Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 741/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. Z. (2)

1.  w okresie od 4 lipca 2023 roku do 10 stycznia 2024 roku w G. uchylała się od wykonania obowiązku alimentacyjnego ciążącego na niej z mocy ustawy i na mocy wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 14 lipca 2022 roku, sygn. (...), obowiązku łożenia na utrzymanie dzieci N., S., I., T. i J. rodzeństwa Z. w łącznej kwocie 1750 zł miesięcznie, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych, w wyniku czego narażono osoby uprawnione na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

tj. czyn z art. 209 § 1a k.k.

2.  w dniu 4 września 2023 roku, ok godz 13:00 w G. na ul. (...), po drodze publicznej, w ruchu lądowym kierowała pojazdem marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), nie stosując się do obowiązującego ją środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego wyrokami:

- Sądu Rejonowego w Grudziądzu o sygn. akt II K 1096/21 z dnia 17 stycznia 2022 roku na okres 3 lat obowiązującego od dnia 20.10.2021 r. do dnia 18.10.2024 r.;

- Sądu Rejonowego w T. o sygn. akt II K 1284/22 z dnia 20 października 2022 r. na okres 3 lat obowiązującego od dnia 28.10.2022 r. do dnia 26.10.2025;

- Sądu Rejonowego w Ś. o sygn. akt II K 563/22 z dnia 9 grudnia 2022 r. na okres 2 lat obowiązującego od dnia 12.01.2023 r. do dnia 10.01.2025 r.

oraz wbrew wydanym przez Prezydenta G. decyzji nr (...) (...) z dnia 23 marca 2022 r., nr (...) (...) z dnia 27 grudnia 2022 r. i nr (...).(...) dnia 24 lutego 2023 r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B

tj. czyn z art. 244 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Wyrokiem zaocznym Sądu Okręgowego w T. z dnia 14 lipca 2021 r. (sygn. akt I C 2574/21), zaopatrzonym w klauzulę wykonalności, D. Z. (2) została zobowiązana do łożenia na swoje małoletnie dzieci świadczenia alimentacyjnego w wysokości po 350 zł miesięcznie na rzecz N., S., I., T. i J. rodzeństwa Z. (łącznie w kwocie 1.750,00 zł miesięcznie), płatnego do rąk ojca małoletnich K. Z. do dziesiątego dnia każdego miesiąca.

W dniu 29 sierpnia 2022 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Grudziądzu P. M. wydał zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji alimentów, Decyzją z dnia 6 września 2022 r., wydaną przez (...) w G. (...)), K. Z., przyznano świadczenie alimentacyjne na rzecz każdego z małoletnich uprawnionych, w łącznej wysokości 1.750,00 zł. W dniu 24 sierpnia 2023 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Grudziądzu P. M. wydał zaświadczenie stwierdzające, iż w okresie 6 miesięcy poprzedzających wydanie zaświadczenia, nie wyegzekwowano żadnej należności, zaś alimenty zaległe na rzecz wierzyciela wynosiły 3.500,00 zł plus odsetki do 24 sierpnia 2023 r. w wysokości 499,82 zł. Decyzją (...) w G. z dnia 21 września 2023 r. (FA. (...) (...) D. Z. (2) została uznana za dłużnika alimentacyjnego.

D. Z. (2) od 5 września do 4 lipca 2023 r. odbywała zastępcze kary pozbawienia wolności. Utrzymanie mieszkania oraz małoletnich dzieci, w całości spoczęło na K. Z.. Tylko koszt utrzymania nieruchomości plasował się na poziomie 3.300,00 zł (media, prąd, abonamenty, czynsz, rata kredytu hipotecznego). Na miesięczne wydatki składały się również koszt przedszkola (700 zł), koszt dojazdów do jednej z córek umieszczonej w Ośrodku (...) (500 zł) oraz inne, nieokreślone co do wysokości wydatki, a wiążące się z zakupem wyżywienia i innymi, nieprzewidzianymi sytuacjami. K. Z. utrzymuje siebie i małoletnie dzieci z zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia 500 plus i świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz świadczenia rodzinnego. Gdyby nie środki pochodzące z Funduszu Alimentacyjnego, doszłoby do niemożności zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. K. Z. od 4 lipca 2023 r. korzystał z programów pomocowych wyszczególnionych w pismach (...) w G. z dnia 1 i 7.12.2023 r. W okresie od 4 lipca 2023 do 10 stycznia 2024 r., D. Z. (2) nie przekazała żadnych środków na utrzymanie małoletnich dzieci, w całości nie realizując obowiązku nałożonego wyrokiem SO w T.. D. Z. (2) miała świadomość ciążącego na niej obowiązku alimentacyjnego.

