Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2021 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu, Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący sędzia Tomasz Simiński-Stanny

Protokolant st. sekr. sąd. Anna Nalaskowska

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2021 r. w Grudziądzu

sprawy z powództwa małoletniej J. P. działającej przez matkę A. M.

przeciwko D. P.

o podwyższenie alimentów

orzekł:

I.  podwyższa od pozwanego D. P. na rzecz małoletniej powódki J. P. rentę alimentacyjną z kwoty 350,-zł (trzysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie ustalonej ugodą sądową zawartą przed Sądem Rejonowym w Grudziądzu w dniu 13 kwietnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt III RC 141/10, do kwoty 800,-zł (osiemset złotych) miesięcznie, płatną do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, do rąk ustawowego przedstawiciela małoletniej powódki – jej matki A. M. z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności poszczególnych kwot poczynając od dnia 31 grudnia 2019 r.;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego D. P. na rzecz A. M. kwotę 720,-zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego D. P. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 350,-zł (trzysta pięćdziesiąt złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, zaś w pozostałym zakresie nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa;

V.  nadaje wyrokowi w punkcie I. rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 2/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 grudnia 2019 r. małoletnia powódka J. P., działająca przez przedstawiciela ustawowego – matkę A. M., wniosła o podwyższenie renty alimentacyjnej od pozwanego D. P. z kwoty po 350 zł miesięcznie do kwoty po 1.000 zł miesięcznie, płatnej do dnia 10. każdego miesiąca, do rąk matki powódki poczynając od dnia wniesienia pozwu, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z kwot.

Pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. strona powodowa zmodyfikowała żądanie pozwu w ten sposób, że wniosła o podwyższenie renty alimentacyjnej do kwoty 1.250 zł miesięcznie. Jednocześnie wniosła o udzielenie zabezpieczenia na czas trwania postępowania w sprawie poprzez zobowiązanie pozwanego D. P. do łożenia na rzecz małoletniej J. P. kwoty 1.000 zł miesięcznie.

Swój pozew uzasadniła istotną zmianą w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej uprawnionej oraz tym, że pozwany nie angażuje się w życie córki. Wskazała, że znacznie wzrosły możliwości zarobkowe pozwanego (k. 3-4, 95-97 akt).

Pozwany D. P. w odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 18 marca 2020 r. wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 700 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu swego stanowiska w sprawie wskazał, że stara się aktywnie uczestniczyć w życiu córki, jednak jest ona w wieku dojrzewania i przechodzi okres „buntu nastoletniego”. W jego ocenie wskazane przez stronę powodową miesięczne wydatki w kwocie 2.800 zł są znacznie zawyżone. Podał, że jest w związku małżeńskim, z którego posiada dwoje małoletnich dzieci, przy czym jego syn od urodzenia ma problemy zdrowotne. Wskazał, że jego możliwości zarobkowe nie pozwalają mu na łożenia wyższych alimentów niż 700 zł miesięcznie.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 13 kwietnia 2010 r. A. M. i D. P. zawarli przed Sądem Rejonowym w Grudziądzu ugodę, na mocy której D. P. zobowiązał się płacić na rzecz małoletniej J. P. alimenty w wysokości 350 zł miesięcznie, sygn. akt III RC 141/10.

Małoletnia J. P. miała wówczas niespełna 3 lata. Obecnie dziewczynka ma ukończone 14 lat i uczęszcza do szkoły podstawowej. Małoletnia jest zasadniczo zdrowym, prawidłowo rozwijającym się dzieckiem. Zdiagnozowano u niej wadę wzroku w postaci astygmatyzmu krótkowzrocznego oraz wadę postawy (skoliozę), co wiąże się z koniecznością noszenia wkładek ortopedycznych. Małoletnia korzysta z prywatnej opieki stomatologicznej i dermatologicznej. Dziewczynka w okresie od 2015 do 2017 r. przeszła operację wady zgryzu i korekcji wzroku.

