 kwietnia 2019 r. w G., będąc osobą upoważnioną do reprezentacji i prowadzenia spraw jako jedyny członek zarządu przedsiębiorcy działającego pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, znajdującej się w stanie niewypłacalności oraz w stanie grożącej upadłości, nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, wydała polecenia przelewów służących spłacie niektórych wierzycieli, to jest W. H. (1), Zakładu (...), (...) sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o., E. M. R., (...) Sp. z.o.o., K. M. K., T.-3 sp. z.o.o., M. P. oraz sobie w łącznej kwocie 247 129, 16 złoty, czym działała na szkodę pozostałych wierzycieli, to jest wielu podmiotów, którym przysługiwały wierzytelności wymagalne w tym dniu, to jest: (...) w G., Z. Inspektorat w G., (...) w G., Państwowego (...), Hurt – (...). (...). – C.. s. c., Hurt – (...). (...) G. S., (...)serw. Sp. j. D. G. W. B., A. - (...), s. c., (...) S. A., T. M., (...) S.A, Przedsiębiorstwa Usług Miejskich (...) sp. z.o.o, (...) sp. z.o.o., (...). j. P. J.. P. H.., (...) S.K., J. K. (1) J., (...) s. c., (...) S. K., Przedsiębiorstwo Usług Ochrony (...), Hurtowni (...), (...) Sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o., Zakładu Produkcji (...), Miejskich (...) Sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o., R. M., (...) Sp. z.o.o., T. J. K. (2) Sp. J., (...) S.C., (...) S. A, (...) S.A, L. K. K. (1) i (...)., B. K., (...) sp. z.o.o., Usługi (...) M. Z., T. L., M. M. (1), K. H., (...) Oddział w B., (...) Sp. z.o.o., PPHU (...), W. H. (2), F. T., (...) S. A, (...) Sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o. E. Biuro Usług (...), I. L., O.. S. A., W. S. (1), P. W., (...) (...) i Usługi (...). S., (...) Sp. z.o.o. s.k.a, H. W. (1) KG, (...) s. c. A. H. i (...)., PW Z., W. P., (...) sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o., (...) S. A., (...) sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o., (...) S. A., (...) Sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o. sp. k., (...) Sp. z.o.o., C. M. sp. j., (...) sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o., M. D. (1), (...) Sp. z.o.o., (...) Company Ltd, (...) sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o., (...) K. S. S., W. K., A. S., (...) Sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o. sp.k., A. D., F. K., (...) sp. z.o.o., (...) S. A., (...) sp. z.o.o., A. K., (...) s. c. (...), A. R., (...) sp. z.o.o.sp.k., (...) (...) (...), (...) sp. z.o.o., (...) Sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o. s. k., (...) sp. z.o.o., M. S., G. P. (2), (...) s. c., (...) sp. z.o.o., (...), R. R., N. O., (...) sp. z.o.o., J. K. (3), K. N., (...) sp. z.o.o., Z. G. (1), (...) sp. z.o.o., B. H., (...) sp. z.o.o., (...) LTD, (...) sp. z.o.o.s.k.,tra (...). K. L. J. sp. k., Biuro (...) sp. z.o.o.s.k., (...) s. c., C. M., Wytwórni (...), Z. G. (2), (...) Sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o. sp. k., D. C., P. P. (1), (...) sp. z.o.o.. Grupa (...) sp. z.o.o., K. S. (1), D. R. (1), W. S. (2), (...) sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o. sp. k., M. (...) R. S. M. Ś., (...) sp. z.o.o., D. Ł., (...) sp. z.o.o.,

tj. o czyn z art. 302 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżona G. P. (1) była Prezesem Zarządu (...) spółka z o.o. w G. (dalej W.). Spółka ta została zawiązana w 2015 roku. Została ona przekształcona ze spółki (...) Sp. z o.o. w G., która z kolei powstała z (...) (...) G. P. (1). W., aby rozwijać działalność i zwiększać produkcję dokonała zakupu ogromnej nieruchomości położonej przy ul. (...) w G.. Zakup ten został sfinansowany ze środków pozyskanych z pożyczki udzielonej przez (...) S.A. (K. J.). Spłata tej pożyczki została zabezpieczona poprzez ustanowienie hipoteki na tej nieruchomości.

Z. I. (1) - współwłaściciel (...) S.A. w S. (dalej O.) i jego syn Ł. I. - prezes zarządu w/w spółki - prowadzili działalność polegającą między innymi na sprzedaży stali. Współpracowali wcześniej jeszcze w 2012 r. ze spółką (...), należącą do synowej oskarżonej - D. P., a następnie spółką (...). Dalej kontynuowali współpracę z nowo powstałą W.. Dostarczali do W. materiał w postali stali, który W. z kolei używała do produkcji. Współpraca trwała jakiś czas. Problemy z płatnościami po stronie W. zaczęły się w 2018 roku, osiągając we wrześniu 2018 r. poziom około 2,7 miliona złotych wobec tej spółki.

Z kolei spółka (...) sp. z o.o. w W. - dalej I. - współpracowała z W. od 2017 r ., która wówczas funkcjonowała jeszcze jako K.. I. sfinansował działalność W. poprzez udzielenie pożyczki na zakup nieruchomości przy ul . (...) w kwocie 4 250 000 zł, o czym była mowa wcześniej. W połowie 2018 r. I. zaczął realizować również dostawy stali na rzecz W.. Na początku 2019 r. rozpoczęły się problemy z płatnościami za dostarczaną stal. W konsekwencji I. wstrzymał dalsze dostawy stali do W.. Zadłużenie W. wobec tego podmiotu z tytułu dostaw stali wyniosło około 2 mln zł.

Zadłużenie W. cały czas rosło. Spółka popadała w coraz większe tarapaty. Na dzień 31.12.2016 r. spółka posiadała zobowiązania przeterminowane w kwocie 1 209 876,44 zł. W dniu 3 kwietnia 2019 r. niespłacone zobowiązania W. wynosiły już 11 395 290,25 zł. Strata netto za rok 2018 r. wyniosła ponad 7,5 mln złotych.

O. zaczął domagać się od państwa P. – zarządzających W. ustanowienia jakiegoś zabezpieczenia swoich wierzytelności. F. P., który jako pełnomocnik pomagał oskarżonej G. P. (1) w prowadzeniu działalność, w mailach i rozmowach z wierzycielami zapewniał, że problemy są przejściowe i niebawem W. spodziewa się sporych zleceń i spływu należności za już wykonane zlecenia. Nie informował jednak, że ich spora część tych wierzytelności została już skonsumowana w drodze faktoringu.

