Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 998/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1

M. W. (1)

d)  w okresie od 2 maja 2024 roku, nie później jednak, niż do 4 maja 2024 r., w G., dokonał kradzieży z włamaniem do domku holenderskiego, gdzie po uprzednim podważeniu drzwi wejściowych do domku z jego wnętrza dokonał zaboru w celu przywłaszczenia butli gazowej z gazem, palnika do zgrzewania papy, wiatrówki, kombinerek, 6 szt. śrubokrętów, przynęt na ryby, 2 kompletów wędek i wędki typu spining, powodując straty w wysokości co najmniej 2.000,00 zł na szkodę T. J.;

e)  w okresie od dnia 10 czerwca 2024 r. do dnia 30 czerwca 2024 r. w G. przy ul. (...) na terenie ROD (...) na działce nr (...), dokonał kradzieży z włamaniem do altany, gdzie po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w postaci kłódek ze skoblami i zamków w drzwiach do altany, z jej wnętrza dokonał zaboru w celu przywłaszczenia stołu z krzesłami, bujanego gniazda, telewizora marki P. (...) cali, 2 małych komód, wkrętarki, wiertarki marki M. koloru zielonego z wiertłami i roweru damskiego, powodując straty o łącznej wartości co najmniej 1.500 zł na szkodę A. K. (2);

f)  w okresie od dnia 10 czerwca 2024 r. do dnia 30 czerwca 2024 r. w G. przy ul. (...), dokonał kradzieży z włamaniem do dwóch pomieszczeń gospodarczych przynależnych do mieszkania nr (...), gdzie po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w postaci kłódek ze skoblami w drzwiach do pomieszczeń, z ich wnętrza dokonał zaboru w celu przywłaszczenia motoroweru marki H. model (...)-20 o nr rej. (...), 4 rowerów górskich w tym 2 damskie koloru czerwonego i niebieskiego oraz 2 męskie koloru żółtego i błękitnego złotych, dużej szlifierki kątowej marki B., małej szlifierki kątowej, 3 kompletów kluczy, 2 par łyżworolek koloru biało-siwego i czerwonego, 2 kasków motocyklowych, ochraniaczy na ręce i nogi, drabiny aluminiowej 4-stopniowej, drabiny drewnianej, narzędzi malarskich i piły marki H. powodując straty o łącznej wartości co najmniej 5.000,00 zł na szkodę A. K. (2)

tj. trzech przestępstw z art. 279 § 1 k.k., których to dopuścił się w krótkich odstępach czasu, wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw, tj. w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

II. w okresie od bliżej nieustalonego dnia maja 2024 roku, jednak nie później, niż do 18 maja 2024 r. w G., dokonał zaboru w celu przywłaszczenia nieustalonej liczby ryb nieprzekraczającej jednak 800 zł poprzez ich wyłowienie ze stawu należącego do T. J., działając tym samym na jego szkodę, czyn ten kwalifikuje z art. 119 § 1 k.w.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. W. (1), w okresie od 2 maja 2024 r., nie później jednak, niż do 4 maja 2024 r., włamał się do domku holenderskiego, położonego na terenie ROD przy ul. (...) w G. w taki sposób, że podważył drzwi wejściowe do tego domku, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia znajdujących się w nim rzeczy w postaci butli gazowej z gazem, palnika do zgrzewania papy, wiatrówki, kombinerek, 6 szt. śrubokrętów, przynęt na ryby, 2 wędek i wędki typu spinning. Drzwi nie były zabezpieczone kłódką, jednak do ich otwarcia niezbędne było wykorzystanie mechanizmu, - bez dysponowania tym urządzeniem, wejście do domku holenderskiego możliwe było poprzez podważenie drzwi przy użyciu siły fizycznej, co też uczynił M. W. (1). Rzeczy te, podobnie jak i domek holenderski, stanowiły własność T. J.. T. J. nie posiadał zdjęć ani dokumentacji skradzionych rzeczy, nie dysponował także rachunkami dokumentującymi wartość nabywczą skradzionych ruchomości. Wartość skradzionego mienia wynosiła nie mniej, niż 2.000,00 zł. T. J. nie odzyskał skradzionego mienia, poza dwoma wędkami oraz wędką typu spinning.

