Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w G. - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jarosław Przesmycki

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Bajerska

przy udziale Prokuratora Mirosław Gąska

po rozpoznaniu w dniach 23.02.2016 r., 26.04.2016 r., 28.04.2016 r., sprawy karnej

A. S.

s. T. i K. z domu J., urodzonego (...) w (...),
zam. (...)-(...) G., (...) ul. (...), obywatelstwa polskiego, o wykształceniu zawodowym, z zawodu ślusarza, pesel (...), nie karanego sądownie;

oskarżonego o to, że:

w okresie od 1.01.2014 r. do 15.07.2015 r. w G. uporczywie uchylał się od wykonania ciążącego na nim na mocy ugody zawartej przed S. R. w G. w dniu 12.03.2014 r. sygn. akt (...)obowiązku alimentacyjnego w kwocie po 400 zł. miesięcznie na rzecz syna P. S. płatnych do dnia 15-go każdego miesiąca przez co naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych;

tj. o czyn z art. 209 § 1 kk

o r z e k ł :

I.  Oskarżonego A. S. uznaje za winnego czynu zarzucanego mu
w akcie oskarżenia, to jest występku z art. 209 § 1 kk z tym ustaleniem, że obowiązek alimentacyjny oskarżonego w okresie od 1.01.2014 r. do 12.03.2014 r. wynikał z ustawy kodeks rodzinny i opiekuńczy i za to na mocy art. 209§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art. 69§1 kk i art. 70§1 kk warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata.

II.  Na mocy art. 73§1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

III.  Na mocy art. 72§1 pkt 3 kk zobowiązuje oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie syna P. S..

IV.  Zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. Ł. K. kwotę 684 zł. (sześćset osiemdziesiąt cztery złote) +VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

V.  Zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty, a powstałymi wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 819/15

UZASADNIENIE

Oskarżony A. S. nie był dotychczas karany sądownie

(dowód: karta karna k. 25 akt)

Oskarżony jestem ojcem P. S.. W dniu 12.03.2014 roku oskarżony
i jego syn zawarli ugodę przed S. R. w G. w ramach, której oskarżony zobowiązał się płacić na rzecz syna alimenty w wysokości 400 zł miesięcznie poczynając od dnia 01.01.2014 roku. Oskarżony zobowiązał się również do wyrównania zaległych rat alimentacyjnych za okres od stycznia 2014 roku do lutego 2014 roku w wysokości po 100 zł miesięcznie płatnych od kwietnia 2014 roku do listopada 2014 roku. W lutym 2014 roku uległo rozwiązaniu małżeństwo oskarżonego. Oskarżony mieszkał jeszcze do listopada 2014 r. z żoną.
W tym okresie oskarżony prowadził działalność gospodarczą polegającą na w tym na prowadzeniu taksówki. Oskarżony w tym czasie palił papierosy, pił alkohol . W okresie od stycznia 2014 roku do 01.10.2014 roku pokrzywdzony był uczniem L. O., a od 01.10.2014 roku rozpoczął studia na wydziale (...) U. G.. Pokrzywdzony w okresie od stycznia 2014 roku do października 2014 roku w zasadzie nie płacił alimentów, jedynie dał pokrzywdzonemu kwotę 50 zł. Pokrzywdzony rozpoczynając studia w G. musiał liczyć na swoją matkę oraz na dochody, które sam uzyskał. Mama przesyłała pokrzywdzonemu drobne kwoty pieniędzy rzędu 100, 200, 300 zł, opłacała telefon. Pokrzywdzony podjął prace na s. b.. Nie korzystał z żadnej pomocy socjalnej. Oskarżony i jego żona sprzedali mieszkanie. Podzielili się uzyskaną w ten sposób kwotą. H. S. za uzyskaną kwotę kupiła nowy lokal, natomiast oskarżony utracił uzyskane z tego tytułu pieniądze w kwocie 65.000 zł. W tym czasie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej oskarżony uzyskiwał dochód i nie posiada zaległości podatkowych za okres od stycznia 2014 r. dni do kwietnia 2015r.

(dowód: pismo N. S.k. 17-18, wyjaśnienia oskarżonego k. 78 – 79, zeznania P. S. k. 79, 84, zeznania H. S. k. 83 – 84, wydruki
z konta k.12 zbiór D)

Oskarżony nie przyznał się do stawianego mu zarzutu i wyjaśnił, że jest ojcem P. S.. Jego małżeństwo uległo rozwiązaniu. Oskarżony przyznał także, że ciąży na nim obowiązek alimentacyjny na rzecz pokrzywdzonego. Wyjaśnił również, że jego dochód wynosi miesięcznie około 1.800 zł, z czego zmuszony jest opłacić wynajęcie mieszkania oraz utrzymanie samochodu dzięki, któremu prowadzi działalność gospodarczą. Oskarżony przyznał przy tym otrzymał ze sprzedaży mieszkania 65.000 zł jednak kwotę tą utracił w okolicznościach, których nie wyjaśnił. Zdaniem oskarżonego pokrzywdzony unika z nim kontaktu, nie odbiera jego telefonów. Nadto oskarżony stwierdził, ze nie jest w stanie regulować na bieżąco innych zobowiązań podatkowych

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 29)

