Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Przewodniczący:

Protokolant:

sędzia Małgorzata Piotrowska

st. sekr. sąd. Monika Formaniewicz

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1161/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. A.

w dniu 4 września 2019 r. działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. z pomieszczenia suszarni przy ul. (...) w G. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia elementów siłowni w postaci ciężarków o ogólnej wartości 500 zł na szkodzę R. P., A. U. i M. P.

tj. wykroczenie z art. 119 § 1 kw

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W pomieszczeniach piwniczno-suszarnianych w budynku przy ul. (...) w G. kilkoro znajomych urządziło siłownię. Przez lata korzystali z niej wspólnie i gromadzili sprzęty. Przyrządy były częściowo kupowane, zdobywane bądź samodzielnie robione przez pokrzywdzonych R. P., A. U. i M. P.. Suszarnia była zamykana na klucz, który posiadały między innymi wyżej wymienione osoby. Klucze posiadał również P. P. (1).

Na początku września 2019 r. P. P. (1) przekazał oskarżonemu W. P. klucze do tej suszarni, gdyż w tym czasie oskarżony był bezdomny. P. P. (1) zezwolił mu, aby ten przenocował w tych pomieszczeniach i się ogrzał.

Oskarżony W. P. dysponując kluczem do suszarni, wszedł do niej i się w niej rozgościł. Jako, że w suszarni znajdowały się liczne metalowe sprzęty w postaci ciężarków, hantli, gryfów itp., postanowił dokonać ich kradzieży i sprzedaż te rzeczy na złomie. Tak też uczynił. Poprosił swojego brata - oskarżonego M. A. o pomoc i wspólnie ukradli z tej "siłowni" w dniu 4 września 2019 r. kilka krążków, które następnie sprzedali w skupie złomu.

wyjaśnienia oskarżonego M. A.

60-61, 114

zeznania świadka R. P.

1-7, 22-23, 63, 114v

zeznania świadka A. U.

43-43v, 114v-115

zeznania świadka P. P. (1)

70-70v, 115

zeznania świadka M. F.

26-26v, 115v

zeznania świadka D. G.

14-15v, 120-120v

zeznania świadka M. P.

122-122v

protokół oględzin

1-7

protokół zatrzymania rzeczy

11-13

protokół odtworzenia

49

pokwitowanie

53

1.1.2.

M. A.

w dniu 5 września 2019r. działając wspólnie i w porozumieniu z W. P. dokonał kradzieży z włamaniem do pomieszczenia suszarni przy ul. (...) w G. poprzez wyłamanie drzwi i zabór z wnętrza elementów siłowni w postaci hantli i krążków metalowych o ogólnej wartości około 1 500 zł na szkodzę R. P., A. U. i M. P. przy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi

tj. występek określony w art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 4 września 2019 r. R. P. poszedł do suszarni, otworzył drzwi swoim kluczem. Nie stwierdził żadnych uszkodzeń zamka. Zauważył jednak, że z pomieszczenia ubyło kilka krążków. Nie potrafił jednak stwierdzić ile dokładnie krążków ubyło i jaka była ich wartość. Zadzwonił do A. U. z zapytaniem, czy zabierał jakieś sprzęty z siłowni. Gdy ten zaprzeczył, R. P. dla bezpieczeństwa wymienił zamek w drzwiach do siłowni.

Następnego dnia, tj. 5 września 2019 oskarżony M. A. ponownie przyszedł z bratem W. P. z zamiarem zaboru z piwnicy kolejnych metalowych sprzętów. Jako, że zamek został wymieniony przez R. P. i posiadany przez oskarżonych klucz do niego już nie pasował, oskarżeni wyłamali zamek w drzwiach a następnie zabrali z suszarni większość sprzętów i ponownie sprzedali je w skupie złomu.

Łączna wartość skradzionego mienia wyniosła 2000 zł przy czym część mienia o wartości 500 zł została odzyskana ze skupu złomu. Odzyskane zostały: ciężarki do ćwiczeń koloru czerwonego - 7 sztuk, ciężarki do ćwiczeń koloru zielonego - 9 sztuk, ciężarki do ćwiczeń koloru szarego- 14 sztuk, ciężarki do ćwiczeń koloru czarno-szarego - 6 sztuk, ciężarek z uchwytem koloru zielonego - 2 szt.

wyjaśnienia oskarżonego M. A.