Fakt włamania na teren ogródka działkowego, T. J. odkrył w dniu 4 maja 2024 r., kiedy to chciał sprawdzić stan działki przed wyjazdem na urlop wypoczynkowy. Przed tą datą, T. J. ostatni raz był na działce w dniu 2 maja 2024 r., kiedy to kontrolował jej stan po spotkaniu zorganizowanym dzień wcześniej przez jego wnuka. M. W. (1) sprzedał skradzione rzeczy, a uzyskane w ten sposób pieniądze przeznaczył na życie,

T. J. jest także właścicielem zarybionego stawu, znajdującego się na terenie działki ROD. W bliżej nieustalonym dniu maja 2024 r., jednak nie później niż 18 maja 2024 r., w godzinach wczesnoporannych, ujawnił, jak z należącego doń stawu, dwóch mężczyzn, którymi okazali się M. W. (1) i R. K. (1), łowili ryby. Mężczyźni łowili ryby przez całą noc, przy czym podczas tego połowu tylko R. K. (1) udało się wyłowić dwie ryby. T. J. nakazał mężczyznom opuszczenie jego terenu, odbierając przy tym należącego do niego wędki oraz wędkę typu spinning, o deklarowanej wartości 980 zł. Inicjatorem połowu ryb na terenie stawu należącego do T. J. był M. W. (1), który zaprosił do tej czynności R. K. (1) mówiąc mu, że jest to staw należący do kuzyna i mężczyźni mogą na nim łowić ryby. M. W. (1), kilkukrotnie łowił ryby z tego stawu także przed wspólnym połowem z R. K. (2).

zeznania T. J.;

spis rzeczy skradzionych z domku holenderskiego;

fotografie oskarżonych wykonane podczas łowienia ryb;

wyjaśnienia oskarżonego R. K. (1);

wyjaśnienia oskarżonego M. W. (1)

1-2v; 180-181;

3;

4-5

93-94, 178-180

28-29

W okresie od 10 do 30 czerwca 2024 r. dokonał kolejnych kradzieży z włamaniem. M. W. (1), poprzez uszkodzenie kłódki do altany ogrodowej, położonej w ROD (...) na ul. (...) w G., dostał się do jej wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia stołu z krzesłami, bujanego gniazda, telewizora P. (...) cali, dwóch komód małych, wkrętarki marketowej, wiertarki M. z wiertłami, roweru damskiego. M. W. (1) został odkryty na działce w dniu 30 czerwca (...)., kiedy to żona A. K. (2) przybyła na działkę w celu jej uprzątnięcia. Wówczas to ujawniła ona, że w altanie ogrodowej przebywa zamknięty mężczyzna, który nie chce jej opuścić. M. W. (1), z uwagi na problemy mieszkaniowe, przebywał tam około 1-2 tygodni. M. W. (1) był znany rodzinie K., albowiem jest on kuzynem J. K., a ponadto, niegdyś zamieszkiwał z nimi w tej samej kamienicy.

A. K. (2), poinformowany przez sąsiada o możliwym włamaniu, dokonał także sprawdzenia należących do niego pomieszczeń gospodarczych położonych w G. przy ul (...). Do nich to, w tym samym okresie, włamał się M. W. (1) poprzez zniszczenie kłódek, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia motoroweru, czterech rowerów, elektronarzędzi (szlifierek kątowych) 3 kompletów kluczy, łyżworolek, kasków motocyklowych, ochraniaczy na golenie, drabiny aluminiowej, drabiny drewnianej, narzędzi malarskich oraz piły husqvarna.

