Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Kinga Grünberg-Bartkowska

Protokolant st. sekr. sąd. Maria Olszewska

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2022 r.

w G. na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich M., A., J. i M. J. (1) działających przez matkę M. J. (2)

przeciwko M. J. (3)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. J. (3) (PESEL (...)) alimenty na rzecz małoletniej M. J. (4) ur. (...) w kwocie po 300,00 zł (trzysta złotych) miesięcznie za okres od dnia 7 stycznia 2021 r. do dnia 31 sierpnia 2021 r. i w kwocie po 350,00 zł (trzysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie poczynając od dnia 1 września 2021 r., na rzecz małoletniej A. J. ur. (...) w kwocie po 300,00 zł (trzysta złotych) miesięcznie za okres od dnia 7 stycznia 2021 r. do dnia 31 sierpnia 2021 r. i w kwocie po 350,00 zł (trzysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie poczynając od dnia 1 września 2021 r.., na rzecz małoletniego J. J. (2) ur. (...) kwocie po 300,00 zł (trzysta złotych) miesięcznie poczynając od dnia 7 stycznia 2021 r. oraz na rzecz małoletniego M. J. (1) ur. (...) w kwocie po 300,00 zł (trzysta złotych) miesięcznie poczynając od dnia 7 stycznia 2021 r., łącznie w kwocie 1300 zł (jeden tysiąc trzysta złotych) miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletnich powodów – M. J. (2), do 10. dnia każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek opóźnienia w płatności poszczególnych kwot,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego M. J. (3) na rzecz małoletnich powodów do rąk przedstawiciela ustawowego ich matki M. J. (2) kwotę 1.000, 00 zł (tysiąc złotych) tytułem zwrotu części kosztów procesu, zaś w pozostałym zakresie nie obciąża pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powodów,

IV.  nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa;

V.  wyrokowi w punkcie I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 56/21

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2021 r. małoletni powodowie M., A., J. i M. J. (1), działający przez profesjonalnego pełnomocnika, reprezentowani przez przedstawiciela ustawowego – matkę M. J. (2), wystąpili do Sądu Rejonowego w Grudziądzu z pozwem o zasądzenie od M. J. (3) alimentów w kwocie po 300 zł miesięcznie na każde z nich (k. 3-7 akt). W dniu 19 listopada 2021 r. rozszerzyli powództwo i wnieśli o zasądzenie od pozwanego od dnia 1 września 2021 r. alimentów na rzecz małoletniej M. i A. J. w kwocie po 400 zł miesięcznie, łącznie w kwocie po 800 zł miesięcznie (k. 157-167 akt).

W uzasadnieniu pozwu wskazali, że od października 2020 r. pozwany nie mieszka z dziećmi i nie partycypuje w kosztach ich utrzymania. Podali, że cały trud wychowania i utrzymania dzieci spoczywa na ich matce, która jest zatrudniona w branży gastronomicznej i uzyskuje dochód w wysokości ok. 2000 zł. Podnieśli, że przyczyną rozpadu związku rodziców było nadużywanie alkoholu przez pozwanego. Podali, że koszty utrzymania rodziny wynoszą około 6000 zł miesięcznie.

Pozwany M. J. (3), działający przez profesjonalnego pełnomocnika, w dniu 9 marca 2021 r. złożył odpowiedź na pozew, w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości. Następnie na rozprawie w dniu 6 września 2021 r. zmodyfikował swoje stanowisko w sprawie i uznał powództwo do kwoty po 150 zł tytułem alimentów na każde z dzieci.

W uzasadnieniu wskazał, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej, gdyż nie ma stałego miejsca zamieszkania i pomieszkuje u swojego brata w miejscowości P. lub na działce rekreacyjnej (...). Ponadto spłaca zobowiązania finansowe zaciągnięte przez oboje małżonków w trakcie trwania ich związku. Zadeklarował, że dokłada wszelkich starań aby zaspokajać codzienne potrzeby małoletnich powodów, regularnie dostarczając im produkty żywnościowe i higieniczne. Podał, że pracuje w (...) Zakładach (...) i osiąga z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 2861 zł brutto (k. 50-53 akt).

