Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Hausman

Protokolant: st. sekr. sąd. Paulina Grzybowska

Oskarżyciel: ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2023r. sprawy przeciwko

P. M.

s. P. i I. z d. W., ur. (...) w Ś., PESEL: (...)

obwinionemu o to, że:

W dniu 03.11.2022 roku około godziny 12:00 w miejscowości (...), na drodze (...), kierując pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie upewnił się co do możliwości wykonania manewru wyprzedzania pojazdu poprzedzającego i uderzył w pojazd marki R. o nr rej. (...), który wykonywał manewr skrętu w lewo,

tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw

orzekł:

Obwinionego P. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to, na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 1.000 zł (tysiąc złotych).

Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 100 zł (sto złotych) tytułem opłaty sądowej oraz 100 zł (sto złotych) tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania.

Omówienie: Sprostowano wyrok, zgodnie z treścią postanowienia z 17.08.2023 r.

Dnia: 01.09.2023 r. St. sekr. sąd. K. C.

II W 77/23

UZASADNIENIE

Dnia 3 listopada 2022r. ok. godz. 12.00 obwiniony P. M. poruszał się samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) drogą nr (...). Dojeżdżając do miejscowości J. zbliżył się do samochodu marki R. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez M. C. (1). Kierująca R. zbliżając się w pobliże adresu (...) włączyła lewy kierunkowskaz, albowiem miała zamiar skrętu w lewo w drogę gruntową, gdyż chciała dojechać do miejsca zamieszkania. Kierująca R. zwolniła i zaczęła wykonywać manewr skrętu. Pomimo tego obwiniony P. M. zdecydował się na wyprzedzenie samochodu R.. Gdy R. dojeżdżał do granicy drogi asfaltowej z gruntową doszło do kolizji pojazdów. Obwiniony odbił w lewo, ale mimo to prawym bokiem V. zderzył się z lewym narożnikiem R..

(dowód:

-zeznania M. C. – k. 63v-64 i 11-12; A. S. – k.13-14; S. S. – k.64;

- protokoły -k.5-6;

- szkic – k. 7;

- zdjęcia – k.19-25;).

Obwiniony P. M. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i przed Sądem wyjaśnił, że gdy wyprzedzał R. w momencie dojeżdżania do niego zauważył, że kierujący tym pojazdem skręca w lewo. Dodał, że nie widział aby w R. był włączony kierunkowskaz i nic nie wskazywało, że ten samochód będzie skręcał w lewo.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego uznając je za wykrętne i skierowane wyłącznie na obronę. Pozostają one sprzeczności z zeznaniami świadków, a przede wszystkim samej pokrzywdzonej, które to zeznania Sąd uznał za wiarygodne. Obwiniony stwierdził, że nic nie wskazywał na zamiar skrętu przez R.. Natomiast pokrzywdzona stwierdziła, że znacząco zwolniła. Zdaniem Sądu to twierdzenie pokrzywdzonej polega na prawdzie. Po pierwsze wynika to zasad logiki i doświadczenia życiowego. Oczywistym jest, że skręt bez zwolnienia nie mógłby się bezpiecznie udać. Po drugie z zeznań A. S. wynika, że obwiniony po zdarzeniu oświadczył , że widział jak R. zwalnia w rejonie dojazdu do posesji. Należy zauważyć, że świadek to policjant i osoba obca dla stron, nie zainteresowana rozstrzygnięciem, dlatego też nie ma powodów by zeznawać nieprawdę. To samo tyczy się drugiego z funkcjonariuszy policji. Logicznym jest natomiast, że skoro pokrzywdzona zwolniła to z cała pewnością zasygnalizowała wcześniej zamiar manewru kierunkowskazem. Tym bardziej, że jak oświadczyła wcześniej cały czas widziała za sobą pojazd obwinionego. Słowa pokrzywdzonej potwierdza też zdaniem Sądu miejsce kolizji. Świadczy ono jednoznacznie o tym, że pokrzywdzona kończyła już manewr, a obwiniony podjął wyprzedzanie, gdy R. było już w trakcie manewru. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które podważałyby wiarygodność któregokolwiek ze świadków. Ocena zeznań pokrzywdzonej została dokonana ze szczególną wnikliwością z uwagi na jej zainteresowanie wynikiem sprawy.

Wątpliwości co do autentyczności i wartości dowodowej nie budzą też pozostałe dowody zgromadzone w sprawie.

W świetle powyższego wina obwinionego nie budzi wątpliwości, a czyn jego wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 86§1 kw. Obwiniony, bowiem kierując samochodem na drodze publicznej nie zachował należytej ostrożności podejmując manewr wyprzedzania i doprowadził do zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym w postaci kolizji pojazdów. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym uczestnik ruchu ma zachować ostrożność. Art. 24 ust. 1 pkt 3 tej ustawy stanowi, że kierujący pojazdem jest obowiązany przed wyprzedzaniem upewnić się w szczególności, czy kierujący przed nim jadący na tym samym pasie ruchu nie zasygnalizował m.in. zmiany kierunku jazdy. Obwiniony nie zastosował się do dyspozycji tegoż przepisu. Obwiniony nie zastosował się również do wyrażonej w art. 4 Prawa o ruchu drogowym zasady ograniczonego zaufania. Obwiniony, który twierdził, że nie widział kierunkowskazu to jednak widząc, że jadący przed nim samochód przy dojeździe do drogi gruntowej i posesji wyraźnie zwalnia powinien powstrzymać się od manewru wyprzedzania, aż do całkowitej pewności, że może to zrobić bezpiecznie.

Zdaniem Sądu kara grzywny wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu oraz stworzonego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zważywszy na deklarowane przez obwinionego dochody nie można tej kary uznać za rażąco surową.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 119§1 kpw. Opłatę wymierzono na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.