Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 624/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. K.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zdaniem sądu zgromadzony materiał dowodowy w szczególności w postaci wyjaśnień oskarżonego w powiązaniu z zeznaniami świadków M. C., S. F.
i R. A., protokołami oględzin miejsca wraz z dokumentacja fotograficzną, protokołem przeszukania miejsca, pozwalał na ustalenie, iż oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów.

Jednocześnie zważywszy na charakter czynów, okoliczności ich popełnienia oraz wartość przedmiotów, jakich zaboru dokonał bądź zamierzał dokonać oskarżony sąd doszedł do wniosku, iż należało je kwalifikować jako wypadki mniejszej wagi z art. 283 kk.

Sąd ustalił ponadto, iż wszystkie przypisane czyny zostały popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 2 kk z uwagi na wcześniejsze odbywanie przez oskarżonego w okresie 2 lipca 2018 r. do 10 maja 2020 r. z zaliczeniem wcześniejszych okresów kary łącznej 3 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. akt II K 981/18 łączącej m.in. karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 22 sierpnia 2017 r., sygn. akt VI K 200/17 za ciąg czynów z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk oraz z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk

Wreszcie sąd ustalił również, iż wszystkie te czyny zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności i stanowiły ciąg czynów.

W konsekwencji sąd uznał oskarżonego winnym ciągu czterech występków z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 64 § 2 kk oraz z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 64 § 2 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. K.

1

1

Przestępstwo z art. 283 kk zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Karę za usiłowanie wymierza się w granicach przewidzianych dla dokonania. Niemniej jednak w przypadku ciągu występków sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, przy czym z uwagi na fakt, iż oskarżony odpowiadał w warunkach z art. 64 § 2 kk sąd zobligowany był wymierzyć karę pozbawienia wolności powyżej dolnej granicy przewidzianej ustawą.

W zakresie okoliczności wpływających obciążająco na wymiar kary sąd uwzględnił dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego oraz okoliczność, iż odpowiadał w warunkach recydywy z art. 64 § 2 kk, a nadto iż w ramach ciągu przestępstw dopuścił się 4 czynów.

Z kolei łagodząco na wymiar kary wpływało to, iż dwa z przypisanych czynów zakończyły się na etapie usiłowania, zaś wartość wyrządzonej szkody w przypadku czynów dokonanych była niewielka. Sąd wziął pod uwagę również starania oskarżonego o naprawienie szkody wyrządzonej M. C. polegające na dokonaniu cesji wierzytelności przysługującej mu od właściciela kamienicy za wykonaną pracę. Wreszcie sąd uwzględnił również przyznanie się oskarżonego do winy i szczery żal wyrażony przez niego, jak również jego postawę po popełnieniu czynów wobec sąsiadów polegającą na przeproszeniu mieszkańców kamienicy oraz daleko idące konsekwencje dla oskarżonego wykraczające poza odpowiedzialność karną, wynikającą z popełnionych czynów, a dotyczące utraty możliwości dalszego wynajmowania mieszkania, w którym oskarżony dotychczas mieszkał.

Wszystko to powodowało, iż pomimo faktu, że oskarżony odpowiadał w warunkach recydywy wielokrotnej, sąd zdecydował o wymierzeniu kary pozbawienia wolności w dolnej granicy zagrożenia. W istocie bowiem najniższą możliwą do orzeczenia karą była kara 4 miesięcy pozbawienia wolności (przy uwzględnieniu reguły z art. 64 § 2 kk). Wymierzona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności uwzględnia zaś wagę czynów, postać zamiaru oskarżonego (oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim), ciężar gatunkowy czynów, jak i wszystkie wskazane okoliczności łagodzące i obciążające.

Jednocześnie podkreślenia wymagało, iż w sprawie nie było możliwości zastosowania art. 37a kk, z uwagi na to że przepis art. 64 § 2 kk obliguje sąd do wymierzenia kary pozbawienia wolności. W tych więc wypadkach, gdy orzeczenie kary pozbawienia wolności jest koniecznością, zgodzić się należy ze stanowiskiem, że art. 37a k.k. nie będzie mógł mieć zastosowania ( art. 64 § 2 k.k., art. 65 § 1 k.k., art. 178 § 1 k.k.) - wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 10 października 2019 r., sygn. akt II Aka 290/19, publ. (...) .

