Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1222/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. S.

czyn zabroniony przypisany oskarżonemu w punkcie I-szym części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

S. T. miał długi, więc postanowił zawrzeć umowę o pożyczkę w celu ich spłaty. W związku z tym w październiku 2017 roku w G. S. T. dowiedział się, że może dostać pożyczkę bez żadnych dokumentów w firmie (...). J. S. w tym okresie czasu prowadził działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa kredytowego, czyli ubezpieczeń, pożyczek i kredytów. S. T. w tym okresie czasu nigdzie nie pracował, nie miał dochodów i nie miał zamiaru spłacić pożyczki. S. T. udał się do siedziby tej firmy w G. przy ulicy (...). W firmie obsługiwał go J. S.. Na prośbę tej osoby S. T. założył rachunek bankowy w oddziale (...) S.A. w G.. J. S. przekonywał go, że posiadanie takiego rachunku jest niezbędne dla otrzymania pożyczki. S. T. w rozmowie z J. S. spytał go, czy jest możliwość uzyskania pożyczki bez zatrudnienia. J. S. powiedział, że zatrudnienie nie jest potrzebne, że ma się nie martwić, on wszystko załatwi. Początkowo S. T. powiedział, że chciałby uzyskać kwotę dwóch-trzech tysięcy pożyczki, ale J. S. powiedział, że może dostać cztery tysiące złotych, bo taka jest dla niego oferta. S. T. był przekonany, że zatrudnienie nie jest wymagane dla uzyskania pożyczki.

wyjaśnienia oskarżonego S. T.

134

wyjaśnienia oskarżonego J. S.

191

Dnia 10 października 2017 roku S. T. podpisał wniosek o zawarcie umowy o pożyczkę. We wniosku wskazano nieprawdziwie, że S. T. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 1 czerwca 2016 roku do nadal, a także, że z tytułu tej pracy uzyskuje miesięcznie dochód w kwocie 2498 złotych netto. Wniosek ten został złożony za pośrednictwem konta S. G. (2). W biurze u J. S. żadnych czynności dotyczących dokumentów związanych z wnioskiem o umowę pożyczki nie dokonywała kobieta, lecz J. S.. S. T. nie podawał we wniosku kredytowym oraz w umowie nazwy żadnej firmy, w której rzekomo miał pracować. S. T. podał jedynie ustnie do wniosku o umowę pożyczki swoje dane osobowe zgodne z rzeczywistością, telefon kontaktowy oraz numer rachunku bankowego.

wyjaśnienia oskarżonego S. T.

134-134v.

zeznania świadka J. K.

69-70

wniosek o zawarcie umowy pożyczki

79

Po wizycie w biurze przy ulicy (...) poszedł wraz z J. S. do innego biura przy ulicy (...) w G.. W drodze do tego biura J. S. powiedział S. T., aby ten mówił w biurze, że wyrwał się z pracy i podjechał szybko, aby podpisać dokumenty i nie ma zbytnio czasu. Po wejściu do biura J. S. spytał się S. T., jak tam w pracy i czy nie było problemu, aby wyrwać się z pracy. Po pewnym czasie J. S. zadzwonił do S. T. i powiedział mu, aby ten podszedł, bo trzeba podpisać jakieś dokumenty w sprawie umowy o pożyczkę. S. T. podpisał umowę o pożyczkę w bramie albo na ścianie budynku. J. S. powiedział do niego, że wystarczy to podpisać, nie trzeba czytać.

wyjaśnienia oskarżonego S. T.

134v.

Po podpisaniu przez S. T. umowy o pożyczkę z dnia 13 października 2017 roku na kwotę 4000 złotych J. S. zaniósł ją do biura. Umowę w imieniu P. podpisała S. G. (1). Po nieodległym czasie pieniądze z tytułu umowy pożyczki zostały przelane na rachunek bankowy S. T.. Po wypłaceniu pieniędzy J. S. chciał od S. T. kwotę 1000 złotych, gdyż twierdził, że pieniądze te zostaną przekazane na zapłatę trzech pierwszych rat pożyczki. S. T. uwierzył mu i przekazał mu wspomnianą kwotę pieniędzy. Później okazało się, że J. S. nie wpłacił tych pieniędzy na poczet spłaty pożyczki.

wyjaśnienia oskarżonego S. T.

