Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2025 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Bogumiła Dzięciołowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Bajerska

przy udziale -

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 5 grudnia 2023 r., 26 marca 2024 r., 14 lutego 2025 r.,
6 maja 2025 r. sprawy przeciwko

M. W. (1) s. M. i K. zd. T., ur. (...)
w D. K., PESEL: (...)

obwinionej o to, że:

w okresie od 01.08.2022 r. do 04.11.2022 r. w G. przy ul. (...). (...) w miejscu zamieszkania złośliwie niepokoiła swojego męża M. W. (2) w ten sposób, że wielokrotnie bez powodu wyłączała męża lodówkę oraz telewizor w trakcie jak go oglądał, zakłóciła mu spokój odtwarzając bardzo głośno muzykę zmuszając męża do wkładania w uszy stopery, tj. o wykroczenie z art. 107 kw

o r z e k a :

1.  obwinioną M. W. (1) uniewinnia od zarzuconego jej czynu;

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. M. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) plus należny podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionej z urzędu;

3.  kosztami procesu obciąża Skarb Państwa, z wyjątkiem należności z tytułu udziału pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

Sygn. akt II W 60/23

UZASADNIENIE

Małżonkowie M. i M. W. (2) mieszkali w G. przy ul. (...). (...). Od 2019 r. relacje M. i M. W. (2) uległy pogorszeniu, zaś w 2023 r. małżonkowie pozostawali w konflikcie.

/dowody: wyjaśnienia obwinionej 66v - 68, zeznania M. W. (2) – k. 83v/

W związku z tym w okresie od czerwca do września 2023 r. M. W. (2) mieszkał na działce, a do mieszkania zajmowanego wspólnie z żoną przy ul. wracał w niedzielę, żeby się przebrać do kościoła. Przez okres 24 dni do ok. 16 – 17 września 2023 r. M. W. (1) przebywała w sanatorium. Z kolei w dniu 19 września 2023 r. M. W. (2) wyjechał do sanatorium, gdzie przebywał przez trzy tygodnie.

/dowody: wyjaśnienia obwinionej – k. 66v – 68, zeznania M. W. (2) – k. 83v, 106v/

Nieporozumienia małżonków dotyczyły m.in. zajmowanego miejsca w lodówce. W związku z tym we wrześniu 2023 r. M. W. (2) kupił sobie swoją lodówkę, którą wstawił do kuchni. Dźwięk lodówki kupionej przez M. W. (2) denerwował M. W. (1), dlatego dwukrotnie ją wyłączyła.

/dowody: wyjaśnienia obwinionej – k. 66v – 68, częściowo zeznania M. W. (2) 3, 83v – 85/

Między małżonkami dochodziło również do nieporozumień na tle korzystania z kina domowego. W tym samym czasie M. W. (2) chciał oglądać telewizję, zaś M. W. (1) słuchać muzyki z płyt.

/dowody: wyjaśnienia obwinionej – k. 66v – 68, częściowo zeznania M. W. (2) – k. 3, 83v – 85/

W okresie od 1 sierpnia 2022 r. do 4 listopada 2022 r. w miejscu zamieszkania małżonków miały miejsce 2 interwencje funkcjonariuszy Policji.

W dniu 18 września 2023 r. M. W. (1) wezwała interwencję Policji, wskazując iż jej małżonek się awanturuje. W trakcie interwencji Policji okazało się, że pomiędzy małżonkami doszło do sprzeczki o miejsce krzesła przy lodówce oraz o to, że M. W. (1) nie chciała rozpakować walizki, której M. W. (2) potrzebował w związku z planowanym wyjazdem do sanatorium.

Kolejna interwencja funkcjonariuszy Policji miała miejsce w dniu 21 października 2022r. z inicjatywy M. W. (1). Na miejscu funkcjonariusze Policji ustalili, że kobieta wezwała interwencję, ponieważ M. W. (2) nie chciał opuścić zajmowanego przez nią pokoju i przeszkadzał jej w pracy.

