Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2025r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Piotrowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Monika Formaniewicz

w obecności oskarżyciela: -------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2025r.

sprawy o wykroczenie przeciwko

M. W. - s. W. i G. z d. L., ur. (...) w C., PESEL: (...)

obwinionemu o to, że:

1.  W dniu 09 lipca 2024 r. w miejscowości R. na działce (...) dokonał uszkodzenia łańcucha o długości 120 cm o wartości 20 zł oraz kamery o wartości 298 zł, powodując straty o łącznej kwocie 318 zł na szkodę P. K.,

tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw

2.  W dniu 17 sierpnia 2024 r. w miejscowości R. na działce (...) dokonał uszkodzenia łańcucha o długości 50 cm o wartości 10 zł oraz kłódki na szyfr o wartości 50 zł, powodując straty o łącznej kwocie 60 zł na szkodę P. K.,

tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw

orzekł:

1.  Obwinionego M. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynów zabronionych, tj. wykroczeń z art. 124 § 1 kw i za to, na podstawie art. 124 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 zł (pięćset złotych).

2.  Na podstawie art. 124 § 4 kw orzeka wobec obwinionego obowiązek zapłaty
na rzecz pokrzywdzonego P. K. kwoty 378 zł (trzysta siedemdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu równowartości wyrządzonej szkody.

3.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 50 zł (pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej oraz 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem wydatków postępowania.

Sygn. akt II W 38/25

UZASADNIENIE

Obwiniony M. W. dzierżawił pokrzywdzonemu P. K. grunty położone we wsi R. Z. gm. R. o łącznej pow. 1,9ha, w tym 0,45 ha stawu będące częścią działki ewidencyjnej nr (...). Umowa została zawarta na okres 1 roku
od dnia 1 maja 2024 roku do dnia 1 maja 2025 roku. Za dzierżawę ww. gruntów dzierżawca miał opłacać czynsz roczny w wysokości 3 000,00 zł płatny do dnia 1 maja 2024 roku o też uczynił.

dowody: częściowo wyjaśnienia obwinionego - k. 194, zeznania pokrzywdzonego P. K.- k. 2-4, k. 29- 29v, umowa dzierżawy - k. 7

Pokrzywdzony P. K. za zgodą obwinionego M. W. zdemontował dotychczasowy szlaban usadowiony na dzierżawionej działce i postawili nowy, który posiadał kłódkę oraz zamontował kamerę. Miało to zabezpieczyć teren przed dostępem do działki osób postronnych. W tym celu żona dzierżawcy (pokrzywdzonego) J. K. korespondowała również sms-owo z obwinionym, który wyraził na to zgodę.

dowody: częściowo wyjaśnienia obwinionego – k. 219v, zdjęcia połączeń oraz wiadomości sms pomiędzy obwinionym a żoną pokrzywdzonego – k. 103-130.

Wydzierżawiającemu zdarzało się korzystać z terenu, który dzierżawili pokrzywdzeni
- przykładowo zwiózł na te grunty zużyte opony od samochodów, które zostały następnie uporządkowane przez P. K.. Obwiniony wyraził także zgodę na to aby pokrzywdzeni zrobili zejście do rzeki z dzierżawionej działki, dla ułatwienia dostępu do wody. Jednak w wyniku kontroli Urzędu Gminy okazało się, że pokrzywdzeni naruszyli linię brzegową rzeki O.. Wobec tego przywrócili linię brzegową do stanu poprzedniego. Teren jak się okazało należy do Rezerwatu tj. terenu chronionego Natura 2000 - D. O.. Zostało także wystosowane do pokrzywdzonego P. K. zawiadomienie w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie wydania decyzji nakazujące usunięcie odpadów – zużytych opon zlokalizowanych na przedmiotowej działce.

dowody: notatka urzędowa asp. Sztabowego – Rewiru III Dzielnicowych D. K. – k. 138, zawiadomienie Wójta Gminy R. z dnia 12 września 2024 r.– k. 100, odpowiedź pokrzywdzonego na ww. zawiadomienie z dnia 30.09.2024 r. – k. 101; dokumentacja wykonanych połączeń oraz wymienianych wiadomości sms pomiędzy obwinionym a żoną pokrzywdzonego – k. 30-37; protokół przesłuchania pokrzywdzonego z dnia 14.10.2024 r. – k. 95-96 akt, zdjęcia połączeń oraz wiadomości sms pomiędzy obwinionym a żoną pokrzywdzonego – k. 103-130.