134v.

zeznania świadka J. K.

69-70

umowa o pożyczkę

79

S. T. zaczął spłacać pożyczkę dopiero w lutym 2018 roku, gdy sprawą zaczęła się interesować Policja.

wyjaśnienia oskażonego S. T.

134v.

J. S. współpracował z P. w okresie od 14 kwietnia 2017 roku do 2 maja 2017 roku. Wiosną 2017 roku J. S. namówił S. G., aby założyła działalność gospodarczą w branży finansowej. S. G. (1) współpracowała z J. S., gdyż wymieniona pośredniczyła w przekazywaniu mu klientów. Dane klientów, którzy się zgłaszali S. G. (1) przekazywała J. S.. J. S. przekazywał S. G. (1) umowy pożyczki do podpisu, wskazując, że miał kontakt osobisty z klientami, nawet w ich domach. Za pośrednictwo w pozyskiwaniu klientów J. S. płacił pieniądze S. G. (1). S. G. (1) miała podpisane umowy o współpracę z P. oraz N.. W szczególności z P. S. G. (1) współpracowała w okresie od kwietnia 2017 roku do początku stycznia 2018 roku.

Początkowo S. G. (1) wykonywała działalność w swym domu, a potem od jesieni 2017 roku w biurze J. S. przy ulicy (...) w G.. Siedząc w biurze S. G. (1) odbierała telefony od klientów i gdy zgłaszała się jakaś osoba, to jej dane były zapisywane i przekazywane J. S.. J. S. dawał do podpisu S. G. (1) wypisane wnioski o pożyczkę oraz umowy o pożyczkę. Po przedłożeniu tych dokumentów S. G. (1) je podpisywała i oddawała J. S.. S. G. (1) nie zna się na obsłudze komputera, sieci internet. J. S. założył w systemie internetowym firmy (...) konto, za pomocą którego mogła ona przez internet składać wnioski o pożyczkę. J. S. znał dane do logowania S. G. (2) w tym systemie internetowym. S. G. (1) nigdy jednak sama z tego konta nie skorzystała, bo nie potrafiła go obsłużyć.

zeznania świadka S. G. (2)

81v.-83, 248v.

zeznania świadka J. K.

69

dokumenty dotyczące współpracy z P.

175-184

pismo P.

201

Opisane zasady współpracy S. G. (2) z J. S. odnosiły się także do umowy pożyczki zawartej przez S. T., co znaczy, że J. S. przekazał S. G. (1) umowę o pożyczkę, a ta ją podpisała w imieniu pożyczkodawcy.

zeznania świadka S. G. (2)

82v.

J. S. nie był dotychczas karany za przestępstwa.

zapytanie o karalność

319

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka S. G. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka złożonym w toku postępowania. Za taką oceną przemawia zbieżność relacji tej osoby przekazana w toku postępowania przygotowawczego (k. 81-83) z relacją przekazaną w toku postępowania sądowego (k. 247-249). Pomiędzy wymienionymi zeznaniami świadka nie ma tego rodzaju różnic, które podważałyby ich wiarygodność. Wiarygodność zeznań świadka wynikała jednak nie tylko z tego powodu, że były wewnętrznie zgodne, ale także z tego względu, że były precyzyjne, szczegółowe, a świadek potrafił umiejscowić określone zdarzenia w konkretnym czasie oraz miejscu. Wiarygodności zeznań świadka nie podważa okoliczność, że nie było prawnie dopuszczalne udostępnianie przez świadka jako pośrednika firmy (...) danych do logowania. W toku postępowania nie uzyskano żadnych wiarygodnych dowodów na to, że świadek była świadoma istnienia tego zakazu, ani również konsekwencji prawnych jego naruszenia. Dlatego też świadek nie widziała żadnych problemów w tym, że oskarżony J. S. znał jej dane do logowania w systemie internetowym firmy (...).

wyjaśnienia oskarżonego S. T.