Dziewczynka nie ma problemów z nauką i nie potrzebuje wsparcia w tym zakresie. Uczęszcza na dodatkowe, indywidualne lekcje języka angielskiego (ok. 240 zł/mies.) oraz zajęcia na basenie (ok. 30 zł/mies.). W okresie wakacyjnym dziewczynka wyjeżdża na kilkunastodniowe wczasy z matką lub półkolonie. Małoletnia lubi czytać książki i komiksy.

Dowód:

ugoda sądowa z dn. 13.04.2010 r. – k. 5 akt,

rachunki i faktury – k. 10-31, 101-118 akt,

przesłuchanie powódki A. M. – k. 213-214 akt.

A. M. ur. (...) pracuje na stanowisku inspektora nadzoru w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w G., z miesięcznym uposażeniem w wysokości 3.900 zł netto. W zeszłym roku osiągnęła dodatkowy dochód z tytułu umowy zlecenia w wysokości 1.500 zł netto (125 zł/mies.). Zamieszkuje wraz z małoletnią J. P. we własnościowym mieszkaniu o pow. 34m ². Zakup mieszkania został sfinansowany z zaciągniętego kredytu hipotecznego w wysokości 87.855,30 zł. Jej wydatki mieszkaniowe obejmują: czynsz w kwocie 527 zł/mies., opłaty za energię elektryczną w kwocie 100 zł/mies., opłaty za telefon w kwocie 30 zł/mies. oraz opłaty za Internet w kwocie 50 zł/mies. Na matce małoletniej powódki ciąży kredy zaciągnięty na zakup samochodu. Miesięczna rata kredytu wynosi 1.120 zł.

Matka małoletniej cierpi na nadciśnienie tętnicze oraz jest pod stałą kontrolą poradni onkologicznej w B..

A. M. nie posiada innych dzieci niż małoletnia J. P..

Dowód:

zaświadczenie o zatrudnieniu k. 6 akt,

rachunki i faktury k. 7-9, 119-120 akt,

zaświadczenie z banku k. 121-122 akt,

przesłuchanie powódki A. M. k. 92v, 213-214 akt.

Pozwany D. P. 15 lipca 1977 r. posiada wykształcenie w zawodzie piekarza. Od 7 stycznia 2016 r. jest zatrudniony na stanowisku cynkownika w (...) s.k. w pełnym wymiarze czasu pracy na czas określony. Osiąga z tego tytułu średnie miesięczne wynagrodzenia w kwocie około 4.300 zł netto (średnia za okres 6 miesięcy). Wysokość uposażenia jest zależna od ilości wypracowanych przez niego nadgodzin oraz ilości godzin pracy nocnej. Pozwany co miesiąc otrzymuje premię frekwencyjną, przy czym każdy dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim obniża ją o 25%. Ojciec małoletniej jest osobą w pełni zdolną do pracy.

Pozwany od około 10 lat choruje na żylaki kończyn dolnych. Z tego powodu przyjmuje na stałe leki, a ponadto w najbliższej przyszłości będzie musiał poddać się zabiegowi ich usunięcia, co będzie się wiązało z 1,5 miesięcznym zwolnieniem lekarskim.

Pozwany 4 lata temu zawarł związek małżeński z A. P.. Żona pozwanego pracuje jako kierownik produkcji w (...) S.A. w G., za wynagrodzeniem w kwocie około 3.300 zł miesięcznie. Małżonkowie posiadają dwójkę małoletnich dzieci: L. w wieku 3,5 roku oraz D. w wieku 5 lat. Małoletnie dzieci uczęszczają do prywatnego przedszkola, którego koszt wynosi około 800 zł miesięcznie. Małoletni D. P. od urodzenia boryka się z problemami zdrowotnymi. Po narodzinach pozostawał pod opieką poradni patologii noworodka oraz poradni kardiologicznej i rehabilitacyjnej. W dalszym ciągu pozostaje pod opieką lekarza kardiologa i alergologa. U chłopca zdiagnozowano zaburzenia integracji sensorycznej. Małoletni bierze udział w terapii, która nie jest refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Średniomiesięczny koszt tej terapii to około 320 zł. Chłopiec jest obecnie diagnozowany w kierunku zespołu (...).