Obwiniony na terenach przedmiotowych działek wielokrotnie dopuszczał się naruszeń takich m.in. jak to, że w okresie od lipca 2022 roku do października 2022 roku w miejscowości R. na terenie działek o numerze geodezyjnym (...), przylegającej do działki
o numerze geodezyjnym (...), której był właścicielem, znajdując się przy linii brzegowej rzeki O. na terenie O. Chronionego Krajobrazu D. O. i G., dokonał uszkodzenia brzegu śródlądowych wód powierzchniowych to jest rzeki O. poprzez dokonanie wycinki drzew rosnących na linii brzegowej, co osłabiło naturalną ochronię i wzmocnienie linii brzegowej rzeki, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 10,869 metrów sześciennych pozyskanego drewna o łącznej wartości 2 416,40 złotych brutto, czym działał na szkodę Państwowego Gospodarstwa (...), Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej w W.

dowody: korespondencja e-mailowa z Nadzorem Wodnym w W. dnia 15.10.2024 r. – k.136-137, notatnik służbowy K. w G. dotyczący zdarzeń z udziałem obwinionego na przedmiotowej działce – k. 139-145 akt, protokół przesłuchania A. K. – kierownika nadzoru wodnego – k. 146-147 akt, pismo Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w G. do Kierownika Nadzoru Wodnego w W. – k. 148, pismo (...) w G. adresowane do Nadzoru Wodnego w G. z 31.08.2022 r. – k. 149, odpowiedź na ww. pismo – k. 150, pismo z dnia 30 maja 2023 r. Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w G. adresowane do Dyrektora Zarządu Zlewni w T. – k. 151;notatka służbowa z dnia 14 czerwca 2024 r. Kierownika Nadzoru Wodnego w W. – k. 154-154v, wyrok Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 12 września 2024 r., sygn. akt II K 670/23 – k. 152-153, protokół rozprawy głównej w sprawie II K 670/23 z dnia 4.04.2024 r., 4.06.2024 r. oraz 5.09.2024 r.– k. 163- 167 v, notatka urzędowa K. w G. z dnia 8.11.2024 r. – k. 182.

Pokrzywdzeni byli również obecni podczas interwencji policji, w trakcie której dowiedzieli się, że uprzednio zdemontowany za zgodą obwinionego szlaban był tak naprawdę własnością A. G., który wcześniej kupił działki od obwinionego. Pokrzywdzeni wyjaśnili tę sytuację z właścicielem sąsiadującej działki i przekazali mu kod umożliwiający dostęp do korzystania z kłódki przynależnej do szlabanu. Dostępu tego nie przekazali nigdy Wydzierżawiającemu.

dowody: notatki służbowe dotyczące przeprowadzonych przez (...) interwencji
z udziałem pokrzywdzonego – k. 56-60.

Pokrzywdzeni dowiedzieli się wówczas, że świadek A. G. zakupił swoją nieruchomość gruntową w wyniku licytacji komorniczej, a wydzierżawiona przez nich ziemia jest już zajęta przez Komornika wobec posiadanych długów przez M. W.. Informacja ta była dla pokrzywdzonych istotna, ponieważ w okresie od 2 maja 2024 r.
do 8 czerwca 2024 roku w czterech ratach przekazali obwinionemu łączną kwotę 17 000,00 zł na poczet zakupu dzierżawionej działki (...) w miejscowości R. Z..

dowody: protokół przesłuchania świadka A. G. z dnia 05.08.2024 r. – k.51-52, zeznania pokrzywdzonego– k. 71-72, pokwitowania przyjęcia przez obwinionego gotówki – k. 73-76, wydruk zupełnej treści księgi wieczystej stan na dzień 2024-08-05 – k. 62-70 akt; zeznania J. K. – k.134-135.

Pokrzywdzeni kiedy dowiedzieli się o tym, że działka, którą dzierżawią jest zajęta przez Komornika poinformowali M. W., że nie są już zainteresowani kupnem gruntu
i oczekują zwrotu wpłaconej kwoty na poczet jej zakupu.

dowody: wiadomość sms-owa do obwinionego – k.124 akt.

W dniu 5 lipca 2024 r. obwiniony złożył pokrzywdzonemu P. K. „wypowiedzenie” umowy dzierżawy z dnia 1.05.2024 r. w ten sposób, że pozostawił je na ogrodzeniu dzierżawionej działki.

dowody: wypowiedzenie z dnia 5 lipca 2024 r. – k. 42 oraz dokumentacja zdjęciowa – k. 43-48 akt.