60-61, 114

zeznania świadka R. P.

1-7, 22-23, 63, 114v

zeznania świadka A. U.

43-43v, 114v-115

zeznania świadka P. P. (1)

70-70v, 115

zeznania świadka D. G.

14-15v, 120-120v

zeznania świadka M. P.

122-122v

protokół oględzin

1-7

protokół zatrzymania rzeczy

11-13

protokół odtworzenia

49

pokwitowanie

53

M. A. był wielokrotnie karany sądownie.

karta karna

104-104v

1.1.3.

W. P.

w dniu 4 września 2019 r. działając wspólnie i w porozumieniu z M. A. z pomieszczenia suszarni przy ul. (...) w G. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia elementów siłowni w postaci ciężarków o ogólnej wartości 500 zł na szkodzę R. P., A. U. i M. P.

tj. wykroczenie z art. 119 § 1 kw

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W pomieszczeniach piwniczno-suszarnianych w budynku przy ul. (...) w G. kilkoro znajomych urządziło siłownię. Przez lata korzystali z niej wspólnie i gromadzili sprzęty. Przyrządy były częściowo kupowane, zdobywane bądź samodzielnie robione przez pokrzywdzonych R. P., A. U. i M. P.. Suszarnia była zamykana na klucz, który posiadały między innymi wyżej wymienione osoby. Klucze posiadał również P. P. (1).

Na początku września 2019 r. P. P. (1) przekazał oskarżonemu W. P. klucze do tej suszarni, gdyż w tym czasie oskarżony był bezdomny. P. P. (1) zezwolił mu, aby ten przenocował w tych pomieszczeniach i się ogrzał.

Oskarżony W. P. dysponując kluczem do suszarni, wszedł do niej i się w niej rozgościł. Jako, że w suszarni znajdowały się liczne metalowe sprzęty w postaci ciężarków, hantli, gryfów itp., postanowił dokonać ich kradzieży i sprzedaż te rzeczy na złomie. Tak też uczynił. Poprosił swojego brata - oskarżonego M. A. o pomoc i wspólnie ukradli z tej "siłowni" w dniu 4 września 2019 r. kilka krążków, które następnie sprzedali w skupie złomu.

dowody przywołane w punkcie 1.1.1.

1.1.4.

W. P.

5 września 2019r. działając wspólnie i w porozumieniu z M. A. dokonał kradzieży z włamaniem do pomieszczenia suszarni przy ul. (...) w G. poprzez wyłamanie drzwi i zabór z wnętrza elementów siłowni w postaci hantli i krążków metalowych o ogólnej wartości około 1 500 zł na szkodzę R. P., A. U. i M. P. przy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi

tj. występek określony w art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 4 września 2019 r. R. P. poszedł do suszarni, otworzył drzwi swoim kluczem. Nie stwierdził żadnych uszkodzeń zamka. Zauważył jednak, że z pomieszczenia ubyło kilka krążków. Nie potrafił jednak stwierdzić ile dokładnie krążków ubyło i jaka była ich wartość. Zadzwonił do A. U. z zapytaniem, czy zabierał jakieś sprzęty z siłowni. Gdy ten zaprzeczył, R. P. dla bezpieczeństwa wymienił zamek w drzwiach do siłowni.

Następnego dnia, tj. 5 września 2019 oskarżony W. P. ponownie przyszedł z bratem M. A. z zamiarem zaboru z piwnicy kolejnych metalowych sprzętów. Jako, że zamek został wymieniony przez R. P. i posiadany przez oskarżonych klucz do niego już nie pasował, oskarżeni wyłamali zamek w drzwiach a następnie zabrali z suszarni większość sprzętów i ponownie sprzedali je w skupie złomu.

Łączna wartość skradzionego mienia wyniosła 2000 zł przy czym część mienia o wartości 500 zł została odzyskana ze skupu złomu. Odzyskane zostały: ciężarki do ćwiczeń koloru czerwonego - 7 sztuk, ciężarki do ćwiczeń koloru zielonego - 9 sztuk, ciężarki do ćwiczeń koloru szarego- 14 sztuk, ciężarki do ćwiczeń koloru czarno-szarego - 6 sztuk, ciężarek z uchwytem koloru zielonego - 2 szt.

dowody jak w punkcie 1.1.2.