Pozwany mieszka z rodziną w mieszkaniu własnościowym o pow. 45,35 m ². Miesięczne koszty utrzymania mieszkania wynoszą: czynsz około 500 zł, energia elektryczna około 100 zł, abonament internetowy i telewizyjny około 130 zł.

Pozwany jest właścicielem domku letniskowego nad jeziorem R. o wartości około 15.000 zł. Domek został zakupiony z myślą o małoletnim synu pozwanego, aby miał on miejsce, w którym czuje się bezpiecznie i może spędzać czas na świeżym powietrzu. Na ten cel pozwany w 2019 r. zaciągnął kredyt w kwocie 10.000 zł. Dodatkowo ojciec małoletniej zobowiązany jest co miesiąc ponosić opłaty na rzecz Stowarzyszenia (...) w kwocie 300 zł. Pozwany jest właściciel samochodu osobowego, którego zakup również został sfinansowany z zaciągniętego kredytu w kwocie 20.000 zł. Pozwany spłaca wraz z żoną kredyt na remont mieszkania w wysokości 25.000 zł

Ojciec małoletniej regularnie płaci zasądzoną rentę alimentacyjną. Do czasu wydania postanowienia o zabezpieczeniu dobrowolnie uiszczał kwotę 450 zł miesięcznie, zamiast ustalonych w ugodzie sądowej 350 zł. Małoletnia J. P. otrzymuje od pozwanego prezenty na urodziny i święta. Dodatkowo ojciec małoletniej okazjonalnie ponosi wydatki związane z jej rozrywką. Pozwany nieregularnie przekazał matce małoletniej dodatkowe środki na utrzymanie córki: w 2015 r. kwotę 2.000 zł na opiekę nad dzieckiem, w 2016 r. kwotę 250 zł na lekarstwa i okulary, w 2019 r. kwotę 390 zł na półkolonię oraz kwotę 560 zł otrzymaną z ulgi prorodzinnej oraz w 2020 r. kwotę 1.000 zł na wakacje.

Małoletnia J. P. do września 2019 r. przebywała u ojca we wtorki i czwartki (w systemie dwa tygodnie na tydzień przerwy) oraz w co drugi weekend miesiąca z nocowaniem. Następnie przez około 7 miesięcy nie wyrażała zgody na osobiste spotkania z ojcem. Wynikało to z jej niechęci do żony pozwanego i jego dzieci. Obecnie kontakty te zostały odnowione, jednak z mniejszą częstotliwością. Dziewczynka spędza z ojcem wybrany przez siebie jeden dzień w tygodniu. Pozwany stara się namówić córkę na częstsze kontakty.

Dowód:

PIT-11 i PIT-37 k. 49-50, 208-211 akt,

zaświadczenie o zatrudnieniu k. 51 akt,

potwierdzenie przelewu k. 52, 66-71, 188-195 akt,

rachunki i faktury k. 53-55 akt,

informacja o wynikach diagnozy k. 63-65 akt,

skierowanie do szpitala k. 72 akt,

harmonogram spłat rat kredytu k. 179-180 akt,

umowa kredytu gotówkowego k. 181-187 akt,

przesłuchanie pozwanego D. P. k. 92v, 214-215 akt.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o bezsporne twierdzenia stron, dokumenty przedłożone przez strony, oraz zeznania powódki A. M. i pozwanego D. P..

Sąd zasadniczo uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Wątpliwości w zakresie swojej przydatności dowodowej budziły jedynie przedstawione przez stronę powodową potwierdzenia dokonania operacji bankowych, które miały świadczyć o wydatkach poczynionych na dziecko. Z powyższych dokumentów nie sposób jednak stwierdzić za co konkretnie płaciła matka małoletniej i czy zakupy te były w całości przeznaczone dla córki. Sąd w tym zakresie wykazał więc daleko idącą nieufność i ostrożność.

Sąd dał wiarę w zeznaniom powódki A. M. i pozwanego D. P. w zakresie w jakim znalazło to odzwierciedlenie w ustalonym stanie faktycznym.

