Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Bogumiła Dzięciołowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Bajerska

przy udziale –

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 6 września 2024 r. i 25 marca 2025 r. sprawy przeciwko

A. J. (1) s. G. i B. zd. S., ur. (...)
w Ś., PESEL: (...)

obwinionemu o to, że:

w dniu 24.03.2023 roku o godzinie 9:45 w G. na ul. (...) kierując pojazdem B. o numerze rejestracyjnym (...) nie zastosował się do znaku B1 – „zakaz ruchu w obu kierunkach” oraz w tym samym miejscu i czasie naruszył zakaz postoju w strefie zamieszkania w miejscu innym niż wyznaczone oraz podczas kontroli drogowej nie wykonywał poleceń wydawanych przez Policjanta w postaci takiej, że wielokrotnie wysiadał z pojazdu mimo polecenia, iż ma w nim pozostać,

tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 kw, art. 65a kw, art. 97 kw w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 4 (...)

o r z e k a :

1.  obwinionego A. J. (1) w ramach zarzuconych mu zachowań uznaje za winnego tego, że w dniu 24 marca 2023 r. w G. na ul. (...) jako kierujący pojazdem B. nr (...) naruszył wynikający z art. 49 ust. 2 pkt 4 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2024.1251.t.j.) zakaz postoju w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu, tj. wykroczenia z art. 97 kw i za to na podstawie art. 97 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierza mu karę 300 zł (trzysta złotych) grzywny;

2.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) tytułem opłaty i obciąża go zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 120 zł (sto dwadzieścia złotych).

Sygn. akt II W 643/23

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2023 r. A. J. (1) pojazdem B. o nr rej. (...) udał się do klienta T. R. mieszkającego przy ul. (...) w G.. T. R. przebywał wówczas w ogrodnictwie w miejscowości M., jednakże mężczyźni kontaktowali się ze sobą telefonicznie i ustalili, że spotkają się w miejscu zamieszkania T. R..

/wyjaśnienia A. J. (1) – k. 16 – 17, 72v – 73, zeznania T. R. – k. 74 - 75, fotografia – k. 20/

A. J. (1) o godz. 9:10 wjechał w ulicę (...) od strony ul. (...). Zatrzymał pojazd po prawej stronie ulicy zaraz za znakiem D-40 (strefa zamieszkania), bowiem T. R. nie było jeszcze w miejscu. A. J. (1) skontaktował się telefonicznie z T. R., informując że przyjechał na ulicę (...). T. R. przekazał, że „jeszcze trochę mu zejdzie”. A. J. (2) pozostał wówczas w zaparkowanym pojeździe.

/częściowo wyjaśnienia A. J. (1) – k. 16 – 17, 72v – 73, zeznania T. R. – k. 74 – 75, zapis monitoringu – 5/

Zaparkowany pojazd B. zauważyli funkcjonariusze Policji K. K., R. A., B. K. poruszający się oznakowanym radiowozem, który wjechał w ulicę (...) ok. godz. 9:51. Czynności wobec A. J. (1) podjęła K. K., wskazując iż wjeżdżając na ulicę (...) nie zastosował się do znaku „B1”. A. J. (1) kontaktował się wówczas telefonicznie z T. R., by ten potwierdził, że mężczyzna przyjechał do niego. W czasie gdy K. K. wróciła do radiowozu, by dokonać sprawdzenia w policyjnych bazach danych, A. J. (1) wyszedł z pojazdu i udał się pod znak znajdujący się przy wjeździe w ulicę (...), by sprawdzić widniejącą na nim informację. W trakcie interwencji A. J. (1) zachowywał się lekceważąco wobec funkcjonariuszy Policji, wypowiadał do funkcjonariuszy Policji m.in. słowa, iż są patologią i mają zająć się prawdziwą robotą oraz nagrywał funkcjonariuszy telefonem komórkowym.

/wyjaśnienia A. J. (1) – k. 16 – 17, zeznania K. K. – k. 73 – 74, zeznania R. A. – k. 7 – 8, 74 – 74vm zeznania B. K. – k. 10 – 11, 88v – 89, zapis monitoringu – k. 5/

Po zakończonej interwencji A. J. (1) ponownie skontaktował się z T. R., który wówczas telefonicznie poprosił sąsiada o otwarcie bramy na posesję, żeby umożliwić A. J. (1) wjazd na podwórze kamienicy. Ok. godz. 10:06 A. J. (1) wjechał na poodwórze kamienicy.