W dniu 29 czerwca 2021 r. Sąd Rejonowy w Grudziądzu udzielił zabezpieczenia na wniosek strony powodowej poprzez zobowiązanie pozwanego M. J. (3) do uiszczania na czas trwania postępowania, do jego prawomocnego zakończenia, kwot po 300 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniej M. J. (4), kwot po 250 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniej A. J., kwot po 200 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniego J. J. (2) oraz kwot po 200 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniego M. J. (1), łącznie kwoty 950,00 zł (k. 78 akt).

Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2021 r. Sąd Rejonowy w Grudziądzu oddalił wniosek małoletnich powodów o ustanowienie pełnomocnika z urzędu (k. 79 akt).

W dniu 11 marca 2021 r. Sąd Rejonowy w Grudziądzu skierował strony do mediacji, podczas której nie doszło do zawarcia ugody (k. 55 akt).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. J. (4) ur. (...), A. J. ur. (...), J. J. (2) ur. (...) i M. J. (1) ur. (...) pochodzą ze związku małżeńskiego M. J. (2) i M. J. (3). Rodzice nadal pozostają w związku małżeńskim i żadne z nich dotychczas nie wystąpiło z pozwem o rozwód. Małżonkowie posiadają jeszcze jedną dorosłą córkę – N. J., która utrzymuje się samodzielnie.

Rodzice małoletnich nie mieszkają wspólnie od października 2020 r. i od tego czasu nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Małoletnie dzieci zamieszkują z matką i to ona sprawuje na nimi codzienną opiekę.

(Fakty bezsporne, a nadto dowód:

odpisy aktów stanu cywilnego urodzenia k. 18-22 akt.)

M. J. (2) ur. (...) obecnie pracuje na stanowisku sprzedawcy w gastronomii w wymiarze ½ etatu i osiąga z tego tytuły wynagrodzenie w wysokości ok. 1100 zł netto miesięcznie. Dodatkowo otrzymuje świadczenie wychowawcze, tzw. 500+ na czwórkę dzieci oraz raz do roku świadczenie (...) w wysokości 600 zł na dwie starsze córki.

M. J. (2) meszka wraz z małoletnimi powodami i dorosłą córką w wynajętym mieszkaniu pow. 96 m ². Rodzina ma do dyspozycji trzy pokoje. Matka małoletnich ponosi następujące opłaty mieszkaniowe: 1640 zł/mies. opłata za najem, 100 zł/mies. opłata za zużycie energii elektrycznej, 25 zł/mies. opłata za zużycie gazu. Ponadto opłaca abonament telefoniczny dla siebie i małoletnich córek oraz ratę za sprzęt (telefony i laptopa) w łącznej wysokości 360 zł miesięcznie. Na wyżywienie rodziny i zakup niezbędnych leków wydaje około 3000 zł miesięcznie. Na środki higieniczne i kosmetyczne przeznacza około 600 zł miesięcznie.

W utrzymaniu pomaga jej siostra E. M. oraz matka, które naprzemiennie przekazują jej kwotę ok. 200 zł miesięcznie oraz robią zakupy spożywcze.

Od 2019 r. matka małoletnich powodów zaciągnęła kilka pożyczek, które przeznaczyła na wynajęcie nowego mieszkania, opłacanie rachunków oraz spłatę poprzednich zobowiązań. Matka małoletnich powodów spłaca te pożyczki nieregularnie, a część jej zadłużenia została przejęta przez firmy windykacyjne.