W niniejszej sprawie należało rozważyć, czy zasadne jest podwyższenie renty alimentacyjnej od powoda na rzecz małoletniej córki i ewentualnie w jakim zakresie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Kierując się tymi równorzędnymi przesłankami sąd ustala wysokość konkretnego obowiązku alimentacyjnego. Natomiast zgodnie z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

W odniesieniu do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki J. P. doszło do zmian na tyle dużych, by uznać je za istotne w rozumieniu art. 138 k.r.o. W dniu zawarcia ugody sądowej małoletnia powódka miała zaledwie 3 lata, a jej potrzeby ograniczały się do tych najbardziej podstawowych. Obecnie dziewczynka uczęszcza do szkoły podstawowej i wkroczyła w okres dorastania. Dodatkowo małoletnia boryka się z problemami zdrowotnymi w postaci wady wzroku, skoliozy i problemów skórnych. Wiąże się to z koniecznością zakupu okularów korekcyjnych, wkładek ortopedycznych oraz maści dermatologicznych. A zatem niewątpliwie w przypadku małoletniej powódki pojawiły się niezbędne potrzeby w tym zakresie, których nie było w dacie ostatniego ustalenia ranty alimentacyjnej. Nie ulega również wątpliwości, że pozwany poza alimentami przekazuje matce małoletniej dodatkowe kwoty na utrzymanie córki, jednak są one przekazywane nieregularnie, w znacznych odstępach czasu. Zatem to na matce powódki spoczywa obowiązek zapewnienia małoletniej miejsca zamieszkania, zakupu odzieży i obuwia, wyposażenia dziewczynki w niezbędne przybory edukacyjne, poniesienia wydatków związanych ze zdrowiem małoletniej oraz rozwijaniem jej zainteresowań.

W ocenie Sądu podstawowe – co miesięczne – potrzeby małoletniej powódki kształtują się w granicy ok. 1.000 zł miesięcznie. Pozostałe potrzeby (książki, okulary, leki, odzież i obuwie itp.) kształtują się w granicach ok. 500-600 zł miesięcznie.

Ustalając wysokość usprawiedliwionych potrzeb małoletniej Sąd kierował się zasadą, że dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Należy uznać, że w realiach przedmiotowej sprawy należało dokonywać tych ustaleń w odniesieniu do stopy życiowej pozwanego. Każdy z rodziców winien bowiem zapewnić dziecku takie warunki, na jakie go stać przy wykorzystaniu swoich możliwości zarobkowych i majątkowych.

Przy ustalaniu niezbędnych kosztów utrzymania małoletniej powódki Sąd nie uwzględnił wydatków związanych z prywatnymi wizytami u dentysty i dermatologa. Dziewczynka nie cierpi na schorzenia, których leczenie nie byłoby finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, a stopa życiowa jej ojca nie uzasadnia – poza wyjątkowym sytuacjami – korzystania z prywatnej opieki zdrowotnej.

Co do pozostałych wydatków Sąd uznał, iż są one zawyżone i nie odpowiadają rzeczywistym wydatkom.

Celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych małoletniej powódki właściwa jest kwota 200 zł. Należy bowiem zauważyć, że na potrzeby małoletniej mogą składać się tylko te wydatki mieszkaniowe ponoszone przez matkę, które przekraczają koszty które ponosiłaby zamieszkując w tym mieszkaniu sama, a więc np. zwiększone zużycie prądu, wody, kosztów ogrzewania, wywozu śmieci. Matka powódki nie wykazała, aby fakt zamieszkiwania z małoletnią córką zwiększał jej wydatki mieszkaniowe ponad kwotę 200 zł.

W zakresie kosztów wyżywienia Sąd uznał, że są one znacząco zawyżone. Małoletnia J. P. nie choruje na alergie pokarmowe i nie posiada żadnych specjalnych potrzeb żywieniowych. Koszty jej wyżywienia nie różnią się od kosztów wyżywienia przeciętnego dziecka w jej wieku. W oparciu o zasady doświadczenia życiowego Sąd przyjął za zasadną w tym zakresie kwotę około 400 zł, która powinna wystarczyć na zakup żywności.

