Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Przewodniczący:

Protokolant:

sędzia Małgorzata Piotrowska

st. sekr. sąd. Monika Formaniewicz

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 980/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. C.

Z uwagi na fakt, że wyrok został wydany w trybie art. 387 kpk, sąd ograniczył uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3-8 formularza

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

P. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 286 § 1 kk przestępstwo oszustwa popełnia ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Czynność sprawcza polega zatem na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Doprowadzenie należy tu rozumieć jako wywołanie niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji rozporządzającej w odniesieniu do jego mienia (Oczkowski, Oszustwo, s. 9 i n.; Oczkowski [w:] System, t. 9 s. 128 i n.).Wprowadzenie w błąd polega zaś na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Wyzyskanie błędu zachodzi wtedy, kiedy pokrzywdzony już ma błędne wyobrażenie o rzeczywistości, sprawca zaś wyobrażenie to wykorzystuje. Należy ponadto wskazać, że niekorzystne rozporządzenie mieniem to takie, które powoduje uszczerbek w istniejącym majątku pokrzywdzonego lub umniejszenie przyszłych zysków Oszustwo określone w art. 286 § 1 jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Mając na uwadze brzmienie wskazanego przepisu należało przyjąć, że oskarżony P. C. swoim zachowaniem obejmował zamiar popełnienia właśnie oszustwa. Działając bowiem w dniu 4 sierpnia 2020 r. wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził S. M. lat 83 do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 60000,-zł po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności przedsiębranego działania, w ten sposób, że po wykonaniu przez jednego ze współsprawców połączenia telefonicznego do S. M., rozmówca przedstawił się jako funkcjonariusz policji i poinformował o konieczności wzięcia udziału w akcji policyjnej mającej na celu zatrzymanie przestępców wyłudzających pieniądze poprzez wypłatę wszystkich środków pieniężnych z należących do niego rachunków bankowych i przekazanie ich „kurierowi”, następnie podając się za „kuriera” odebrał od S. M. pieniądze w kwocie 60000 zł. W podobny sposób oskarżony postąpił w dniu 6 sierpnia 2020 r. doprowadzając G. S. lat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10000 zł.

Oskarżony P. C. był już uprzednio karany sądownie w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w K. w sprawie sygn. akt (...) z dnia 27-08-2015 roku za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresie od dnia 15 stycznia 2019 roku do dnia 15 stycznia 2020 roku.

Zgodnie z art. 64 § 1 kk jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Przestępstwami podobnymi z kolei są w świetle art. 115 § 3 kk są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne.

Mając wszystko powyższe na uwadze należało uznać, że oskarżony P. C. obydwa zarzucane mu w punktach I i III aktu oskarżenia czyny popełnił w krótkich odstępach czasu - wszak od pierwszego z nich do drugiego minęło zaledwie dwa dni a także działał z wykorzystaniem takiej samej sposobności a nadto działał w warunkach powrotu do przestępstwa. W konsekwencji Sąd zakwalifikował wyżej opisane czyny oskarżonego jako ciąg przestępstw tj. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk orzekając jak w punkcie 1 wyroku.

W świetle art. 227 kk czyn zabroniony popełnia ten kto, podając się za funkcjonariusza publicznego albo wyzyskując błędne przeświadczenie o tym innej osoby, wykonuje czynność związaną z jego funkcją.

Biorąc pod uwagę sposób działania oskarżonego w dalszej kolejności należało zatem stwierdzić, że P. C. w dniu 5 sierpnia 2020 roku w G. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził L. M. lat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5000,-zł po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności przedsiębranego działania, w ten sposób, że po wykonaniu przez jednego ze współsprawców połączenia telefonicznego do L. M., rozmówca przedstawił się jako funkcjonariusz policji i poinformował o konieczności wzięcia udziału w akcji policyjnej mającej na celu zatrzymanie przestępców wyłudzających pieniądze poprzez wypłatę wszystkich środków pieniężnych z należących do niej rachunków bankowych i przekazanie ich Policji, następnie podając się za policjanta odebrał od L. M. pieniądze w kwocie 5000,-zł działając na jej szkodę. Ponadto należało zauważyć, że czynu tego również dokonał przed upływem 5 lat od odbycia kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej w wyroku Sądu Rejonowego w K. sygn. akt (...) z dnia 27-08-2015 roku za czyn z art. 279 § 1 kk na, którą to oskarżony odbył w okresie od dnia 15 stycznia 2019 roku do dnia 15 stycznia 2020 roku.

W konsekwencji sąd zakwalifikował wyżej opisany czyn oskarżonego jako przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 227 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk orzekając jak w punkcie 2 wyroku.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. C.

1

1

Przestępstwo stypizowane w art. 286 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Sąd uwzględnił wniosek oskarżonego złożony na rozprawie w trybie art. 387 kpk uznając, że zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa jak i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości a cele postępowania zostaną osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.