Dwóch największych wierzycieli W. czyli I. i O. postanowiło spróbować obmyślić i wprowadzić w życie pewien plan naprawczy, który w ich ocenie mógł postawić firmę na nogi do tego stopnia, żeby wreszcie zaczęła zarabiać i była w stanie spłacić należne im kwoty. W okresie od stycznia do kwietnia 2019 r. trwała wymiana korespondencji mailowej, która doprowadziła do poczynienia pewnych wspólnych ustaleń : W. miała ustanowić zastaw na maszynach na kwotę 2,7 mln zł na rzecz O., miało dojść do skupienia udziałów W. w rękach niezależnych od rodziny P. poprzez odkupienie ich przez firmę (...) - i (...)

Wcześniej, w trakcie trwającej korespondencji mailowej, S. K. i L. P. , z ramienia spółek (...), udali się do G.. Mieli za zadanie zorientować się dokładniej w sytuacji W., przeprowadzić swoisty audyt. Byli to specjaliści w zakresie finansów oraz produkcji. Mężczyźni przebywali w (...) wiosną 2019 r. L. P. miał dokonać analizy i pomóc w zdobyciu kontraktów zagranicznych a także dokonać oceny technicznych możliwości W..

Z. I. (1) stwierdził, że aby była szansa na odzyskanie należności od W., muszą mieć do pewnego stopnia wpływ na to co dzieje się w spółce. Zaproponowali P., że niezależna spółka - ostatecznie została nią (...).pl, zakupi za cenę nominalną udziały w spółce. To miał być warunek, aby O. i I. w dalszym ciągu dostarczały (...) stal niezbędną do bieżącej produkcji.

pisemne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa

1-5v

odpis z (...) Sp. z o.o. w G.

8-13v

zestawienia zobowiązań na dzień 3.04.2019 r. oraz na dzień 31.12.2016 r.

22-51, 52-55

wydruk wiadomości e-mail wraz z historią rachunku i załącznikiem

56-68, 69

zeznania Z. I. (1)

75-77, 268-269v, (...)

wydruki korespondencji mailowej

69-70, 92-122

zeznania świadka K. J.

81-83, 1584v- (...)

zeznania świadka S. K.

123-125, 335-336, (...)-1565v

zeznania świadka H.

W.

129-130v, 307-308, (...)

zeznania świadka B. S.

134-135, 302-303, 1567v

informacja od Naczelnika US W.-W.

(...)

notatka urzędowa z załącznikami (przelewy)

145-149v

informacja z ZUS

151-151v

zeznania świadka L. P.

234-236, 339-341, 1588v- (...)

częściowo zeznania R. B.

323-324, (...)-1606v

zeznania świadka R. D.

328-329

zeznania świadka Ł. I.

(...)- (...)

zeznania świadka W. I.

1593v-1594v

częściowo zeznania F. P.

1608v-1611v

W. posiadała również zaległości publicznoprawne to jest w (...) i (...). Należności te zostały objęte porozumieniem o spłacie ratalnej. Podczas rozmów dotyczących tej swoistej restrukturyzacji, K. i I. byli w tych urzędach potwierdzić, że starają się o postawienie spółki na nogi i upewnić się, że W. może płacić należności w ratach, aby uniknąć zablokowania rachunku bankowego przez te podmioty. G. P. (1) doskonale wiedziała, że aby uniknąć wystawienia tytułów wykonawczych przez te podmioty, W. musi terminowo spłacać te raty.

okoliczności bezsporne

Strony udały się 3 kwietnia 2019 r. do Notariusza w C., gdzie doszło do sprzedaży udziałów G. P. (1) i M. P. w (...). Udziały zostały zakupione przez (...).pl za cenę nominalną to jest kwotę łączną 10 000 zł.

Niemal natychmiast po powrocie od notariusza G. P. (1) rozdysponowała wszystkie środki pieniężne znajdujące się na rachunku bankowym spółki polecając księgowej D. R. (2) dokonanie określonych przelewów do wskazanych przez nią wierzycieli. Oskarżona przelała różne kwoty na rzecz: W. H. (1), Zakładu (...), (...) sp. z.o.o., (...) sp. z.o.o., E. M. R., (...) Sp. z.o.o., K. M. K., T.-3 sp. z.o.o., M. P. oraz swoją.

Na rachunku spółki nie zostały potem już żadne środki. Jednym z zaspokojonych częściowo wierzycieli był W. H. (1), powiązany rodzinnie z F. P. - jego szwagier. Zostały też zapłacone wynagrodzenia członków zarządu w tym samej G. P. (1).

W chwili wykonywania przelewów W. posiadała wymagalne, także przeterminowane zobowiązania wobec kilkudziesięciu podmiotów. Największymi wierzycielami był I. i O., każdy z nich posiadał wobec W. kilkumilionowe wierzytelności.

zeznania świadka D. R. (2)

139-140v, 318-319, (...)-1568v

umowa sprzedaży udziałów

313-316v, 469-475

częściowo zeznania W. H. (1)

363-365, 1611v- (...)

częściowo wyjaśnienia oskarżonej G. P. (1)

975-976, 1617v- (...)

Oskarżona po przelaniu tych kwot praktycznie przestała się pojawiać w firmie, chociaż formalnie pozostawała prezesem zarządu. G. P. (1) wysłała jeszcze w dniu 25 kwietnia 2019 r. maila do Z. I. (1), po tym jak otrzymała z O. wezwanie do zapłaty należności. Z. I. (1) zwrócił się do oskarżonej, aby nie podejmowała żadnych gwałtownych działań w postaci ogłoszenia upadłości. Wierzyciele w dalszym ciągu deklarowali walkę o uratowanie W..

Spółka próbowała jeszcze przez jakiś czas prowadzić działalność jednak pod koniec kwietnia został wyłączony prąd. Mąż oskarżonej posiłkował się agregatami prądotwórczymi, aby dokończyć zlecenie.

Ostatecznie spółka nie była jednak już w stanie wykonywać żadnej działalności. W maju 2019 r. oskarżona wraz z mężem wyjechali z G. i przeprowadzili się do G..

wydruki wiadomości e-mail

346, (...)- (...)

częściowo zeznania świadka M. P.

1606v-1608v

18 lipca 2019 r. został powołany nowy prezes zarządu - K. S. (2).

Wcześniej L. P. został prokurentem, jednak w dniu 17 maja 2019 r. złożył rezygnację z tej funkcji.

Wartość W. na dzień 2 grudnia 2019 r. wynosiła 4 700 000 zł

KRS

8-13v

opis i oszacowanie przedsiębiorstwa

195-232

wydruk wiadomości mail z załącznikami

239-241

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. W. w W. z dnia 6 września 2019 r. w sprawie XVIII GU 789/19 została ogłoszona upadłość W.. Została sporządzona lista wierzytelności, zatwierdzona postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie V GUp 183/19. Do dnia dzisiejszego postępowanie upadłościowe nie zostało zakończone. Nieruchomość spółki stanowiąca największy składnik jej majątku została sprzedana za 4 800 000 zł.