Sąd uznał, że miesięczne wydatki na edukację małoletniej oscylują wokół kwoty 50 zł miesięcznie. Sąd miał przy tym na uwadze, że dzieci uczęszczające do szkoły podstawowej nie mają obowiązku kupowania podręczników szkolnych, ponieważ mogą je wypożyczyć ze szkoły. Ponadto rodzice otrzymują na początku każdego roku szkolnego zasiłek na zakup wyprawki szkolnej w kwocie 300 zł. Otrzymana kwota powinna w części zrekompensować zakup niezbędnych przyborów szkolnych. Stąd Sąd za uzasadnioną uznał w tym zakresie kwotę 50 zł miesięcznie, która w stosunku rocznym daje 600 zł. Dodatkowo Sąd uwzględnił wydatek w kwocie 240 zł miesięcznie związany z indywidualną nauką języka angielskiego.

W ocenie Sądu powódka wykazała, że tytułem wydatków związanych z zakupem odzieży i obuwia uzasadniona jest kwota 200 zł. Przy ustalaniu tych wydatków Sąd miał na uwadze, że zakupu odzieży i obuwia nie dokonuje się co miesiąc, a w większych odstępach czasu. Wskazana kwota rocznie daje 2.400 zł, co powinno wystarczyć na zakup odzieży i obuwia na każdy sezon. Jeśli matka małoletniej ponosi większe koszty w tym zakresie, np. z powodu nabycia kilku kurtek na sezon lub zakupu markowych ubrań, to powinna ponosić te wydatki we własnych zakresie.

Odnośnie kosztów leczenia małoletniej J. za uzasadniony Sąd przyjął wydatek w wysokości 125 zł miesięcznie, co daje w stosunku rocznym kwotę 1.500 zł. Podana kwota powinna wystarczyć na zakup lekarstw na okresowe przeziębienia, zakup wkład ortopedycznych oraz wymianę szkieł korekcyjnych i okularów. Sąd miał na uwadze, że w twierdzeniach strony powodowej występowały pewne rozbieżności. Początkowo matka małoletniej twierdziła, że dziewczynka wymaga wymiany szkieł korekcyjnych co 2 lata, zaś na rozprawie w dniu 7 maja 2021 r. wskazywała, że wymiana ta następuje raz do roku. Sąd uznał, że matka małoletniej nie wykazała, aby faktycznie dziewczynka wymagała tak częstej wymiany okularów, bowiem nie wnika to z przedstawionych przez stronę powodową rachunków. Trzeba tu przypomnieć, że jeśli strona powołuje się na wydatki odbiegające od przeciętnych, standardowych, to winna to szczegółowo udokumentować.

Małoletnia J. nie ma szczególnych potrzeb w zakresie środków czystości i kosmetyków, które byłyby droższe niż przeciętne. Jedynym ponadprzeciętnym wydatkiem w tym zakresie jest zakup maści dermatologicznej. W ocenie Sądu należało uznać za uzasadniony miesięczny wydatek w tym zakresie w kwocie około 100 zł.

Sąd uznał, że w przypadku małoletniej konieczne są również wydatki związane z rozrywką. Dziewczynka w okresie przed-pandemicznym chodziła do kina, teatru, parku linowego itp. Ponadto uczęszczała na basen. Małoletnia lubi także czytać książki i komiksy, choć w tym przypadku powinna częściej korzystać z możliwości wypożyczenia książek z biblioteki. W ocenie Sądu na ten cel zasadnym jest wydatkowanie kwoty około 75 zł miesięcznie. Ustalając wysokość wydatków na rozrywkę Sąd miał na uwadze, że ojciec małoletniej również ponosi niewielkie wydatki w tym zakresie.

