Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2023 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Joanna Sobczak

Protokolant sekr. sąd. Monika Kowalczyk

przy udziale oskarżyciela za K. w/m

po rozpoznaniu w postępowaniu na rozprawie w dniach 12 września 2022 roku, 21 listopada 2022 roku, 13 lutego 2023 roku

sprawy z oskarżenia Komendanta Miejskiego Policji w G.

przeciwko

1.  B. R.

zd. Ż., c. J. i J. z d. W., ur. (...) w G., PESEL: (...)

obwinionej o to, że:

W okresie od 1 grudnia 2020 roku do dnia 28 stycznia 2021 roku w G. przy ul. (...) złośliwie niepokoiła sąsiada J. J. (3) poprzez zaczepianie, ubliżanie, gaszenie światła i zamykanie drzwi piwnicy pomimo jego obecności oraz zanieczyszczanie klatki schodowej i następnie wszczynanie awantur,

tj. za wykroczenie z art. 107 kw

oraz przeciwko

2.  A. R. (1)

s. A. i G. z d. R., ur. (...) w m. T., PESEL: (...)

obwinionemu o to, że:

W okresie od 1 grudnia 2020 roku do dnia 28 stycznia 2021 roku w G. przy ul. (...) złośliwie niepokoił sąsiada J. J. (3) poprzez zaczepianie, ubliżanie, gaszenie światła i zamykanie drzwi piwnicy pomimo jego obecności oraz zanieczyszczanie klatki schodowej i następnie wszczynanie awantur,

tj. za wykroczenie z art. 107 kw

orzekł:

I.  Obwinionych B. R. i A. R. (1) uznaje za winnych popełnienia zarzucanego im czynu, tj. wykroczenia z art. 107 kw i za to, na podstawie art. 107 kw wymierza każdemu z nich karę grzywny w wysokości po 300 zł (trzysta złotych);

II.  Zwalnia obwinionych od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, a powstałymi wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 851/21

UZASADNIENIE

B. i A. R. (2) mieszkają przy ul. (...) w G.. Od długiego czasu są oni skonfliktowani z pozostałymi mieszkańcami bloku. Początkowo konflikty te dotyczyły syna R., który dokonywał aktów wandalizmu w budynku i zakłócał spokój mieszkańcom. Poza tym R. mieli liczne pretensje do pozostałych mieszkańców, byli wobec nich wulgarni i agresywni słownie. Wielokrotnie bez powodu pukali sąsiadom w sufit, podłogę, celowo zakręcali zawór z ciepłą wodą w piwnicy. Dochodziło do sytuacji, że A. R. (1) był agresywny w stosunku do dzieci sąsiadów. Zdarzało się też np. że B. i A. R. (2) pukali lub kopali drzwi sąsiada z parteru K. N., wiedząc, że nie ma go w domu. Miało to na celu drażnienie psa sąsiada, który zaczynał szczekać. Później R. mieli pretensje do w/wym. o to, że pies szczekał.

B. i A. R. (2) są szczególnie mocno skonfliktowani z mieszkającym naprzeciwko nich J. J. (3). Zarówno w okresie od 1 grudnia 2020 r. do 28 stycznia 2021 r. jak i w okresie wcześniejszym mieli oni do niego pretensje o to, że wynajął jedno z pomieszczeń piwnicznych aby prowadzić tam swoją działalność - na co zresztą wcześniej wszyscy mieszkańcy budynku (w tym i R.) wyrazili zgodę. Ponadto celowo gasili mu światło kiedy przebywał w piwnicy czy też zamykali drzwi do piwnicy wiedząc, że on tam przebywa. B. R. nachodziła J. J. (3) w czasie gdy pracował on w piwnicy, kontrolowała go, pokrzykiwała na niego. Zdarzało się też, że do piwnicy schodził A. R. (1) i zachowywał się podobnie jak żona. Zdarzały się sytuacje, że gdy do J. J. (3) przyjechały wnuki to R. wielokrotnie stukali w ścianę sąsiadów. Gdy J. J. (3) wychodził ze swojego mieszkania R. otwierali swoje drzwi wejściowe i komentowali to. Chodzili też za nim i patrzyli co robi. Mieli do niego liczne pretensje, awanturowali się, ubliżali mu, prowokowali. J. J. (3) czuł się przez nich szykanowany.

Żona J. J. (3) zajmowała się sprzątaniem klatki schodowej w budynku w czym w/wym. jej pomagał. Wcześniej robiła to B. R.. Zdarzały się sytuacje, że B. i A. R. (2) celowo zaśmiecali klatkę schodową i mieli później pretensje do J. J. (3), że jego żona niedokładnie posprzątała. Miała też miejsce sytuacja, że B. R. celowo sypała śnieg lub błoto na klatce schodowej i również miała pretensje, że nie jest posprzątane.

Dowody: zeznania J. J. (3) k. 10, 51v-52, zeznania J. D. k. 15, 57v, zeznania I. K. k. 18, 65v, zeznania M. D. k. 26 , 57v-58, zeznania K. N. k. 29, 65v-66.

