Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 745/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

w dniu 12 maja 2024 roku w godz. 21:00 - 23:00 w G. przy ul. (...) na wysokości budynku oznaczonego nr (...) działając publicznie, bez powodu, okazując rażące lekceważenie dla porządku prawnego dokonał umyślnego zniszczenia poprzez spalenie wiaty śmietnikowej czym spowodował straty w wysokości 39 483 złotych na szkodę S. w G., ponadto w tym samym miejscu i czasie dokonał umyślnego zniszczenia części z tworzywa sztucznego z prawej strony przy samochodzie osobowym marki O. (...) o nr rej (...) koloru bordowego które uległy zniszczeniu w wyniku pożaru tj. obudowy prawego zewnętrznego lusterka, obudowy kierunkowskazu, dwie listwy ozdobne na prawych przednich i tylnych drzwiach, oraz plastikową obudowę szyby przy prawych tylnych drzwi powodując łączną sumę strat w wysokości 500 zł na szkodę M. W., przy czym czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem,

tj. czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony Ł. K. w dniu 12 maja 2024 roku w godz. 21:00 - 23:00 w G. przy ul. (...) na wysokości budynku oznaczonego nr (...) wrzucił zapalone papierosy do pojemników na papier, co wywołało pożar i w rezultacie zniszczenie poprzez spalenie wiaty śmietnikowej. Czynem tym oskarżony spowodował straty w wysokości 39 483 złotych na szkodę S. w G..

W tym samym miejscu i czasie dokonał umyślnego zniszczenia części z tworzywa sztucznego z prawej strony przy samochodzie osobowym marki O. (...) o nr rej (...) koloru bordowego które uległy zniszczeniu w wyniku pożaru tj. obudowy prawego zewnętrznego lusterka, obudowy kierunkowskazu, dwie listwy ozdobne na prawych przednich i tylnych drzwiach, oraz plastikową obudowę szyby przy prawych tylnych drzwi powodując łączną sumę strat w wysokości 500 zł na szkodę M. W..

Tym samym zachowaniem dokonał umyślnego zniszczenia poprzez spalenie pojemników na odpady komunalne tj. 4 pojemniki o pojemności 1100 litrów koloru żółtego na plastik o wartości 2140złotych, 3 pojemniki o pojemności 1100 litrów koloru niebieskiego na papier o wartości 1545 złotych, jeden pojemnik o pojemności 1100 litrów koloru zielonego na szkło o wartości 515 złotych, jeden pojemnik o pojemności 1100 litrów koloru czarnego na odpady mieszane o wartości 495 złotych, jeden pojemnik o pojemności 1100 litrów koloru brązowego na odpady (...) o wartości 515 złotych, jeden pojemnik o pojemności 120 litrów koloru brązowego na odpady (...) o wartości 70 złotych powodując łączną sumę strat w wysokości 5280 zł czym działał na szkodę P. sp. z o.o. w G., jednak ten pokrzywdzony nie złożył wniosku o ściganie.

Oskarżony Ł. K. działał publicznie, bez powodu, okazując rażące lekceważenie dla porządku prawnego.

W związku z tymi podpaleniami oskarżony Ł. K. został zatrzymany w dniach 15 maja 2024 r. i 8 lipca 2024 r.

notatki urzędowe

1-3, 19-20, 89-91

zeznania świadka J. K.

4-5

pismo od S.

8-9

zdjęcia

10-15

protokoły oględzin miejsca, rzeczy i osoby

16-17, 32-35, 44-53

protokół zatrzymania osoby

22-23, 88-

wyjaśnienia oskarżonego

30-31, 61-62, 140v-141

zeznania świadka K. W.

38-39

zeznania świadka M. W.