Zostały sporządzone plany podziału sum uzyskanych ze sprzedaży majątku W., w których to brał udział jedynie wierzyciel hipoteczny czyli I., uzyskując zaspokojenie swoich wierzytelności na poziomie 50%. Majątek W. nie wystarczył na zaspokojenie pozostałych wierzycieli. O. z kolei uzyskał zaspokojenie częściowe poprzez przejęcie na własność ruchomości, które stanowiły przedmiot zastawu.

pisma syndyka

359-360, 505-508, 512-528, (...)

operat szacunkowy z wartości rynkowej nieruchomości wraz z załącznikami

612-684

wycena nieruchomości

686-708

oszacowanie należności

710

lista wierzytelności

724-908

odpis KRS W. w upadłości

961v-964, 965v-971

pismo oskarżyciela posiłkowego

(...)- (...), (...)- (...)

G. P. (1) ma (...)lat, jest z zawodu ekonomistką o wykształceniu średnim. Jest mężatką, matką dwojga dorosłych dzieci. Nie była dotychczas karana sądownie. Utrzymuje się ze świadczeń emerytalnych w wysokości 1900 zł miesięcznie. Nie posiada obecnie żadnego majątku.

zaświadczenie z systemu (...)

910-911

informacja z (...)

914-958v

dane o oskarżonej

987

dane o karalności

972

W przeszłości toczyły się postępowania przygotowawcze a także został skierowany akt oskarżenia przeciwko G. P. (1) o popełnienie czynu z art. 286 § 1 kk jednak ostatecznie postępowania te zostały umorzone z uwagi na brak znamion czynu zabronionego

akta sprawy SR w Grudziądzu II K 174/20

akta Prokuratury Rejonowej w Bytomiu 3 Ds.585.2019

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

G. P. (1)

jak w punkcie 1 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodnione uznano, aby to zarządzający spółkami (...) w podstępny sposób doprowadzili do przejęcia udziałów w (...) i następnie do jej upadku. Za nieudowodnione uznano, aby oskarżona wykonując w dniu 3 kwietnia 2019 r. nie zdawała sobie sprawy, że czyni to z pokrzywdzeniem pozostałych wierzycieli

wyjaśnienia oskarżonej

975-976, 1617v- (...)

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

akta Prokuratury Rejonowej w Bytomiu 3 Ds.585.2019

akta postępowania przygotowawczego prowadzonego przez odpowiednią jednostkę Prokuratury, niekwestionowane przez strony

akta sprawy SR w Grudziądzu II K 174/20

dokumenty urzędowe w nich zgromadzone a także ich wiarygodność, nie były przez strony kwestionowane. Niemniej jednak fakt, że w poprzednim postępowaniu uznano, że działanie oskarżonej w określonych okolicznościach nie wyczerpało znamion przestępstwa oszustwa, nie oznacza automatycznie, że w późniejszym czasie nie popełniła innego przestępstwa, o które ostatecznie została oskarżona w niniejszej sprawie, o czym będzie mowa jeszcze w dalszych częściach uzasadnienia

częściowo wyjaśnienia oskarżonej G. P. (1)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżeniom jedynie częściowo. Oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i przedstawiła swoją wersję wydarzeń opisując obszernie historię działalności firmy a także współpracy ze spółkami (...). Wprawdzie oskarżona przyznała, że wykonała w inkryminowanym dniu przedmiotowe przelewy z konta firmowego, jednak utrzymywała, że nie miała zamiaru pokrzywdzenia pozostałych wierzycieli. Sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom tylko w zakresie, w którym znajdowały potwierdzenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym a mianowicie, że sytuacja finansowa spółki była zła. Za wiarygodne Sąd uznał również depozycje dotyczące początkowego okresu prowadzenia przez oskarżoną działalności. W istotnym dla sprawy zakresie, Sąd uznał jednak wyjaśnienia oskarżonej za niewiarygodne i obliczone na uniknięcie odpowiedzialności karnej, o czym będzie mowa w dalszych częściach uzasadnienia.

częściowo zeznania R. B.

Świadek miał jedynie szczątkowe informacje w zakresie przedmiotu niniejszej sprawy. Jego zeznania dotyczyły głównie kwestii zaboru dokumentacji księgowej firmy po jej opuszczeniu przez dotychczasowy zarząd, to jednak nie było objęte aktem oskarżenia wniesionym w niniejszej sprawie. Jednak co do zasady jego zeznania należało uznać za wiarygodne,

częściowo zeznania świadka M. P.

Zeznania tego świadka Sąd uznał za wiarygodne jedynie w wąskim zakresie, albowiem w przeważającej części pozostawały one sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami świadków Z. I. (1), K. J., W. I., S. K. i L. P. a także dokumentami. Wiarygodna była jedynie ta część depozycji dotyczyła - podobnie jak wyjaśnienia oskarżonej – początków działalności spółki oraz tego, że pomimo pewnych problemów starała się realizować przyjęte zlecenia. W pozostałym zakresie do zeznań tych należało podejść z pewną ostrożnością, o czym będzie mowa w dalszych częściach uzasadnienia.

częściowo zeznania W. H. (1)

Również częściowo sąd uwierzył zeznaniom tego świadka, w szczególności w zakresie, w którym wskazywał, że wykonywał dla W. pewne usługi ogólno-remontowe związane z przystosowaniem pomieszczeń na ul. (...) do bieżącej działalności firmy, w tym zakresie zeznania te nie budziły wątpliwości. W pozostałym zakresie do zeznań tych należało podejść z pewną ostrożnością, o czym będzie mowa w dalszych częściach uzasadnienia

dane o karalności

dokument urzędowy stanowiący informację z krajowego rejestru karnego,

dane o oskarżonej

Nie budziły wątpliwości Sądu, nie były też przez nikogo kwestionowane

informacja od Naczelnika US W.-W.

informacja urzędowa, przez nikogo nie była kwestionowana

informacja z (...)

