Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Hausman

Protokolant: st. sekr. sad. Monika Formaniewicz

w obecności Prokuratora: Adama Kwaśnik

po rozpoznaniu w dniach 19 listopada 2018r., 17 grudnia 2018r. sprawy karnej:

M. Ż. s. B. i B. zd. T., ur. (...) w G., pesel: (...), zam. (...)-(...) G., ul. (...), obywatelstwa polskiego, karanego

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 8 sierpnia 2018r ok. godz. 9:00 na przejściu dla pieszych przy ul. (...) w G. i w dniu 9 sierpnia 2018r. ok. godz. 8:00 w pobliżu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przy ul. (...) w G. kierował groźby karalne pozbawienia życia pod adresem A. B. (1) (poprzednio K.), czym wzbudził w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że groźby te będą spełnione, a nadto w tym samym miejscu i czasie, pomimo prawomocnego wyroku powstrzymywania się od zbliżania do A. B. (1) (poprzednio K.) wydanego przez Sąd Rejonowy w G. z dnia 17 sierpnia 2016 roku o sygn. akt (...), dwukrotnie zbliżył się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 30 metrów w okresie 5 lat od daty uprawomocnienia się wyroku, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu w okresie od 25 września 2016roku do 22 lipca 2017 roku kary 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo podobne umyślnie z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 17 sierpnia 2016 roku (sygn.. akt (...))

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

2.  w dniu 10 sierpnia 2018r. ok. godz. 11:15 – 11:25 na przystanku (...) mieszącym się w pobliżu hotelu (...) przy ul. (...) w G. kierował groźby karalne pozbawienia życia pod adresem M. G. (1) (poprzednio K.) czym wzbudził w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że groźby te będą spełnione, a nadto w tym samym miejscu i czasie, pomimo prawomocnego wyroku powstrzymywania się od zbliżania się do M. G. (1) (poprzednio K.) wydanego przez Sąd Rejonowy w G. z dnia 17 sierpnia 2016 roku o sygn. akt (...), zbliżył się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 30 metrów w okresie 5 lat od daty uprawomocnienia się wyroku, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu w okresie od 25 września 2016 roku do 22 lipca 2017 roku kary 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo podobne umyślne z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 17 sierpnia 2016 roku ( sygn. akt (...))

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

3.  w okresie od 10 sierpnia 2018r. do 22 sierpnia 2018r. godz. 11:00 w G. wielokrotnie kierował groźby karalne pozbawienia życia pod adresem E. W. (1) czym wzbudził w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że groźby te będą spełnione, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu w okresie od 25 września 2016roku do 22 lipca 2017 roku kary 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo podobne umyślne a art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, orzeczonej wyrokiem Sadu Rejonowego w G. z dnia 17 sierpnia 2016 roku (sygn. akt (...))

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzekł:

1.  oskarżonego M. Ż. uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punkcie 1 i 2 aktu oskarżenia, to jest przestępstw z art. 190 § 1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za każdy z tych czynów po myśli art. 11§3 kk a na mocy art. 244 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  oskarżonego M. Ż. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 3 aktu oskarżenia, to jest przestępstwa z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za czyn ten na mocy art. 190§1 kk skazuje go na kare 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  na mocy art. 85 kk i art. 86§1 kk orzeczone w punktach 1 i 2 wyroku kary pozbawienia wolności łączy i skazuje oskarżonego M. Ż. na karę łączną 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na mocy art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 4 września 2018r. godz. 11.40 do dnia 17 grudnia 2018r.;

5.  zasądza od Skarbu Państwa kasy Sądu Rejonowego w G. na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. M. kwotę 642 (sześćset czterdzieści dwa) zł plus 23 % vat tytułem poniesionych kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

6.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.

II K 878/18

UZASADNIENIE

Dnia 17 sierpnia 2016r. Sąd Rejonowy w G. wyrokiem w sprawie (...) skazał oskarżonego M. Ż. za czyn z art. 190§1 kk. W punkcie II tegoż wyroku orzeczono wobec oskarżonego m.in. zakaz zbliżania się do M. K. i A. K. na odległość nie mniejszą niż 30 metrów na okres 5 lat. Wyrok uprawomocnił się 25 sierpnia 2016r.