W dniu 9 lipca 2024 r. w miejscowości R. o nr (...) M. W. przyjechał na teren w/w działki. Przy bramie wjazdowej pokrzywdzeni mieli zamontowaną kamerę, która powiadamiała, że coś się dzieje, bo miała dekoder ruchu. Pokrzywdzony wszedł w aplikację, która daje podgląd na działkę i zobaczył, że podjechał samochód z którego wysiadł obwiniony, podszedł do bramy, wrócił do samochodu, wziął jakiś sprzęt i przeciął łańcuch, następnie otworzył bramę, cofnął się do auta i wjechał na teren działki. Przed samym wjazdem obwiniony przewrócił słupek z kamerą, wskutek czego uległa ona zniszczeniu. Później już kamera była nieczynna. Kolejny raz obwiniony udał się na teren działki w dniu 17 sierpnia 2024 r. i wówczas to ponownie dokonał uszkodzenia mienia pokrzywdzonego tym razem łańcucha o długości 50 cm o wartości 10 zł oraz kłódki na szyfr o wartości 50 zł, powodując straty o łącznej kwocie 60 zł na szkodę P. K.,

Nikt inny nie miał żadnych powodów żeby łańcuch lub kłódkę uszkodzić. Nikt inny tam nie chodził. Sąsiad natomiast miał dostęp do szyfru kłódki i mógł ją swobodnie otwierać, nie miał go natomiast obwiniony. Strony popadły w konflikt. Obwiniony prawdopodobnie sądził, że doszło do wypowiedzenia umowy, dlatego wchodził na teren działki, jednak w świetle poczynionych ustaleń, nie miał do tego prawa. Umowa była zawarta na czas określony.

dowody: zeznania pokrzywdzonego– k. 2-4, k. 29-29v, 219-220, protokół odtworzenia monitoringu z kamery pokrzywdzonego wraz ze zdjęciami – k. 10-28, zeznania jagody K. – k. 134-135, 220v.

W dniu 8 sierpnia 2024 r. pokrzywdzony P. K. w odpowiedzi
na wystosowane pismo przez M. W., wskazał, że w jego przekonaniu nie doszło do skutecznego rozwiązania umowy dzierżawy, a co za tym idzie umowa dzierżawy obowiązuje do dnia 1 maja 2025 r. Obwiniony wystosowywał jeszcze dalszą korespondencję
do pokrzywdzonego, w której wskazywał, że pokrzywdzony korzysta bezpodstawnie z jego działki i wobec tego oczekiwał m.in. za to zapłaty.

dowody: kopia pisma i dowodu nadania listu k. 98- 99, przedsądowe wezwanie
do zapłaty – k.80.

M. W. ma (...)lata i jest kawalerem. Ma jedną osobę na utrzymaniu. Wskazał, że zajmuje się niepełnosprawnym synem oraz, że jest duchownym zatrudnionym w (...) (...) w Ś.. Oświadczył, że nie leczył się psychiatrycznie. Był już karany sądownie.

dane o obwinionym– k. 38, 202

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wykroczeń i wskazał, że rzeczywiście wydzierżawił pokrzywdzonemu działkę, jednak ten mimo jego sprzeciwu posadowił przed wjazdem bramę wjazdową. Obwiniony twierdził, że nie wyrażał na to zgody. Ponadto utrzymywał, że w dniu 9 lipca 2024 r. brama była otwarta a on nie uszkadzał żadnego łańcucha. Zaprzeczał aby był na działce 17 sierpnia 2024 r. Twierdził, że przejeżdżał tamtędy dwa dni wcześniej i wówczas brama również była otwarta. Obwiniony oświadczył, że cała działka ma ponad 3 ha, a pokrzywdzony wydzierżawił 1,9 ha. Pozostało zatem 1,1ha i w przekonaniu obwinionego nie miał on dostępu do tej części działki. Stwierdził też, że kontaktował się z pokrzywdzonym żeby dał mu dostęp do działki