/ zeznania T. R. – k. 74v – 75, zapis monitoringu – k. 5/

A. J. (1) legitymuje się wykształceniem wyższym technicznym, prowadzi działalność gospodarczą, uzyskując dochód w kwocie 10.000 zł.

/dana osobopoznawcze – k. 72/

Sąd nadał walor wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego A. J. (1) w części. W szczególności sąd dał wiarę obwinionemu, iż w dniu 24 marca 2023 r. przyjechał służbowo do T. R. i postój jego pojazdu na ulicy (...) wynikał z tego, że oczekiwał na powrót mężczyzny do miejsca zamieszkania i otwarcie przez niego bramy wjazdowej na teren posesji, bowiem w tym zakresie znalazły potwierdzenie w zeznaniach T. R..

Sąd dał również wiarę obwinionemu, iż opuścił pojazd m.in. po to by sprawdzić treść zapisu znajdującego się pod znakiem posadowionym przy wjeździe w ulicę (...), albowiem okoliczność ta również znalazła potwierdzenie w zapisie monitoringu.

Jako niewiarygodne sąd ocenił natomiast wyjaśnienia obwinionego jakoby musiał wyłącznie chwilę poczekać na T. R. (k. 17) czy też jakoby od jego wjazdu w ulicę (...) do podjęcia interwencji przez funkcjonariuszy Policji minęło 15 minut (k. 73), bowiem w tym zakresie pozostawały w sprzeczności z zapisem monitoringu, z którego wynikało iż postój obwinionego do czasu interwencji Policji trwał ok. 50 minut. Zaznaczyć przy tym trzeba, iż treść jak i autentyczność zapisu monitoringu nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Zeznania K. K., R. A. i B. K.
w zasadniczej części pozostawały spójne i wzajemnie ze sobą korespondowały, wobec czego sąd nadał im walor wiarygodności.

Także zeznania T. R. jawiły się jako jasne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, wobec czego sąd nie miał powodu, by odmówił im wiarygodności.

Sąd dał wiarę również pozostałym dokumentom zgromadzonym w sprawie, z tym jednak zastrzeżeniem, iż w zakresie treści notatki urzędowej K. K. stwierdzenia wskazujące na zaistnienie wykroczenia sąd traktował w kategoriach oceny funkcjonariuszki. W odniesieniu zaś do wydruków z zapisu monitoringu z posesji M. (...)przedłożonych przez obwinionego wskazać należy, iż były one opatrzone nieprawidłową godziną.

A. J. (1) został obwiniony o to, że w dniu 24.03.2023 roku o godzinie 9:45 w G. na ul. (...) kierując pojazdem B. o numerze rejestracyjnym (...) nie zastosował się do znaku B1 – „zakaz ruchu w obu kierunkach” oraz w tym samym miejscu i czasie naruszył zakaz postoju w strefie zamieszkania w miejscu innym niż wyznaczone oraz podczas kontroli drogowej nie wykonywał poleceń wydawanych przez Policjanta w postaci takiej, że wielokrotnie wysiadał z pojazdu mimo polecenia, iż ma w nim pozostać, tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 kw, art. 65a kw, art. 97 kw w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Z materiału dowodowego wynikało, iż w istocie w dniu 24 marca 2023 r. obwiniony wjechał w ulicę (...), jednakże zdaniem sądu w sytuacji faktycznej zaistniałej
w sprawie znak B1 posadowiony przy wjeździe nie znajdował zastosowania do obwinionego. Zgodnie bowiem z informacją umieszczona na znaku zakaz nie dotyczył m.in. dojazdu na teren posesji przy ul. (...). Tymczasem obwiniony wjechał w ulicę (...) z zamiarem dojazdu na teren posesji znajdującej się pod numerem (...), tj. do T. R., by wykonać tam prace serwisowe.

Dalej w ocenie sądu nie doszło również do wypełnienia przez obwinionego znamion wykroczenia z art. 65a kw, które polega na umyślnym uniemożliwieniu lub istotnym utrudnieniu wykonania czynności służbowej poprzez niestosowanie się do poleceń określonego zachowania się wydawanych na podstawie prawa przez funkcjonariusza Policji, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej lub innego organu ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Wprawdzie z relacji funkcjonariuszy Policji wynikało, iż zachowanie obwinionego nosiło znamiona aroganckiego i lekceważącego, to jednak w ocenie sądu nie utrudniło istotnie wykonania czynności służbowej przez funkcjonariuszy Policji. Nie sposób
w kategoriach takiego zachowania traktować opuszczenia pojazdu przez obwinionego celem sprawdzenia informacji umieszczonej na znaku, co do którego niezastosowanie się miało być jednym z powodów interwencji. Czynności funkcjonariuszy wobec obwinionego zostały przeprowadzona w czasie krótszym niż 15 minut (w tym czasie K. K. podjęła czynności również wobec innego kierującego), skutkowały pozyskaniem stanowiska obwinionego w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia mandatu oraz zgromadzeniem niezbędnych danych celem zainicjowania czynności wyjaśniających. Co więcej, to sam R. A. zeznał, że zachowanie obwinionego nie utrudniało jego interwencji znacząco.

