Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2023 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Malinowska

Protokolant: sekr. sąd. Natalia Tomaszewska

Za oskarżyciela Komendę Miejską Policji w G.: ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 17.05.2022r., 15.07.2022r., 27.01.2023r., 16.05.2023r. sprawy

N. P. - s. T. i M. z d. H., ur. (...) w G., PESEL: (...)

obwinionego o to, że:

W dniu 02.11.2021 roku około godz. 12:45 na drodze krajowej (...) w miejscowości M., kierując pojazdem marki B. o numerach rejestracyjnych (...) stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował bezpiecznej odległości od pojazdu poprzedzającego marki P. o numerach rejestracyjnych (...) i najechał na jego tył doprowadzając do kolizji,

tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw

orzekł:

Obwinionego N. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to, na mocy art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) złotych

Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty sądowej oraz obciąża go poniesionymi wydatkami postępowania w kwocie 3.555,86 zł. (trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt pięć złotych 86/100)

Sygn. akt II W 1323/21

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2021r. około godz. 13.00, w miejscowości M., R. K. kierowała pojazdem marki P. nr rej. (...). Na skrzyżowaniu M./ L. wyjechała z drogi podporządkowanej- ul. (...) - na drogę główną (...) i jechała w kierunku G.. Był w tym miejscu znak (...) więc zanim R. K. wyjechała z drogi podporządkowanej to musiała stanąć . Widziała jadący z lewej strony od strony K. w kierunku G. samochód marki B. o nr. rej. (...) , którym kierował N. P.. Był jednak na tyle daleko ,że R. K. uznała ,iż zdąży bezpiecznie wyjechać na drogę główną. Kiedy była już na drodze głównej- jej pojazd był wyprostowany- , przejechała ok. 30m i miała włączony 3 bieg to pojazd marki B. z impetem najechał na tył jej pojazdu. Po kolizji R. K. zjechała kawałek , 2-3 m , na pobocze a jej mąż pomógł N. P. zepchnąć samochód z jezdni . N. P. powiedział „(...)” .

( dowód: zeznania świadka R. K. k- 67v , zeznania świadka W. K. k- 67v-68, zeznania świadka K. D. k-61,26 , zeznania świadka J. S. k- 61 , notatka urzędowa k- 6, protokoły oględzin pojazdu z dokumentacją fotograficzną oraz szkicem k-8-16 , płyta CD-R k- 58, płyta CD k-74 ).

Kolizja miała miejsce na drodze krajowej nr (...) , w miejscowości M. , pomiędzy 89 km a 89,1 km . Jezdnia w rejonie miejsca zdarzenia ma dwa pasy ruchu o łącznej szerokości 6 m. Patrząc zgodnie z kierunkiem jazdy samochodu B. , przed skrzyżowaniem z ul. (...) obowiązuje administracyjne ograniczenie prędkości do 50km/h. ustanowione znakiem drogowym B-33