dowód: wyjaśnienia obwinionego - k. 194-195, 219v

Pokrzywdzeni P. i J. K. zgodnie zeznawali, że od początku byli wprowadzani w błąd ponieważ obwiniony nie przekazał im, że działka, którą dzierżawili i planowali kupić była zadłużona. Kiedy się jednak o tym dowiedzieli, pokrzywdzeni przekazali obwinionemu, że rezygnują z kupna działki, lecz zadeklarowali, że będą dzierżawili działkę do końca umowy. Kilka jednak dni przed 9 lipca 2024 r. J. K. otrzymała wiadomości, że ma zostawić otwartą bramę, żeby obwiniony mógł wjechać na teren działki z nowym kupcami. Pokrzywdzona się na to nie zgodziła i uwarunkowała to zwrotem 17 000 zł, które wpłaciła wraz z mężem na poczet planowanego kupna ziemi. Pokrzywdzeni wskazywali także na problemy związane z licznymi kontrolami z Gminy, odnośnie doliny O. i na to, że sam obwiniony pozwolił im na ogrodzenie, żeby nikt postronny tam nie wchodził. Świadek wskazywała , że nigdy obwiniony nie domagał się udostępnienia mu wejścia na pozostałe tereny, których nie dzierżawili. Od samego początku uzgodnienia były takie, że będą kupować całą ziemię.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom P. K. i J. K. albowiem były one jasne, spójne, szczere, konsekwentne, wzajemnie ze sobą korespondowały i znajdowały potwierdzenie w pozostałych dowodach w postaci nagrania z kamery oraz dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy, których wiarygodność również nie budziła żadnych wątpliwości Sądu, nie była też przez strony kwestionowana.

Sąd za wiarygodne uznał również nagrania na płycie na k. 49 a odtworzone na rozprawie, z których jednoznacznie wynikało, że o godz. 14.16.44 nagrania na drogę wjeżdża srebrne auto, zatrzymuje się przed bramą, następnie z auta wychodzi M. W. w jednej ręce trzyma jakieś narzędzie, w drugiej telefon podchodzi do bramy, kamera obraca się o 14.17 widoczna jest tylko część auta i bramy, słychać odgłosy używania narzędzia, przypominające piłowanie. Następnie M. W. ponownie z narzędziem podchodzi do bramy, brama się rusza, kamera znowu obraca się i widać część auta, ponownie słychać odgłosy piłowania, nagranie się kończy. O godzinie 14:21 M. W. otwiera bramę i widoczne jest przewrócenie się kamery w krzaki. O 14:22 słychać zapalanie się silnika auta i widać oddalanie się auta. Sąd nie znalazł żadnych podstaw aby kwestionować wiarygodność tych nagrań.

Sąd dał wiarę pozostałym dokumentom zgromadzonym w aktach sprawy, albowiem ich wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości i nie była przez nikogo podważana.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom M. W. jedynie w bardzo w ograniczonym zakresie, w jakim znalazły one potwierdzenie w wiarygodnym materiale dowodowym w postaci zeznań świadków P. i J. K. a także pozostałych dokumentów zgromadzonych w sprawie. W pozostałym zakresie to jest braku sprawstwa zarzucanych mu czynów, Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego za niewiarygodne, albowiem pozostają w sprzeczności z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym w szczególności z zeznaniami świadków i nagraniom z kamery. Wersja wydarzeń prezentowana przez obwinionego stanowi wyłącznie obraną przez niego linię obrony i nie polega na prawdzie. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom w zakresie, w jakim obwiniony zapewniał, iż kontaktował się z pokrzywdzonymi żeby dali mu dostęp do przedmiotowej działki, ponieważ obwiniony sam sobie zaprzeczał, chwile wcześniej mówiąc, że tego nie wie, choć były jakieś pisma wysyłane. Co więcej sam obwiniony na rozprawie przyznał, że 9 lipca 2024 r. był na terenie dzierżawionej działki, zaprzeczał jedynie, aby uszkadzał łańcuch czy kamerę. Odtworzone na rozprawie nagrania stanowią jednak niepodważalny dowód na sprawstwo obwinionego. Dalej w ocenie sądu zeznania J. K. w zakresie tego, że uzależniała możliwość udostępnienia obwinionemu posesji od zwrócenia im pieniędzy wpłaconych na poczet planowanego kupna działki, z której ostatecznie się wycofali, mogło powodować, że obwiniony miał wyraźny cel w tym, żeby chcieć mimo sprzeciwu dzierżawców wjechać na teren działki, skoro planował udostępniać ją kolejnym potencjalnym kupcom. Dlatego też Sąd odrzucił w większości wyjaśnienia obwinionego jako niewiarygodne i nie czynił na ich podstawie ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

