Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 670/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. W.

w okresie od lipca 2022 roku do października 2022 roku w miejscowości R. na terenie działki o numerze geodezyjnym (...), przylegającej do działki o numerze geodezyjnym (...), której był właścicielem, znajdującej się przy linii brzegowej rzeki O. na terenie O. Chronionego Krajobrazu D. O. i G., dokonał uszkodzenia brzegu śródlądowych wód powierzchniowych to jest rzeki O. poprzez dokonanie wycinki drzew rosnących na linii brzegowej, co osłabiło naturalną ochronę i wzmocnienie linii brzegowej rzeki, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 10,869 metrów sześciennych pozyskanego drewna o łącznej wartości 2416,40 złotych brutto, czym działał na szkodę Państwowego Gospodarstwa (...), Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej w W.

tj. występek z art. 475 ustawy Prawo wodne i art. 278 § 1 kk
w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. W. jest właścicielem działki o numerze (...) położnej w miejscowości R.. W jej bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się działka o numerze ewidencyjnym (...), przez którą przepływa rzeka O..

okoliczność bezsporna

W dniu 28 listopada 2022 r. Państwowe Gospodarstwo (...) otrzymało informację od wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...) w B., że w miejscowości R. ma miejsce nielegalna wycinka i kradzież drzew rosnących w linii brzegowej tej rzeki.

W trakcie wizji terenowej w dniu 16 marca 2023 r. pracownicy Nadzoru Wodnego w W. stwierdzili zniszczenie i uszkodzenie w obrębie linii brzegowej rzeki O. w km 19+500. Zostały wycięte i skradzione drzewa, które rosły na gruncie Skarbu państwa. Nielegalne działania prowadzone były na terenie O. Chronionego Krajobrazu D. O. i G. na działce o numerze ewidencyjnym (...) .

Wycięto i zabrano 27 sztuk drzew o średnicach pni od 20 do 60 cm o wartości 2 416,40 zł.

Drzewa były zdrowe. W wyniku tej wycinki doszło do osłabienia linii brzegowej a zatem w rozumieniu prawa wodnego uszkodzenia linii brzegowej, gdyż obumarło ukorzenienie i wzmocnienie gruntu w miejscach gdzie te drzewa rosły.

W/w drzewa zostały wycięte i zabrane przez oskarżonego M. W..

zawiadomienie z załącznikami

1-7

notatki urzędowe

13,15,16

zeznania świadka A. K. wraz z załączoną dokumentacją fotograficzną i załącznikami

17--26, 148-152, 206v-207

protokół oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną

29-48

wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym

112-113, 154-155

pismo (...) Dyrekcji Ochrony (...) w B.

130-137

protokół oględzin miejsca

144-147

W K. w G. toczyły się postępowania dotyczące nielegalnego wydobycia kopalin bez koncesji na w/w terenie.

protokół oględzin rzeczy

49-107

W stosunku do oskarżonego nie było przeprowadzone postępowanie na podstawie art. 88 ustawy o Ochronie Przyrody.

Na w/w działkach zweryfikowano możliwość występowania zadrzewień, których obecność w postaci kęp potwierdzają materiały kartograficzne opublikowane w serwisie (...). Działka nr (...) w R. to działka rzeczna.

pismo Wójta Gminy R.

200

pismo regionalnej Dyrekcji Ochrony (...) w B. wraz z mapką

202-203

M. W. umową zawartą w dniu 1 lipca 202 r. wydzierżawił L. S. działkę oznaczoną numerem geodezyjnym działki (...).

kopia umowy dzierżawy

204-205

Oskarżony M. W. jest kawalerem o wykształceniu rolniczym. Jest ojcem jednego dziecka.

Nie był dotychczas karany za przestępstwa.

karta karna

139

dane o oskarżonym

158

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. W.

ja w punkcie 1 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

N. przez oskarżonego zarzucanego mu czynu

wyjaśnienia oskarżonego na rozprawie w dniu 4.04.2024 r.

