Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Dnia 18 lipca 2023 r.

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 943/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. P.

W dniu 9 września 2020 r. w G. przy ul. (...) uszkodził pojazd M. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność J. O. w ten sposób, że uderzając w niego łomem rozbił szybę czołową, dwie szyby boczne lewe, szybę tylną oraz lampę przednią, uszkodził spryskiwacz lampy przedniej, dokonał wgnieceń karoserii oraz uszkodził tapicerkę drzwi przednich lewych, powodując szkodę w wysokości 42.497,95 zł, a nadto groził J. P. pozbawieniem życia oraz naruszył jej nietykalność cielesną w ten sposób, że usiłując wyciągnąć ją z opisanego pojazdu, szarpał ją za włosy, a następnie uderzał ją łomem, powodując u niej obrażenia ciała w postaci stłuczenia barku lewego z zasinieniem na jego tylnej powierzchni oraz stłuczenia miednicy po stronie lewej z zasinieniem okolicy talerza biodrowego, które skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała – tkanek miękkich na okres poniżej 7 dni, zaś wypowiadane groźby wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. P. jest synem W. P. i J. P.. J. P. i W. P. pozostawali w konflikcie, w którym A. P. pozostawał zaangażowany po stronie ojca.

J. P. była karana za czyny z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk na szkodę W. P..

zeznania P. O.

83v - 84

zeznania B. S.

73 - 74

zeznania J. L.

79 - 80

zeznania N. E.

87v - 88, 202

zeznania A. B.

91v - 92

odpisy wyroków

273 - 293

W dniu 26 lipca 2020 r. W. P. zmarł.

J. P. została na polecenie A. P. wyproszona z uroczystości pogrzebowej.

zeznania J. P.

153

zeznania J. L.

79 - 80

zeznania N. E.

87v - 88

W dniu 9 września 2020 r. ok. godz. 21:30 J. P. samochodem M. (...) nr rej (...) należącym do jej partnera J. O., przyjechała do miejsca zamieszkania A. P. w G. przy ul. (...) w G..

J. P. zaparkowała samochód przy posesji, a następnie przez otwartą bramę weszła na posesję, po czym udała się do drzwi wejściowych domu, przy których zadzwoniła dzwonkiem. A. P. patrzył wówczas przez okno. J. P. mówiła, by wyszedł do niej, jednak mężczyzna nie reagował, wobec czego J. P. wróciła do samochodu.

zeznania J. P.

2 - 4, 153 - 154v,

zeznania J. O.

11 - 13 , 200v - 202

Siedząc w pojeździe J. P. zauważyła, jak zapalają się światła w domu A. P., po czym mężczyzna wyszedł do swojego samochodu, który stał na posesji, a następnie wrócił do domu.

zeznania J. P.

2 - 4

Następnie A. P. wyszedł z domu w ciemnym ubraniu oraz w kominiarce na głowie i szedł pochylony wzdłuż drzewek iglastych. J. P. wyszła z samochodu i zapytała syna, czy mogą porozmawiać.

A. P. przeskoczył przez ogrodzenie posesji i zaczął biec w stronę J. P., trzymając w uniesionej ręce łom, a jednocześnie krzyczał: "(...)".

Wówczas J. P. wsiadła do pojazdu M. na miejsce kierowcy i zablokowała drzwi, zaś A. P. uderzał łomem w pojazd, w tym w karoserię, reflektor lampy przedniej lewej oraz szyby.

Mężczyzna łomem wybił tylną szybę pojazdu oraz uszkodził szybę boczną w lewych tylnych drzwiach pasażera i szybę przednią czołową, a następnie wybił szybę w drzwiach kierowcy.

Po wybiciu szyby w drzwiach kierowcy A. P. próbował uderzyć J. P. łomem, jednakże kobieta uchyliła się. Kobieta uchyliła również się od kolejnego ciosu łomem wymierzonego w jej rękę trzymaną na kierownicy. Następnie A. P. jedną ręką chwycił J. P., szarpał ją za włosy, zaś łomem uderzył ją kilkukrotnie z lewej strony ciała - w okolice pleców, barku, ramienia i dłoni. Mężczyzna ciągnął ją również za włosy.