Sąd dał wiarę depozycjom złożonym w toku postępowania przez S. T.. Za taką oceną przemawia zbieżność relacji tej osoby przekazana w toku postępowania przygotowawczego pierwotnie jako świadek (k. 94-95), następnie jako podejrzany (k. 134-135), wreszcie jako świadek w sprawie oskarżonego J. S. w toku rozprawy przed sądem (k. 249v.-250). Za wiarygodnością tych depozycji S. T. przemawia nie tylko wewnętrzna ich zgodność, ale także ich szczegółowość oraz precyzja. Przytoczone cechy depozycji S. T. pozwalają na pozytywną ocenę co do ich wiarygodności. Składając przytoczone depozycje S. T. nie miał jakiegokolwiek interesu faktycznego i procesowego w tym, aby ich treść była w jakiejkolwiek części niekorzystna dla oskarżonego J. S.. S. T. nie przerzucał w treści swych depozycji odpowiedzialności na oskarżonego J. S., nie ukrywał swego zachowania. Od samego początku przesłuchany procesowo początkowo jako świadek, a następnie jako podejrzany S. T. przekazał organom ścigania wewnętrznie spójną i szczegółową wersję zdarzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania. Za wiarygodnością depozycji S. T. przemawiała także ich zgodność z zeznaniami świadka S. G. (2) co do tego, że nie podejmowała ona żadnych czynności w związku z umową o pożyczkę dla tej osoby.

wyjaśnienia oskarżonego J. S.

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego (k. 191-192), w szczególności co do czasookresu prowadzenia działalności gospodarczej, co do tego, że współpracę z P. zakończył z końcem 2016 roku lub początkiem 2017 roku.

zeznania świadka J. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka (k. 69-70, k. 293-294) co do okoliczności, że zarówno wniosek o pożyczkę, jak i umowę o pożyczkę dotyczącą S. T. zostały podpisane przez S. G., a także co do tego, że wszelka korespondencja w tym zakresie również została wprowadzona do systemu internetowego z konta tej osoby. W tym zakresie okoliczności te znajdowały potwierdzenie w dowodach z dokumentów.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

zeznania świadka S. T.

Sąd nie dał wiary drugim chronologicznie zeznaniom świadka S. T. złożonym w toku postępowania sądowego (k. 312-313). Przyczyny złożenia takich zeznań, odwołujących jakiekolwiek wcześniejsze depozycje złożone w toku niniejszego postępowania, a także przyczyny złożenia pisma (k. 306) zdaniem sądu są zupełnie nieprzekonywujące. Dokonując takiej oceny drugich zeznań złożonych przez świadka przed sądem należy zwrócić uwagę, że w żadnej mierze świadek nie uprawdopodobnił, aby wcześniejsze depozycje złożone w charakterze świadka, czy też podejrzanego zostały złożone przez niego w wyniku zażywania szeroko pojętych środków psychoaktywnych. Wręcz przeciwnie, twierdzeniu świadka przeczy stopień szczegółowości oraz precyzji wcześniejszych depozycji tej osoby. W aktach sprawy nie ma żadnego dowodu, a nawet informacji o dowodzie, zgodnie z którym świadek zeznawał w toku postępowania przygotowawczego oraz po raz pierwszy przed sądem błędnie, mylił fakty z tego powodu, że zażywał środki psychoaktywne. Zdaniem sądu twierdzenia świadka w zakresie przyczyn zmiany złożonych zeznań należy zatem ocenić jako hipotezę, która ma skutkować podważeniem wiarygodności wcześniejszych depozycji świadka. Hipoteza podawana przez świadka nie została jednak w żadnej mierze uprawdopodobniona. Z tego też powodu drugie chronologicznie zeznania złożone przez świadka w toku postępowania sądowego zdaniem sądu są niewiarygodne.

zeznania świadka K. B.

Zdaniem sądu zeznania tego świadka (k. 156v., k. 247v.) nie były przydatne dla ustalenia okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie mających znaczenie dla wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Świadek zajmowała się jedynie księgowością działalności oskarżonego i z tego powodu nie miała wiedzy na temat zdarzeń związanych z zawarciem przez S. T. umowy pożyczki.

zeznania świadka D. Ż.