Ponadto w dniu 30 października 2022 r. M. W. (2) zadzwonił na Policję, informując że jego małżonka się awanturuje i doszło do kłótni o pilota, zaś M. W. (1) miała wyłączyć prąd. Zgłoszenie zakończono udzieleniem telefonicznych informacji M. W. (2).

/dowody: wyjaśnienia obwinionej – k. 106, częściowo zeznania M. W. (2) – k. 83v – 84, 106 – 106v, 114, zeznania I. K. – k. 105v, zeznania J. S. – k. 113v, kopie notatników służbowych – k. 76 – 76v, 78, wydruk z systemu (...) k. 79/

W dniu 5 listopada 2022 r. M. W. (1) chciała słuchać płyt, korzystając z kina domowego, zaś M. W. (2) chciał oglądać telewizję. Wówczas M. W. (2) wyłączył płytę, którą odtwarzała M. W. (1). W tej sytuacji M. W. (1) wyłączyła bezpieczniki odcinając dopływ prądu. M. W. (2) chciał, by M. W. (1) włączyła prąd. Kobieta odpowiedziała, że jeśli nie może słuchać płyt, to M. W. (2) nie będzie oglądał telewizji. W konsekwencji M. W. (2) wezwał interwencję funkcjonariuszy Policji.

/dowody: wyjaśnienia obwinionej – k. 66v – 68,114v, częściowo zeznania M. W. (2) – k. 83v – 84, zeznania M. Ś. - 114, zeznania M. K. – k. 106, kopia notatnika służbowego – 95 – 95v/

W toku postępowania M. W. (1) została poddana badaniom psychiatrycznemu i psychologicznemu. Biegli nie stwierdzili u obwinionej choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego ani innego rodzaju zakłócenia czynności psychicznych kwestionujących poczytalność.

/dowód: opinia sądowa psychiatryczno – psychologiczna – k. 58 – 61./

Wyjaśnienia M. W. (1) sąd co do zasady uznał za wiarygodne, bowiem
w swej treści były szczegółowe, rzeczowe, jasne i korespondujące z zeznaniami funkcjonariuszy Policji. W swych zeznaniach M. W. (1) bynajmniej nie negowała zachowań polegających na wyłączeniu lodówki M. W. (2), wyłączeniu prądu uniemożliwiając tym samym oglądanie telewizji małżonkowi czy też odtwarzaniu muzyki, lecz wskazywała na okoliczności w jakich one zaistniały, tj. na tle konfliktu małżeńskiego
i wynikających z tego nieporozumień dotyczących funkcjonowania w jednym mieszkaniu oraz potrzeby realizacji odmiennych od małżonka potrzeb. Sąd miał jednak na uwadze, iż obwiniona pozostawała w głębokim konflikcie z M. W. (2), co mogło rzutować na jej relację, niemniej jednak zeznania M. W. (2) nie były w stanie podważyć ich wiarygodności.