J. P. udało się w końcu uruchomić silnik i odjechać z tego miejsca. Kobieta pojechała do znajdującej się nieopodal Komendy Miejskiej Policji w G..

zeznania J. P.

2 - 4 , 153 - 154v

zeznania J. O.

11 - 13, 200v - 202

zeznania B. S.

73 - 74 , 193v - 194v

zeznania J. L.

202v - 203

protokół oględzin pojazdu M. nr rej. (...)

9 - 10

protokół przeszukania

39 - 41

protokół oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną

44 - 45 , 50 - 54

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej P. S.

312 - 314

opinia ustna biegłego A. W.

20 - 21

Funkcjonariusze Policji wezwali na miejsce Zespół (...) została przewieziona od (...) Szpitala (...) w G., gdzie udzielono jej pomocy medycznej.

Wskutek zdarzenia J. P. doznała obrażeń w postaci stłuczenia barku lewego z zasinieniem na jego tylnej powierzchni oraz stłuczenia miednicy po stronie lewej z zasinieniem okolicy talerza biodrowego, które skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała – tkanek miękkich na czas poniżej 7 dni.

zeznania J. P.

2 - 4, 153 - 154v

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej P. S.

312- 314

opinia ustna biegłego A. W.

20 - 21

dokumentacja medyczna

5 - 6, 159

Uderzając łomem w samochód M. (...) A. P. uszkodził szybę czołową, dwie szyby boczne lewe, szybę tylną oraz lampę przednią, spryskiwacz lampy przedniej, a nadto dokonał wgnieceń karoserii oraz uszkodził tapicerkę drzwi przednich lewych, czym spowodował szkodę w wysokości 42.497,95 zł.

protokół oględzin pojazdu M. nr rej. (...)

9 - 10

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego M. G.

243 - 256

zeznania J.
P.

2 - 4 , 153 - 154v

zeznania J.
O.

11 - 13, 200v - 202

A. P. ma (...)lat, jest bezdzietnym kawalerem, legitymuje się wykształceniem średnim. Był karany sądownie, w tym między innymi za czyny z art. 190 § 1 kk i art. 191 § 1 kk.

W toku postępowania sądowego pracował jako operator koparki, zaś w dniu 26 lutego 2023 r. został osadzony w zakładzie karnym, gdzie początkowo odbywał karę w zakładzie karnym typu półotwartego, a następnie w zakładzie karnym typu zamkniętego. Karę odbywa w systemie programowanego oddziaływania, zachowuje się regulaminowo.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

318 - 319

opinia o skazanym z Zakładu Karnego w G.

301 - 310

odpis wyroku

210

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania J. P.

Zeznania J. P. sąd ocenił jako wiarygodne, bowiem były szczegółowe, rzeczowe, konsekwentne, a w szczególności korespondowały z dowodami w postaci dokumentacji medycznej, opinii biegłych A. W. i P. S.,protokołem oględzin pojazdu M., a także znajdowały wparcie w zeznaniach B. S. i J. O.. W ocenie sądu również dowód w postaci protokołu przeszukania domu oskarżonego, podczas którego ujawniono łom i kominiarki potwierdzał prawdziwość relacji J. P., która przecież nie miała wiedzy o posiadaniu takich przedmiotów przez syna, co wykluczało jakoby celowo "wzbogaciła" o nie swoją relację.