Zdaniem Sądu, wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na wiarę, bowiem są nielogiczne
i niespójne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Oskarżony zapomina, że sam przyjął na siebie obowiązek zapłaty alimentów w wysokości 400 zł i z tego obowiązku w żaden sposób się nie wywiązał pozostawiając w P. S. na utrzymaniu swojej żony H.
i zmuszając go faktycznie do podjęcia pracy. Pokrzywdzony, bowiem do lipca 2014 roku był uczniem, a później studentem wydziału (...). Pokrzywdzony wiedział wówczas że nie może liczyć na pomoc materialną ojca i dlatego podjął pracę w charakterze sprzedawcy. Oskarżony w tym czasie miał możliwości finansowe na uregulowanie rat alimentacyjnych, ponieważ pracował w charakterze taksówkarza, deklarował dochód w wysokości 1.800 zł. Nadto posiadał środki pieniężne w wysokości 65.000 zł ze sprzedaży mieszkania. Tym samym oskarżony mógł wywiązać się zawartej ugody alimentacyjnej. Oskarżony tego nie zrobił czym należy dopatrywać się w jego działania umyślnego i uporczywego . Oskarżony bowiem miał realne możliwości finansowe do zapłacenia tych raty, a tego nie zrobił z uwagi na poróżnienie się z synem. Należy przy tym zwrócić uwagę, że ugoda zawarta przed S. R.
w G. miała miejsce w dniu 12.03.2014 roku natomiast oskarżony został przesłuchany
w postępowaniu przygotowawczym po raz pierwszy 03.08.2015 roku i to wówczas podał, że posiadany dochód rzędu (...) Tym samym wyjaśnienia oskarżonego, w których twierdzi, że niespełnianie ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego wynikało z trudnej sytuacji majątkowej nie odpowiadają prawdzie i nie znajdują oparcia w zebranych dowodach. Należy je traktować jako formę obrony zmierzającą do uchylenie się od odpowiedzialności karnej. Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom poprzedzonego oraz świadka H. S., albowiem są one logiczne, spójne i przekonywające, a nadto znajdują potwierdzenie w wydrukach bankowych transakcji przedłożonych przez pokrzywdzonego. Wynika z nich wprost, że pokrzywdzony utrzymywał się generalnie z własnych dochodów uzyskiwanych dzięki pracy w dni wolne od szkoły. Otrzymywał drobne kwoty od matki, która jednak nie była w stanie utrzymać go samodzielnie na studiach. Z przedłożonego wyciągu bankowego wynika również, że oskarżony nie dokonywał wpłat na konto pokrzywdzonego poza dwukrotną wpłatą 150 zł w listopadzie i grudniu 2015. Innymi słowy pokrzywdzony gdyby nie własna zaradność i pracowitośc pozostawałby w niedostatku i nie mógłby zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych. Tym samym fakt niewywiązywania się przez oskarżonego z obowiązku alimentacyjnego naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Z tego obowiązku tez w żaden sposób oskarżony nie został zwolniony nawet przez to ,ze pokrzywdzony podjął pracę z tego obowiązku bowiem może zwolnic oskarżonego tylko sąd.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Przestępstwo przewidziane w art. 209 § 1 Kodeksu Karnego stanowi, że kto uporczywie uchyla się od wykonywania ciążącego na nim z mocy ustawy, orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża on ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych podlega karze grzywny, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Oskarżony popełnił przestępstwo, bowiem w okresie od 1 stycznia 2014 roku 15.07.2015 roku w G. uporczywie uchylał się od wykonania ciążącego na nim z mocy ustawy Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy oraz na mocy ugody zawartej przed S. R.
w G. w dniu 12.03.2014 roku sygn. akt (...)obowiązku alimentacyjnego
w kwocie po 400 zł miesięcznie na rzecz pokrzywdzonego płatnych do dnia 15 każdego miesiąca przez co naraziło go na niemożność zaspokojeniem podstawowych potrzeb życiowych.

Za to Sąd na mocy artykuł 209 § 1 Kodeksu Karnego wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na 3-letni okres próbę. Przy wymiarze tej kary Sąd miał na względzie, jako okoliczności obciążające, długość okresu przez, który oskarżony nie płacił alimentów fakt, że spełnił swój obowiązek jedynie 3-krotnie płacąc niewielkie kwoty. Oskarżony nawet nie starał się skontaktować z synem, nie interesował się, jakie ma potrzeby, co świadczy o jego demoralizacji i poczuciu bezkarności. Równocześnie oskarżony w tym okresie palił papierosy i pił alkohol, a zatem miał pieniądze na drobne przyjemności, zaspokojenie swoich potrzeb.

Nie bez znaczenia jest także to, że oskarżony dokonał przedmiotowych wpłat po tym, jak pokrzywdzony zamierzał dochodzić swoich roszczeń przed sądem, co świadczy
o instrumentalnym traktowaniu tych wpłat. Przy wyborze kary Sąd kierował się sytuacją materialną oskarżonego, jego stanem zdrowia oraz charakterem zarzucanego czynu. Oskarżonym nie jest w stanie zapłacić grzywny , jego stan zdrowia nie pozwala na wykonanie wielomiesięcznej kary ograniczenia wolności, a zatem jedyną realną karę w przypadku oskarżonego jest kara pozbawienia wolności zwłaszcza, że oskarżony uchylał się od tego obowiązku przez znaczny okres czasu. W ocenie Sądu wymierzona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności spełni swoje prewencyjne i represyjne cele. Przekona oskarżonego, że nie jest bezkarny i winien się wywiązywać z przyjętego dobrowolnie obowiązku alimentacyjnego. To, czy oskarżony będzie się z tego obowiązku wywiązywał będzie kontrolował kurator ustanowiony przez Sąd. Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął uprzednią niekaralność oskarżonego, która przesądziła o tym, że zastosowano wobec niego dobrodziejstwo, jakim jest warunkowe zawieszenie wykonania kary. Na mocy artykuł 72 § 1 pkt 3 Kodeksu Karnego zobowiązano oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnych. O kosztach postępowania orzeczono na mocnych art. 624 § 1 K.p.k..