Łączna wartość skradzionego mienia wyniosła, pochodzącego zarówno z altanki, jak i pomieszczeń gospodarczych położonych przy ul. (...), co najmniej 5.000,00 zł. Spośród skradzionych rzeczy, A. K. (2) odzyskał wyłącznie jeden rower (koloru czerwonego).

zeznania A. K. (2);

protokół oględzin miejsca;

pokwitowanie odbioru roweru;

zeznania J. K.;

tablica poglądowa

17-18; 181-182

21-22;

23;

63-64; 184-185

98-102

Obaj oskarżeni byli w przeszłości karani.

karty karne

133-153

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego M. W. (1)

wyjaśnienia oskarżonego, in genere, należy uznać za polegające na prawdzie i przydatne dla postępowania dowodowego. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, wyjaśnił okoliczności ich popełnienia, a nawet wymieniał rzeczy, których zaboru dokonał, co było zasadniczo zbieżne z oświadczeniami pokrzywdzonych. Wyjaśnienia oskarżonego jedynie w części nie podlegały uwzględnieniu, a to w zakresie, w jakim wskazywał on, że złowione z R. K. (2) ryby, zostały spożyte. Otóż oskarżony R. K. (1) precyzyjnie i szczegółowo zrelacjonował wspólny połów, zaprzeczył, aby jakiekolwiek ryby były wspólnie spożywane, a co więcej- podał liczbę złowionych ryb, i to przez niego samego, co potwierdził sam pokrzywdzony. Brak było zatem podstaw, aby uwzględnić wyjaśnienia oskarżonego w tej części.

Wyjaśnienia oskarżonego R. K. (1)

Wyjaśnienia logiczne, precyzyjne, spójne, wolne od konfabulacji, szczegółowo opisujące wspólny połów ryb z M. W. (1), znajdujące nadto potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, a w szczególności w zeznaniach T. J.. Pozostały materiał dowodowy nie dostarczył podstaw, dla których wyjaśnienia te podlegałyby eliminacji z podstawy ustaleń faktycznych

Zeznania T. J.

Co do zasady zeznania spójne, logiczne, polegające na prawdzie i konsekwentne, znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w tym w wyjaśnieniach oskarżonego M. W. (1). Sąd poddał jednak krytycznej ocenie zeznania pokrzywdzonego w zakresie, w jakim deklarował on wartość skradzionych przedmiotów. Jakkolwiek nie było wątpliwości co do zakresu i rodzaju skradzionych rzeczy, o tyle istotne wątpliwości pojawiły się przy szacowaniu ich wartości. Pokrzywdzony przywoływał bowiem wartość poszczególnych przedmiotów w zasadzie dowolnie, nie przedkładając na tę okoliczność żadnych dowodów, a w szczególności rachunków. Stąd, w ocenie Sądu, konieczne stało się ustalenie wartości minimalnej skradzionych przedmiotów, jednakże jako masy, kierując się zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, jak również z uwzględnieniem poziomu ich zużycia

Zeznania A. K. (2)

Co do zasady zeznania spójne, logiczne, polegające na prawdzie i konsekwentne, znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w tym w wyjaśnieniach oskarżonego M. W. (1). Sąd poddał jednak krytycznej ocenie zeznania pokrzywdzonego w zakresie, w jakim deklarował on wartość skradzionych przedmiotów. Jakkolwiek nie było wątpliwości co do zakresu i rodzaju skradzionych rzeczy, o tyle istotne wątpliwości pojawiły się przy szacowaniu ich wartości. Pokrzywdzony przywoływał bowiem wartość poszczególnych przedmiotów w zasadzie dowolnie, nie przedkładając na tę okoliczność żadnych dowodów, a w szczególności rachunków. Stąd, w ocenie Sądu, konieczne stało się ustalenie wartości minimalnej skradzionych przedmiotów, jednakże jako masy, kierując się zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, jak również z uwzględnieniem poziomu ich zużycia

zeznania J. K.;

zeznania spójne, logiczne, polegające na prawdzie i konsekwentne, znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, niebudzące wątpliwości Sądu ani stron co do swojej prawdziwości

fotografie oskarżonych wykonane podczas łowienia ryb;