Zeznania M. W. (2) miały charakter wielowątkowy, dygresyjny, analizujący szereg sytuacji pozostających poza zakresem wniosku o ukaranie, m.in. w zakresie dotyczącym wskazywanych przez niego sytuacji polegających na rozbieraniu się żony w jego obecności czy też wizyt u egzorcysty, co w ocenie sądu miało na celu przedstawić obwinioną w złym świetle. Sąd nie miał natomiast powodów, by kwestionować zeznania M. W. (2) w zakresie, w jakim wskazywał iż od czerwca do września mieszkał na działce, a po interwencji Policji z dnia 18 września 2022 r. wyjechał do sanatorium. Z kolei depozycje M. W. (2) w odniesieniu do zachowania M. W. (1) względem niego w okresie objętym wnioskiem o ukaranie w swej treści ukierunkowane były na obciążenie jej w jak największym stopniu. Wyrażało się to między innymi tym, iż M. W. (2) utrzymywał że np. zachowanie polegające na głośnym odtwarzaniu muzyki mogło być kilkadziesiąt razy w okresie objętym wnioskiem o ukaranie, gdy tymczasem jawiło się to jako nieprawdopodobne nawet w świetle treści jego zeznań, w których przyznawał, iż od czerwca do września mieszkał na działce, a następnie małżonkowie wyjeżdżali kolejno do sanatorium – każde na okres kilku tygodni. Co więcej, to podczas składania zeznań w toku czynności wyjaśniających M. W. (2) opowiadał o sytuacji, w której M. W. (1) miała rzucić w jego kierunku krzesłem, które spadło przed nim, nie wyrządzając mu krzywdy, nie wspominając o tym by został jakimkolwiek meblem uderzony przez obwinioną (k. 3). Z kolei już przed sądem opisywał sytuację, w której obwiniona miała rzekomo uderzyć go krzesłem w biodro tak silnie, aż jedna noga mebla wypadła (k. 106v). Jednocześnie zauważyć wypada, iż w świetle zeznań M. W. (2) jako najbardziej uciążliwe jawiły się zachowania M. W. (3) polegające na głośnym odtwarzaniu muzyki - pokrzywdzony wskazał, iż w okresie objętym wnioskiem o ukaranie wyłączanie lodówki miało miejsce raz/dwa razy w tygodniu, wyłączenie telewizora raz, a głośne odtwarzanie muzyki mogło mieć miejsce „parędziesiąt” razy przy czym każdorazowo do 45 minut (k. 85). Tymczasem w miejscu zamieszkania obwinionej i oskarżyciela posiłkowego nie miały miejsca żadne interwencje Policji wynikające ze zgłoszenia innych osób z powodu rzekomego zbyt głośnego odtwarzania muzyki przez obwinioną. W konsekwencji do zeznań M. W. (2) sąd podszedł z dużą dozą ostrożności, mając na uwadze konflikt pomiędzy stronami postępowania i w odniesieniu do treści obciążających M. W. (1) nadał im walor wiarygodności w takim zakresie, w jakim pozostawały zgodne z jej wyjaśnieniami.

Zeznania funkcjonariuszy Policji I. K., J. S., M. Ś. i M. K. sąd ocenił jako jasne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, korespondujące z zapisami notatników służbowych.

Opinia sądowa psychiatryczno - psychologiczna była pełna, jasna i niesprzeczna, a sąd zważył, iż została sporządzona przez specjalistów dysponujących odpowiednią wiedzą i doświadczeniem zawodowym, zaś jej wydanie poprzedzone było jednorazowym badaniem obwinionej.

Sąd nadał walor wiarygodności dokumentom w postaci kopii notatników funkcjonariuszy i wydruków z systemu (...), bowiem w swej treści były zgodne z treścią zeznań świadków, stanowiąc dowód wspierający wiarygodność ich depozycji. Nie oznacza to jednak, iż zapisy w systemie (...) stanowiły dowód tego, iż sytuacje w nich opisane miały miejsce, a jedynie dowód, iż taka była treść zgłoszenia osoby dzwoniącej z prośbą o interwencję.

Zdaniem sądu zgromadzony materiał dowodowy nie pozwalał na ustalenie, iż ze strony M. W. (1) dochodziło do zachowań noszących znamiona złośliwego niepokojenia z art. 107 kw.