M. W. został obwiniony o to, że: w dniu 09 lipca 2024 roku w miejscowości R. na działce (...), dokonał uszkodzenia łańcucha o długości 120 cm o wartości 20 zł oraz kamery o wartości 298 zł, powodując straty o łącznej kwocie 318 zł na szkodę P. K. oraz w dniu 17 sierpnia 2024 r. w miejscowości R. na (...), dokonał uszkodzenia o długości 50 cm o wartości 10 zł oraz kłódki na szyfr o wartości 50 zł, powodując straty o łącznej kwocie 60 zł na szkodę P. K. tj. o wykroczenia z art. 124 § 1 k.w.

Art. 124 § 1 kw penalizuje zachowanie polegające na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy, jeżeli szkoda nie przekracza
800 zł. Uszkodzenie rzeczy to takie oddziaływanie na nią, które zmniejsza jej wartość bądź to przez zmianę wyglądu zewnętrznego lub kształtu, bądź to przez naruszenie całości rzeczy (tak Zbrojewska M., Komentarz do art. 124 Kodeksu wykroczeń, publ. Lex 2013). Wykroczenie to może zostać popełnione z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym.

W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe jednoznacznie wykazało, że M. W. swym zachowaniem wypełnił znamiona tego wykroczenia. W oparciu o zeznania świadków P. K. i J. K. oraz nagrań z kamery znajdujących się w aktach sprawy, wynika ewidentnie, że obwiniony zarzucane mu wykroczenia popełnił. Działanie obwinionego miało charakter umyślny, zaś obwinionemu towarzyszył zamiar bezpośredni. Zdaniem sądu obwiniony nie tylko musiał godzić się na taki skutek, ale chciał go spowodować. Zgromadzone dowody były wystarczające do jednoznacznego ustalenia, iż zdarzenia z dnia 9 lipca 2024 r. i 17 sierpnia 2024 r. były umyślnym działaniem obwinionego, który dążył do tego aby móc wjechać na dzierżawiony jeszcze wówczas przez pokrzywdzonych teren wbrew ich woli.

Wykroczenie z art. 124 § 1 kw zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności
lub aresztu. W niniejszej sprawie sąd zdecydował się na wymierzenie najłagodniejszej
z katalogu kar, tj. kary grzywny, choć miał na uwadze to, że względem obwinionego były przeprowadzone sprawy za inne wykroczenia a nawet przestępstwa. Sąd wymierzając grzywnę, bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe
i możliwości zarobkowe. Przy wymiarze kary sąd jako okoliczności obciążające potraktował motywację obwinionego, który w ocenie sądu działał powodowany konfliktem pomiędzy stronami a także sposób działania, wszak obwiniony przyjechał pod bramę przygotowany z jakimiś narzędziami w celu przecięcia łańcucha. Sąd nie dopatrzył się szczególnych okoliczności łagodzących.

W konsekwencji mając na uwadze dyrektywy sądowego wymiaru kary wskazane w art. 33 kw oraz dyrektywy z art. 24 § 3 kw sąd wymierzył obwinionemu karę 500 zł grzywny. Obwiniony deklarował się jako osoba duchowna, pracująca w (...)
(...) Ś. w Ś.. Posiada dochód w wysokości 3 000 zł oraz posiada 3,07 ha ziemi. Jest kawalerem, posiada jedną osobę na utrzymaniu. Wobec tego w ocenie sądu całokształt jego sytuacji osobistej i materialnej, a przede wszystkim możliwości zarobkowe pozwalały na orzeczenie grzywny a orzeczona kara grzywny nie przekracza jego możliwości zarobkowych. W ocenie sądu kara grzywny w takim wymiarze spełni swą rolę represyjną,
a jednocześnie będzie wystarczająca do ukształtowania u obwinionego postawy poszanowania cudzej własności.

Sąd na podstawie art. 124 § 4 kw orzekł wobec obwinionego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. K. kwoty 378 zł tytułem zwrotu równowartości wyrządzonej szkody albowiem nie została ona naprawiona w żadnej części.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 119 § 1 kpw w zw. z art. 627 kpk. W szczególności sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 50 zł, ustalając jej wysokość na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tj. z dnia 11 stycznia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 123). Nadto sąd obciążył obwinionego wydatkami postępowania w kwocie 120 zł na podstawie § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. poz. 2467).