(Dowód:

faktury i potwierdzenia dokonania przelewu bankowego k. 8-11, 173-183, 186-187, 228-234 akt,

umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 12-17, 119-123, 168-172 akt,

wiadomości tekstowe k. 23-26 akt,

umowa o pracę k. 118, 207, 208 akt,

umowy pożyczki i pisma dot. spłaty zadłużenia k. 209-226 akt,

dokumenty znajdujące się na płycie DVD k. 295 akt,

zeznania świadka N. J. k. 272-273 akt,

zeznania świadka E. M. k. 273-273v akt,

wyjaśnienie i zeznania przedst. ust. małoletnich powodów M. J. (2) k. 238-238v, 273v-274, 274-275 akt.)

Pozwany M. J. (3) ur. (...) posiada wykształcenie w zawodzie tokarza. Od 1 maja 2017 r. jest zatrudniony w (...) S.A. w G. w pełnym wymiarze czasu pracy, na czas nieokreślony, na stanowisku tokarz-frezer. Stawka jego płacy zasadniczej wynosi 19,30 zł brutto na godzinę. Jego średnie miesięczne wynagrodzenie w okresie od grudnia 2020 r. do lutego 2022 r. wynosiło 3500 zł netto miesięcznie. Ponadto w czerwcu 2021 r. otrzymał nagrodę jubileuszową w wysokości 6972 zł netto, w lipcu 2021 r. otrzymał roczną premię uznaniową w wysokości 3439,04 zł netto, zaś w grudniu 2021 r. otrzymał nagrodę w wysokości 2708,32 zł netto.

Obecnie jego wynagrodzenie za pracę nie jest zajęte przez komornika, choć miało to miejsce w przeszłości. Ostatnie zajęcie komornicze zostało uchylone w dniu 4 marca 2021 r.

Pozwany mieszka na działce rekreacyjnej ROD (...) w G., która stanowi własność małżonków J.. Pozwany w okresie grzewczym ponosi koszty opału w wysokości ok. 300 zł miesięcznie. Dodatkowo ponosi koszty zużycia energii elektrycznej oraz opłaty za działkę do zarządu ROD.

Poza działką pozwany nie posiada żadnego majątku, w tym samochodu osobowego.

W utrzymaniu pomaga mu jego brat R. J., który przekazuje mu raz w miesiącu kwotę ok. 200 zł oraz robi zakupu spożywcze. Pozwany na wyżywienie wydaje ok. 700 zł miesięcznie.

Ojciec małoletnich w okresie gdy prowadził wspólne gospodarstwo domowe z M. J. (2) zaciągnął liczne kredyty konsumenckie na łączną kwotę około 100 000 zł. Obecnie miesięczna rata tych kredytów wynosi 1700 zł. Pozwany regularnie spłaca te długi.

M. J. (3) poza alimentami ustalonymi w drodze zabezpieczenia czyni dodatkowe wydatki na dzieci. W dniu styczniu 2022 r. przekazał M. J. (4) 1000 zł, zaś na zakup ubrań i niezbędnych przyborów dla małoletnich A., M. i J. przeznaczył 900 zł. W ciągu ostatnich dwóch lat kupił córkom telefony komórkowe. Z okazji świąt przekazał dzieciom prezenty o wartości około 50 zł. Pozwany utrzymuje nieregularny kontakt z dziećmi.

W 2019 r. Miejska Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w G. wniosła o zastosowanie wobec M. J. (3) obowiązku poddanie się leczenia odwykowego. W toku postępowania biegli stwierdzili, że pozwany jest osobą uzależnioną od alkoholu. Sąd oddalił jednak wniosek komisji wobec stwierdzenia braku przesłanek wynikających z ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Wyrokiem z dnia 9 października 2020 r. Sąd Rejonowy w Grudziądzu uznał M. J. (3) winnego czynu z art. 178a § 1 k.k., tj. tego, że w dniu 1 marca 2020 r. w G. przy ul. (...) prowadzi samochód osobowy znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,16 mg/l, 1,01 mg/l). Sąd wymierzył pozwanemu karę 8 miesięcy ograniczenia wolności, polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin stosunku miesięcznym, orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnych.