Wymierzając oskarżonemu P. C., zgodnie z jego wnioskiem, karę 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk a także treść przepisu art. 64 § 1 kk, z którego wynika, że sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

W ocenie Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia winy oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu przestępnego. Zdaniem Sądu rodzaj i wymiar tej kary odpowiada pozostałym dyrektywom wymiaru kary, w szczególności dyrektywie prewencji indywidualnej, ogólnej oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Należy bowiem stanowczo napiętnować bardzo często popełniane przestępstwa oszusta metodą na tzw. policjanta czy na wnuczka. Przestępstwa te popełniane są najczęściej na szkodę osób starszych, nieporadnych i w rezultacie doprowadzają do utraty przez te osoby oszczędności całego życia. Reakcja organów wymiaru sprawiedliwości winna być w takiej sytuacji zdecydowana, aby zarówno w świadomości oskarżonego jak i społeczeństwa wypracować przekonanie, że takie postępowanie spotykać się będzie z surową reakcją karną. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony dopuścił się czynu w warunkach powrotu do przestępstwa a nadto wysokość szkody wyrządzonej tym przestępstwem.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę.

P. C.

2

2

Przestępstwo stypizowane w art. 286 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 zaś z art. 227 kk grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. W myśl art. 11 § 3 kk kk karę należało wymierzyć na podstawie przepisu przewidującego karę surowszą. Również w tym przypadku sąd uwzględnił wniosek oskarżonego złożony na rozprawie w trybie art. 387 kpk uznając, że zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa jak i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości a cele postępowania zostaną osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. Wymiar uzgodnionej kary 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności odpowiadał w ocenie sądu dyrektywom jej wymiaru a wskazanym szczegółowo powyżej.

P. C.

3

1 i 2

Zgodnie z art. 85 § 1 kk i art. (...) § 1 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności, o co wnosił sam oskarżony przy akceptacji oskarżyciela publicznego i w braku sprzeciwu pokrzywdzonych.

Zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa (art. 85 § 1 kk).

Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Jeżeli najwyższą z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa jest kara 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności, dolną granicę kary łącznej przyjmuje się w tej wysokości. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach (art. (...) § 1 kk).

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że zgodnie z wnioskiem oskarżonego, w zaistniałej sytuacji wymierzone kary winny podlegać łączeniu zgodnie z zasadą asperacji. W ocenie Sądu wymiar kary łącznej wymierzonej w wyroku jest zgodny z wymogami prewencji ogólnej i szczególnej. Zastosowanie zasady pełnej absorpcji stałoby bowiem w sprzeczności z wymaganiami w/w prewencji, prowadziłoby do bezzasadnego premiowania sprawcy wielokrotnych przestępstw. Zgodnie z uchwaloną linią orzecznictwa, wymiar kary łącznej zależy od stopnia przedmiotowego i podmiotowego związku pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami, co może przemawiać za korzystniejszym lub mniej korzystnym ukształtowaniem wymiaru kary w wyroku łącznym( wyr. SA w Łodzi z 20 IX 2001r., II AKa 154/01, Orz. Prok. i Pr. 2002r., nr 4 oraz wyr. S.A. w Krakowie z 4 X 2000r. , II AKa 175/00, KZS 2000 r. , nr 10, poz. 31).

Mając na uwadze całokształt wyżej wskazanych argumentów Sąd orzekł wobec skazanego karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Zdaniem sądu kara łączna orzeczona wobec oskarżonego uwzględnia dyrektywy wymiaru kary określone w art. 85a k.k. w tym w szczególności cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu wymierzona kara łączna jednej strony uwzględnia liczbę i charakter popełnionych przez skazanego przestępstw, a z drugiej strony uwzględnia jego postawę już po ich popełnieniu to jest przyznanie się do winy oraz skruchę.

P. C.

4

1

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Istota tego środka opiera się na założeniu, że jednym z celów procesu karnego jest rozwiązanie konfliktu pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym, a sposobem rozwiązania lub złagodzenia tego konfliktu jest m.in. naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem (kompensacyjna funkcja prawa karnego) (Buchała [w:] Buchała, Zoll, s. 358–359).

Mając powyższe na uwadze, Sąd
w punkcie 4 wyroku, zgodnie z jego wnioskiem złożonym w trybie art. 387 kpk, zasądził na rzecz pokrzywdzonego S. M. kwotę 60 000 zł tytułem naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Sąd przyznał od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. K. kwotę 600 zł plus należny podatek VAT tytułem kosztów obrony świadczonej oskarżonemu P. C. z urzędu albowiem nie została ona uiszczona w całości ani w żadnej części. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze unormowania zawarte w § 17 ust. 1 pkt 1 oraz § 17 ust. 2 pkt 3 oraz § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. 2019.18)

6

Sąd na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k., art. 1 i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty oraz ponoszenia kosztów sądowych. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony nie pracuje, nie posiada żadnego majątku a nadto od wielu miesięcy przebywa w zakładzie karnym a zatem uiszczenie tych kosztów byłoby dla niego praktycznie niemożliwe a egzekucja tego obowiązku bezskuteczna.

Podpis