196v

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

dane o oskarżonym

Nie były przez nikogo kwestionowane

karta karna

Dokument urzędowy stanowiący informację z Krajowego rejestru Karnego

kopia umowy dzierżawy

Jej prawdziwość nie budziła wątpliwości sądu, nie była też przez strony podważana

notatki urzędowe

Sporządzone przez funkcjonariuszy K. w ramach wykonywanych przez nich czynności służbowych

pismo (...) Dyrekcji Ochrony (...) w B.

pismo sporządzone i przekazane przez upoważnionego pracownika publicznej jednostki, nikt nie podważał tego dokumentu

pismo regionalnej Dyrekcji Ochrony (...) w B. wraz z mapką

pismo sporządzone i przekazane przez upoważnionego pracownika publicznej jednostki, nikt nie podważał tego dokumentu

pismo Wójta Gminy R.

pismo sporządzone i przekazane przez upoważnionego pracownika publicznej jednostki, nikt nie podważał tego dokumentu

protokół oględzin rzeczy

Sporządzony przez upoważnionego funkcjonariusza K. w G. zgodnie z obowiązującymi przepisami, nadto nikt nie kwestionował wiarygodności tego dokumentu

protokół oględzin miejsca

Sporządzony przez upoważnionego funkcjonariusza K. w G. zgodnie z obowiązującymi przepisami, nadto nikt nie kwestionował wiarygodności tego dokumentu

protokół oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną

Sporządzony przez upoważnionego funkcjonariusza K. w G. zgodnie z obowiązującymi przepisami, nadto nikt nie kwestionował wiarygodności tego dokumentu

wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym

Sąd dał wiarę w całości wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w postępowaniu przygotowawczym. W wyjaśnieniach tych oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i opisał okoliczności, w których do niego doszło. Wyjaśnienia te były jasne, spójne, szczere i konsekwentne a nadto korelowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

zawiadomienie z załącznikami

nie budziło wątpliwości Sądu, albowiem zostało sporządzone przez………. Na podstawie powziętych w toku wizji lokalnej informacji.

zeznania świadka A. K. wraz z załączoną dokumentacją fotograficzną i załącznikami

zeznania tego świadka należało uznać za w całości wiarygodne. Zeznania te były jasne, spójne, szczere, konsekwentne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w sprawie. Poza tym świadek jest pracownikiem (???) inspektorem … i przekazywała informacje pozyskane w toku podejmowanych czynności służbowych. Nie zna osobiście oskarżonego. Nie było najmniejszych podstaw, aby podważać w najmniejszym nawet stopniu wiarygodność tych zeznań.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego na rozprawie w dniu 4.04.2024 r.

Oskarżony w toku postępowania sądowego zmienił swoją postawę procesową i linię obrony wskazując, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu a następnie odmówił dalszych wyjaśnień. W ocenie Sądu wyjaśnienia te nie są wiarygodne albowiem są sprzeczne z pozostałym zgromadzonym w sprawie wiarygodnym materiałem dowodowym a także przede wszystkim wyjaśnieniami złożonymi w postępowaniu przygotowawczym. Sąd nie znalazł racjonalnych przyczyn, dla których oskarżony na wcześniejszym etapie postępowania przyznałby się do niepopełnionego przez siebie czynu. Dlatego też wyjaśnienia oskarżonego na rozprawie w których nie przyznał się stanowiły w ocenie Sądu jedynie przyjętą, nieskuteczną linię obrony i należało jako niewiarygodne odrzucić

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej przewidzianej w art. 475 prawa wodnego podlega ten, kto niszczy lub uszkadza brzegi śródlądowych wód powierzchniowych, brzegi wód morskich, budowle, w tym mury, niebędące urządzeniami wodnymi, tworzące brzeg lub grunty pokryte śródlądowymi wodami powierzchniowymi.

Typ przestępstwa określony w art. 475 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne chroni stan brzegów, ale tylko wód śródlądowych powierzchniowych, stan tworzących brzeg wody budowli lub murów, które nie są urządzeniami wodnymi oraz stan gruntów pod śródlądowymi wodami powierzchniowymi. przedmioty. Tak więc znamieniem strony przedmiotowej tego przestępstwa będzie zniszczenie lub uszkodzenie: brzegów śródlądowych wód powierzchniowych, budowli lub murów tworzących brzeg wody i niebędących urządzeniami wodnymi, oraz gruntów pod śródlądowymi wodami powierzchniowymi. Przez zniszczenie należy rozumieć spowodowanie pogorszenia stanu czegoś, spowodowanie, że coś przestaje istnieć, zaś uszkodzeniem jest każde naruszenie integralności wymienionych w przepisie przedmiotów. Jest to przestępstw materialne (skutkowe), które można popełnić umyślnie z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym.

