Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 lutego 2025 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Beata Malinowska

Protokolant: sekr. sąd. Natalia Tomaszewska

Przy udziale oskarżyciela K. w/m: ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 16.01.2024r., 09.07.2024r., 18.10.2024r., 21.01.2025r. sprawy

R. W. - s. M. i D. z d. G., ur. (...) w T., PESEL: (...)

obwinionego o to, że:

W dniu 22 czerwca około godziny 22:00 w G. na ul. (...) kierując pojazdem S. o numerze rejestracyjnym (...) stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że wykonując manewr cofania z miejsca parkingowego uderzył w pojazd unieruchomiony B. o numerze rejestracyjnym (...).

tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw

o r z e k a :

1.  Obwinionego R. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem, że został on popełniony w dniu 22 czerwca 2023 r. i za to, na podstawie art. 86§1 kw wymierza mu karę 200 (dwieście ) złotych grzywny.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30,00 złotych opłaty oraz obciąża go poniesionymi wydatkami postępowania w kwocie 2.871,30 złotych.

Sygn. akt II W 1046/23

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2023r. ok. godz. 18.00 D. M. zaparkował swój pojazd B. nr rej. (...) na ul. (...) w G. , naprzeciwko bloku nr (...). Zaparkował delikatnie pod skosem i poszedł do domu. Około godz. 22.00 K. C. przechodziła obok posesji przy ul. (...) i widziała jak kierujący pojazdem marki S. nr rej. (...) , koloru jasnego, wycofywał z miejsca parkingowego znajdującego się obok zaparkowanego pojazdu marki B. i uderzył w niego. W wyniku uderzenia pojazd zadrżał. Kierowca musiał poczuć uderzenie. Samochód ten szybko odjechał. Kierował nim R. W.. K. C. zrobiła zdjęcie tablicy rejestracyjnej samochodu sprawcy i zostawiła kartkę ze swoim numerem telefonu za wycieraczką pojazdu poszkodowanego. W wyniku tego zdarzenia pojazd marki B. miał uszkodzenia tylnego zderzaka lewego narożnika w postaci zarysowania powłoki lakierowanej na wysokości 45,5-57 cm oraz zarysowanie lampy lewej na wysokości 70,5-73 cm.

( dowód: zeznania świadka K. C. k- 409 , zeznania świadka D. M. k- 40 , notatka urzędowa k-1, szkic k- 2 , protokół oględzin wraz dokumentacją fotograficzną k- 3-4 płyta DVD-R z zapisem z monitoringu k- 7 ).

Uszkodzenia samochodu B. nr rej. (...) powstały na skutek kontaktu z samochodem S. nr rej. (...) , którego kierujący wykonywał manewr cofania. Po wycofaniu S. na zderzaku B. występował jasny ślad , którego umiejscowienie jest zgodne z otarciem widocznym na pojeździe B. .Istnieje praktyczna zgodność wysokości zderzaków obu pojazdów co mogło skutkować wystąpieniem otarć na obu pojazdach podczas manewru cofania S.. Przed wyjazdem S. na samochodzie B. nie było śladu a po wyjeździe był.

( dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. k- 44-54, ustna opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. k-93v-94 ).

Obwiniony R. W. w toku czynności wyjaśniających i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił , że faktycznie parkował w tym miejscu pojazd ale wyjechał płynnie . Żaden pojazd się nie zakołysał. Nie zahaczył żadnego pojazdu

( dowód: wyjaśnienia obwinionego R. W. k- 39v, 19 , pisma wraz z załącznikami k- 74-92, 100-105, 119-134 ).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego albowiem były one zupełnie sprzeczne z zeznaniami świadków: K. C. i D. M. oraz nie znalazły one potwierdzenia w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. . Z zeznań świadka K. C. wynikało jednoznacznie ,że widziała moment kiedy obwiniony wykonywał manewr cofania i uderzył w zaparkowany pojazd marki B. tj. w tylny zderzak lewego narożnika. W jej ocenie uderzenie nie było silne ale kierowca musiał je poczuć gdyż pojazd zadrżał. K. C. zrobiła zdjęcie tablicy rejestracyjnej pojazdu obwinionego. Z zeznań D. M. wynikało ,że kiedy parkował pojazd B. to nie było na nim śladów uszkodzenia tylnego zderzaka lewego narożnika w postaci zarysowania powłoki lakierowanej oraz zarysowanie lampy lewej . Także z opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. wynikało ,że uszkodzenia samochodu B. nr rej. (...) powstały na skutek kontaktu z samochodem S. nr rej. (...) , którego kierujący wykonywał manewr cofania. Po wycofaniu S. na zderzaku B. występował jasny ślad , którego umiejscowienie jest zgodne z otarciem widocznym na pojeździe B. .Istnieje praktyczna zgodność wysokości zderzaków obu pojazdów co mogło skutkować wystąpieniem otarć na obu pojazdach podczas manewru cofania S.. Przed wyjazdem S. na samochodzie B. nie było śladu a po wyjeździe był.

.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. C. albowiem były one spójne i konsekwentne a także znalazły w pełni odzwierciedlenie w zeznaniach świadka D. M. a także w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D.. Świadek jako osoba zupełnie obca dla obwinionego , nie miała , w ocenie Sądu, żadnego powodu aby bezpodstawnie pomawiać go o spowodowanie kolizji.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka D. M. albowiem były one spójne i logiczne a także znalazły w pełni odzwierciedlenie w zeznaniach świadka K. C. a także w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. .

Zdaniem Sądu pisemna opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. oraz uzupełniająca ustna opinia złożone przez biegłego przed Sądem zasługują na przyznanie im w pełni waloru wiarygodności. Zostały one wykonane w sposób wnikliwy i szczegółowy w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, w tym zapis monitoringu miejsca zdarzenia. Biegły dokonał rekonstrukcji zdarzenia oraz jego przebiegu a także dokonał szczegółowej analizy usytuowania względem siebie pojazdów w chwili kolizji . Biegły opisał oraz przedstawił kolejne etapy przeprowadzanej opinii w oparciu o posiadany materiał dowodowy. Jednocześnie, w ocenie Sądu, wynikające z opinii wnioski zostały wysnute w sposób nie budzący wątpliwości i na tyle jednoznaczny ,że stanowiły one podstawę do uznania materiału dowodowego za w pełni kompletny i zasługujący na wiarygodność.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów , pism , protokołów i płyty DVD-R zgromadzonym w toku postępowania uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego popełnienie przez obwinionego R. W. wykroczenia z art. 86 § 1 kw nie budzi wątpliwości. Kierując bowiem samochodem marki S. stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób ,że wykonując manewr cofania z miejsca parkingowego, nie zachował należytej ostrożności i uderzył w zaparkowany pojazd marki B..

Zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie musi być bezpośrednie ale musi być realne i konkretne . W każdym razie o realności i konkretności zagrożenia musi świadczyć jakieś zdarzenie , którym może być jak w tym przypadku zderzenie się pojazdu z innym pojazdem .

Zdaniem Sądu orzeczona wobec obwinionej kara grzywny w wysokości 200 zł jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa popełnionego czynu a także spełni swą funkcję w zakresie prewencji ogólnej jak i funkcję represyjno-wychowawczą.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 3 ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. „o opłatach w sprawach karnych” (tekst jednolity: Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz art. 119§ 1 kpow biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową obwinionego oraz wysokość osiąganych przez niego dochodów.