(dowód: odpis wyroku – k.5-6).

Dnia 19 maja 2017 decyzją Kierownika USC w G. M. K. zmienił nazwisko na G., natomiast A. K. po zawarciu małżeństwa w dniu 23.09.17r. przyjął nazwisko żony – B..

(dowód: pismo –k.59, odpisy -k.60-61).

A. B. (1) jest motorniczym tramwaju w Miejskim Zakładzie (...) w G.. Dnia 8 sierpnia 2018r. prowadził tramwaj linii nr (...). Jadąc ulicą (...), na wysokości posesji nr (...), zbliżył się do przejścia dla pieszych i zatrzymał tramwaj. W tym momencie do przodu tramwaju, bezpośrednio pod kabinę motorniczego, podszedł oskarżony M. Ż. i w kierunku A. B. zaczął, że go zabije i mu „wpierdoli”. Po chwili oskarżony oddalił się.

Następnego dnia tj. 9 sierpnia 2018r. A. B. ponownie kierował tramwajem na tej samej trasie. Na przystanku na ul. (...) w rejonie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na ławce siedział oskarżony. Spojrzał na A. B. i zaczął w jego kierunku wypowiadać groźby pozbawienia życia i obrażał go. Następnie oskarżony wsiadł do tramwaju i usiadł.

(dowód: zeznania A. B. – k. 2 i 150-160; zapis video – k.27, fotografie – k.47)

M. G. (1) podobnie jak jego brat jest motorniczym. Dnia 10 sierpnia 2018r. kierował tramwajem na trasie R. – T.. Na przystanku na ul. (...) na wysokości hotelu (...) stał oskarżony. Gdy tramwaj się zatrzymał oskarżony wsiadł do niego środkowymi drzwiami. Następnie skierował się w kierunku kabiny motorniczego. Idąc wyzywał wulgarnie M. G. i groził mu zabiciem. Na kolejnym przystanku oskarżony wysiadł.

(dowód: zeznania M. G. – k.160 i 8; zapis video – k.27, fotografie – k.48)

W G. przy ul. (...) mieszka siostra oskarżonego M. I. K.. Oskarżony często odwiedza siostrę – praktycznie codziennie. Do mieszkania siostry oskarżonego wchodzi się ze wspólnego przedpokoju, z którego wchodzi się również do mieszkania E. W. (1). 10 sierpnia 2018r. oskarżony podszedł do E. W. na klatce schodowej i zaczął jej grozić zabiciem, wywiezieniem do lasu i odrąbaniem głowy. Gdy pokrzywdzona zagroziła wezwaniem policji oskarżony uciekł. Następnego dnia oskarżony spotkał E. W. na ul. (...) w G. i ponownie powiedział jej, że będzie zabita. Oskarżony uderzał też nocą w parapet mieszkania pokrzywdzonej i kopał w drzwi jej mieszkania krzycząc, że ją i córkę „zapierdoli”. Dnia 21 sierpnia 2018r. oskarżony spotkał E. W. w sklepie na ul. (...). Znowu groził jej zabiciem i wywiezieniem do lasu. Kolejny raz oskarżony groził E. W. zabiciem następnego dnia tj. 22 sierpnia 2018r. – ponownie na ul. (...).

(dowód: zeznania E. W. – k.16 i 160).

Oskarżony M. Ż. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i przed Sądem odmówił składania wyjaśnień. W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że być może odezwał się do A. B. (1) i M. G. (1), ale nie były to groźby. Oskarżony stwierdził, że ma prawo zbliżyć się do A. B., bo ten jest motorniczym i nie wie czy zbliżył się do M. G.. Jeżeli zaś chodzi o E. W. (1) to oskarżony wyjaśnił, że chciał od niej tylko książeczkę zdrowia psa, który go ugryzł i nie groził jej śmiercią.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego uznając je za wykrętne i skierowane wyłącznie na obronę. Pozostają one w sprzeczności z zeznaniami samych pokrzywdzonych i zapisami video.