Przestępstwo z art. 475 ustawy prawo wodne może zostać popełnione przez każdego, kto „niszczy lub uszkadza” brzegi śródlądowych wód powierzchniowych bądź urządzeń z nimi związanych. Jak wynika z orzeczeń sądów, które zostały wydane w sprawach o wykroczenie niszczenia brzegów, zachowanie polegające na ich niszczeniu może polegać w szczególności na dokonywaniu albo zleceniu dokonywania przeprowadzenia prac ziemnych z użyciem ciężkich maszyn, polegających na wyrównaniu terenu przylegającego do jeziora i oczyszczeniu działki z naturalnie porastającej jej zieleni wysokiej i niskiej (tak m.in. wyrok SO w Olsztynie z 5.04.2019 r., VII Ka 186/19, wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z 6.05.2022 r., IV Ka 149/22). Należy jednak pamiętać o tym, że tego typu zachowanie może nie skutkować tylko odpowiedzialnością za wykroczenie z art. 475 ustawy Prawo wodne. Każde działanie przy brzegu rzek, jezior i kanałów musi być uzgodnione z Państwowym Gospodarstwem (...), które reprezentuje Skarb Państwa. Nawet usuwanie trzcin a tym bardziej wycinka drzew wymaga każdorazowo uzyskania zgody wodnoprawnej

Odpowiedzialności karnej przewidzianej w art. 278 § 1 kk podlega z kolei ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą.

Zgodnie z art. 11 § 2 kk jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należało zatem uznać, że oskarżony swoim zachowaniem, którego polegało na tym, że w okresie od lipca 2022 roku do października 2022 roku w miejscowości R. na terenie działki o numerze geodezyjnym (...), przylegającej do działki o numerze geodezyjnym (...), której był właścicielem, znajdującej się przy linii brzegowej rzeki O. na terenie O. Chronionego Krajobrazu D. O. i G., rzeczywiście dokonał uszkodzenia brzegu śródlądowych wód powierzchniowych to jest rzeki O. poprzez dokonanie wycinki drzew rosnących na linii brzegowej, co osłabiło naturalną ochronę i wzmocnienie linii brzegowej rzeki, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 10,869 metrów sześciennych pozyskanego drewna o łącznej wartości 2416,40 złotych brutto, czym działał na szkodę Państwowego Gospodarstwa (...), Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej w W. dopuścił się występku z art. 475 ustawy Prawo wodne i art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk .

Wprawdzie obrońca starał się wykazać, że wycięcie tych drzew nie spowodowało uszkodzenia linii brzegowej, to jednak w świetle zeznań świadka A. K., inżyniera środowiska, nie pozostawiało to wątpliwości. Z całą pewnością wycięcie drzew osłabiło linię brzegową, obumarło ukorzenienie i wzmocnienie gruntu w miejscach gdzie te drzewa rosły. spowodowało to, że woda podmywa skarpę a w konsekwencji może stanowić nawet zagrożenie powodziowe (k. 206 v akt)

Obrońca przedkładając umowę dzierżawy nieruchomości pomiędzy oskarżonym a L. S. starał się wykazać, że nawet jeśli doszło do wycięcia drzew to niekoniecznie zrobił to oskarżony. Sąd doszedł jednak do przekonania, że argumenty obrońcy były nieprzekonujące i z całą pewnością to oskarżony M. W. wyciął drzewa a następnie dokonał ich zaboru w celu przywłaszczenia.

Zdaniem Sądu, oskarżonemu przypisać można też winę w popełnieniu omawianego przestępstwa. Jest on ze względu na wiek zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie dostarczają podstaw do przyjęcia, iż w chwili czynu był w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Miał dodatkowo obiektywną możliwość zachowania się w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym, czego jednak nie uczynił i z tego tytułu można i należało postawić mu zarzuty.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. W.

1

1

W ramach czynu przypisanego oskarżonemu, w myśl art. 11 § 3 kk Sąd mógł wymierzyć oskarżonemu karę przewidzianą w art. 278 § 1 kk tj. karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Sąd zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji przewidzianej w art. 37a § 1 kk i w konsekwencji wymierzenie mu kary łagodniejszego rodzaju to jest kary grzywny.

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie dlatego w ocenie Sądu wymierzenie temu oskarżonemu kary pozbawienia wolności nie byłoby celowe.

Wymierzając oskarżonemu karę grzywny Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk.