Oskarżony W. P. był wielokrotnie karany sądownie.

karta karna

106-106v

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. A.

i W. P.

jak w punkcie 1,2,3 i 4 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodniony Sąd uznał fakt, jakoby oskarżeni działając w warunkach czynu ciągłego włamali się dwukrotnie do pomieszczeń suszarni przy ul. (...) w G.

nie dotyczy

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka R. P.

Sąd uznał, że zeznania tego świadka są wiarygodne, albowiem były spójne, logiczne i konsekwentne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w relacjach pozostałych świadków oraz samego oskarżonego. Świadek jest osobą obcą w stosunku do oskarżonych i brak podstaw do kwestionowania prawdomówności tego świadka. Dlatego też Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie opierał się między innymi na tych depozycjach.

zeznania świadka P. P. (1)

Sąd uznał, że zeznania tego świadka są wiarygodne, albowiem były spójne, logiczne i konsekwentne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w relacjach pozostałych świadków oraz samego oskarżonego. Świadek jest osobą obcą w stosunku do oskarżonych i brak podstaw do kwestionowania prawdomówności tego świadka. Dlatego też Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie opierał się między innymi na tych depozycjach. Świadek szczerze przekazał, że udostępnił klucze do suszarni bezdomnemu wówczas oskarżonemu P., bo było mu go żal.

zeznania świadka M. F.

Sąd uznał, że zeznania tego świadka są wiarygodne, albowiem były spójne, logiczne i konsekwentne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w relacjach pozostałych świadków oraz samego oskarżonego. Świadek jest osobą obcą w stosunku do oskarżonych i brak podstaw do kwestionowania prawdomówności tego świadka. Dlatego też Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie opierał się między innymi na tych depozycjach.

zeznania świadka M. P.

Sąd uznał, że zeznania tego świadka również są wiarygodne, albowiem były spójne, logiczne i konsekwentne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w relacjach pozostałych świadków oraz samego oskarżonego. Świadek jest osobą obcą w stosunku do oskarżonych i brak podstaw do kwestionowania prawdomówności tego świadka. Dlatego też Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie opierał się między innymi na tych depozycjach. Wprawdzie świadek odmiennie od świadków P. i U. wskazywał, że on również był właścicielem części rzeczy, które zostały skradzione, to jednak Sąd uznał, że jego zeznania istotnie polegały na prawdzie. Jak również wskazywał świadek P. P. (1), jego syn przez wiele lat przynosił i kupował do tej siłowni sprzęt, który następnie oskarżeni ukradli.

zeznania świadka D. G.

Sąd uznał, że zeznania tego świadka są wiarygodne, albowiem także były spójne, logiczne i konsekwentne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w relacjach pozostałych świadków oraz samego oskarżonego. Świadek jest osobą obcą w stosunku do oskarżonych i brak podstaw do kwestionowania prawdomówności tego świadka. Dlatego też Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie opierał się między innymi na tych depozycjach. Świadek zeznawał na okoliczność sprzedania elementów siłowni w skupie złomu, który prowadzi. Okoliczność ta była w zasadzie bezsporna.

zeznania świadka A. U.

Sąd uznał, że zeznania tego świadka są wiarygodne, albowiem były spójne, logiczne i konsekwentne a nadto znajdowały pełne potwierdzenie w relacjach pozostałych świadków oraz samego oskarżonego. Świadek jest osobą obcą w stosunku do oskarżonych i brak podstaw do kwestionowania prawdomówności tego świadka. Dlatego też Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie opierał się między innymi na tych depozycjach. Świadek przekonująco relacjonował, iż o kradzieży dowiedział się od R. P.. Świadek twierdził również, że pierwszego dnia, kiedy oskarżeni posługiwali się kluczem, nie zginęło na pewno dużo ciężarków, bo inaczej byłoby to bardziej zauważalne.

wyjaśnienia oskarżonego M. A.

oraz

W. P.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego W. P., w których przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jako że oskarżony odmówił skaładania dalszych wyjaśnień, stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalał w oparciu o zeznania świadków oraz wyjaśnienia drugiego oskarżonego M. A., w których ten ostatni przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz opisał szczegółowo okoliczności i przebieg zdarzeń. Wyjaśnienia były spójne, jasne, konsekwentne a nadto znajdowały pełne pokrycie w zeznaniach świadków oraz pozostałych dowodach w sprawie.