Fotografie wykonane przez T. J. w momencie poławiania ryb przez oskarżonych. Fotografie wyraźne, niebudzące wątpliwości w zakresie osób na nich się znajdujących, a nadto utrwalające zdarzenie, które istotnie miało miejsce i do którego przyznali się obaj oskarżeni

protokół oględzin miejsca;

Dokument urzędowy, sporządzony przez uprawniony organ, którego treść nie budziła żadnych wątpliwości Sądu ani stron postępowania

tablica poglądowa

Dokument urzędowy, sporządzony przez uprawniony organ, którego treść nie budziła żadnych wątpliwości Sądu ani stron postępowania

pokwitowanie odbioru roweru;

Dokument prywatny wykazujący oddanie jednego ze skradzionych przez M. W. (1) rowerów- wobec faktu, że okoliczność ta była potwierdzona przez wysłuchanych w sprawie świadków, Sąd nie miał wątpliwości co do autentyczności tego dokumentu i tego, że

Karty karne oskarżonych

Dokumenty urzędowe pochodzące od właściwego organu, wykazujące uprzednią karalność oskarżonych

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania M. M. (2)

Zeznania nie odnosiły się do czynów zarzucanych oskarżonemu, zatem były zbędne z punktu widzenia przedmiotu postępowania

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. W. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W zakresie czynów zarzucanych oskarżonemu w punktach I, III i IV aktu oskarżenia, Sąd uznał oskarżonego M. W. (1) za winnego popełnienia ciągu przestępstw, kwalifikowanych z art. 279 § 1 k.k.

Zgodnie z przywołanym przepisem, kto kradnie z włamaniem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Istota tego czynu sprowadza się do przełamania zabezpieczenia, następnie uzyskania dostępu do pewnej zamkniętej przestrzeni, a wreszcie dokonania zaboru w celu przywłaszczenia określonych przedmiotów. Niezbędne jest przy tym zachowanie kolejności ww. zachowań, gdyż dla bytu przestępstwa z art. 279 § 1 k.k., konstytutywnym jest, aby włamanie poprzedzało zabór. Analiza zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że M. W. (1) trzykrotnie wyczerpał znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k. Pierwszy raz, uczynił to na szkodę T. J. włamując się domku do holenderskiego położonego na działce ROD należącej do pokrzywdzonego, poprzez podważenie drzwi wejściowych, a następnie dokonanie zaboru ujawnionych w domku przedmiotów. Kolejne dwa zachowania polegały na eliminacji zabezpieczenia w postaci kłódek zamocowanych na drzwiach wejściowych odpowiednio do altany ogrodowej oraz pomieszczeń gospodarczych, a następnie dokonaniu zaboru ruchomości w nich się znajdujących, przy czym, w odniesieniu do altany ogrodowej należącej do A. K. (2), oskarżony zamieszkiwał w niej nadto przez okres 1-2 tygodni, co jednak w żaden sposób nie rzutuje na byt samego przestępstwa.

Jednocześnie, w ocenie Sądu, spełnione były przesłanki, aby przestępstwa te spiąć klamrą ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k., a to z uwagi na fakt, że M. W. (1) niewątpliwie popełnił te przestępstwa w krótkich odstępach czasu (od maja do czerwca 2024 r.) oraz z wykorzystaniem tej samej sposobności (nieobecność właścicieli obiektów, fizyczna i techniczna możliwość sforsowania zabezpieczeń). Tym samym, czyny zarzucane w punktach I, III i IV aktu oskarżenia, Sąd zakwalifikował jako ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k.