Zdaniem sądu zeznania tego świadka (k. 87v., k. 249) nie były przydatne dla ustalenia okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie mających znaczenie dla wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Świadek nie miała wszakże wiedzy na temat zdarzeń związanych z zawarciem przez S. T. umowy pożyczki.

wyjaśnienia oskarżonego J. S.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego (k. 141-142, 191-192v., 233v.-234) w zakresie tych okoliczności, co do których były one sprzeczne z innymi dowodami uznanymi za wiarygodne.

W związku z tym sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że po negatywnej weryfikacji S. T. w innych firmach odesłał go do S. G. (2) po to, aby zrobiła swoją weryfikację na potrzeby firmy (...). W zakresie tych okoliczności wyjaśnienia oskarżonego są sprzeczne zarówno z zeznaniami świadka S. G. (2), ale także z depozycjami S. T. w części, w której sąd uznał je za wiarygodne.

Sąd nie dał także wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że S. T. wprowadził go w błąd co do swego zatrudnienia, gdyż w tym zakresie były one sprzeczne z depozycjami S. T. w części, w której sąd uznał je za wiarygodne.

Sąd nie dał także wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że nie przyjął od S. T. pieniędzy po wypłacie przez niego środków z pożyczki, gdyż w tym zakresie były one sprzeczne z depozycjami S. T. w części, w której sąd uznał je za wiarygodne.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że S. G. (1) nie udostępniła mu jej danych do logowania, bo w tym zakresie były sprzeczne z zeznaniami świadka S. G. (2).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że nie przynosił S. G. (1) umów o pożyczki do podpisania, bo w tym zakresie były sprzeczne z zeznaniami świadka S. G. (2).

zeznania świadka T. B.

Zdaniem sądu zeznania tego świadka (k. 312) nie były przydatne dla ustalenia okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie mających znaczenie dla wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Świadek nie miała wszakże wiedzy na temat zdarzeń związanych z zawarciem przez S. T. umowy pożyczki.

zeznania świadka P. K.

Zdaniem sądu zeznania tego świadka (k. 312-313) nie były przydatne dla ustalenia okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie mających znaczenie dla wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Świadek nie miała wszakże wiedzy na temat zdarzeń związanych z zawarciem przez S. T. umowy pożyczki.

zeznania świadka O. C.

Zdaniem sądu zeznania tego świadka (k. 333-334) nie były przydatne dla ustalenia zasadniczych okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie mających znaczenie dla wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Świadek nie miała wszakże wiedzy na temat zdarzeń związanych z zawarciem przez S. T. umowy pożyczki. Z kolei wynikająca z zeznań świadka okoliczność odbycia jednorazowego szkolenia z obsługi systemu (...) była bezsporna i znajdowała wsparcie w innych dowodach.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

J. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie depozycji S. T., w części uznanej przez sąd za wiarygodną, zeznań świadka S. G. (2), dowodów z dokumentów w postaci wniosku o zawarcie umowy o pożyczkę oraz umowy pożyczki sąd ustalił, że oskarżony J. S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez S. T. oraz siebie, w trakcie procedury zawierania umowy o pożyczkę, wpisał do formularza wniosku nieprawdziwe, niezgodne z prawdą oświadczenie co do zatrudnienia S. T. oraz wysokości osiąganych przez niego zarobków, co miało istotne znaczenie dla przyznania pożyczki, po czym przekazał ten formularz wraz z załącznikami do podpisu osobie współpracującej z P. S. G., czym wprowadził w błąd tą osobę jako przedstawiciela pożyczkodawcy, a także następnie kolejnych pracowników tego podmiotu weryfikujących zasadność złożonego wniosku co do prawdziwości zatrudnienia pożyczkobiorcy oraz jego dochodów, ale także co do zamiaru spłaty pożyczki. W efekcie tego wprowadzenia w błąd pokrzywdzony P. za pośrednictwem S. G. (2) działającej jako pośrednik finansowy współpracującej z tym podmiotem podpisał umowę o pożyczkę ze S. T. na kwotę 4000 złotych i wypłacił tej osobie pieniądze z tej umowy. Wypłata pieniędzy z tej umowy na rzecz S. T. była niewątpliwie z punktu widzenia interesów finansowych P. niekorzystnym rozporządzeniem mieniem, bo pożyczkobiorca początkowo w ogóle nie spłacał pożyczki, a rozpoczął to czynić dopiero w lutym 2018 roku, gdy pierwsze czynności w sprawie podjęły organa ścigania.