protokół zatrzymania rzeczy

sporządzony przez uprawnionego funkcjonariusza Policji, niekwestionowany przez żadną ze stron

protokół oględzin

sporządzony przez uprawnionego funkcjonariusza Policji, niekwestionowany przez żadną ze stron

protokół odtworzenia

sporządzony przez uprawnionego funkcjonariusza Policji, niekwestionowany przez żadną ze stron

pokwitowanie

dokument niekwestionowany przez żadną ze stron

karta karna

dokument urzędowy, niekwestionowany przez żadną ze stron

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

nie dotyczy

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1,2,3,4

M. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W przepisie art. 279 § 1 kk penalizowana jest kradzież włamaniem. Włamanie polega zaś na przełamaniu zabezpieczeń chroniących przedmiot czynności wykonawczej przed kradzieżą. Najczęściej sprowadza się ono do ich fizycznego przełamania. Nie ma znaczenia, czy zabezpieczenie przedmiotu przed kradzieżą jest efektywne i jakich środków należy użyć, by je sforsować. Konieczne jest natomiast, aby rzecz była zabezpieczona przed kradzieżą i aby sprawca usunął zabezpieczenie (wyrok SN z 18.02.1972 r., VI KZP 74/71, OSNKW 1972/5, poz. 78). Nie jest jednak włamaniem przełamanie zabezpieczeń na tyle nieefektywnych, że nie stanowią poważnego wyrazu woli zabezpieczenia rzeczy przed kradzieżą (Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 958). Podobnie wyrok SN z 24.06.1958 r., IV KRN 170/58, NP (...), s. 249. Należy ponadto wskazać, że jest włamaniem otwarcie drzwi dopasowanym lub skradzionym kluczem (Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 953–954). Nie jest nim natomiast otwarcie drzwi kluczem umieszczonym w zamku, ponieważ z umieszczenia go tam nie wynika wola właściciela lub posiadacza, aby zabezpieczyć przedmiot przed kradzieżą.

Oskarżony W. P. otrzymał klucz od suszarni z wyraźnym przyzwoleniem P. P. (1), że może w tym pomieszczeniu nocować. Nie wszedł w posiadanie tego klucza w nieuprawniony sposób, nie znalazł go ani go nie ukradł. Miał zatem odpowiednie upoważnienie od P. P. (1), aby z pomieszczeń suszarni korzystać. Nie wszedł do tych pomieszczeń wbrew woli uprawnionych osób a wręcz za ich przyzwoleniem. Należy zatem przyjąć, że dokonując kradzieży pierwszego dnia tj. 4 września 2019 r. oskarżeni nie włamali się do tych pomieszczeń. W. P. przebywał bowiem w tej suszarnie przez pewien czas przed zdarzeniem. Jak bowiem zeznali świadkowie, pozostawił w nich nawet resztki spożywanego tam jedzenia. Można zatem powiedzieć, że się tam w pewnym sensie "zadomowił". Sąd przyjął w konsekwencji, że powstały u niego zamiar zaboru elementów siłowni obejmował zwykłą kradzież, nie zaś kradzież z włamaniem. Wszak przebywał w tym pomieszczeniu już wcześniej i dysponował do niego kluczem.

Jako że nie udało ustalić się w toku postępowania jaką wartość miało mienie skradzione pierwszego dnia, Sąd zgodnie z art. 5 § 2 kpk przyjął na korzyść oskarżonych, że pierwszego dnia zginęło mienie o wartości 500 zł, co skutkowało przyjęciem, że w dniu 4 września 2019 r. oskarżeni popełnili wykroczenie stypizowane w art. 119 § 1 kw. Sąd uznał bowiem, że na korzyść oskarżonych będzie rozstrzygnięcie, zgodnie z którym ustali się, iż część mienia została skradziona w wyniku zwykłej kradzieży stanowiącej wykroczenie, a nadto odjęcie od kradzieży z włamaniem jak najwyższej możliwej wartości zabranego w ten sposób mienia. Świadkowie - w tym sami pokrzywdzeni, pomimo licznych pytań Sądu, nie byli bowiem wskazać ile mienie skradzione pierwszego dnia było warte, nie potrafili nawet oszacować czy było to mniej czy więcej niż 500 zł. W konsekwencji Sąd zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 kpk zaistniałe w sprawie wątpliwości, które nie dały się w żaden sposób usunąć, rozstrzygnął na korzyść oskarżonych.