B. R. nie składała wyjaśnień w sprawie.

A. R. (1) przyznał, że jest w konflikcie z sąsiadami, w tym z J. J. (3). Zaprzeczył jednak aby w jego zachowanie wobec pokrzywdzonego charakteryzowało się złośliwością i podkreślił, że to on jest szykanowany przez sąsiadów.

wyjaśnienia obwinionego k. 65v

Sąd dał wiarę obwinionemu A. R. (1) jedynie co do samego faktu pozostawania przez niego w konflikcie z sąsiadami, w tym z J. J. (3). Istnienie konfliktu potwierdzili wszyscy mieszkańcy bloku przy ul. (...) w G. przesłuchani w sprawie, tj. J. J. (3), J. D., I. K., M. D. i K. N., którym Sąd dał wiarę. Nie mniej jednak wbrew twierdzeniom obwinionego z zeznań w/wym. jednoznacznie i zbieżnie wynikało, że jest to konflikt prowokowany i podsycany wyłącznie przez A. i B. R.. Tym samym wyjaśnienia obwinionego, w których utrzymywał, że to on jest nękany przez sąsiadów, a do J. J. (3) nie odzywa się, nie mogły się ostać i prowadziły do wniosku, że obwiniony przedstawia własną wersję wydarzeń, która nie znalazła żadnego potwierdzenia w zeznaniach świadków. Tym samym sąd odrzucił jako niewiarygodne wyjaśnienia obwinionego i dokonując ustaleń faktycznych oparł się na zeznaniach J. J. (3), J. D., I. K., M. D. i K. N. przyznając im walor wiarygodności i uznając je za jasne, logiczne i korespondujące ze sobą.

Jako niewiarygodne jawiły się zeznania K. M. i M. R. . Świadkowie ci jako dzieci obwinionych mieli motyw w tym aby przedstawić korzystną dla obwinionych relację. Ich zeznania w świetle korespondujących ze sobą zeznań mieszkańców bloku nie mogły się ostać.

Pozostały materiał dowodowy w postaci notatki urzędowej k. 7, danych o obwinionych k. 3740, i dokumentacji medycznej obwinionych k. 72, 49, 64 Sąd uznał za wiarygodny i nie budzący zastrzeżeń.

Zdaniem Sądu na podstawie zebranego materiału dowodowego wina obwinionych B. i A. R. (1) została wykazana w sposób nie budzący wątpliwości.

Wykroczenie z art. 107 kw polega na złośliwym niepokojeniu innej osoby w celu jej dokuczenia.

Sąd przyjął, że B. i A. R. (2) wypełnili znamiona zarzuconego im wykroczenia ponieważ w okresie od 1 grudnia 2020 r. do 28 stycznia 2021 r. w G. przy ul. (...) złośliwie niepokoili sąsiada J. J. (3) poprzez zaczepianie, ubliżanie, gaszenie światłą i zamykanie drzwi piwnicy pomimo jego obecności oraz zanieczyszczanie klatki schodowej i następnie wszczynanie awantur.

Obwiniona B. R. nie odniosła się do postawionego jej zarzutu, zaś obwiniony A. R. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Sąd nie dał jednak wiary tym wyjaśnieniom z przyczyn opisanych powyżej w uzasadnieniu. W ocenie sądu zachowanie obwinionych było podyktowane jedynie tym aby zakłócić spokój pokrzywdzonego i wywołać u niego uczucie przykrości czy zdenerwowania. Ich zachowanie było złośliwe i miało na celu wyłącznie dokuczenie pokrzywdzonemu, który ze swej strony nie prowokował ich ani nie dawał jakichkolwiek powodów do takiego zachowania z ich strony.

Wykroczenie określone w art. 107 kw jest zagrożone karą ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karą nagany. W ramach tego ustawowego zagrożenia w niniejszej sprawie sąd uznał, iż odpowiednią sankcją wobec obwinionych jest wymierzenie im kary po 300 złotych grzywny.

Wymierzając wobec obwinionego karę we wspomnianym wymiarze sąd na korzyść obwinionych potraktował to, że nie byli oni wcześniej karani za wykroczenia. Na niekorzyść obwinionych sąd uwzględnił wielość i różnorodność negatywnych zachowań na szkodę pokrzywdzonego, duże natężenie tych zachowań, to że działali oni bez powodu ponieważ pokrzywdzony w żaden sposób ich nie prowokował ani nie odpowiadał na ich zaczepki.

Wymierzona kara spełnia w ocenie Sądu wszystkie dyrektywy przewidziane w art. 33 § 1 kw. Przede wszystkim jest ona odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionych czynu zabronionego. Zdaniem Sądu wymierzona kara nie przekracza również stopnia winy obwinionych. Należy również mieć nadzieję, że spełni cele zapobiegawcze oraz wychowawcze w stosunku do obwinionych. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, że należy stosować się do reguł współżycia, a naruszenie tych reguł nie jest bezkarne. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie 1-szym sentencji wyroku.

Mając na względzie, że obwinieni A. i B. R. są na emeryturze i osiągają z tego tytułu niewielki dochód, sąd zwolnił ich od obowiązku uiszczenia opłaty oraz od obowiązku uiszczenia zryczałtowanych wydatków postepowania, o czym orzeczono jak w punkcie drugim sentencji wyroku.