Niewątpliwie na stosunki J. P. i A. P. wpłynął konflikt pomiędzy kobietą a ojcem oskarżonego, niemniej jednak w ocenie sądu bynajmniej nie rzutowało to na wiarygodność relacji pokrzywdzonej w niniejszej sprawie. Pokrzywdzona wielokrotnie wskazywała na swoje rozczarowanie zaistniałą sytuację, sąd nie dysponował zaś żadnym dowodem wskazującym na to, iż zdarzenie zostało w jakikolwiek sposób przez nią sprowokowane. Niewątpliwie sama wola nawiązania kontaktu z synem nie może być potraktowana w kategorii prowokacji, nawet biorąc pod uwagę skalę konfliktu pomiędzy byłymi małżonkami. Także okoliczność, iż w przeszłości J. P. została skazana za czyny z art. 286 § 1 kk na szkodę W. P. w ocenie sądu nie miała znaczenia dla oceny wiarygodności jej zeznań w niniejszej sprawie, bowiem kwestia ta nadal dotyczyła stosunków pomiędzy J. P. a W. P..

Sąd dostrzegł drobne rozbieżności pomiędzy pierwszymi zeznaniami pokrzywdzonej a tymi złożonymi na rozprawie, jednakże w ocenie sądu wynikały one wyłącznie z upływu czasu od zdarzenia. Oczywiste jest bowiem, iż szczegóły zdarzeń zacierają się w pamięci z upływem czasu.

Zaznaczyć przy tym trzeba, iż zeznania pokrzywdzonej wskazujące na zamiar, z jakim miał działać oskarżony, stanowiły wyłącznie jej ocenę. Mając jednak na uwadze sposób zachowania oskarżonego, świadek zasadnie mogła obawiać się, że groźby zostaną spełnione.

zeznania J. O.

J. O. nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, niemniej jednak wiedzę o nim czerpał z relacji pokrzywdzonej (swojej partnerki), a nadto zaraz po zdarzeniu był obecny w K. w G., skąd odebrał uszkodzony pojazd M.. Zeznania świadka w zakresie dotyczącym przebiegu zdarzenia w pełni korespondowały z zeznaniami J. P., wzmacniając ich wiarygodność, a jednocześnie były jasne, wewnętrznie niesprzeczne, logiczne i w konsekwencji wiarygodne dla sądu.

Zaznaczyć przy tym trzeba, iż zeznania w zakresie w jakim świadek wskazywał na zamiar, z jakim działał oskarżony, stanowiły wyłącznie jego ocenę.

zeznania B. S.

Świadek B. S. wprawdzie nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a znała je z relacji J. P., to jednak zaznaczyć należało, iż świadek opisała je co do zasady zbieżnie z zeznaniami samej pokrzywdzonej, zaś sąd nie miał podstaw, by kwestionować, iż taki właśnie przebieg zdarzenia został jej przedstawiony. Zaznaczyć również trzeba, iż zeznania świadka prowadziły do wniosku, że pokrzywdzona J. P. jednolicie relacjonowała zdarzenie zarówno organom ścigania, jak i osobie niezaangażowanej bezpośrednia w sprawę, co w ocenie sądu wzmacniało wiarygodność samej pokrzywdzonej.

zeznania J. L.

Zeznania J. L. potwierdzały konflikt pomiędzy J. P. i W. P. oraz stanowisko jakie w tej sytuacji przyjął A. P. i w tym zakresie sąd nie miał podstaw, by kwestionować wskazane zeznania.

Odnośnie zdarzenia stanowiącego przedmiot rozpoznania sprawy świadek w toku przesłuchania podczas postępowania przygotowawczego zapewniał, że nic nie wie na ten temat, a dopiero podczas rozprawy przyznał, iż jednak dysponuje pewną wiedzą, którą miał mieć od samego oskarżonego. Z relacji świadka wynikało, iż A. P. miał mu powiedzieć, że J. P. podjechała pod jego dom, a oskarżony uszkodził jej auto, przy czym świadek sprecyzował, iż chodziło o powybijanie szyb w samochodzie. Niewątpliwie tego rodzaju zeznania korespondowały z relacją samej pokrzywdzonej, zadając jednocześnie kłam wyjaśnieniom oskarżonego. W istocie z całokształtu zeznań świadka wynikało również, dlaczego na wcześniejszym etapie postępowania nie ujawnił tych informacji - wszak J. L. był zawodowo związany z firmą (...), którą następnie przejął A. P., zaś z relacji świadka wynikało, iż w ostatnich miesiącach 2021 r. oskarżony przestał interesować się firmą, nie odbierał telefonów, nie szanował pracy i pracowników. Niewątpliwie zatem na etapie postępowania przygotowawczego świadek był zainteresowany złożeniem korzystnych dla oskarżonego zeznań. Jednocześnie nadal świadek negatywnie wypowiadał się na temat J. P., co przeczyło jakoby podczas rozprawy świadek jednnocześnie opowiedział się po jej stronie.

zeznania N. E., A. B. i P. O.