Nie budziła wątpliwości Sądu, nie była również przez strony kwestionowana

informacja z ZUS

informacja urzędowa, przez nikogo nie była kwestionowana

KRS

wydruk z krajowego rejestru sądowego, nie był przez nikogo kwestionowany

lista wierzytelności

Sporządzona w toku postępowania upadłościowego, niekwestionowana przez strony

notatka urzędowa z załącznikami (przelewy)

nie była przez nikogo kwestionowana

odpis KRS W. w upadłości

wydruk z krajowego rejestru sądowego, nie był przez nikogo kwestionowany

odpis z (...) Sp. z o.o. w G.

wydruk z krajowego rejestru sądowego, nie był przez nikogo kwestionowany

operat szacunkowy z wartości rynkowej nieruchomości wraz z załącznikami wraz z

opisem i oszacowaniem

przedsiębiorstwa

Sporządzone przez rzeczoznawcę majątkowego W. C., zawierały wszystkie niezbędne elementy, nadto były skrupulatnie i precyzyjnie a także nie były przez żadną ze stron kwestionowane. Dokumenty te obrazowały wartość nieruchomości przy ul. (...) a także samej spółki. Sąd nie miał podstaw aby podważać wiarygodność tego dokumentu, dlatego oparł się na nim w całości ustalając powyższe okoliczności

pisemne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa

Sąd potraktował to zawiadomienie jako dokument prywatny, którego prawdziwość nie budziła wątpliwości

pisma syndyka

Informacje sporządzone przez syndyka sprawującego swoje funkcje w postępowaniu upadłościowym spółki (...), nie były przez nikogo kwestionowane

pismo oskarżyciela posiłkowego

Pismo to stanowiło powielenie dokumentów wytworzonych w toku postępowania upadłościowego i jako takie nie budziło żadnych wątpliwości Sądy

umowa sprzedaży udziałów

jej wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości, zaś sama jej treść nie była przez nikogo podważana

wydruk wiadomości e-mail wraz z historią rachunku i załącznikiem,

wydruk wiadomości mail z załącznikami

Dokumenty prywatne przedłożone przez pokrzywdzonego, ich wiarygodność nie była przez żadną ze stron kwestionowana, nie budziła również żadnych wątpliwości Sądu, albowiem znajdowała potwierdzenie w zeznaniach świadków oraz pozostałych dokumentach a także wyjaśnieniach samej oskarżonej

wydruk wiadomości mail z załącznikami

jak wyżej

wydruki korespondencji mailowej

jak wyżej

wydruki wiadomości e-mail

jak wyżej

zaświadczenie z systemu (...)

nie było przez nikogo kwestionowane

zestawienia zobowiązań na dzień 3.04.2019 r. oraz na dzień 31.12.2016 r.

dokument prywatny zawierający szczegółowe wyliczenie zobowiązań W. na wskazane w nich dni, wysokość tych zobowiązań a także zła kondycja finansowa W. co do zasady została przyznana zarówno przez oskarżoną jak i przez jej męża i syna, pełniących w spółce również istotne role

zeznania świadka B. S.

Co do zasady Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, albowiem były jasne, spójne i szczere. Świadek opisała swoją pracę w charakterze księgowej W. i wskazała, że sytuacja spółki właściwie od początku była zła, spółka zaciągała liczne i wielomilionowe pożyczki a zadłużenie cały czas się powiększało. Świadek wskazywała, że to G. P. (1) osobiści zajmowała się wierzycielami i zlecała płatności na ich rzecz. Świadek wskazywała również, że w Sądzie Pracy toczy się sprawa o zapłatę zaległego wynagrodzenia w wysokości około 50 tys zł. Sąd nie znalazł podstaw aby zeznania tego świadka poddawać w wątpliwość.

zeznania świadka D. R. (2)

Depozycje tego świadka, byłej księgowej W., również należało ocenić jako polegające na prawdzie. Były to jasne, szczere, spójne i konsekwentne zeznania, znajdujące nadto pełne potwierdzenie w zeznaniach świadka B. S. oraz dokumentach zgromadzonym w aktach sprawy. Świadek wskazywała nadto, że F. P. choć formalnie nie był w zarządzie spółki, to jednak on podejmował strategiczne decyzje, które następnie były zatwierdzane prze oskarżoną G. P. (1) jako prezesa zarządu. Świadek zdecydowanie również wskazała, że oskarżona miała pełną wiedzę na temat ugód zawartych z ZUS i US. Świadek opisała szczegółowo jak wyglądało rozdysponowanie wszystkich środków z konta firmy w dniu 3 kwietnia 2019 r. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania prawdomówności świadka

zeznania świadka H. W. (2)

Częściowo zeznania tego świadka Sąd uznał za wiarygodne, to jest w zakresie w którym opisywała złą sytuację finansową panującą w spółce od dłuższego czasu. Zeznania te są w tym zakresie zbieżne z zeznaniami świadków D. R. (2) i B. S.. Świadek potwierdziła również, że przekazywała S. K., Z. I. (1) i L. P. dokumenty o które prosili.

zeznania świadka L. P.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom tego świadka, albowiem były jasne, pełne, wyczerpujące, spójne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w zeznaniach świadka S. K., Z. I. (1), W. I., K. J., Ł. I.. Świadek w przekonujący sposób opisał jak wyglądał jego kontakt ze spółką (...) i osobami nią zarządzającymi. Przedstawił jakie zadania zostały przed nim postawione a także jak próbował się z nich wywiązać. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność tych depozycji. Wprawdzie obrońca oskarżonej próbowała dowieść, że działalność L. P. nie przyniosła żadnego skutku a on sam nie jest wcale osobą godną zaufania ani dysponującą odpowiednim doświadczeniem w zakresie produkcji czy też kontraktów związanych z produkcją elementów stalowych, to jednak treść zeznań w powiązaniu z pozostałym materiałem dowodowym wskazywała, że wysiłki i zastrzeżenia obrony w tym zakresie nie zasługują na uwzględnienie. W konsekwencji Sąd oparł się w całości na zeznaniach tego świadka ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie.

zeznania świadka K. J.

Zeznania tego świadka były w ocenie Sądu w pełni wiarygodne, były bowiem jasne, pełne, szczere i wyczerpujące a nadto korelowały z zeznaniami świadków Ł. I., S. K., Z. I. (1), W. I. i L. P.. Świadek, będący prezesem zarządu spółki I. przedstawił jak wyglądała współpraca z W. i kiedy zaczęła się psuć. Wskazał, że rzeczywiście w pierwszym etapie współpraca polegała na udzieleniu pożyczki (...) w kwocie 4 250 000 zł między innymi na sfinansowanie zakupu nieruchomości przy ul. (...). Świadek jasno i rzeczowo opisał dalszą współpracę spółek i okoliczności, w których doszło do odkupienia udziałów w (...) przez iKsięgihandlowe.pl. (...) świadka w ocenie Sądu polegały na prawdzie i to na nich oparł się Sąd ustalając stan faktyczny w tej sprawie. Zdaniem Sądu nie było racjonalnych podstaw, aby świadek, będący osobą obcą dla oskarżonej, zaangażowaną w tą sprawę w głównej mierze wyłącznie finansowo, narażał się na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań, kłamliwie oskarżając G. P. (1) o popełnienie przestępstwa.

zeznania świadka Ł. I.