W dalszej kolejności, w konsekwencji należało uznać, że oskarżeni następnego dnia tj. 5 września 2019 r., wyłamując zmieniony przez R. P. zamek w drzwiach do suszarni, dopuścili się przestępstwa kradzieży z włamaniem z art. 279 § 1 kk z tym ustaleniem jednak, że czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi z art. 283 kk.

O przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu, ze szczególnym uwzględnieniem tych elementów, które są charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstw (por. wyrok SN z dnia 9 października 1996 r., V KKN 79/96). Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo; zachowanie się i sposób działania sprawcy; użyte środki; charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem; czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego.

Wśród elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia oraz motywacja i cel działania sprawcy. Jak podkreśla Sąd Najwyższy, uwzględniać także należy: odcienie umyślności, premedytację, dokładność w przygotowaniu przestępstwa, upór w dążeniu do osiągnięcia przestępnego celu, przypadkowość, wpływ innej osoby, obawę przed skutkami działania (por. wyrok SN z dnia 9 października 1996 r., V KKN 79/96).

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że działanie oskarżonych nie cechowało się jakąś szczególną premedytacją, nie przygotowywali się oni do włamania w specjalny sposób, zaś samo wyłamanie zamka nie wymagało przedsięwzięcia nadzwyczajnych środków. Wszak zjawiając się w suszarni ponownie w dniu 5 września 2019 r. oskarżeni byli przekonani, że do suszarni wejdą przy pomocy posiadanego już klucza. Dopiero gdy okazało się, że klucz nie pasuje, postanowili wyłamać zamek. Należy również zauważyć, że wartość skradzionego mienia nie była znaczna, zaś część ciężarków udało się pokrzywdzonym odzyskać.

W konsekwencji Sąd zakwalifikował zachowanie oskarżonych jako dwa czyny: pierwszy jako wykroczenie z art. 119 § 1 kw oraz drugi czyn jako występek z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. A.

1

1

Przechodząc do uzasadnienia wymierzonej kary wskazać należało, iż wykroczenie z art. 119 § 1 kw jest zagrożone karą aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. W ramach tego ustawowego zagrożenia w niniejszej sprawie Sąd uznał, iż odpowiednią sankcją wobec obwinionego było wymierzenie kary 1 miesiąca ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin.

Wymierzając wobec obwinionego karę we wspomnianym wymiarze sąd na niekorzyść obwinionego uwzględnił:

- uprzednią karalność za czyny przeciwko mieniu;

- okoliczność, że kradzieży dokonał wykorzystując zaufanie osób, które chciały pomóc jego bratu, znajdującemu się w ciężkiej sytuacji mieszkaniowej i finansowej.

Na korzyść obwinionego Sąd potraktował to, że przyznał się w całości do popełnienia czynu oraz wyraził skruchę.

Wymierzona kara spełnia w ocenie Sądu wszystkie dyrektywy przewidziane w art. 33 § 1 kw. Przede wszystkim jest ona odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionego czynu zabronionego. Zdaniem Sądu wymierzona kara nie przekracza również stopnia winy obwinionego. Należy również przypuszczać, że spełni cele zapobiegawcze oraz wychowawcze w stosunku do obwinionego. Czyn, którego popełnienia obwiniony dopuścił się, z uwagi na uprzednią jego karalność za wykroczenie nie może być traktowany w kategoriach incydentu. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, że należy przestrzegać przepisów prawa nakazujących poszanowanie cudzej własności a ich naruszenie nie pozostanie bezkarne.

M. A.

2

2

Przestępstwo stypizowane w art. 279 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności. Z kolei po przyjęciu, że stanowiło ono wypadek mniejszej wagi z art. 283 kk, oskarżonemu można było wymierzyć karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Zgodnie zaś z art. 37a kk w brzmieniu obowiązującym od 24 czerwca 2020 r. jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek.

Wymierzając oskarżonemu M. A., po zastosowaniu art. 37 a kk karę 8 miesięcy ograniczenia wolności Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk.