Podobnie zeznania N. E., A. B. i P. O. potwierdzały, iż relacje A. P. i J. P. nie były dobre, co korespondowało z omówionymi już zeznaniami świadków, a zatem sąd nie miał powodu, by odmówić im wiarygodności w tym zakresie. Zaznaczyć należało, iż świadkowie ci wiedzę na temat przyczyn konfliktu czerpali z relacji oskarżonego.

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej P. S.

Sąd w całości podzielił wnioski opinii pisemnej biegłego medyka sądowego P. S. (2) , bowiem opinia została wydana przez specjalistę posiadającego odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe, a nadto była w swej treści jasna, pełna, wewnętrznie niesprzeczna, a ostateczne wnioski logiczne i korespondujące z materiałem dowodowym uznanym przez sąd za wiarygodny.

opinia ustna biegłego A. W.

Podobne uwagi jak wyżej odnieść należało do opinii ustnej biegłego A. W. (2) . Wskazać należało, iż opinia miał charakter wstępny, została wydana na podstawie ograniczonego materiału dowodowego, przy czym jej wnioski były zbieżne z opinią biegłego P. S..

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego M. G.

Opinia biegłego M. G. (1) w swej treści była jasna, pełna, wewnętrznie niesprzeczna. Biegły przedstawił szczegółowe wyliczenie szkody, wskazując przejrzyście i bardzo precyzyjnie kryteria, jakimi się kierował, zaś wnioski opinii nie były kwestionowane przez strony postępowania.

dokumentacja medyczna

Treść, jak i autentyczność zgromadzonej w toku postępowania dokumentacji medycznej dotyczącej pokrzywdzonej nie była kwestionowana.

protokoły: oględzin pojazdu M. nr rej. (...), przeszukania, oględzin rzeczy ujawnionych podczas przeszukania

Wymienione protokoły stanowiły dokumenty urzędowe, zostały sporządzone przez uprawnione osoby, zgodnie z obowiązującymi przepisami, zaś ich treść, jak i autentyczność nie były kwestionowane w toku postępowania.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy, niekwestionowany w toku postępowania.

odpisy wyroków

Dokumenty urzędowe, niekwestionowane w toku postępowania.

opinia o skazanym z Zakładu Karnego w G.

Opinia w swej treści była jasna i rzeczowo obrazowała postawę oskarżonego w zakładzie karnym, nie została również zakwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego A. P.

Wyjaśnienia oskarżonego A. P. ograniczały się do zanegowania winy w zakresie postawionych mu zarzutów, jednakże tego rodzaju deklaracja pozostawała w całkowitej sprzeczności z omówionym już materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami J. P., dokumentacją medyczną, opiniami biegłych A. W. i P. S., protokołem oględzin pojazdu M., protokołami przeszukania i oględzin rzeczy oraz wspierającymi je dowodami w postaci zeznań J. O. i B. S..

zeznania P. O.

Zeznania P. O. w zakresie dotyczącym zdarzenia nie stanowiły podstawy ustaleń sądu, bowiem świadek miała jedynie ogólnikową wiedzę pozyskaną od oskarżonego jakoby doszło do "jakiejś kłótni", jednakże świadek sama przyznała, że oskarżony nie opisywał jej szczegółów tej kłótni.