Świadek będący prezesem zarządu (...) S.A. w rzeczowy, stanowczy, jasny i konsekwentny i spójny sposób przedstawił relacje między zarządzaną przez siebie spółką a W. i opisał okoliczności towarzyszące zdarzeniom z dnia 3 kwietnia 2019 r. Przyznał też, że to jego ojciec Z. I. (1) zajmował się „planem” ratowania W.. Zeznania tego świadka korespondowały z zeznaniami pozostałych wiarygodnych świadków. Dlatego też Sąd oparł się również na nich ustalając stan faktyczny w tej sprawie.

zeznania świadka R. D.

Świadek, będący magazynierem w (...) przedstawił jak z jego perspektywy wyglądał koniec działalności spółki, zeznania te były jasne, spójne i konsekwentne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym. Dlatego należało uznać je za wiarygodne.

zeznania świadka S. K.

Depozycje tego świadka były w ocenie Sądu w całości wiarygodne. Były one bowiem jasne, pełne, wyczerpujące, szczegółowe i spójne. Znajdowały potwierdzenie w zeznaniach świadków Z. I. (1), L. P., K. J., Ł. I. i W. I.. Świadek przekonująco opisał swoją styczność z W. i jakie czynności podejmował po przyjeździe do G.. S. K. jest osobą obcą, zarówno w stosunku do oskarżonej jak i przedstawicieli pokrzywdzonych spółek. Wprawdzie na ich zlecenie udał się do W. w celu dokonania swoistego audytu, to jednak trudno sobie wyobrazić, aby składając fałszywe zeznania w sprawie dotyczącej obcych dla niego osób i spółek, narażałby się na odpowiedzialność karną. Dlatego też Sąd w całości oparł się na tych depozycjach.

zeznania świadka W. I.

Świadek złożył bardzo obszerne, spójne, jasne, konsekwentne i szczere zeznania, w których opisał swoje relacje z W. i rodziną P. a w szczególności z synem oskarżonej – F. P.. Świadek przekonująco wskazał, że informacje przekazywane mu przez F. P. nie przedstawiały rzeczywistego obrazu stanu finansowego W. stąd do pewnego momentu nie można było zorientować się w jak bardzo złej sytuacji ta spółka się znajduje. Świadek zeznał na czym miał polegać „plan” naprawczy dla W.. Jego zeznania znajdują pełne potwierdzenie w zeznaniach pozostałych świadków zaangażowanych w ten proces, których depozycje pozytywnie oceniono a co zostało opisane we wcześniejszych rubrykach tego uzasadnienia. W ocenie Sądu, tak jak wskazał świadek, jedyną intencją spółek (...) było, aby W. kontynuowała działalność i mogła spłacić dzięki temu zadłużenie wobec tych firm. Sąd nie znalazł żadnych podstaw aby kwestionować wiarygodność tego świadka.

zeznania Z. I. (1)

W analogiczny sposób Sąd ocenił zeznania tego świadka – współwłaściciela spółki (...) S.A., który w pełny, jasny i spójny sposób przedstawił historię współpracy spółek a także okoliczności towarzyszące opracowaniu „planu” naprawczego a także próbom jego wprowadzenia w życie. Sąd za wiarygodne uznał również zeznania tego świadka, w których wskazał, że F. P. przyznał się do pobierania wynagrodzenia za pracę dla W. poprzez doliczanie swojej „wypłaty” do faktur wystawianych firmie prowadzonej przez jego szwagra tj. W. H. (1). Trudno jest bowiem Sądowi sobie wyobrazić, aby coś takiego świadek sobie po prostu zmyślił. W istocie, W. H. (1) jest szwagrem F. P. i chociaż oczywiście zaprzeczył ,aby takie sytuacje miały miejsce, to jest to do pewnego stopnia zrozumiałe. Z pewnością obawiać się może negatywnych konsekwencji ujawnienia takich „praktyk”. Zeznania świadka dotyczące okoliczności wykonania przez oskarżoną przelewóww w dniu 3 kwietnia 2019 r. a także im towarzyszących, były zbieżne z zeznaniami świadków S. K., L. P., W. I. i Ł. I.. W ocenie Sądu zeznania tego świadka polegały na prawdzie i to w oparciu o nie ustalano stan faktyczny w tej sprawie.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

pismo Prezydenta G.

nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy

zeznania świadka K. S. (2) k. 26-261, 1586

w przeważającej mierze nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy

zeznania świadka H. H. (2) k. 449-450

nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy

zeznania świadka M. D. (2) k. 1591-1592

Sąd doszedł do przekonania, że zeznania świadka w przeważającej części były niewiarygodne i dlatego nie brał ich pod uwagę ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie. Świadek o oskarżonej i jej działalności wypowiadała się w samych superlatywach a o samych przelewach na rzecz wybranych wierzycieli z w dniu 3 kwietnia 2019 r. nie wiedziała prawie nic. Świadek powtarzała te same stwierdzenia co oskarżona i członkowie jej rodziny wskazując, że to rodzina I. obiecała pomoc i dofinansowanie spółki, z którego się nie wywiązała. Z jednej strony świadek zdawała się być zorientowana doskonale w sprawach spółki, jednak nie potrafiła nic powiedzieć na temat chociażby ratalnych płatności na rzecz US czy ZUS. Gdyby świadek rzeczywiście orientował się w istotnych sprawach firmy i rzetelnie relacjonował swoją wiedzę, z pewnością zeznałaby chociażby o tych ugodach. Zeznania tego świadka, przesłuchanego z zresztą na wniosek obrony, miały na celu postawienie oskarżonej w korzystnym świetle i zrzucenie winy za upadłość spółki na jej kontrahentów. Ponadto zeznania te stały w sprzeczności do zeznań wiarygodnych świadków, o których była mowa wcześniej. Dlatego też Sąd odrzucił zeznania M. D. (2) jako niewiarygodne.