Niemniej jednak materiał dowodowy pozwalał na ustalenie, iż A. J. (1) naruszył wynikający z art. 49 ust. 2 punkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym zakaz postoju w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu. Zaznaczyć należy, iż obwiniony o godz. 9:10 zatrzymał pojazd zaraz za znakiem informującym o strefie zamieszkania. Z relacji T. R. wynikało, że po przyjeździe na ulicę (...) obwiniony skontaktował się z nim telefonicznie i został wówczas przez niego poinformowany, że „jeszcze trochę mu zejdzie”. A. J. (1) miał zatem już wówczas świadomość, że T. R. nie ma jeszcze w miejscu zamieszkania i wjazd na teren posesji nr (...) nie jest możliwy, a pomimo tego nie przestawił pojazdu, lecz kontynuował postój przez następne kilkadziesiąt minut (interwencja funkcjonariuszy rozpoczęła się ok. godz. 9:51). Zdaniem sądu w takiej sytuacji obwiniony winien odjechać z tego miejsca, bowiem nie usprawiedliwia go okoliczność dotycząca tego, iż oczekiwał na przyjazd T. R. w sytuacji, gdy wiedział że znajduje się poza miejscem zamieszkania.
W konsekwencji zdaniem sądu obwiniony wypełnił znamiona wykroczenia z art. 97 kw.

Zaznaczyć należy, iż we wniosku o ukaranie wszystkie zachowania zostały zarzucone obwinionemu jako składające się na jeden czyn, dlatego też wskutek dokonanych ustaleń faktycznych i oceny zachowania obwinionego, sąd wyeliminował zachowania polegające na niestosowaniu się do znaku B1 oraz do poleceń funkcjonariuszy Policji, uznając obwinionego winnym tego, że w dniu 24 marca 2023 r. w G. na ul. (...) jako kierujący pojazdem B. nr (...) naruszył wynikający z art. 49 ust. 2 pkt 4 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2024.1251.t.j.) zakaz postoju w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu, tj. wykroczenia z art. 97 kw.

Wykroczenie z art. 97 kw zagrożone jest karą grzywny do 3.000 zł lub karą nagany. W niniejszej sprawie sąd doszedł do wniosku, iż mając na względzie lekceważącą postawę obwinionego, kara nagany nie odniosłaby oczekiwanego skutku wobec obwinionego. Wszak naganę można orzec wtedy, gdy ze względu na charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy należy przypuszczać, że zastosowanie tej kary jest wystarczające do wdrożenia go do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. W tej sytuacji sąd odwołał się do kary grzywny, zaś wymierzając grzywnę, bierze się pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. A. J. (1) prowadzi działalność gospodarczą, uzyskując z tego tytułu stały dochód, dysponuje majątkiem. Sąd zwrócił uwagę na okoliczności obciążające dotyczące postawy obwinionego wyrażające się wypowiadaniem wobec funkcjonariuszy Policji słów lekceważących. Odmienna ocena sytuacji uprawnia wszak do odmowy przyjęcia mandatu, nie zaś do zachowania jakie zaprezentował obwiniony. Już po zakończonej interwencji, fotografując funkcjonariuszy obwiniony wkładał rękę z telefonem przez szybę radiowozu. W zakresie dotyczącym stopnia społecznej szkodliwości czynu, sąd wziął pod uwagę, iż postój obwinionego w niedozwolonym miejscu trwał kilkadziesiąt minut, zaś ulica (...) jest deptakiem o wzmożonym natężeniu ruchu pieszego, co powoduje, iż postoje pojazdów dezorganizują i tamują płynność tego ruchu. W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż kara 300 zł uwzględnia stopień winy obwinionego, stopień społecznej szkodliwości wykroczenia mu przypisanego, a także uczyni zadość funkcji prewencyjnej (zarówno w wymiarze indywidualnym jak i ogólnym), wychowawczej i represyjnej.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 119 § 1 kpw w zw. z art. 627 kpk.
W szczególności sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 30 zł, ustalając jej wysokość na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.). Nadto sąd obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 120 zł na podstawie § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. poz. 2467).