W pozostałym zakresie zeznania P. O. nie dotyczyły przedmiotu sprawy, a skupiały się na szczegółach dotyczących konfliktu J. P. i W. P., a także osobistego konfliktu świadka z J. O. oraz relacjonowaniu zdarzeń, które w ocenie świadka prowadziły do wniosku, iż życie W. P. było zagrożone. Zeznania świadka w zakresie, w jakim podejrzewała J. P. o inspirowanie podpalenia działki letniskowej W. P. stanowiły zdaniem sądu wyłącznie jej przypuszczenia, niepoddające się ocenie z punktu widzenia ich wiarygodności.

zeznania J. L.

Zeznania J. L. w zakresie, w jakim podejrzewał J. P. i J. O. o inspirowanie podpaleń budynku firmowego i działki letniskowej W. P. stanowiły wyłącznie jego przypuszczenia, niepoddające się ocenie z punktu widzenia ich wiarygodności.

Z kolei zeznania świadka z postępowania przygotowawczego w zakresie, w jakim zaprzeczał, by posiadał wiedzę na temat zdarzenia objętego aktem oskarżenia pozostawały w sprzeczności z jego depozycjami z rozprawy.

zeznania B. S.

Zeznania B. S. dotyczące zdarzenia, kiedy to udała się na posesję A. P., by z nim rozmawiać jawiły się jako jasne i przekonujące, niemniej jednak zeznania te nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem świadek opisywała inne zdarzenie z udziałem oskarżonego, pozostające poza przedmiotem rozstrzygnięcia w sprawie. Jej zeznania prowadziły jednak do wniosku, że oskarżony jawił się jako osoba impulsywna, a jego zachowanie względem świadka znacząco odbiegało od przyjętych w społeczeństwie kanonów i w tym zakresie stanowiły również wsparcie dla relacji pokrzywdzonej.

zeznania N. E.

Zeznania N. E. w pozostałym zakresie również nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

zeznania A. B.

Podobnie zeznania A. B. w pozostałym zakresie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i dotyczyły zdarzenia z udziałem B. S., które nie stanowiło przecież przedmiotu zarzutu oskarżonego.

Na marginesie dodać można, iż choć A. B. i N. E. znacznie łagodniej opisywali zachowanie oskarżonego wobec B. S., co jawi się jako zrozumiałe w sytuacji ich zażyłości z oskarżonym, to nawet oni potwierdzali że oskarżony kazał kobiecie "wypieprzać" bądź "wypierdalać", a w ocenie sądu takie zachowanie wobec osoby, z którą oskarżony nie pozostawał w żadnym konflikcie, również nie przedstawiało go w pozytywnym świetle.

opinia rzeczoznawcy R. K.

Sąd w swych ustaleniach oparł się na opinii biegłego sądowego M. G. (1), bowiem przywołana opinia rzeczoznawcy R. K. stanowiła dokument prywatny, wykonany na zlecenie pokrzywdzonego i była kwestionowana przez jego obrońcę.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd w oparciu o materiał dowodowy, który został uznany za wiarygodny, w szczególności w postaci zeznań J. P., dokumentacji medycznej, opinii biegłych A. W. i P. S., protokołu oględzin pojazdu, protokołu przeszukania, protokołu oględzin kominiarek i łomu, opinii biegłego M. G., wspartych dowodami w postaci zeznań J. O., B. S., a częściowo J. L. ustalił, że oskarżony dopuścił się zarzuconych mu zachowań, przy czym zdaniem sądu stanowiły one jeden czyn zabroniony, stanowiący realizację jednego zamiaru. Wszak oskarżony grożąc pokrzywdzonej pozbawieniem życia, przystąpił do niszczenia pojazdu, uderzając w niego łomem, a następnie zadawał ciosy pokrzywdzonej znajdującej się wewnątrz pojazdu. Zachowania polegające na uszkadzaniu pojazdu i zadawaniu ciosów pokrzywdzonej przeplatały się.
W ocenie sądu owo uszkodzenie pojazdu stanowiło również formę zastraszenia pokrzywdzonej. Sposób działania oskarżonego nie pozostawiał wątpliwości, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim co do wszystkich przypisanych mu zachowań - oskarżony zwracając się bezpośrednio do pokrzywdzonej wypowiedział w stosunku do niej groźbę pozbawienia życia, a następnie wymierzał precyzyjne ciosy skutkujące m.in. rozbiciem bądź całkowitym wybiciem szyb w pojeździe, zaś po uzyskaniu dostępu do pokrzywdzonej zadawał ciosy wymierzone w lewą część jej ciała, przytrzymując ją za ubranie.
W okolicznościach sprawy, biorąc pod uwagę zachowanie oskarżonego, nie budziło wątpliwości sądu, iż wyartykułowana groźba wzbudziła w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę jej spełnienia.