zeznania M. P. k. 1606-1607

Z podobnych względów jako niewiarygodne w przeważającej części Sąd uznał depozycje świadka M. P.. Świadek – mąż oskarżonej był oczywiście zainteresowany, aby działalność W. i swojej żony przedstawić w jak najlepszym świetle. Świadek w podobny do oskarżonej sposób opisywał sytuację firmy wskazując, że z przyczyn od nich niezależnych W. wpadła w tarapaty. Świadek twierdził, że przelewy z dnia 3 kwietnia 2019 r. zostały wykonane tylko na rzecz wierzycieli, bez których dalsze prowadzenie działalności nie byłoby możliwe. Nie potrafił jednak na pytanie sądu wyjaśnić, dlaczego w takim razie nie dokonano zapłaty rachunku za prąd, który z tego powodu został wyłączony w (...), uniemożliwiając normalną produkcję. Świadek utrzymywał, że rozdysponowana przez oskarżoną kwota około 200 tys zł nie była wielka i z pewnością nie mogła przyczynić się do upadku firmy. Powstaje jednak pytanie, dlaczego w takim razie spółka krótko potem jednak upadła? Zeznania te są sprzeczne z dokumentami zgromadzonymi w aktach sprawy, które doskonale obrazowały stan wierzytelności w porównaniu z zobowiązaniami W.. Świadek, podobnie jak oskarżona, zdaje się winą za upadłość spółki obarczać wierzycieli I. i O., którzy postanowili nie dostarczać dalej stali (...), mając już i tak wielomilionowe niespłacone należności od tej spółki. Dlatego też Sąd w zdecydowanej większości - w istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy kwestiach, odrzucił zeznania tego świadka jako niewiarygodne. Świadek będąc mężem oskarżonej starał się odsunąć od niej jakiekolwiek oskarżenia, jednak w ocenie Sądu z uwagi na pozostały wiarygodny zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków i dokumentów, nie mogło to odnieść pożądanego skutku

zeznania F. P. k. 1608v-1611v

Analogicznie jak do zeznań męża oskarżonej, Sąd podszedł do zeznań jej syna -F. P.. Świadek ten złożył bardzo obszerne i szczegółowe zeznania, które w pewnym stopniu wykraczały poza przedmiot niniejszej sprawy. Świadek nakreślił historię firmy a także początki współpracy z I.. Po części depozycje te znajdowały potwierdzenie w pozostałych dowodach. Jednak w odniesieniu do okoliczności najistotniejszych w tej sprawie, Sąd doszedł do przekonania, że zeznania tego świadka nie są wiarygodne i przedstawiają jedynie wersję wydarzeń forsowaną przez oskarżoną i jej męża. F. P. swoją matkę przedstawiał w pozytywnym świetle jako osobę wyjątkowo uczciwą, która nie byłaby zdolna popełnić zarzuconego jej czynu. Świadek szeroko opisywał okoliczności zakupu nieruchomości przy ul. (...) a także problemów jakie z tego wyniknęły. Za niewiarygodne Sąd uznał depozycje świadka, jakoby w spółce jedynie pomagał rodzicom, nie pobierając za to żadnego wynagrodzenia. Świadek twierdził, że był w (...) niemal każdego dnia pomagając rodzicom bezpłatnie, będąc jednocześnie zatrudnionym w innej firmie w S.. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że takie deklaracje należało uznać za wyjątkowo mało wiarygodne. Nikt nie byłby w stanie przez okres 1 roku pracować niejako „charytatywnie” od rana do wieczora (vide k. 1609) a jednocześnie pracować dla innej firmy, która miała być źródłem dochodu. Raczej na prawdzie polegały zeznania innych świadków, którzy opisywali F. P. jako tego, który de facto podejmował strategiczne decyzje w firmie a wynagradzany za to był mówiąc kolokwialnie „pod stołem”. Świadek twierdził, że to rodzice wynajmowali mu mieszkanie i utrzymywali go, co jednak jet bardzo wątpliwe biorąc pod uwagę w jakim stanie finansowym znajdowała się W., skoro jak twierdzili włożyli w nią wszystkie oszczędności i nawet nie pobierali stosownego wynagrodzenia. F. P. utrzymywał, że to Z. i W. I. działali celowo na szkodę W. bo chcieli dokonać jej wrogiego przejęcia. Pojawia się jednak pytanie jakie racjonalne uzasadnienie miałoby takie działanie? Wszak W. zalegała na rzecz O. i I. wiele milionów złotych, które po upadłości spółki nie zostały zaspokojone, bo cały majątek spółki nawet na to nie wystarczył. Zeznania tego świadka były w przeważającej części sprzeczne z zeznaniami świadków W., Z. I. (2) a także K. J.. Mając te wszystkie okoliczności na uwadze, Sąd odrzucił zeznania tego świadka jako niewiarygodne i nie czynił na ich podstawie ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Zeznania świadka W. H. (3) k. 1611 v- 1612

Za częściowo niewiarygodne Sąd uznał zeznania tego świadka w zakresie, w którym opisywał jakie relacje łączą go z F. P.. Początkowo świadek wskazał, że wyłącznie zawodowe. Dopiero po zadaniu dodatkowego pytania przez Przewodniczącą, świadek przyznał, że jest jego szwagrem. To poddaje w dość dużą wątpliwość szczerość depozycji tego świadka w odniesieniu do tego, czy w jakiś sposób rozliczał się z F. P.. W ocenie Sądu to właśnie w ten sposób syn oskarżonej pobierał wynagrodzenie za pracę na rzecz spółki, choć przed Sądem do tego się nie przyznał.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Art. 302 § 1 kk przewiduje odpowiedzialność karną tego, kto w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, spłaca lub zabezpiecza tylko niektórych, czym działa na szkodę pozostałych. Przepisy art. 302 kk chronią w ogólności prawidłowość (pewność, bezpieczeństwo) obrotu gospodarczego, a także – od 25.05.2019 r., tj. wejścia w życie noweli z 15.03.2019 r. (Dz.U. poz. 870), która nadała nowe brzmienie tytułowi rozdziału XXXVI – prawidłowość (pewność, bezpieczeństwo) obrotu cywilnoprawnego w pozostałym zakresie (więcej zob. tezy 8–10 do art. 300); innymi słowy, udzielają ochrony zasadom uczciwego obrotu. W sytuacji, w której dłużnik nie może zaspokoić wszystkich swoich wierzycieli, spłacić wszystkich ciążących na nim zobowiązań – zasady uczciwego obrotu nakazują w miarę możliwości równomierne zaspokojenie ogółu wierzycieli z całego majątku dłużnika, tak aby straty rozłożyły się jednakowym ciężarem na wszystkich. Artykuł 302 § 1 kk wzmacnia te zasady groźbą sankcji karnej. Ma być ona jednym ze środków zwalczania zjawiska faworyzowania przez upadających dłużników jednych wierzycieli ze szkodą dla innych.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 302 § 1 kk polega na spłacaniu lub zabezpieczaniu tylko niektórych wierzycieli i przez to działaniu na szkodę pozostałych. Przez spłacanie wierzyciela, o którym mowa w art. 302 § 1, należy rozumieć każdy akt zaspokojenia roszczenia wierzyciela, który prowadzi do zmniejszenia majątku dłużnika.

