Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lutego 2025 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Protokolant: Oskarżyciel

sędzia Tomasz Hausman stażysta Agata Troczyńska ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2025 r. sprawy

C. von (...)

s. Z. i J. z domu S., ur. (...)
w G., PESEL: (...) ,

oskarżonego o to, że:

W dniu 2 września 2024 roku ok. godz. 15:00 w G., na ul. (...) kierując pojazdem marki M. (...) o nr rej. (...) podczas zajmowania miejsca parkingowego najechał na unieruchomiony pojazd marki K. (...) o nr rej. (...), w wyniku czego uszkodził jego przednią lewą część;

tj. za wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art. 3 uprd

ORZEKA:

1.  Obwinionego C. von (...) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 97 kw i za czyn ten na mocy art. 97 kw wymierza mu karę 1000 zł (tysiąc złotych) grzywny.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł (sto złotych) opłaty oraz obciąża kwotą 100 zł (sto złotych) zryczałtowanymi wydatkami postępowania.

II W 1372/24

UZASADNIENIE

Dnia 2 września 2024r. D. D. zaparkowała swój samochód marki K. (...) o nr rej. (...) na ul. (...) w G.. Około godz. 15.00 przyszła do samochodu wraz z koleżanką i wsiadła do niego. Koleżanka usiadła na fotelu pasażera. D. D. włączyła silnik samochodu, jednakże od razu nie zaczęła wyjeżdżać z miejsca parkongowego, albowiem chciała poczekać, aż klimatyzacja schłodzi auto. W tym samym czasie ulicą (...) poruszał się obwiniony C. von (...) samochodem marki M. o nr rej. (...). Obwiniony chciał zaparkować i zauważył światła w K. D. D.. Zatrzymał się i ponieważ K. nie wyjeżdżała używał dwa razy sygnału dźwiękowego. Gdy mimo to K. nie wyjeżdżała obwiniony postanowił zaparkować obok tego auta, mimo że ilość miejsca do parkowania była niewystarczająca. Wjeżdżając najechał na stojącą K. (...). D. uderzając prawym narożnikiem M. w lewy narożnik K.. Po tym wysiadł z samochodu i się oddalił. Samochód obwinionego zaparkowany był tak blisko K., że jego kierująca nie mogła wysiąść z samochodu. W związku z tym jej koleżanka wysiadła z auta i zrobiła zdjęcia obu samochodów po kolizji. Po chwili D. D. przeparkowała samochód kilka stanowisk dalej, aby móc wyjść z samochodu.

(dowód: zeznania D. D. – k.60v i 24-25; protokoły – k.2-3; szkic – k.4; fotografie -k.5-6; zapis video i zdjęć – k.26).

Obwiniony C. von (...) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i przed Sądem odmówił składania wyjaśnień. W postępowaniu wyjaśniającym stwierdził, że pozostawił swój samochód ze skręconymi kołami i to kierująca samochodem obok żle skręciła kołami i zahaczyła o oponę pojazdu obwinionego. Po tym odjechała, a ponieważ na pojeździe obwinionego nie było śladu też się oddalił.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego uznając je za wykrętne i skierowane wyłącznie na obronę. Pozostają one w rażącej sprzeczności z zasadami logiki, doświadczenia życiowego oraz pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej, albowiem przedstawiona przez nią wersja koreluje z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oraz nieosobowym materiałem dowodowym. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które podważałyby wiarygodność świadka. Również nieosobowe dowody nie budzą wątpliwości Sądu i zostały uznane za wiarygodne.

Należy zauważyć, że zapis monitoringu miejskiego nie pokazuje samej kolizji, ale to co na nim widać potwierdza wersję kierującej K.. Widać jak samochód obwinionego zatrzymuje się na ul. (...) i oczekuje na wyjazd K.. Po chwili oczekiwania rusza i staje obok K.. Świadczy to o tym, że obwiniony był świadomy, że nie ma wystarczająco miejsca do parkowania. Gdyby było odwrotnie nie musiałby czekać na wyjazd K.. Po zaparkowaniu przez obwinionego widać, że od strony pasażera K. wysiada osoba, która podchodzi do styku samochodów i robi zdjęcia. Zdjęcia te są opisane na płycie z k.26 jako zdjęcia pokrzywdzonej. Na jednym z nich widać, w jaki sposób zaparkował obwiniony. Widać, że to M. uderzył w K.. Jak mogłoby dojść do kolizji z winy K. w sytuacji, gdy ta nie ruszała się do momentu zrobienia zdjęć obu pojazdów? Dopiero po zrobieniu zdjęcia przez koleżankę D. D. odjechała co widać na monitoringu. Wbrew twierdzeniem obwinionego nie oddaliła się tylko przepakowała kilkanaście metrów dalej. Na zdjęciu pokrzywdzonej widać, że do zetknięcia pojazdów nie doszło, wbrew temu co twierdzi obwiniony tylko z oponą jego auta. Widać wyraźnie, że samochody zetknęły się częściami blacharskimi. Potwierdza to zdjęcie uszkodzeń K. z k. 5. Również wbrew twierdzeniom obwinionego nie jest prawdą, że jego samochód nie miał uszkodzeń w wyniku zdarzenia. Na zdjęciu z k.6 widać wyraźnie uszkodzenie prawego błotnika M., akurat w miejscu, gdzie samochody się ze sobą zetknęły. Logika i doświadczenie życiowe podpowiadają, że obwiniony nie czując się winnym zdarzenia i widząc uszkodzenie na swoim aucie nie oddaliłby się, a sam wezwał policję. Tym bardziej, że koszt naprawy takiego uszkodzenia w obecnym czasach to przynajmniej kilkaset złotych.

Należy również zauważyć, że pokrzywdzona w logiczny i przekonywujący sposób wytłumaczyła czemu przeparkowała samochód.

W świetle powyższego wina obwinionego nie budzi wątpliwości, a czyn jego wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 97 kw. Obwiniony , bowiem nie zachował należytej ostrożności przy manewrze parkowania pojazdu, do czego zobowiązuje go art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, i najechał na zaparkowany już pojazd doprowadzając do kontaktu tych aut.

Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował wielokrotną karalność obwinionego za przestępstwa i wykroczenia w ruchu drogowym. Okoliczności łagodzących Sąd nie dopatrzył się.

Zdaniem Sądu kara grzywny wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu, dotychczasowej postawy obwinionego raz bierze pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć w stosunku do obwinionego.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 119§1 kpw. Opłatę wymierzono na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

z. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć obwinionemu.

03.03.25r.