odpis wyroku;

odpisy skrócone aktów urodzenia;

zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji alimentów;

decyzja o przyznaniu świadczenia z funduszu alimentacyjnego;

zaświadczenie o dokonanych wpłatach;

kartoteką osób pozbawionych wolności

decyzja o uznaniu za dłużnika alimentacyjnego;

zeznania K. Z.;

pisma (...);

wyjaśnienia oskarżonej

51-51v;

34-38

2-2v

10-11;

12-12v;

16-16v;

269v-270

44-45; 279-280

47, 49;

229-230

W dniu 4 września 2023 r. st. post. Ł. H. pełnił służbę wraz z st. sierż. I. K.. Około godziny 13:00, na ul. (...) w G. podjął do kontroli pojazd marki V. (...) (nr rej. (...)), kierującą pojazd okazała się być D. Z. (2).

Wobec D. Z. (1), orzekano środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych następującymi, prawomocnymi wyrokami:

- SR w Grudziądzu z dnia 17 stycznia 2022 r. (II K 1096/21), na okres 3 lat (obowiązujący od 27 stycznia 2022 r., z zaliczeniem okresu zatrzymania prawa jazdy od 21 października 2021 r.);

- SR w T. z dnia 20 października 2022 r. (II K 1284/22) na okres 3 lat (obowiązujący od 28 października 2022 r);

- SR w Ś. z dnia 9 grudnia 2022 r. (II K 563/22) na okres 2 lat (obowiązujący od 12 stycznia 2023 r.);

Wszystkie wymienione środki karne obowiązywały D. Z. (2) w dniu 4 września 2023 r.

Wobec prawomocnych wyroków orzekających środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, Prezydent G. wydał następujące decyzję o cofnięciu uprawnień:

- z dnia 27 grudnia 2022 r. ( (...) (...)), w następstwie wydania wyroku przez SR w T. z dnia 20 października 2022 r. (II K 1284/22);

- z dnia 23 marca 2022 r. ( (...) (...)) w następstwie wydania wyroku przez SR w Grudziądzu z dnia 17 stycznia 2022 r. (II K 1096/21);

- z dnia 24 lutego 2023 r. ( (...).(...)) w następstwie wydania wyroku przez SR w Ś. z dnia 9 grudnia 2022 r. (II K 563/22)

Notatka urzędowa;

Wyrok SR w Grudziądzu w sprawie II K 1096/21;

Wyrok SR w T. w sprawie II K 1284/22;

Wyrok SR w Ś. w sprawie II K 563/22;

Decyzje administracyjne;

wyjaśnienia oskarżonej

102;

113-113v;

117-117v;

119-119v;

109,110,127;

229-230

D. Z. (2) jest osobą wielokrotnie karaną,

Dane o karalności

267-269

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonej

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonej jedynie w zakresie, w jakim przyznała się ona do zarzucanych jej czynów, w pozostałej części, stanowiły one li tylko linię obrony oskarżonej, umniejszającą jej winę. Przyznanie się korespondowało zaś ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zatem brak było podstaw do jego nieuwzględnienia

Zeznania świadka K. Z.

Zeznania spójne, logiczne, wiarygodne, przedstawiające okoliczności wychowania małoletnich, ponoszonych nakładów finansowych, podejścia oskarżonej do obowiązku alimentacyjnego, przydatne dla rekonstrukcji stanu faktycznego w sprawie

odpis wyroku SO w T.

Odpis dokumentu urzędowego o niekwestionowanych prawdziwości i pochodzeniu, służący za dowód istniejącego obowiązku alimentacyjnego, jego wysokości i zakresu podmiotowego

odpisy skrócone aktów urodzenia;

Dokumenty urzędowe wykazujące pochodzenie małoletnich uprawnionych do świadczeń alimentacyjnych

zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji alimentów

Dokument urzędowy stwierdzający okoliczności w nim ujęte

decyzja o przyznaniu świadczenia z funduszu alimentacyjnego;

Dokument urzędowy w postaci decyzji administracyjnej, pochodzący od uprawnionego organu

zaświadczenie o dokonanych wpłatach

Dokument urzędowy pochodzący od komornika obrazujący niewywiązywanie się przez oskarżoną z obowiązku alimentacyjnego

decyzja o uznaniu za dłużnika alimentacyjnego;

Dokument urzędowy w postaci decyzji administracyjnej, pochodzący od uprawnionego organu

pisma (...)