Jeżeli zaś chodzi o czyn zarzucany w punkcie II aktu oskarżenia, Sąd przyjął odmienną kwalifikację prawną od tej proponowanej przez oskarżyciela, a to wobec przyjęcia, że zachowanie oskarżonego stanowiło rodzajowo odmienny czyn, a mianowicie wykroczenie, nie zaś przestępstwo. Sąd nie podzielił bowiem stanowiska oskarżyciela, stanowiącego de facto bezkrytyczne powtórzenie oświadczenia pokrzywdzonego, że oskarżony M. W. dokonał połowy pół tony ryb o wartości 1.500,00 zł. Po pierwsze, należy zauważyć, że oskarżyciel w akcie oskarżenia błędnie zarzucił kradzież ryb, poprzez ich połów, wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, a nadto w warunkach czynu ciągłego. Otóż, M. W. (1) tylko raz łowił ryby z inną osobą tj. R. K. (2) i próżno szukać tutaj działania wspólnie i w porozumieniu, albowiem jak wynika z wyjaśnień R. K. (1), został on niejako zaproszony na połów ryb, przy czym obaj mężczyźni łowili ryby osobno, każdy z wykorzystaniem innego sprzętu wędkarskiego i na własny rachunek. Dość zresztą wspomnieć, że podczas jedynego, wspólnego połowu, ryby złowił wyłącznie R. K. (1) w liczbie dwóch sztuk, co potwierdził pokrzywdzony. Wszystkie inne połowy M. W. (1) realizował osobiście, bez udziału innych osób. Sąd przyjął jednak, iż M. W. (1) można przypisać jedynie wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., albowiem brak jest najmniejszych choćby podstaw do twierdzenia, że wartość wyłowionych przez niego ryb przekroczyła 800 zł. Po pierwsze bowiem, nie ma jakichkolwiek metod, aby ustalić wartość jednej złowionej ryby, co zależne jest od jej rodzaju i masy. Po wtóre zaś, nie podobna przyjąć, aby oskarżony, w jakiekolwiek konfiguracji czasowej, był w stanie odłowić 500 kg ryb za pomocą amatorskiej wędki. Nawet gdyby przyjąć, że oskarżony wyławiał wyłącznie ryby o wadze 20 kg, co jest zwyczajnie niemożliwe, to aby odłowić 500 kg, musiałby złowić aż 25 sztuk ryb. Zważywszy na fakt, że oskarżony M. W. (1) podejmował przestępcze aktywności w obszarze (...) w maju 2024 r., nie później jednak, niż do 18 maja 2024 r., miałby on dodatkowo istotnie ograniczony czas, aby dokonać tak obfitych połowów. Tym samym, w związku z całkowitym odrzuceniem wersji o złowieniu 500 kg ryb o wartości 1.500,00 zł, Sąd przypisał oskarżonemu M. W. (1) sprawstwo wykroczenia z art. 119 § 1 k.w., albowiem sam oskarżony przyznał, że skutecznych połowów dokonywał. Co oczywiste, złowione ryby przedstawiały zapewne określoną wartość materialną, jednakże z całą pewnością nieprzekraczającą 800 zł, co uzasadniało konieczność potraktowania tego zachowania jako wykroczenia.

W zakresie strony podmiotowej, Sąd ustalił i przyjął, że wszystkich zachowań oskarżony dopuścił się działając z zamiarem bezpośrednim (art. 9 § 1 k.k. i art. 6 § 1 k.w.), zaś w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności prowadzące do dekompletacji struktur przestępstwa i wykroczenia (art. 1 k.k. i k.w.).

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. W. (1)