„ograniczenie prędkości” . Jezdnia była mokra ,czysta i gładka. Występował opad deszczu. Na jezdni drogi nr (...) znajdowały się drobne odłamki części z tworzyw sztucznych. Początek obszaru pokrytego odłamkami znajdował się w odległości około 16,3 m od krawędzi wjazdu w ul. (...) w miejscowości M.. W pojeździe P. ujawniono uszkodzenie zderzaka tylnego oraz pokrywy /drzwi bagażnika poprzez pęknięcia oraz zarysowania powłoki lakierowej. W pojeździe B. ujawniono natomiast uszkodzenie zderzaka przedniego reflektorów oraz pokrywy silnika poprzez liczne wgniecenia oraz pęknięcia. Analiza śladów na pojazdach uczestniczących w kolizji pozwala wnioskować ,że samochód B. kierowany przez N. P. uderzył czołową częścią nadwozia w tylną część karoserii samochodu P.. Rodzaj uszkodzeń B. , w szczególności dość duża deformacja pokrywy komory silnika , wskazuje ,że przód tego pojazdu był obniżony w stosunku do usytuowania statycznego. Oznacza to ,że N. P. podjął manewr intensywnego hamowania przed zdarzeniem co skutkowało obniżeniem się przedniej części samochodu na elementach sprężystych zawieszenia ( „nurkowanie” przodu pojazdu). Zderzenie miało charakter zbliżony do prostego , centralnego , w którym osie podłużne obu pojazdów w przybliżeniu się pokrywały. Orientacyjne miejsce kontaktu pojazdów na drodze można wskazać w oparciu o rozmieszczenie „pierwszych” odłamków na jezdni, które -jak wynika z transformacji fotogrametrycznej – znajdowały się na prawym pasie ruchu , w odległości około 16,3 m od krawędzi wjazdu w ul. (...) , w miejscowości M.. Do analizy możliwości uniknięcia zdarzenia wykorzystano program komputerowy P. C. .Czas jaki upłynął od chwili wjechania samochodu P. na jezdnię drogi nr (...) do chwili kolizji wynosił około 6,2 s . Obraz uszkodzeń samochodu B. dowodzi ,że w trakcie kolizji był on intensywnie hamowany. Przyjmując najbardziej korzystną dla N. P. sytuację , w której pojazd B. nie był hamowany przed kolizją , a jedynie nastąpiło rozwinięcie pełnej siły hamowania w czasie 0,2s, to prędkość z jaką poruszał się N. P. wynosiła ok. 62,7 km/h. W chwili ruszenia samochodu P. (...) znajdowało się w odległości około 107m od miejsca kolizji. Gdyby N. P. poruszał się wówczas z dozwoloną administracyjnie prędkością 50 km/h to nie musiałby wykonywać żadnych manewrów obronnych. Po czasie ok. 10s od chwili ruszenia samochodu P. prędkości pojazdów wyrównałyby się i do zderzenia by nie doszło. N. P. miałby również możliwość uniknięcia kolizji poprzez podjęcie manewru hamowania , nawet z niewielka intensywnością. Wyniki symulacji kolizji , przeprowadzone za pomocą programu P. C. w środowisku 3 D, wskazują , że kierująca P. poprawnie oceniła odległość od nadjeżdżającego drogą z pierwszeństwem samochodu B. i miała możliwość bezpiecznego wykonania zamierzonego manewru. Za jedyną przyczynę kolizji należy uznać nieprawidłowe postępowanie N. P. , który poruszał się z prędkością przekraczającą wartość administracyjnie dopuszczalną i z nieznanych przyczyn podjął spóźnione działania obronne. Kierujący B. miał również możliwość uniknięcia kolizji jadąc z oszacowaną wcześniej prędkością 62,7 km/h . W tym celu nie musiałby podejmować manewru intensywnego hamowania -wystarczyłoby zdjęcie nogi z pedału gazu i lekkie naciśniecie na pedał hamulca co skutkowałoby hamowaniem samochodu z opóźnieniem rzędu 1,2 m/s ².

( dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. k- 77-106, ustna opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. k-140v-141).

Obwiniony N. P. przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił , że kierująca pojazdem P. wyjechała mu w ostatnim momencie, kiedy znajdował się od niej w odległości około dwóch długości jego pojazdu do pojazdu wyjeżdzającego . Padał deszcz i było ślisko. Zaczął hamować ale koła się zblokowały i nie miał innego wyjścia.

( dowód: wyjaśnienia obwinionego N. P. k- 60v ).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego albowiem były one zupełnie sprzeczne z zeznaniami świadków : R. K. , W. K. , K. D. i J. S. oraz nie znalazły potwierdzenia w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. . Z zeznań świadka R. K. wynikało ,że kiedy zamierzała włączyć się do ruchu z drogi podporządkowanej to widziała jadący z lewej strony od strony K. w kierunku G. samochód marki B. o nr. rej. (...) , którym kierował N. P.. Był jednak na tyle daleko ,że R. K. uznała ,iż zdąży bezpiecznie wyjechać na drogę główną. Kiedy była już na drodze głównej- jej pojazd był wyprostowany- , przejechała ok. 30m i miała włączony 3 bieg to pojazd marki B. z impetem najechał na tył jej pojazdu. Zeznania R. K. znalazły w tym zakresie potwierdzenie w zeznaniach świadków W. K. , K. D. i J. S. a także w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D.. Z opinii tej jednoznacznie wynikało ,że wyniki symulacji kolizji , przeprowadzone za pomocą programu PCCrash w środowisku 3 D, wskazują , że kierująca P. poprawnie oceniła odległość od nadjeżdżającego drogą z pierwszeństwem samochodu B. i miała możliwość bezpiecznego wykonania zamierzonego manewru. Za jedyną przyczynę kolizji należy uznać nieprawidłowe postępowanie N. P. , który poruszał się z prędkością przekraczającą wartość administracyjnie dopuszczalną i z nieznanych przyczyn podjął spóźnione działania obronne. Kierujący B. miał również możliwość uniknięcia kolizji jadąc z oszacowaną wcześniej prędkością 62,7 km/h . W tym celu nie musiałby podejmować manewru intensywnego hamowania -wystarczyłoby zdjęcie nogi z pedału gazu i lekkie naciśniecie na pedał hamulca co skutkowałoby hamowaniem samochodu z opóźnieniem rzędu 1,2 m/s ².