Dokument urzędowy wskazujący na zakres pomocy, z jakiej korzystał K. Z. w celu zapewnienia utrzymania małoletnim dzieciom, przydatny w kontekście ustalenia istnienia stanu niemożności zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

Notatka urzędowa;

Notatka urzędowa sporządzona przez funkcjonariuszy podejmujących do kontroli pojazd prowadzony przez oskarżoną, autentyczność i treść nie była kwestionowana przez strony postępowania, jak również nie wzbudziła wątpliwości Sądu co do swojej prawdziwości

Wyrok SR w Grudziądzu w sprawie II K 1096/21;

Wyrok SR w T. w sprawie II K 1284/22;

Wyrok SR w Ś. w sprawie II K 563/22;

Odpisy dokumentów urzędowych, niezbędne dla bezspornego ustalenia, czy oraz w jakim zakresie (czasowym i przedmiotowym) obowiązywały środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w dacie popełnienia czynu zabronionego

Decyzje administracyjne Prezydenta G.

Decyzje zapadłe w wyniku wydania prawomocnych wyroków orzekających środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, pochodzące od uprawnionego organu

Dane o karalności wraz z kartoteką osób pozbawionych wolności

Dokumenty urzędowe dotyczące uprzedniej karalności oskarżonej oraz odbywania przez nią kary pozbawienia wolności

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadka A. D.

Zeznania całkowicie nieprzydatne z punktu widzenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

D. Z. (2) oskarżona została o 2 czyny tj. o czyn z art. 209 § 1a k.k.oraz o czyn z art. 244 w zw. z art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Jeśli chodzi o pierwszy z zarzucanych czynów, to stanowi on kwalifikowaną formę przestępstwa niealimentacji poprzez narażenie osoby uprawnionej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Pierwszorzędnie należy zauważyć, że oskarżona uchylała się od ciążącego na niej z mocy wyroku SO w T. obowiązku alimentacyjnego. Uchylanie się należy rozumieć jako unikanie, uciekanie przed realizacją tegoż obowiązku. Znamię to należy utożsamiać z negatywnym stosunkiem sprawcy do ciążącego na nim obowiązku. Sąd nie miał wątpliwości, że taka to sytuacja wystąpiła na gruncie rozpoznawanej sprawy. Oskarżona w sposób zupełnie nieprzekonywający wyjaśniała przyczyny dla których uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi alimentacyjnemu. Okazjonalne prezenty nie mogą wszakże stanowić ekwiwalentu świadczeń alimentacyjnych. Oskarżona miała obiektywną możliwość podjęcia pracy i bieżącego zaspokajania potrzeb swoich przecież dzieci, czego z nieznanych przyczyn nie czyniła. Zważywszy na czasokres, w jakim dopuściła się zarzucanego czynu (4 lipca 2023-10 stycznia 2024) spełniona została przesłanka powstania zaległości przekraczającej 3 świadczenia okresowe. Nadto, całokształt materiału dowodowego wyraźnie wskazuje, że jej zachowanie naraziło małoletnich uprawnionych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Jedynym bowiem dorosłym „żywicielem” rodziny jest ojciec dzieci- K. Z.. Z uwagi jednak na liczbę dzieci znajdujących się pod jego opieką, w tym jedno w Ośrodku (...), obiektywnie nie miał on możliwości osiągania dochodów w takiej wysokości, które stabilizowałyby sytuację majątkową w rodzinie. Dość zresztą wspomnieć, że cały dochód rodziny opiera się de facto na systemie świadczeń państwowych. Tym samym, brak realizacji obowiązku przez oskarżoną, wobec której nie ujawniły się żadne przesłanki pozwalające przyjąć, że obiektywnie nie mogła go wykonać, naraził małoletnich uprawnionych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, a okoliczności tej nie zmienia fakt, że byli oni beneficjentami świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Tym samym, zachowanie oskarżonej należało zakwalifikować z art. 209 § 1a k.k.

Jeśli chodzi o drugi z zarzucanych czynów, to oskarżyciel publiczny zakwalifikował go z art. 244 k.k. w zw. z art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Zdaniem Sądu, kwalifikacja ta jest jedynie częściowo prawidłowa.