54-55

wniosek o ściganie

108

pismo PUM

109

Oskarżony Ł. K. był już karany sądownie. Były stosowane również wobec niego środki zabezpieczające w postaci terapii ambulatoryjnej.

karta karna

37, 66-67v

W chwili popełnienia czynu oskarżony miał w stopniu znacznym ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem, Wymaga zastosowania środka zabezpieczającego w postaci terapii ambulatoryjnej. Oskarżony w toku rozprawy wyraził zgodę na terapię.

opinia sądowo-psychiatryczna

96-100

wyjaśnienia oskarżonego na rozprawie

141

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Ł. K.

jak w punkcie 1 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

nie dotyczy

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

karta karna

dokument urzędowy, stanowiący informację o karalności z Krajowego Rejestru Karnego

notatki urzędowe

Sporządzone przez upoważnionych funkcjonariuszy K. w G., ich prawdziwość nie była przez strony kwestionowana

opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd w całości dał wiarę i oparł się na opinii biegłych psychiatrów J. J., D. A. i psychologa E. D.. Opinia sporządzona w niniejszej sprawie jest bowiem jasna, spójna, pełna i konsekwentna. Nadto opinia została sporządzona przez biegłych dysponujących bardzo szeroką wiedzą i doświadczeniem w zakresie będącym przedmiotem tej opinii. Poza tym biegli wielokrotnie badali już oskarżonego Ł. K. do różnych spraw karnych toczących się przed tutejszym sądem. Znają charakter jego zaburzeń bardzo dobrze. W przeszłości w innej sprawie karnej zdarzyło się, że wydali opinię, w której wnioskach końcowych wskazali, że oskarżony miał całkowicie zniesioną zdolność do rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Niemniej jednak w niniejszej sprawie kategorycznie stwierdzili, że zdolność do pokierowania swoim postępowaniem była u Ł. K. w znacznym stopniu ograniczona a nie zniesiona. Jednocześnie biegli stwierdzili, że oskarżony winien zostać poddany terapii w formie ambulatoryjnej, aby zminimalizować prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przez niego czynu o znacznej społecznej szkodliwości. Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować prawidłowość wniosków wysnutych przez biegłych w niniejszej sprawie i oparł się na nich w całości ustalając stan psychiczny oskarżonego w chwili popełnienia czynu.

pismo od S.

jego wiarygodność nie była przez nikogo kwestionowana

pismo PUM

jego wiarygodność nie była przez nikogo kwestionowana

protokoły oględzin miejsca, rzeczy i osoby

Sporządzone w przepisanej prawiem formie przez funkcjonariuszy K. w G., przez nikogo nie były podważane

protokoły zatrzymania osoby

Sporządzone w przepisanej prawiem formie przez funkcjonariuszy K. w G., przez nikogo nie były podważane

wniosek o ściganie

nie budził żadnych wątpliwości

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w toku postępowania przygotowawczego oraz na rozprawie, w których przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia te są bowiem szczere, spontaniczne, jasne i korespondują z pozostałymi wiarygodnymi dowodami zgromadzonym w sprawie takimi jak zeznania świadków, protokoły oraz notatki urzędowe. Oskarżony opisał przebieg zdarzeń , który pokrywał się całości z pozostałymi ustaleniami poczynionymi w tej sprawie. Dlatego też w tym zakresie Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego.

zdjęcia

ich wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości

zeznania świadka J. K.

zeznania zawiadamiającej były jasne, szczere i konsekwentne a nadto pokrywały się z wyjaśnieniami samego oskarżonego. Świadek przedstawił znane jej okoliczności związane ze zniszczeniem mienia. Jest osobą obcą do oskarżonego i nie ma podstaw, aby zeznawać niezgodnie z prawdą.

zeznania świadka K. W.

zeznania tego świadka również były jasne, szczere i konsekwentne a nadto pokrywały się z wyjaśnieniami samego oskarżonego oraz pozostałymi wiarygodnymi dowodami zgromadzonymi w tej sprawie. Świadek przedstawił znane jej okoliczności związane ze zniszczeniem mienia. Jest osobą obcą do oskarżonego i nie ma podstaw, aby zeznawać niezgodnie z prawdą.