Zeznania pokrzywdzonych tj. A. B., M. G. i E. W. były dla Sądu podstawą do ustalenia stanu faktycznego. Sąd dał wiarę tym zeznaniom, albowiem są one jasne i logiczne. Zeznania motorniczych znajdują potwierdzenie w zapisach video. Sąd nie dopatrzył się powodów, dla których świadkowie ci mieliby zeznawać nieprawdę celowo pomawiając oskarżonego. W przypadku A. B. i M. G. Sąd wziął pod uwagę wcześniejsze zdarzenia, które doprowadziły do skazania oskarżonego i orzeczenia wobec niego zakazu zbliżania się. Zdaniem Sądu nie ma to wpływu na wiarygodność świadków. Oskarżony z pełną świadomością zbliżył się do pokrzywdzonych i nie był to przypadek. Gdyby nie to zachowanie to pokrzywdzeni nie zawiadomiliby o przestępstwie. Jeśli oskarżony miałby rzeczywiście jedynie zamiar przejazdu tramwajem to logika podpowiada, że wręcz przeciwnie starałby się nie rzucać w oczy pokrzywdzonym. On natomiast zrobił wszystko, by ci go zauważyli.

Jeżeli zaś chodzi o E. W. (1) to trudno przypuszczać, by to ona zaczepiała oskarżonego. Jaki by miała w tym cel. Tym bardziej, że wiedziała jaką osobą jest oskarżony, a jak wyjaśniła mieszka jedynie z dwójką nieletnich dzieci. Zdaniem Sądu postawa oskarżonego we wcześniejszych sprawach oraz w niniejszej sprawie pokazuje, że jest on osobą, którą musi znaleźć sobie ofiarę w celu gnębienia jej. W domu siostry oskarżonego padło akurat na E. W..

Świadek I. K. to siostra oskarżonego i zeznała ona, że brat wyzywał sąsiadkę, ale nie słyszała gróźb. Brat miał się jedynie, w donośny sposób, kłócić z E. W..

Świadek B. Ż. to matka oskarżonego . Zeznała, że syn raczej nie kierował gróźb pod adresem sąsiadki córki. Dodała, że nie kłócił się często z sąsiadką i rozmawiali spokojnie.

Świadek C. S. zeznała, że to pokrzywdzona go wyzywała i kłótnia dotyczyła psa. Oskarżony natomiast był spokojny.

Sąd nie dał wiary zeznaniom tych świadków, albowiem są one sprzeczne z uznanymi za wiarygodne zeznaniami E. W. (3). Co więcej są one wzajemnie sprzeczne, a C. S. jak sama zeznała nie rozmawia z pokrzywdzoną , która jest jej byłą synową. Na marginesie należy zauważyć, że w zeznaniach C. S. oskarżony jawi się wręcz jako oaza spokoju, co zważywszy na jego dotychczasową postawę może budzić spore wątpliwości.

W świetle powyższego wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. Czyny zarzucane oskarżonemu w punkcie 1 i 2 aktu oskarżenia wyczerpują znamiona przestępstw z art. 190§1 kk i 244 kk. Oskarżony, bowiem zbliżając się do pokrzywdzonych A. B. i M. G. nie zastosował się do zakazu orzeczonego w prawomocnym wyroku sądowym. Jednocześnie kierował wobec pokrzywdzonych groźby pozbawienia życia, które to groźby wzbudziły u uzasadnioną obawę ich spełnienia. Obawa ta była uzasadniona choćby z uwagi na wcześniejsze czyny oskarżonego. Natomiast kierując groźby pozbawienia życia pod adresem E. W. (1), które to również wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia, oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art. 190§1 kk.

Wszystkie trzy czyny zostały popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w art. 64§1 kk.

Zdaniem Sądu kary wymierzone oskarżonemu za poszczególne czyny oraz kara łączną pozbawienia wolności są adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz biorą pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, które mają osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną i w jego przypadku nie ma mowy o karach łagodniejszych rodzajowo niż pozbawienie wolności. Nie bez znaczenia dla wymiaru kary jest podobieństwo do wcześniejszych czynów. Takie kary nie spełniłyby swojego celu. Z uwagi na treść art. 69§1 kk Sąd nie rozważał warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności.

Ponieważ oskarżony był tymczasowo aresztowany na poczet kary zaliczono mu ten okres.

O kosztach adwokackich orzeczono na podstawie §17 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 i §20 rozporządzenia Min. Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

O kosztach w punkcie VI wyroku orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk.

z. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego.

28.12.18r.