Oskarżony J. S. miał możliwość popełnienia tego czynu, gdyż jak wynika z zeznań świadka S. G. (2) znał dane do logowania w systemie przekazane S. G. (1), wykorzystał jej niekompetencję, niewiedzę w zakresie wprowadzania wniosków o pożyczkę, obługi systemu dotyczącego tych wniosków. Oskarżony miał również motyw, aby popełnić przypisany mu czyn, gdyż jak wynika z depozycji S. T. po wypłacie mu pieniędzy z pożyczki otrzymał od niego kwotę 1000 złotych, rzekomo przeznaczonych na spłatę rat pożyczki.

Zdaniem sądu czyn przypisany oskarżonemu należało traktować jako "wypadek mniejszej wagi" w rozumieniu art. 286 § 3 k.k., za czym przemawiała głównie wysokość szkody powstałej w mieniu pokrzywdzonego wynosząca kwotę 4000 złotych.

Z tych też względów sąd przyjął, że oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona przedmiotowe występku określonego w art. 286 § 1 i 3 k.k. Zdaniem sądu oskarżony wyczerpał także znamiona podmiotowe tego występku, gdyż działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W sprawie nie stwierdzono także okoliczności wyłączających lub ograniczających poczytalność oskarżonego.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S.

I

I

Występek przewidziany w art. 286 § 3 k.k. jest zagrożony sankcją alternatywną.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił okoliczność, że swym zachowaniem nadużył on zaufania S. G. (2). W ramach wspomnianej oceny stopnia społecznego bezprawia czynu na korzyść oskarżonego sąd potraktował niezbyt znaczną wysokość wyrządzonej szkody w mieniu pokrzywdzonego.

Oceniając stopień winy oskarżonego sąd na niekorzyść oskarżonego uwzględnił jego bezpośredni zamiar kierunkowy, a także jego przemyślany sposób popełnienia czynu. Zdaniem sądu zachowanie oskarżonego na żadnym etapie związanym z procedurą zawarcia umowy pożyczki przez S. T. nie było przypadkowe, lecz starannie przemyślane.

Z punktu widzenia dyrektywy prewencji indywidualnej sąd na korzyść oskarżonego ocenił jego uprzednią niekaralność za przestępstwa.

Mając na uwadze całokształt wymienionych okoliczności sąd wymierzył oskarżonemu karę stu stawek dziennych grzywny. Zdaniem sądu rodzaj kary odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej, zaś jej wysokość odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości czynu oraz stopniowi winy oskarżonego, które były stosunkowo znaczne. Kara wymierzona oskarżonemu realizuje także wskazania wynikające z dyrektywy prewencji pozytywnej, gdyż uświadamia społeczeństwu, że popełnienie czynu przeciwko mieniu spotyka się z adekwatną reakcją organów wymiaru sprawiedliwości.

Określając wysokość stawki dziennej grzywny na kwotę czterdziestu złotych sąd uwzględnił wysokość miesięcznych dochodów oskarżonego w wysokości około trzech tysięcy złotych (k. 141v.), jego dobry stan zdrowia. Określając wysokość tej stawki sąd nie pominął konieczności utrzymania przez oskarżonego dziecka oraz żony, ale zdaniem sądu okoliczności te nie podważają możliwości uiszczenia przez oskarżonego orzeczonej kary grzywny.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę czterystu złotych opłaty oraz obciążył go wydatkami postępowania w łącznej kwocie stu pięćdziesięciu złotych. Podejmując rozstrzygnięcie co do kosztów procesu sąd uwzględnił wysokość miesięcznych dochodów oskarżonego w wysokości około trzech tysięcy złotych (k. 141v.), a także jego dobry stan zdrowia. Sąd w tym zakresie nie pominął konieczności utrzymania przez oskarżonego dziecka oraz żony, ale zdaniem sądu okoliczności te nie podważają możliwości uiszczenia przez oskarżonego orzeczonych kosztów procesu.

Podpis