zeznania świadka M. W.

zeznania pokrzywdzonego podobnie jak wyżej omówione zeznania były jasne, szczere i konsekwentne a nadto pokrywały się z wyjaśnieniami samego oskarżonego a także dokumentacją zdjęciową i protokołami oględzin. Pokrzywdzony przedstawił znane mu okoliczności związane ze zniszczeniem należącego do niego mienia. Jest osobą obcą do oskarżonego i nie ma podstaw, aby zeznawać niezgodnie z prawdą.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

nie dotyczy

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

Ł. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 288 § 1 kk odpowiedzialności karnej podlega ten, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Czynność wykonawcza polega na zniszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Zniszczenie i uszkodzenie rzeczy nie różnią się jakościowo, lecz tylko ilościowo, i polegają na powodowaniu fizycznych zmian w strukturze rzeczy. W wypadku zniszczenia rzeczy zachodzi jej całkowite unicestwienie bądź uszkodzenie idące tak daleko, że rzecz przestaje przynależeć do tego rodzaju, do jakiego należała przed czynem.

W niniejszej sprawie nie ulegało zatem wątpliwości, że Ł. K. podpalając wiaty i pojemniki na śmieci a także samochód pokrzywdzonego M. W., dokonał ich zniszczenia. Mienie to stało się niezdatne do użytku.

Zgodnie natomiast z art. 57a § 1 kk skazując za występek o charakterze chuligańskim, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. W świetle art. 115 § 21 kk występkiem o charakterze chuligańskim jest występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na cześć lub nietykalność cielesną, na bezpieczeństwo powszechne, na działalność instytucji państwowych lub samorządu terytorialnego, na porządek publiczny, albo na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. Od dawna przyjmuje się w orzecznictwie, że sprawca działa publicznie, gdy jego zachowanie jest lub może być dostrzegalne dla nieokreślonej liczby osób. Oznacza to, że samo dokonanie czynu w miejscu publicznym nie wystarcza do ustalenia, że sprawca działał „publicznie” (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 23 stycznia 2015 r., II AKa 207/14, LEX nr 1796984; wyrok SO w Białymstoku z dnia 28 listopada 2013 r., VIII Ka 653/13; wyrok SN z dnia 5 maja 1995 r., WR 65/95, LEX nr 20770; wyrok SN z dnia 24 maja 1976 r., Rw 192/76, LEX nr 19171; uchwała SN z dnia 20 września 1973 r., VI KZP 26/73, LEX nr 18637). Innymi słowy, możliwe jest niepubliczne działanie w miejscu publicznym. Przyjmuje się, że nie jest konieczne, by zachowanie sprawcy było faktycznie spostrzeżone przez jakieś grono osób, bo wystarczy, że istniała realna, a więc wysoce prawdopodobna, możliwość spostrzeżenia tego, co robi sprawca, przez osoby postronne. Podkreśla się, że dostrzeżenie zachowania sprawcy przez jakąś ustaloną osobę świadczy o tym, że spostrzec je mogły też inne osoby (zob. np. wyrok SN z dnia 26 listopada 1985 r., Rw 1060/85, LEX nr 20134).