Do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej Sąd zaliczył także inne jednorazowe wydatki związane z potrzebami dziecka, np. remontem pokoju, zakupem laptopa, organizacją uroczystości. W związku z wiekiem małoletniej powódki i intensywnym rozwojem w tym okresie pojawia się często konieczność zakupu rzeczy o większej wartości. W ocenie Sądu łączne roczne koszty usprawiedliwionych wydatków tego typu wynoszą około 1.200 zł, co średnio miesięcznie daje kwotę 100 zł.

Małoletnia ma także prawo korzystania z wypoczynku w okresie wakacji. Zdaniem Sądu matka powódki wykazała, że w tym zakresie usprawiedliwiony jest koszt wyjazdów wakacyjnych i innych w kwocie około 1.000 zł rocznie, czyli średnio 84 zł miesięcznie. Sąd uznał, że możliwości majątkowe ojca małoletniej nie uzasadniają wydatkowania na ten cel wyższej kwoty.

W pozostałym zakresie, w ocenie Sądu, strona powodowa nie wykazała, aby konieczne było ponoszenie innych kosztów jej utrzymania.

Ustalając wysokość alimentów zasądzonych od pozwanego D. P. Sąd doszedł do przekonania, że obciążenie go alimentami w kwocie 800 zł miesięcznie mieści się w jego możliwościach zarobkowych. Głównym źródłem utrzymania pozwanego jest dochód uzyskiwany wynagrodzenia za pracę, który wynosi ok. 4.300 zł netto (średnia za 6 miesięcy: listopada 2020 r. – kwiecień 2021 r.). Jego stopa życiowa jest przeciętna. Pozwany co istotne posiada na utrzymaniu jeszcze dwójkę małoletnich dzieci, przy czym jego syn wymaga specjalistycznego leczenia, które nie jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Ponadto pozwany boryka się z trudnościami zdrowotnymi, tj. chorobą kończyn dolnych, które ograniczają jego możliwości zarobkowe.

Sąd uznał za uzasadnione wydatki wskazane przez pozwanego. Nie uwzględnił jedynie rat kredytów, bowiem długi prywatne strony nie mają pierwszeństwa przed należnościami alimentacyjnymi, zatem nie mogą mieć wpływu na wysokość ustalonej renty alimentacyjnej. Stąd Sąd nie uwzględnił ich przy ustalaniu kosztów utrzymania pozwanego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że podwyższenie alimentów na rzecz małoletniej powódki do kwoty 800 zł miesięcznie pozwoli zaspokoić jej usprawiedliwione potrzeby, nie powodując nadmiernego obciążenia pozwanego.

Mając powyższe na uwadze, podstawie art. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku, w pozostałym natomiast zakresie powództwo oddalił jako bezzasadne (punkt II).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c. według zasady stosunkowego rozdziału. Strona powodowa wygrała sprawę w 70%, a uległa z żądaniem w 30%. Obie strony były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników i poniosły koszty adwokatów w kwocie 1.800 zł (wg stawki minimalnej – zob. § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r.). Powódce należy się zwrot kwoty 1.200 zł, zaś pozwanemu kwoty 540 zł. Po wzajemnym potrąceniu pozostaje saldo na rzecz powódki w kwocie 720 zł i taką kwotę zasądzono w pkt III. sentencji wyroku od pozwanego. Dla dokonanych obliczeń nie ma formalnie znaczenia, że pozwany łożył dobrowolne wyższe alimenty w kwocie 450 zł (do momentu wydania postanowienia o zabezpieczeniu) oraz to, że częściowo uznał powództwo.

W sposób analogiczny Sąd obciążył pozwanego kosztami sądowymi. Opłata sądowa od pozwu w niniejszej sprawie wynosiła 500 zł i nie została uiszczona przez powódkę, z uwagi na zwolnienie ustawowe (art. 96 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych, t.j. Dz.U.2020.755). Skoro zatem pozwany przegrał sprawę w 70%, to należało go obciążyć połową tejże nieuiszczonej opłaty, tj. kwotą 350 zł. W pozostałym zakresie na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych, nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciążony został Skarb Państwa.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd obligatoryjnie nadał rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w punkcie I., tj. w punkcie zasądzającym rentę alimentacyjną.