Ustalenie, że sprawca swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona czynu określonego w art. 244 kk, niewątpliwie powinno zostać poprzedzone ustaleniem, że orzeczony przez sąd zakaz prowadzenia pojazdów został przez niego naruszony na skutek prowadzenia takiego pojazdu wbrew treści orzeczonego zakazu, a więc, gdy prowadził on pojazd w miejscach, na które rozciągał się orzeczony zakaz, a więc wszystkich tych miejscach, w których odbywa się ruch lądowy (wodny lub powietrzny) (wyr. SN z 15.12.2011 r., II KK 184/11, Prok. i Pr. 2012, Nr 4, poz. 5).

Zbieg naruszeń prawnokarnych norm sankcjonowanych może być albo rzeczywisty, albo pozorny (nierzeczywisty). Jak wynika z art. 11 § 2 kk, zbieg przepisów zachodzi wówczas, gdy jeden czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, czyli narusza dyspozycje kilku zakazów karnych. Ustalenie to nie zawsze wymaga stosowania art. 11 § 2 i 3 kk, ponieważ ocena relacji między przepisami, które naruszył sprawca, może prowadzić do wniosku, że w kwalifikacji prawnej czynu należy powołać tylko jeden z nich. Oceny tej dokonuje się na podstawie reguł wyłączania wielości ocen: zasady specjalności, konsumpcji i subsydiarności. Zastosowanie do ocenianego czynu którejkolwiek z nich usuwa potrzebę korzystania z art. 11 § 2 i 3 kk. W tym przypadku zasada konsumpcji oznacza, że przepis konsumujący (pochłaniający – tu art. 244 kk ) wyłącza zastosowanie przepisu konsumowanego (pochłanianego – art. 180a kk ). Dotyczy sytuacji, w której jeden ze zbiegających się przepisów zawiera wszystkie znamiona przestępstwa zamieszczone w drugim, a ponadto dodaje jeszcze inne znamiona, których ten drugi przepis nie przewiduje

Zachowanie sprawcze z art. 180 a kk polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego przez osobę, której decyzją właściwego organu zostały cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami.

Prezydent G. wydał decyzje administracyjne o cofnięciu oskarżonej uprawnień do kierowania pojazdami w tym przypadku na skutek orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów (art. 103 ust. 1 pkt 4 KierPojU). Decyzja o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami stanowi akt o charakterze związanym, czyli taki, który nie zależy od uznania organu, a w przypadku zaistniałych ustawowych przesłanek, organ ma obowiązek wydać decyzję o określonej w przepisie treści. Organ administracji nie są uprawniony do weryfikowania wyroku sądu karnego.

Decyzja o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami – jak już wskazywano – jest wydawana także wtedy, gdy został prawomocnie orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów (art. 103 ust. 1 pkt 4 KierPojU) i w razie prowadzenia pojazdu mechanicznego, co do prowadzenia którego uprawnienia objęte są zakazem i decyzją administracyjną dochodzi do wypełnienia znamion zarówno przestępstwa z art. 244 kk i art. 180a kk. Obowiązywanie zakazu prowadzenia pojazdów jednak poprzedza wydanie decyzji administracyjnej, która w tym przypadku „powiela” treść tego zakazu i niczego poza tym nie dodaje.

Art. 244 kk dotyczy naruszenia orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, jedynej w tym przypadku przyczyny cofnięcia uprawnień. Rygory dla kierowcy wynikające z zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obowiązują od uprawomocnienia się wyroku i nic tu nie zmienia cofnięcie mu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi na skutek decyzji administracyjnej, gdyż i tak tych uprawnień w momencie jej wydawania sprawca z tego powodu już nie posiadał. Kierowca podlegał w omawianej sytuacji wyeliminowaniu z ruchu już na skutek uprawomocnienia się środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów i następcze administracyjne cofnięcie uprawnień w tym zakresie, mieści się w ramach tego zakazu i stanowi jedynie jego realizację ( decyzja administracyjna nie pozbawia autonomicznie sprawcy uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, jeżeli została wydana jedynie na skutek orzeczonego zakazu ). W tym wypadku już zakaz z art. 244 kk obejmuje kierujących pojazdami, którzy ze względu na utratę uprawnień do kierowania pojazdami prowadząc pojazd mechaniczny stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu, a decyzja administracyjna stanowi odzwierciedlanie tego zakazu i nie kreuje nowych obowiązków „kierowcy”. Jej istotą jest ustalenie warunków do odzyskania uprawnień do kierowania pojazdami po upływie okresu tego zakazu, nie tworzy zaś jakichkolwiek obostrzeń co do jego obowiązywania. Inaczej mówiąc, orzeczony przez sąd zakaz prowadzenia pojazdów obowiązywałby pomimo braku decyzji administracyjnej, natomiast decyzja administracyjna w omawianym przypadku, nie zostanie wydana bez tego zakazu, gdyż on wyznacza jej treść ( i tym samym swoimi rygorami ją „pochłania” )- zob. wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 16 grudnia 2019 r. sygn. akt IV Ka 616/19.