Nie ma znaczenia, czy dłużnik spłaca wierzyciela w całości, czy tylko w części. Tak samo obojętne jest, jaki charakter ma roszczenie wierzyciela, które dłużnik zaspokaja. Może to być zarówno roszczenie pieniężne (np. o zapłatę określonej sumy pieniędzy tytułem zwrotu pożyczki), jak i niepieniężne (np. o wydanie określonych towarów w wykonaniu umowy sprzedaży).Dla realizacji znamion typu czynu zabronionego przewidzianego w art. 302 § 1 wystarczy, jeśli dłużnik faworyzuje choćby jednego wierzyciela. Przestępstwo określone w art. 302 § 1 jest przestępstwem formalnym. Jego dokonanie następuje już z chwilą spłacenia lub zabezpieczenia faworyzowanego wierzyciela. Ustawa wymaga, aby spłacanie lub zabezpieczanie przez dłużnika znajdującego się w sytuacji, o której mowa w art. 302 § 1, niektórych tylko wierzycieli było działaniem na szkodę pozostałych.

Przez działanie na szkodę wierzyciela należy rozumieć każde takie działanie, które sprowadza niebezpieczeństwo uszczerbku w jakimkolwiek prawnie chronionym interesie wierzyciela (zob. uchwała TK z 18.11.1992 r., W 7/92, OTK 1992/2, poz. 34). W szczególności chodzi tu o działanie, które może w jakikolwiek sposób ograniczyć możliwości zaspokojenia wierzyciela (zob. aprobująco SA w K. w wyroku z 10.04.2014 r., II AKa 36/14).

W kontekście znamion typu czynu zabronionego przewidzianego w art. 302 § 1 kk obojętne są motywy i pobudki działania sprawcy. Podłożem może tu być np. szczególna życzliwość wobec faworyzowanego wierzyciela, ale także chęć dokuczenia innym wierzycielom. Typ czynu zabronionego określony w art. 302 § 1 kk ma charakter umyślny. Umyślność może tu wystąpić w obu postaciach, tzn. zarówno w formie zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego .

Niewypłacalny dłużnik musi zdawać sobie sprawę, że jego zachowanie, polegające na spłacie lub zabezpieczaniu niektórych tylko wierzycieli, może grozić szkodą innym wierzycielom, i chcieć tego albo się na to godzić. Dłużnik – sprawca przestępstwa określonego w art. 302 § 1 kk musi być świadom tego, znajduje się w sytuacji, w której grozi mu niewypłacalność lub upadłość, a zarazem nie może zaspokoić wszystkich swoich wierzycieli (tzw. świadomość pełna) albo przynajmniej, że może się w takiej sytuacji znajdować. Przestępstwo określone w art. 302 § 1 kk może popełnić jedynie dłużnik, który znajduje się w następującej, złożonej sytuacji: grozi mu niewypłacalność lub upadłość („w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości”), a zarazem nie jest on w stanie – z tych czy innych względów – zaspokoić wszystkich swoich wierzycieli („nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli”).

Przestępstwo z art. 302 § 1 k.k. polega na częściowym lub całkowitym zaspokojeniu grupy wierzycieli z pokrzywdzeniem innych. Całkowicie bez znaczenia dla bytu tego przestępstwa jest skuteczność czy bezskuteczność egzekucji komorniczych części tych zobowiązań oraz kryteria, jakimi kierował się oskarżony regulując takie a nie inne zobowiązania. Uchybieniem było uznanie, iż wartością szkody doznanej przez pokrzywdzonych wierzycieli była cała suma przysługujących im wierzytelności, co skutkowało wadliwym orzeczeniem środków kompensacyjnych zawartym w pkt 8 wyroku. Szkodą wynikającą z przestępstwa preferowania części wierzycieli jest wyłącznie ta część ich należności, która zostałaby zaspokojona, gdyby dłużnik proporcjonalnie zaspokoił wszystkich swoich kontrahentów a nie całość należności (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 grudnia 2021 r. LEX nr 3526669).

Objawem niewypłacalności dłużnika może być bez-skuteczność prowadzonej przeciwko niemu egzekucji, ogłoszenie jego upadłości, złożenie przez niego wyjawienia majątku albo faktyczne zaprzestanie wypłat, choć wystąpienie tych zdarzeń nie przesądza jeszcze o niewypłacalności. Przez niewypłacalność dłużnika rozumie się taki stan, w którym jego majątek nie wystarcza na pokrycie długów. Chodzi więc o taki stan majątku dłużnika, w którym nie jest on w stanie zadośćuczynić swoim zobowiązaniom z powodu braku substancji majątkowej. Niewypłacalność jest stanem faktycznym.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należało zatem uznać, że w niniejszej sprawie zostało wykazane ponad wszelką wątpliwość, że zachowanie G. P. (1) zarzucone jej w akcie oskarżenia w pełni wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 302 § 1 kk.

Oskarżona w dniu 3 kwietnia 2019 r. posiadając bardzo liczne wymagalne zobowiązania, które znacznie przewyższały wartość całego majątku spółki, znajdując się w stanie grożącej jej upadłości, otrzymawszy wpływy na konto od kontrahentów, dokonała spłaty na rzecz kilku wybranych wierzycieli w tym na swoją i męża rzecz, co spowodowało niemożność zaspokojenia pozostałych kilkudziesięciu wierzycieli. Oskarżona wiedziała, że zobowiązania wobec (...) i ZUSu są rozłożone na raty i brak płatności jakiejkolwiek z tych rat w terminie, spowoduje natychmiastowe zajęcie rachunku bankowego, co też nastąpiło. To z kolei uniemożliwiło spółce niemal całkowicie prowadzenie normalnej działalności. Nadto , jak zeznawał mąż oskarżonej, na skutek braku płatności należności u operatora energii, w zakładzie został wyłączony prąd, co w tego typu działalności również spowodowało całkowicie zablokowanie produkcji. Powstaje zatem pytanie , czy rzeczywiście spłata wybranych wierzycieli była w jakikolwiek sposób uzasadniona, skoro nie zapłacono koniecznych rat publicznoprawnych należności a także zaległości za prąd, bez którego jakakolwiek produkcja jest po prostu niemożliwa.

Oskarżona działała z pełną świadomością, zdawała sobie sprawę z fatalnej sytuacji finansowej zarządzanej przez siebie spółki. Twierdzenie przez nią, że nie zdawała sobie sprawy, że rozdysponowanie wszystkich znajdującej się na koncie spółki środków dzieje się z pokrzywdzeniem pozostałych wierzycieli, należało ocenić jako gołosłowne. Oskarżona próbowała przekonać Sąd, że chciała dobrze a to I. i współpracujące z nimi osoby uknuły niecny plan wrogiego przejęcia spółki. W ocenie Sądu była to jedynie obrana przez nią linia obrony, która nie mogła okazać się skuteczna. Zdaniem Sądu O. i I. a właściwie osoby zarządzające tymi spółkami, rzeczywiście miały na celu postawienie W. na nogi, dalsze dostarczanie – oczywiście odpłatne – stali, aby można było kontynuować działalność i docelowo aby W. mogła spłacić swoje długi na ich rzecz.