W konsekwencji sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 9 września 2020 r. w G. przy ul. (...) uszkodził pojazd M. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność J. O. w ten sposób, że uderzając w niego łomem rozbił szybę czołową, dwie szyby boczne lewe, szybę tylną oraz lampę przednią, uszkodził spryskiwacz lampy przedniej, dokonał wgnieceń karoserii oraz uszkodził tapicerkę drzwi przednich lewych, powodując szkodę w wysokości 42.497,95 zł, a nadto groził J. P. pozbawieniem życia oraz naruszył jej nietykalność cielesną w ten sposób, że usiłując wyciągnąć ją z opisanego pojazdu, szarpał ją za włosy, a następnie uderzał ją łomem, powodując u niej obrażenia ciała w postaci stłuczenia barku lewego z zasinieniem na jego tylnej powierzchni oraz stłuczenia miednicy po stronie lewej z zasinieniem okolicy talerza biodrowego, które skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała – tkanek miękkich na okres poniżej 7 dni, zaś wypowiadane groźby wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia, tj. występku z art. 288 § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Jednocześnie wskazać należało, iż pokrzywdzona sugerowała, że oskarżony mógł działać z zamiarem pozbawienia jej życia, niemniej jednak w ocenie sądu materiał dowodowy nie pozwalał na takie ustalenie. Mając na uwadze przewagę fizyczną oskarżonego, użycie przez niego narzędzia, którym można spowodować poważne obrażenia oraz bardzo ograniczone możliwości ucieczki pokrzywdzonej, sąd stanął na stanowisku, iż zamiar oskarżonego nie wykraczał poza spowodowanie lekkich obrażeń ciała u pokrzywdzonej. Innymi słowy, gdyby oskarżony chciał spowodować poważniejsze obrażenia u pokrzywdzonej, to miałby ku temu możliwość. Także biegły A. W. wskazał w swej opinii, iż powierzchowne obrażenia pokrzywdzonej świadczą o tym, że zastosowana siła uderzeń była niewielka.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

1

1

Zdaniem sądu okoliczności dotyczące sposobu działania oskarżonego, jego determinacji, rodzaju użytych środków pozwalały na określenie stopnia jego winy jako wysokiego. W powiązaniu z rozmiarem wyrządzonej szkody, okolicznościami popełnionego czynu, w tym dotyczącymi godzenia przez oskarżonego w różne dobra - wolność osobistą, zdrowie i mienie, prowadziły również do wniosku, iż czyn należało ocenić jako charakteryzujący się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. W ocenie sądu konflikt pokrzywdzonej ze zmarłym ojcem oskarżonego i posądzanie jej o podejmowanie nieetycznych działań nie stanowiły żadnego usprawiedliwienia dla podjętych działań i nie mogły zostać potraktowane w kategoriach okoliczności łagodzących, podobnie jak fakt skazania pokrzywdzonej za oszustwa na szkodę W. P.. Wszak oskarżony podjął się zachowań polegających na stosowaniu przemocy wobec osoby słabszej fizycznie od niego, niemal pozbawionej możliwości obrony i jednocześnie dokonał znaczącej szkody w mieniu.