Zdaniem sądy między małżonkami dochodziło do nieporozumień na gruncie wspólnego funkcjonowania w jednym mieszkaniu w sytuacji rozpadu związku. W ocenie sądu zachowania M. W. (1) nie były motywowane celem dokuczenia M. W. (2), lecz realizacji w równym stopniu swoich potrzeb w sytuacji gdy były one odmienne niż skonfliktowanego małżonka. Skoro bowiem M. W. (2) oglądał telewizję w salonie, to obwiniona chciała również zrealizować swoją potrzebę w zakresie odtwarzania muzyki z wykorzystaniem kina domowego. Sąd zważył, iż M. W. (2) bynajmniej nie konsultował z obwinioną kwestii wstawienia do kuchni drugiej lodówki, a z kolei M. W. (1) z uwagi na towarzyszący temu urządzeniu hałas odłączyła lodówkę, nie informując o tym obwinionego. W doktrynie zauważa się, iż problem może stanowić ustalenie, czy za wykroczenie z art. 107 kw uznać można niepokojenie wówczas, gdy strony są w konflikcie i przesądzono o wzajemności krzywd. W takiej sytuacji – jak się wydaje – nie dochodzi do zaistnienia wykroczenia z art. 107 kw. O ile sprawca działa w sposób złośliwy w celu dokuczenia, o tyle – skoro pokrzywdzony nie pozostaje mu dłużny – nie dochodzi do jednostronnego wzbudzenia niepokoju czy dyskomfortu psychicznego (M. Żukowska [w:] Kodeks wykroczeń. Komentarz, red. J. Lachowski, Warszawa 2021, art. 107, publ. Lex). . Tym samym nawet gdyby przyjąć, że intencją M. W. (1) było dokuczenie M. W. (2), to w sposób tożsamy należałoby traktować jego zachowanie polegające na wyłączeniu muzyki odtwarzanej przez obwinioną.

W ocenie sądu tego rodzaju zachowania jak ujawnione w niniejszym postępowaniu winny stanowić przedmiot ewentualnego postępowania o rozwód celem ustalenia zawinienia danej osoby w kwestii rozpadu związku, nie zaś przedmiot postępowania o wykroczenie. Zaznaczyć przy tym należy, iż w okresie objętym wnioskiem o ukaranie w istocie strony postępowania zamieszkiwały razem tylko w okresie po powrocie M. W. (2) z sanatorium, tj. od 10 października 2022 r. do 4 listopada 2022 r. czyli przez trzy tygodnie i kilka dni, zaś wcześniej ich kontakty miały charakter sporadyczny, co w ocenie sądu poddaje w wątpliwość rzekomą intensywność i uciążliwość dla pokrzywdzonego zachowań przypisywanych M. W. (1), prowadząc do konstatacji, iż zainicjowanie tego rodzaju postępowania mogło mieć charakter instrumentalny w świetle toczącego się postępowania
o rozwód.

Dodatkowo wskazać można, iż okoliczność że w miejscu zamieszkania małżonków miały miejsce interwencje Policji nie świadczy bynajmniej o tym, iż dochodziło do zachowań noszących znamiona wykroczenia z art. 107 kw. Wskazać trzeba, iż interwencje Policji były wzywane przez oboje małżonków (przy czym interwencja w dniu 5 listopada 2022 r. miała już miejsce w dacie nieobjętej wnioskiem o ukaranie), zaś z relacji funkcjonariuszy Policji bynajmniej nie wynikało, by jeden z małżonków jawił się jako osoba nadmiernie dotknięta negatywnymi zachowaniami drugiej strony. Zauważyć można, iż wręcz przeciwnie wszyscy funkcjonariusze Policji wskazywali na konflikt małżeński. Co więcej, to w odniesieniu do interwencji z dnia 5 listopada 2022 r. świadek M. K. wskazał, iż na dzień składania zeznań jest już bardziej doświadczonym funkcjonariuszem i nie wyklucza, że w takiej sytuacji jak opisywania nałożyłby mandat za bezpodstawne wezwanie Policji, a zaznaczyć należy iż osobą wzywającą był wówczas M. W. (2).

W konsekwencji sąd uniewinnił obwinioną od zarzuconego jej czynu.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionej z urzędu sąd orzekł na podstawie § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 2 pkt 2 oraz § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Na podstawie art. 119 § 2 pkt 1 kpsw w związku z uniewinnieniem obwinionej kosztami postępowania sąd obciążył Skarb Państwa z wyjątkiem należności z tytułu udziału pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.