W ocenie Sądu orzeczona kara ograniczenia wolności jest współmierna do stopnia winy oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu przestępnego. Zdaniem Sądu rodzaj i wymiar tej kary odpowiada pozostałym dyrektywom wymiaru kary, w szczególności dyrektywie prewencji indywidualnej, ogólnej oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony dopuścił się czynu będąc uprzednio karanym sądownie.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony przyznał się do popełnienia czynu, złożył obszerne i polegające na prawdzie, szczere wyjaśnienia a także wyraził skruchę. Sąd uwzględnił również na korzyść oskarżonego to, że wartość skradzionego mienia nie była duża zaś część udało się odzyskać.

W. P.

3

3

Przechodząc do uzasadnienia wymierzonej kary wskazać należało, iż wykroczenie z art. 119 § 1 kw jest zagrożone karą aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. W ramach tego ustawowego zagrożenia w niniejszej sprawie Sąd uznał, iż odpowiednią sankcją wobec obwinionego było wymierzenie kary 1 miesiąca ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzi.

Wymierzając wobec obwinionego karę we wspomnianym wymiarze sąd na niekorzyść obwinionego uwzględnił:

- uprzednią karalność za czyny przeciwko mieniu;

- okoliczność, że kradzieży dokonał wykorzystując zaufanie osób, które chciały mu pomóc w potrzebie, gdy znalazł się w ciężkiej sytuacji mieszkaniowej i finansowej.

Na korzyść obwinionego Sąd potraktował to, że przyznał się w całości do popełnienia czynu oraz wyraził skruchę.

Wymierzona kara spełnia w ocenie Sądu wszystkie dyrektywy przewidziane w art. 33 § 1 kw. Przede wszystkim jest ona odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu zabronionego. Zdaniem Sądu wymierzona kara nie przekracza również stopnia winy obwinionego. Należy również przypuszczać, że spełni cele zapobiegawcze oraz wychowawcze w stosunku do obwinionego. Czyn, którego popełnienia obwiniony dopuścił się, z uwagi na uprzednią jego karalność nie może być traktowany w kategoriach incydentu. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, że kradzież cudzego mienia nie pozostanie bezkarna.

W. P.

4

4

Przestępstwo stypizowane w art. 279 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności. Z kolei po przyjęciu, że stanowiło ono wypadek mniejszej wagi z art. 283 kk, oskarżonemu można wymierzyć karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Zgodnie zaś z art. 37a kk w brzmieniu obowiązującym od 24 czerwca 2020 r. jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek.

Wymierzając oskarżonemu W. P. po zastosowaniu art. 37 a kk karę 8 miesięcy ograniczenia wolności Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk.

W ocenie Sądu orzeczona kara ograniczenia wolności jest współmierna do stopnia winy oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu przestępnego. Zdaniem Sądu rodzaj i wymiar tej kary odpowiada pozostałym dyrektywom wymiaru kary, w szczególności dyrektywie prewencji indywidualnej, ogólnej oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony dopuścił się czynu będąc uprzednio karanym sądownie.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony przyznał się do popełnienia czynu. Sąd uwzględnił również na korzyść oskarżonego to, że wartość skradzionego mienia nie była duża zaś część udało się odzyskać.

M. A., W. P.

5

2 i 4

Sąd na podstawie art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 4 kk zobowiązał oskarżonych M. A. i W. P. do wykonywania pracy zarobkowej, uznając, że obowiązek ten będzie miał pozytywny wpływ na przebieg wykonywania przez nich wymierzonej kary ograniczenia wolności a także pozwoli uniknąć oskarżonym powrotu na drogę przestępstwa.

M. A., W. P.

6

2 i 4

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Istota tego środka opiera się na założeniu, że jednym z celów procesu karnego jest rozwiązanie konfliktu pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym, a sposobem rozwiązania lub złagodzenia tego konfliktu jest m.in. naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem (kompensacyjna funkcja prawa karnego) (Buchała [w:] Buchała, Zoll, s. 358–359).

Mając powyższe na uwadze, Sąd
w punkcie 6 wyroku zasądził solidarnie od oskarżonych M. A. i W. P. na rzecz pokrzywdzonych odpowiednie kwoty tytułem przypadającej im części szkody, która nie została naprawiona.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

Sąd na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k., art. 1 i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił oskarżonych od obowiązku uiszczenia opłaty oraz ponoszenia wydatków postępowania. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżeni nie pracują, nie posiadają żadnego majątku a zatem uiszczenie tych kosztów byłoby dla nich praktycznie niemożliwe a egzekucja tego obowiązku bezskuteczna.

Podpis