Wszystkie decyzje wskazane w skardze oskarżyciela publicznego zostały wydane wtórnie do wydanych wyroków orzekających środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. W świetle powyższego, należało uznać, że zachodzi tutaj pomijalny zbieg przepisów, a zachowanie oskarżonej wyczerpało znamiona czynu z art. 244 k.k. Nie ma bowiem wątpliwości, że oskarżona zakazy te naruszyła. Mając świadomość ich istnienia, tłumaczyła się jedynie tym, ze chciała pojazd jedynie przeparkować, co stanowi wyłącznie linię obrony oskarżonej, która nie czyni jej zachowania wolnym od bezprawności i zawinienia.

Oba czyny zostały popełnione w zamiarze bezpośrednim (art. 9 § 1 k.k.), a w sprawie nie ujawniły się okoliczności, które prowadziłyby do dekompletacji pięcioelementowej struktury przestępstwa, o której mowa w art. 1 k.k.

Reasumując, Sąd przypisał oskarżonej sprawstwo czynów, o których mowa w art. 209 § 1a k.k. i 244 k.k.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. Z. (2)

I

I

Wymierzając karę, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 53 k.k. oraz kwantyfikatorami społecznej szkodliwości czynu. Sąd uznał, że z uwagi na wysoki poziom winy i znaczny stopień społecznej szkodliwości, co wynika już ze sprawstwa typu kwalifikowanego, tylko kara pozbawienia wolności w wymiarze 5 miesięcy pozbawienia wolności, spełni swoje funkcje i będzie stanowiła należytą represję. Oskarżona bowiem w długim okresie uchylała się od nałożonego nań obowiązku i nie podejmowała nawet próby uregulowania zadłużenia alimentacyjnego wobec znacznej przecież liczby dzieci. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących, zaś jako okoliczność obciążającą potraktował uprzednią karalność oskarżonej.

D. Z. (2)

II

II

Wymierzając karę, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 53 k.k. oraz kwantyfikatorami społecznej szkodliwości czynu. Sąd uznał, że z uwagi na wysoki poziom winy i znaczny stopień społecznej szkodliwości, co wynika już ze sprawstwa typu kwalifikowanego, tylko kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności, spełni swoje funkcje i będzie stanowiła należytą represję. Oskarżona ma bowiem aktywne aż trzy zakazy prowadzenia pojazdów, do których to ma stosunek co najmniej ambiwalentny, albowiem kiedy widzi taką potrzebę, jak np. przestawienie auta, to czyni to, samodzielnie decydując o zakresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów. Tym samym, tylko kara pozbawienia wolności mogła tutaj wchodzi w grę, orzekana z uwzględniem art. 4 § 1 k.k. a to wobec daty popełnienia czynu.

D. Z. (2)

III

III

Orzekając w miejsce wymierzonych oskarżonej kar jednostkowych pozbawienia wolności karę łączną pozbawienia wolności, sąd miał na uwadze treść art. 85 § 1 kk oraz zasady jej wymiaru opisane w art. 86 § 1 kk. . W konsekwencji sąd orzekając karę łączną zastosował zasadę asperacji i wymierzył oskarżonej karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności. Pomimo rozbieżności czasowej oraz przedmiotowej, sąd uwzględnił bliskość podmiotową (oba czyny popełnione z zamiarem bezpośrednim i uznał, że ostatecznie kara łączna w tym wymiarze będzie karą adekwatną.

D. Z. (2)

IV

II

W punkcie IV orzeczono obligatoryjny środek w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

D. Z. (2)

V

II

W punkcie V orzeczono obligatoryjne świadczenie pieniężne w wysokości 5.000,00 zł, nie znajdując podstaw do orzekania kwoty wyższej, niż minimalna przewidziana ustawą

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI i VII

W punkcie VI przyznano adw. R. M. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, których wysokość ustalono zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu

W punkcie VII, wobec sytacji życiowej oskarżonej i ciążącym na niej obowiązku alimentacyjnym, na podstawie art. 624 §1 k.p.k.,zwolniono ją z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

1.1Podpis