I

I

Granice kary kształtowały się w wymiarze określonych w art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. tj. od roku do 15 lat pozbawienia wolności. Poruszając się w tych granicach, Sąd orzekł karę pozbawienia wolności w wymiarze roku i 6 miesięcy, kierując się przy tym dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz kwantyfikatorami społecznej szkodliwości czynu, określonymi w art. 115 § 2 k.k. Sąd uznał, że zarówno stopień winy, jak i społecznej szkodliwości czynów należy uznać za znaczny, albowiem oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, traktując te czyny, jako sposób uzyskania środków finansowych na życie, nie znajdując się przy tym w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Oskarżony jest osobą dorosła, bez deficytów intelektualnych, zatem miał pełną świadomość tego, że nie jest to prawnie dozwolony sposób zarobkowania i powinien osiągać wynagrodzenie w drodze pracy. Mimo tego, zdecydował się na inny, przestępczy sposób zarobkowania. Dodatkowo, oskarżony uderzył w doniosłe społecznie dobro, jakim jest własność prywatna, w ogólności dokonując zaboru rozlicznych ruchomości, czyniąc to w trzech aktach kradzieży z włamaniem, powodując znaczne straty majątkowe, co pozwala na przyjęcie, że przestępstwa przezeń popełnione przyniosły dotkliwe i znaczne ujemne następstwa. W sprawie nie ujawniły się przy tym żadne okoliczności łągodzące, poza przyznaniem się oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu, przy istniejącej okoliczności obciążającej w postaci uprzedniej karalności oskarżonego. Odnotowania wymaga również postawa sprawcy, który na żadnym etapie postępowania nie zobowiązał się do naprawienia szkody, nie przejawiając przy tym najmniejszego zainteresowania zniwelowaniem skutków. Mając to wszystko na uwadze, Sąd doszedł do przekonania, że tylko kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze, będzie karą adekwatną, realizującą swoje zadania z zakresu prewencji szczególnej i ogólnej, jak również należycie spełniająca funkcję represyjną.

M. W. (1)

II

II

Orzekając o karze za wykroczenie, Sąd ukształtował jej wymiar w oparciu o art. 119 § 1 k.w. w zw. z art. 24 § 1 k.w., kierując się przy tym dyrektywami płynącymi z art. 33 k.w., przyjmując, iż kara grzywny w orzeczonej wysokości spełni wszystkie swoje funkcje, a nadto będzie należytą odpłatą za popełniony czyn, adekwatną do okoliczności jego popełnienia.

M. W. (1)

III

I

Sąd orzekł, na podstawie art. 46 § 1 k.k., obowiązek częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz T. J. kwoty 2.000,00 zł, zaś na rzecz A. J.- kwoty 6.500,00 zł. Jak wskazano w części poświęconej ustaleniom faktycznym i ocenie dowodów, krytycznie należało ocenić wartość skradzionych przedmiotów, albowiem obaj pokrzywdzeni kwoty te podawali w oparciu o autorytatywne stwierdzenia, niepoparte żadnymi rachunkami, czy choćby cennikami producentów. Zważywszy dodatkowo na fakt, że przedmioty zostały zbyte przez oskarżonego, niemożliwym było ustalenie ich wartości przez właściwego biegłego. W ocenie Sądu, niezbędne było więc poddanie krytycznej ocenie deklarowanych wartości i uwzględnienie rodzaju rzeczy oraz faktu, że wszystkie one były rzeczami używanymi. Zdaniem Sądu, zasadne było więc przyjęcie, że wartość przedmiotów skradzionych T. J. kreowała się na poziomie nie mniejszym, niż 2.000,00 zł, zaś w przypadku A. K. (2)- na poziomie nie mniejszym niż 6.500,00 zł. Estymacja ta uwzględnia liczbę, rodzaj i stan zużycia przedmiotów, natomiast nie przesądza o wartości poszczególnych przedmiotów, wyznaczając jedynie minima. Wskazać przy tym trzeba, że dokładna wartość ruchomości nie ma znaczenia z punktu widzenia bytu przestępstwa z art. 279 § 1 k.k., zaś orzeczenie w przedmiocie obowiązku częściowego naprawienia szkody, nie zamyka drogi pokrzywdzonym do dochodzenia pozostałej kwoty odszkodowania w procesie cywilnym, jeżeli staną na stanowisku, które będą w stanie wykazać, że wartość skradzionych przedmiotów kształtowała się zgoła odmiennie.

M. W. (1)

IV

I

Zaliczenie dokonane po myśli art. 63 § 1 k.k.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwa rte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI i VII

W punkcie VI orzeczono o kosztach pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, kierując się w tym zakresie brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze oraz § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

W punkcie VII, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolniono oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, a to wobec faktu, że aktualnie przebywa on w warunkach izolacji penitencjarnej, bez możliwości zarobkowania.

1.1Podpis