Dalej sąd zważył, iż wprawdzie stosowanie instytucji z art. 37b kk jest dopuszczalne w przypadku czynów popełnionych w warunkach art. 64 § 2 kk, to jednak w realiach niniejszej sprawy nie zachodziła tak możliwość Otóż przepis ten pozwala w sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, niezależnie od dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie za dany czyn, orzec jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 3 miesięcy, a jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia wynosi przynajmniej 10 lat - 6 miesięcy, oraz karę ograniczenia wolności do lat 2.

Zauważyć zaś trzeba, że czyn z art. 283 kk zagrożony jest karą od 3 miesięcy pozbawienia wolności do 5 lat pozbawienia wolności, a jednocześnie art. 64 § 2 kk nakłada obowiązek wymierzenia kary powyżej dolnej granicy, co z kolei uniemożliwia orzeczenie kary pozbawienia wolności w ramach kary mieszanej w maksymalnej przewidzianej wysokości, tj. 3 miesięcy.

Istnienie podstawy do nadzwyczajnego obostrzenia kary związanej z art. 64 § 2 k.k. nie stanowi przeszkody blokującej całkowicie możliwość skorzystania z regulacji zawartej w art. 37b k.k. (...) Instytucję przewidzianą w art. 37b k.k. wolno stosować do sprawców, którzy popełnili przestępstwo w warunkach określonych w art. 64 § 2 k.k., o ile na gruncie konkretnej sprawy nie ma zastosowania przewidziany w art. 64 § 2 k.k. obowiązek wymierzenia kary pozbawienia wolności przypisanej za dane przestępstwo powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia (np. przy zastosowaniu art. 57 § 2 k.k.) albo wprawdzie ma on zastosowanie, ale da się go zrealizować przez orzeczenie kary pozbawienia wolności powyżej dolnego zagrożenia ustawowego, mieszczącej się jednak w granicach wyznaczonych treścią art. 37b k.k. (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2020 r., sygn. akt I KK 49/19, publ. Lex nr 3145214).

T. K.

2

1

Sąd zważył, iż oskarżony w ramach przypisanych mu czynów dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru o wartości 1.000 zł,, dwóch metalowych poręczy o wartości 200 zł i siekiery o wartości 80 zł na szkodę M. C..

Niektóre z części roweru zostały odzyskane, zaś koszt naprawy roweru wyniósł 363 zł, co pokrzywdzony udokumentował stosowną fakturą. Jednocześnie właściciel kamienicy przekazał M. C. na poczet naprawienia szkody kwotę 300 zł. W tej sytuacji sąd zasądził od oskarżonego na podstawie art. 46 § 1 kk obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz M. C. kwoty 343 zł (200 zł + 80 zł + 63 zł).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. K.

3

1

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu zatrzymanie w sprawie od dnia 20.06.2022 r. godz. 18:45 do dnia 22.06.2022 r. godz. 12:15, przyjmując, iż jest ono równoważne dwóm dniom kary pozbawienia wolności;

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej orzeczono na podstawie art. 626 § 2 kpk oraz § 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.). Sąd zasądził koszty obrony na podstawie przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie mając na uwadze treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 r., sygn. SK 66/19 oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r., sygn. SK 78/21.

Sąd uwzględnił, iż adw. J. Z. reprezentował oskarżonego w postępowaniu sądowym, zaś w sprawie odbyły się 4 terminy rozpraw (840 zł + 168 zł x 3).

4

W oparciu o art. 17 ust 1 i 2 ustawy z dn. 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych sąd zwolnił oskarżonego od opłaty sądowej, zaś w oparciu o art. 624 § 1 kpk od wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa, gdyż uznał, że sytuacja materialna stanowiła przeszkodę na drodze do uiszczenia przez niego należności sądowych.

Podpis