Wprawdzie oskarżony działał w godzinach wieczornych, to jednak okoliczności tego czynu wskazują, że jego zachowanie było działaniem publicznym. Wszak wiadomym jest, że miejsce popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu, to jest okolice wiat śmietnikowych na osiedlu mieszkaniowym, bywają często właśnie w godzinach wieczornych uczęszczane, mieszkańcy bloków właśnie w tych godzinach wychodzą na wieczorny spacer z psami oraz przy okazji wyrzucają śmieci. Tak też się stało w niniejszej sprawie, to spacerujący wieczorem przechodnie zauważyli dymiące się śmietniki (vide: notatka na k. 2) a zatem bez przeszkód mogli dostrzec również sam czyn oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że zachowanie oskarżonego, polegające na podpaleniu pojemników na śmieci i lusterka miało charakter chuligański. Oskarżony działał publicznie, umyślnie uszkodził cudze mienie a także działał bez żadnego powodu. Tym samym okazał rażące lekceważenie porządku prawnego. Należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przyjmuje się, że ograniczenie poczytalności w stopniu znacznym nie wyłącza chuligańskiego charakteru czynu (por. wyrok SN z dnia 5 stycznia 1983 r., Rw 1168/82, LEX nr 19849; uchwała SN z dnia 16 sierpnia 1962 r., VI KO 17/62, LEX nr 135622). Jest to o tyle trafne, że przecież ograniczenie poczytalności nie wyłącza umyślności.

Sąd dokonując oceny całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznał, że zachowanie oskarżonego Ł. K. zarzucone mu w akcie oskarżenia wyczerpało znamiona powyższego czynu. Sąd z uwagi na brak wniosku o ściganie od jednego z pokrzywdzonych, zmodyfikował odpowiednio opis czynu eliminując jego skutki w odniesieniu do pokrzywdzonego, który nie złożył odpowiedniego wniosku.

Oskarżony Ł. K., zgodnie z opinią biegłych, wyżej wskazanego czynu dopuścił się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem tj. w warunkach opisanych w art. 31 § 2 kk.

Mając powyższe na uwadze należało przyjąć, że zachowanie oskarżonego Ł. K. zarzucone mu w akcie oskarżenia a przypisane w punkcie 1 wyroku powinno zostać zakwalifikowane jako przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art.57a § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk o czym orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. K.

1

1

Przestępstwo, którego dopuścił się oskarżony zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. W świetle przyjętej kwalifikacji prawnej tj. zakwalifikowania czynu oskarżonego jako czynu o charakterze chuligańskim czyli art. 57 a § 1 kk, oskarżonemu Sąd mógł wymierzyć karę pobawienia wolności od 6 miesięcy do 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 31 § 2 kk jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Art. 57 § 1 i 2 kk przewidują, że jeżeli zachodzi kilka niezależnych od siebie podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia albo obostrzenia kary, sąd może tylko jeden raz karę nadzwyczajnie złagodzić albo obostrzyć, uwzględniając przy określaniu wymiaru kary łącznie zbiegające się podstawy łagodzenia albo obostrzenia.

Jeżeli zaś zbiegają się podstawy nadzwyczajnego złagodzenia i obostrzenia sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary albo obostrzenie kary albo wymierza karę w granicach ustawowego zagrożenia.

Wymierzając oskarżonemu Ł. K. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze powyższe przepisy oraz dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk.

Sąd biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności przedmiotowe i podmiotowe niniejszej sprawy, nie zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji przewidzianej w art. 37a § 1 kk, to znaczy na wymierzenie mu kary łagodniejszego rodzaju tj. ograniczenia wolności bądź grzywny, albowiem w ocenie Sądu w niniejszej sprawie kary tego rodzaju nie byłyby wystarczające do osiągnięcia wobec oskarżonego celów wychowawczych i represyjnych. W ocenie sądu wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju stałoby w rażącej dysproporcji do stopnia społecznej szkodliwości oraz okoliczności popełnionego przez oskarżonego czynu. Oskarżony był już wcześniej karany na karę ograniczenia wolności, której jednak nie wykonał w całości i w konsekwencji została ona mu zamieniona na karę zastępczą pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę sposób działania oskarżonego oraz chuligański charakter czynu, w ocenie Sądu wyłącznie kara pozbawienia wolności, pomimo działania warunkach z art. 31 § 2 kk, jest karą sprawiedliwą.

Okolicznością obciążająco działającą na wymiar kary jest dotychczasowa karalność oskarżonego za przestępstwo przeciwko mieniu, chuligański charakter czynu a także bardzo duża wysokość wyrządzonej szkody.