Obrona wskazywała, że przestępstwo z art. 302 § 1 kk jest przestępstwem kierunkowym. Nie można jednak podzielić tego poglądu. Jak już wskazano wyżej, jest to występek, który można popełnić zarówno z zamiarem bezpośrednim jak i ewentualnym w odróżnieniu od chociażby przestępstwa z art. 286 § 1 kk to jest oszustwa . Z pewnością zamiar ewentualny towarzyszył oskarżonej w niniejszej sprawie. Oskarżona wykonując w dniu 3 kwietnia 2019 r. przedmiotowe przelewy na rzecz wybranych wierzycieli co najmniej godziła się z pokrzywdzeniem pozostałych wierzycieli. Sąd miał na względzie, że prawdopodobnie rzeczywiście G. P. (1) nie chciała, aby ucierpieli pozostali wierzyciele a spółka upadła. Miała nadzieję, że pomimo wszystko jakoś uda się dalej prowadzić działalność i uda się, jak dotychczas, powstrzymać upadek firmy. Były to jednak nadzieje zupełnie płonne i nie poparte rzeczywistą kondycją firmy. W konsekwencji należało uznać, że G. P. (1) wyczerpała znamiona czynu zarzuconego i ostatecznie przypisanego oskarżonej. Nie ma bowiem znaczenia według jakiego klucza oskarżona wybrała wierzycieli, których należności z pokrzywdzeniem pozostałych, uregulowała.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

G. P. (1)

1

1

Podstawę prawną warunkowego umorzenia postępowania stanowiły przepisy art. 66 § 1 i 2 kk i 67 § 1 kk. Zgodnie z nimi, sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Czyn przypisany G. P. (1) zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.

Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu nie były znaczne, również okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości. Oskarżona działała z zamiarem ewentualnym. Wprawdzie ilość pokrzywdzonych wierzycieli była znaczna, to jednak Sąd wziął pod uwagę, że ustawodawca za to przestępstwo przewidział stosunkowo łagodne – alternatywne zagrożenie. Dodatkowo należało zauważyć, że przecież rozdysponowane przez oskarżoną w dniu 3 kwietnia 2019 r. środki stanowiły jedynie ułamek sumy wszystkich wymagalnych wierzytelności.

Oceniając właściwości i warunki osobiste G. P. (1) oraz jej dotychczasowy sposób życia sąd doszedł do wniosku, iż przemawiały one za warunkowym umorzeniem postępowania. Oskarżona nie był dotychczas karana, jest osobą w podeszłym wieku i jak dotąd nie wchodziła w żaden konflikt z prawem. Sąd nie miał żadnych informacji o jej negatywnym jego funkcjonowaniu w społeczeństwie. Nadto sąd wziął pod uwagę postawę prezentowaną przez oskarżoną w związku z popełnionym czynem. Wprawdzie oskarżona nie przyznawała się konsekwentnie do winy, to jednak w ostatnich słowach wyraziła pewien żal i przeprosiła za kłopoty, które spowodowała. Oskarżona jest osobą schorowaną i utrzymuje się ze skromnej emerytury. Wskazane okoliczności prowadziły do wniosku, iż pomimo warunkowego umorzenia postępowania, G. P. (1) będzie przestrzegała porządku prawnego.

Wyznaczając okres próby sąd doszedł do wniosku, iż dwa lata będą odpowiednim okresem by przekonać się czy oskarżona wykorzystała daną jej szansę.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

G. P. (1)

2

1

Sąd na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzekł wobec oskarżonej świadczenie pieniężne w kwocie 1000 zł, dochodząc do wniosku, iż w związku z popełnionym czynem oskarżona winna również ponieść konsekwencje finansowe. Zważywszy, iż oskarżona jest osobą w podeszłym wieku, utrzymującą się ze świadczeń emerytalnych, a zatem osiągającą stałe uzyskującą dochody, kwotę 1000 zł uznać należało za wystarczającą dla osiągnięcia celu represyjnego, tak by zastosowanie tego środka nie stanowiło kary wymierzonej rodzinie oskarżonej

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Zgodnie z treścią art. 67 § 3 k.k. w przypadku warunkowego umorzenia postępowania karnego, sąd obowiązany jest: po pierwsze - do nałożenia na sprawców obowiązku naprawienia szkody wyłącznie wówczas, gdy powstanie szkody w zakresie dóbr pokrzywdzonego jest następstwem popełnionego przez nich przestępstwa; po drugie - obowiązek taki ciąży na sądzie tylko wtedy, gdy szkoda taka w czasie warunkowego umorzenia postępowania karnego nadal istnieje". Teza ta została powtórzona w wyroku SN z dnia 31 sierpnia 2007 r., V KK 228/07, LEX nr 307803 (zob. A. Guzik, Wpływ..., s. 127 i n.).

Sąd nie uwzględnił wniosków pokrzywdzonych o naprawienie szkody przede wszystkim dlatego, że wobec W. toczy się postępowanie upadłościowe, co wyłącza możliwość orzekania jakichkolwiek środków kompensacyjnych wynikających z niezapłaconych wierzytelności, a które są przedmiotem postępowania upadłościowego.

Po drugie należało podkreślić, że nie jest przecież wcale pewne, że gdyby nie czyn, oskarżonej, to wierzyciele uzyskaliby pełne zaspokojenie. Nie było również w ocenie Sądu żadnej możliwości, aby ustalić jakiekolwiek chociażby proporcjonalne kwoty, gdyż jak już wskazano wyżej, toczy się wobec W. postępowanie upadłościowe i wszelkie wierzytelności winny być zaspakajane właśnie w toku tamtego postępowania. Jego skuteczność i stopień zaspokojenia wierzycieli jest w tym przypadku sprawą drugorzędną.

Raz jeszcze Sąd pragnie podkreślić, że oskarżona G. P. (1) w niniejszej sprawie odpowiadała za czyn za art. 302 § 1 kk a nie z art. 286 § 1 kk czy też art. 300 § 3 kk, które są czynami o zdecydowanie większej społecznej szkodliwości a także zagrożonymi wyższymi karami.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 7 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 z 1983r. poz. 223 ze zm.) zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 60 zł, a także obciążył ją wydatkami postępowania w kwocie 70 zł uznając, że pomimo swojej skromnej emerytury, jest w stanie te niewielkie koszty postępowania uiścić. Należy zwrócić uwagę, że oskarżona korzystała z pomocy obrońcy ustanowionego z wyboru.

Podpis