Pozwany nie posiada innych dzieci na utrzymaniu niż małoletni powodowie.

(Dowody:

zaświadczenia o zaciągnięciu kredytów k. 54, 284-292 akt,

zaświadczenie o zatrudnieniu k. 55 akt,

potwierdzenie dokonania przelewu bankowego k. 104-109 akt,

umowa o pracę k. 249, 284-292 akt,

zeznanie o wysokości osiągnięcia dochodu k. 250-254 akt,

pismo (...) w G. k. 297-298 akt,

pismo komornika k. 299-303 akt,

zaświadczenie o zarobkach k. 304 akt,

kopia protokołu i postanowienia w sprawie III RNs 339/19 k. 260-271 akt,

treść wyroku w sprawie II K 239/20 k. 309-310 akt,

zeznania świadka R. J. k. 239-239v akt,

wyjaśnienia i zeznania pozwanego M. J. (3) k. 238v-239, 275-277 akt.)

Małoletnia M. J. (4) ma niespełna 16 lat i uczy się w prywatnej szkole średniej – Liceum Ogólnokształcącym (...) w G.. Miesięczne czesne wynosi 150 zł. Małoletnia jest zasadniczo dzieckiem zdrowym. Uczęszcza jedynie do ortodonty, a roczny koszt jej leczenie wynosi 600 zł. Prawdopodobnie będzie miała założony stały aparat ortodontyczny.

Dziewczynka dojeżdża do szkoły komunikacją miejską i matka opłaca jej bilet miesięczny za kwotę 46 zł. Ponadto M. J. (2) na początku roku szkolnego zakupiła dla córki podręczniki za kwotę 600 zł. Natomiast za niezbędne przybory i plecak zapłaciła 250 zł. Matka przeznacza na rzecz córki średnio miesięcznie: ok. 130 zł na odzież i obuwie dla córki oraz po ok. 50 zł na kosmetyki, rozrywkę i fryzjera.

Małoletnia A. J. ma skończone 10 lat i uczęszcza do publicznej szkoły podstawowej. Jest dzieckiem zdrowym, prawidłowo rozwijającym się.

Małoletnia dojeżdża do szkoły komunikacją miejską i matka opłaca jej bilet miesięczny za kwotę 46 zł. Ponadto spożywa obiady w szkole, a miesięczny koszt tych obiadów wynosi 96 zł. Matka ponosi również opłaty związane z zakupem przyborów szkolnych i opłat na radę rodziców, ubezpieczanie, składki klasowe itp.

Matka przeznacza na rzecz córki średnio miesięcznie ok. 130 zł na odzież i obuwie dla córki oraz ok. 50 zł na rozrywkę. Doładowanie telefonu dla małoletniej kosztuje 30 zł miesięcznie.

Małoletni J. J. (2) ma skończone 7 lat i uczęszcza do przedszkola do oddziału zerowego. Matka na wyprawkę przedszkolną przeznaczyła 270 zł (170 zł podręczniki i 100 zł na przybory). Na odzież i obuwie dla małoletniego J. przeznacza ok. 200 zł miesięcznie. Ponosi również koszty wyjść do kina, centrów rozrywki itp. wysokości 20 zł miesięcznie. Na zabawki dla małoletniego przeznacza kwotę 80 zł miesięcznie.

Małoletni M. J. (1) ma niespełna 5 lat. Uczęszcza do miejskiego przedszkola. U chłopca zdiagnozowano niewielką niedomykalność zastawki mitralnej wobec czego musi pozostawać pod kontrolą Poradni Kardiologicznej. Poza tym małoletni nie ma problemów zdrowotnych.

Matka nabyła dla małoletniego przybory do przedszkola za kwotę 100 zł. Natomiast na zakupy odzieży i obuwia dla małoletniego przeznacza 200 zł miesięcznie. Matka ponosi również koszty wyjść do kina, centrów rozrywki itp. wysokości 20 zł miesięcznie. Na zabawki dla małoletniego przeznacza kwotę 80 zł miesięcznie.