W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż orzeczona kara pozostaje w odpowiedniej proporcji do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, a także nie przekracza stopnia jego winy. Zdaniem Sądu rodzaj i wymiar tej kary odpowiada pozostałym dyrektywom wymiaru kary, w szczególności dyrektywie prewencji indywidualnej, ogólnej oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Reakcja organów wymiaru sprawiedliwości winna być w takich sytuacjach zdecydowana, aby zarówno w świadomości samego oskarżonego jak i społeczeństwa wypracować przekonanie, że takie postępowanie spotykać się będzie z odpowiednią reakcją karną.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany sądownie. Okolicznością przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu kary wolnościowej było również to, że prowadzi ustabilizowane życie, pozbawienia wolności stanowiłoby nadmierną reakcję na popełniony przez oskarżonego czyn. Zdarzenie to należało traktować w ocenie Sądu jako incydent, który nie powinien się już więcej powtórzyć. Na korzyść oskarżonego działało również to, że w początkowej fazie postępowania przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i wyraził skruchę.

Sąd nie dopatrzył się szczególnych okoliczności obciążających poza tym, że oskarżony wyciął aż dwadzieścia siedem drzew.

W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż kara 100 stawek grzywny po przyjęciu jednej stawki za równoważną 20 zł jest adekwatna do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego, uwzględniała wszystkie cele, jakie winna osiągnąć wobec oskarżonego a także jego możliwości zarobkowe.

M. W.

2

1

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Istota tego środka opiera się na założeniu, że jednym z celów procesu karnego jest rozwiązanie konfliktu pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym a sposobem rozwiązania lub złagodzenia tego konfliktu jest m.in. naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem (kompensacyjna funkcja prawa karnego) (Buchała [w:] Buchała, Zoll, s. 358–359).

Mając powyższe na uwadze, Sąd
w punkcie 2 wyroku zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 2 416,40 zł tytułem naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem to jest wartości skradzionych drzew.

M. W.

3

Zgodnie art. 47 § § 2 kk w razie skazania sprawcy za umyślne przestępstwo przeciwko środowisku sąd orzeka, a w wypadku skazania sprawcy za nieumyślne przestępstwo przeciwko środowisku sąd może orzec, nawiązkę w wysokości od 10 000 do 10 000 000 złotych na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, o którym mowa w art. 400 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2022 r. poz. 2556, z późn. zm.).

Zgodnie zaś z § 4 tego artykułu w szczególnie uzasadnionych okolicznościach, gdy wymierzona nawiązka powodowałaby dla sprawcy uszczerbek dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny lub gdy pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, sąd może ją wymierzyć w wysokości niższej niż wysokość wskazana w § 2 i 3.

W konsekwencji Sąd orzekł w punkcie 3 wyroku nawiązkę w wysokości 1 000 zł na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W. uznając taką wysokość za adekwatną biorąc pod uwagę okoliczności sprawy i możliwości zarobkowe sprawcy.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

O kosztach należnych oskarżycielowi posiłkowemu Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk. Zgodnie z tym przepisem, od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Wysokość przyznanych wydatków jest adekwatna do stopnia skomplikowania sprawy oraz poniesionych nakładów pracy i kosztów oraz mieści się w granicach określonych w § 11 ust. 1 pkt 1 i § 11 ust. 2 pkt 3 i § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz.U. 2015, poz. 1800).

Zgodnie bowiem z § 11 ust 7 w/w rozporządzenia, jego przepisy § 11 ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do opłat za czynności w postępowaniu karnym i odpowiednio w postępowaniu w sprawach o wykroczenia pełnomocnika powoda cywilnego, pełnomocnika pokrzywdzonego, pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego lub oskarżyciela prywatnego. W konsekwencji Sąd przyznał od oskarżonego kwotę 1 176 zł tytułem wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

5

Sąd przyznał kwotę 1176 zł plus należny podatek VAT od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. tytułem kosztów obrony świadczonej oskarżonemu z urzędu albowiem nie została ona uiszczona w całości ani w żadnej części. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze unormowania zawarte w § 17 ust. 1 pkt 2 oraz § 17 ust. 2 pkt 1 i § 20 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dni 14 maja 2024 r . w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. 2024 poz.763)

6

Sąd na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k., art. 1 i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony nie pracuje, nie posiada żadnego majątku a nadto został zobowiązany do zapłaty grzywny, naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, korzystał z pomocy obrońcy ustanowionego z urzędu a zatem uiszczenie tych kosztów byłoby dla oskarżonego praktycznie niemożliwe.

Podpis