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków R. K. i W. K. albowiem były one spójne i konsekwentne a także znalazły w pełni odzwierciedlenie w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków K. D. i J. S. albowiem były one spójne i konsekwentne a także znalazły w pełni odzwierciedlenie w sporządzonej przez nich dokumentacji ze zdarzenia drogowego .

Zdaniem Sądu pisemna opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. S. D. oraz uzupełniająca ustna opinia złożone przez biegłego przed Sądem zasługują na przyznanie im w pełni waloru wiarygodności. Zostały one wykonane w sposób wnikliwy i szczegółowy w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy . Biegły dokonał rekonstrukcji zdarzenia oraz jego przebiegu a także dokonał szczegółowej analizy usytuowania względem siebie pojazdów w chwili kolizji przy uwzględnieniu ich uszkodzeń . Biegły opisał oraz przedstawił kolejne etapy przeprowadzanej opinii w oparciu o posiadany materiał dowodowy. Przebieg zdarzenia analizował z wykorzystaniem programu komputerowego P. C.. Jednocześnie, w ocenie Sądu, wynikające z opinii wnioski zostały wysnute w sposób nie budzący wątpliwości i na tyle jednoznaczny ,że stanowiły one podstawę do uznania materiału dowodowego za w pełni kompletny i zasługujący na wiarygodność. Ponadto , w ocenie Sądu , nie zachodziła w tej sprawie konieczność dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego albowiem opina biegłego sądowego mgr. inż. S. D. jest jasna, pełna i nie zachodzą w niej sprzeczności a w sprawie tej nie ujawniły się żadne nowe okoliczności skutkujące potrzebą powołania kolejnego biegłego.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów , pism , protokołów i płyt CD-R i CD zgromadzonym w toku postępowania uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego popełnienie przez obwinionego N. P. wykroczenia z art. 86 § 1 kw nie budzi wątpliwości. Kierując bowiem samochodem marki B. nie zachował bezpiecznej odległości od pojazdu poprzedzającego marki P. i najechał na jego tył doprowadzając do kolizji z w/w pojazdem czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym . Kierujący samochodem marki B. , poruszał się z prędkością przekraczającą wartość administracyjnie dopuszczalną i z nieznanych przyczyn podjął spóźnione działania obronne. Kierujący B. miał również jednak możliwość uniknięcia kolizji jadąc z oszacowaną wcześniej przez Biegłego Sądowego prędkością 62,7 km/h . W tym celu nie musiałby podejmować manewru intensywnego hamowania -wystarczyłoby zdjęcie nogi z pedału gazu i lekkie naciśniecie na pedał hamulca co skutkowałoby hamowaniem samochodu z opóźnieniem rzędu 1,2 m/s ². Zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie musi być bezpośrednie ale musi być realne i konkretne . W każdym razie o realności i konkretności zagrożenia musi świadczyć jakieś zdarzenie , którym może być jak w tym przypadku zderzenie się pojazdu z innym pojazdem .

Zdaniem Sądu orzeczona wobec obwinionej kara grzywny w wysokości 200 zł jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa popełnionego czynu a także spełni swą funkcję w zakresie prewencji ogólnej jak i funkcję represyjno-wychowawczą.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 3 ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. „o opłatach w sprawach karnych” (tekst jednolity: Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) i art. 119 § 1 w zw. z art.118 § 1 pkt 1 kpow w zw. z § 1 pkt 1 , § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017r. „ w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia” (Dz.U. z 2017r. , poz. 2467 ) biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową obwinionego.

.