Natomiast jako okoliczności łagodzące sąd potraktował to, iż choć zamiar oskarżonego charakteryzował się bezpośredniością, to miał on charakter nagły - oskarżony niejako wykorzystał fakt, że pokrzywdzona do niego przyjechała. Nadto sąd wziął pod uwagę, iż w chwili popełnienia czynu oskarżony był osobą niekaraną.

Mając na uwadze całokształt wskazanych okoliczności, sąd doszedł do wniosku, iż adekwatną reakcją karną na tego rodzaju czyn jest kara pozbawienia wolności, przy czym mając na uwadze okoliczności dotyczące niekaralności oskarżonego w chwili czynu, sąd dostrzegł możliwość skorzystania z instytucji art. 37b kk, co pozwalało na ograniczenie okresu pozbawienia wolności.

Jednocześnie zważywszy na charakter czynu, który zasługuje na jednoznacznie negatywną ocenę i stopień winy oskarżonego, sąd stanął na stanowisku, iż ograniczenie reakcji karnej w przypadku oskarżonego wyłącznie do kary o charakterze wolnościowym poprzez zastosowanie art. 37a kk pozostawałoby w sprzeczności z funkcją represyjną kary oraz wychowawczą zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i ogólnym.

W konsekwencji sąd w myśl art. 11 § 3 kk na podstawie art. 288 § 1 kk po zastosowaniu art. 37b kk i w zw. z art. 34 § 1, § 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk wymierzył oskarżonemu jednocześnie karę 2 miesięcy pozbawienia wolności i karę 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Zdaniem sądu tego rodzaju kara mieszana stanowić będzie adekwatną reakcję karną na zachowanie oskarżonego i ma szanse ukształtować u niego postawę poszanowania dla dóbr chronionych prawnie, w które godził.

A. P.

2

1

Sąd na podstawie art. 46 § 2 kk orzekł na rzecz pokrzywdzonej J. P. nawiązkę w wysokości 6.000 zł. Czyn przypisany oskarżonemu niewątpliwie stanowił znaczne przeżycie dla J. P., skutkując zarówno cierpieniem fizycznym, jak i psychicznym, godząc w jej poczucie bezpieczeństwa oraz dostarczając rozczarowania relacją z synem. Niemniej jednak rozmiar krzywdy nie był przedmiotem szczegółowych ustaleń sądu, wobec czego sąd zdecydował o orzeczeniu nawiązki, a nie zadośćuczynienia. Wysokość nawiązki uwzględniała okoliczności, które sąd wziął pod uwagę przy wymiarze kary i stanowić będzie dodatkową dolegliwość dla oskarżonego, wzmacniając funkcję kary.

A. P.

3

1

Szkoda wyrządzona w mieniu pokrzywdzonego J. O. została wyliczona przez biegłego M. G. na kwotę 42.497,95 zł, zaś opinia nie została zakwestionowana w toku postępowania. Niemniej jednak sam pokrzywdzony działając przez profesjonalnego pełnomocnika domagał się częściowego naprawienia szkody, w kwocie 30.000 zł, wobec czego sąd uwzględnił to stanowisko.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

4

1

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu A. P. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zatrzymanie w sprawie od dnia 14 września 2020 r., godz. 8:50 do dnia 15 września 2020 r., godz. 15:25, przyjmując iż jest ono równoważne 2 dniom kary pozbawienia wolności.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd w niniejszej sprawie nie orzekł zakazu kontaktowania się oskarżonego z pokrzywdzoną i zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej, bowiem sama J. P. działająca w charakterze oskarżycieli posiłkowej przez profesjonalnego pełnomocnika takiego żądania nie wyartykułowała (k. 228 – 229).

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Sąd na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego opłatę oraz obciążył go wydatkami postępowania. Wprawdzie oskarżony jest osadzony w zakładzie karnym, jednakże, jak sam deklaruje, dysponuje znacznym majątkiem, a zatem nie zaistniały podstawy do zwolnienia go od kosztów sądowych.

Wysokość opłaty sąd ustalił na kwotę 240 zł na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Wysokość wydatków podlegać będzie odrębnemu ustaleniu.

Podpis