Okolicznością łagodzącą było przyznanie się do winy oraz działanie w warunkach z art. 31 § 2 kk.

Ł. K.

2

1

Zdaniem sądu wzgląd na prewencję indywidualną, a więc dążenie do zapobieżenia popełnieniu przez oskarżonego przestępstw w przyszłości, nie wymagał orzekania wobec niego kary bezwzględnej. Postawa oskarżonego, przede wszystkim przyznanie się do winy, skrucha oraz złożona na rozprawie deklaracja dobrowolnego poddania się karze wskazywały na to, że w pełni uzasadnione jest oczekiwanie, iż oskarżony nie wejdzie więcej w konflikt z prawem karnym. Wprawdzie oskarżony działał mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do pokierowania swoim postępowaniem, to jednak zgodnie z wnioskami biegłych wyrażonymi w opinii sądowo-psychiatrycznej, zastosowany wobec niego środek zapobiegawczy w postaci terapii winien pomóc Ł. K. nie wstąpić ponownie na ścieżkę przestępstwa.

Z resztą sam oskarżony na rozprawie wprost deklarował, że nie chce trafić do więzienia i zrozumiał, po wytłumaczeniu przez Przewodniczącą, na czym polega warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności i w jakich przypadkach może zostać zarządzone jej wykonanie.

W konsekwencji Sąd uznał, iż cel w postaci oddziaływania korygującego na zachowanie oskarżonego może zostać osiągnięty w warunkach wolnościowych, poprzez orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem. Sąd dostrzegł szansę, iż oskarżony (...) swoje postępowanie i w dalszym życiu będzie przestrzegać porządku prawnego, w szczególności jeżeli jednocześnie podda się terapii.

Zdaniem sądu perspektywa możliwości wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy stanowi wystarczającą gwarancję, iż oskarżony nie powróci na drogę przestępstwa.

W konsekwencji sąd na podstawie art. 69 § 1 oraz art. 70 § 2 kk orzekł o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary na trzyletni okres próby. Zdaniem sądu w/w okres próby uznać należało za wystarczający, by zweryfikować w sposób pełny postawioną wyżej pozytywną prognozę kryminologiczną.

Ł. K.

3

1

Sąd nałożył na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk na oskarżonego obowiązek informowania Sądu o przebiegu okresu próby 2 razy w roku to jest do końca czerwca i grudnia każdego roku uznając, że obowiązek ten będzie odpowiednim uzupełnieniem okresu próby i pozwoli należycie kontrolować i zapewnić jej poprawny przebieg.

Ł. K.

4

1

Zawieszając warunkowo wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd na podstawie art. 73 § 1 kk oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, by poddać realnej kontroli zachowanie oskarżonego w czasie próby.

Ł. K.

5

1

Zgodnie z art. 57 a § 2 kk, w wypadku określonym w § 1 tego przepisu, sąd orzeka nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, chyba że orzeka obowiązek naprawienia szkody, obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązkę na podstawie art. 46 kk.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego Ł. K. do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

- S. w G. kwoty 39 483 zł (trzydzieści dziewięć tysięcy czterysta osiemdziesiąt trzy złote),

- M. W. kwoty 500 zł (pięćset złotych).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

Sąd przyznał kwotę 1 200 zł plus należny podatek VAT od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. tytułem kosztów obrony świadczonej oskarżonemu z urzędu albowiem nie została ona uiszczona w całości ani w żadnej części. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze unormowania zawarte w § 17 ust. 1 pkt 1 oraz § 17 ust. 2 pkt 1 i § 20 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dni 14 maja
2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. 2024 poz.763).

7

Sąd na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k., art. 1 i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony nie pracuje, nie posiada żadnego majątku a nadto został zobowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, korzystał z pomocy obrońcy ustanowionego z urzędu a zatem uiszczenie tych kosztów byłoby dla oskarżonego praktycznie niemożliwe

Podpis