(Dowody:

faktury i potwierdzenia dokonania przelewów bankowych k. 183,185, 188-193, 197-201, 203-204, 206, 246 akt,

pismo psychologa k. 195-196 akt,

zaświadczenie lekarza k. 202, 205 akt,

umowa o świadczenie usług edukacyjnych k. 242-245 akt,

wyjaśnienie i zeznania przedst. ust. małoletnich powodów M. J. (2) k. 238-238v, 273v-274, 274-275 akt,

wyjaśnienia i zeznania pozwanego M. J. (3) k. 238v-239, 275-277 akt.)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, dowody z zeznań świadków R. J., N. J. i E. M. oraz z przesłuchania stron – M. J. (2) i M. J. (3).

Wiarygodność dokumentów nie była kwestionowana przez strony.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków R. J., N. J. i E. M.. Zeznania świadków nie były kwestionowane przez strony.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania powódki M. J. (2) i pozwanego M. J. (3) w zakresie w jakim znalazło to odzwierciedlenie w ustalonym stanie faktycznym. Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w zakresie w jakim twierdził, że kwota 5000 zł została zasądzona „w sprawie cywilnej”, gdyż jak wynika z odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 9 października 2022 r. w sprawie II K 239/20 na pozwanego został nałożony środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Ponadto sąd nie dał mu wiary w zakresie w jakim twierdził, że zaciągane przez niego pożyczki były przeznaczane na spłatę zobowiązań M. J. (2) i jej potrzeby. Zeznania te nie znalazły potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym, a w szczególności w zeznaniach świadków N. J. i E. M.. Ponadto, gdyby kredyty te były przeznczone na spłatę zobowiązań M. J. (2), to nie posiadałaby ona własnego zadłużenia. Dodatkowo ostatnia z umów kredytowych została zawarta już po wyprowadzeniu się pozwanego z miejsca zamieszkania jego dzieci i żony M. J. (2).

Zgodnie z art. 27 k.r.o. oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

W uchwale z dnia 13 października 1976 r., III CZP 49/76, LEX nr 7855, Sąd Najwyższy wskazał, że małżonkowi przysługuje „roszczenie do współmałżonka na podstawie art. 27 k.r.o. o zaspokojenie swych potrzeb w zakresie odpowiadającym zasadzie równej stopy życiowej małżonków” (także uchwała SN z dnia 7 czerwca 1972 r., III CZP 43/72, LEX nr 1426). Małżonkowie powinni zatem żyć na takim samym poziomie. Dzieci wychowujące się w danej rodzinie także powinny żyć w zasadzie na równej stopie, ale z uwagi na ich odmienny poziom potrzeb chodzi tutaj o „odpowiednio” równą stopę. Poziom konsumpcji dzieci w proporcji do konsumpcji rodziców w typowej sytuacji jest niższy z uwagi na wydatki rodziców związane z wykonywaniem pracy zarobkowej oraz wyższe ceny i poziom usług świadczonych zwykle na rzecz dorosłych osób. Niemniej stopa życiowa dzieci powinna być porównywalna z poziomem życia rodziców; nie mogą oni więc utrzymywać dziecka tylko na poziomie zaspokajania jego elementarnych potrzeb, a sami utrzymywać się na znacznie wyższym poziomie (tak H. Dolecki Henryk (red.), T. Sokołowski (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, wyd. II, Komentarz do art. 27 k.r.o., LEX).

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci wynika przede wszystkim z treści art. 133 § 1 k.r.o., który stanowi, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymywać się samodzielnie chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Obowiązek alimentacyjny jest konsekwencją obowiązku troski o prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy dziecka.

Ustalając zakres świadczeń alimentacyjnych sąd uwzględnia zarówno usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.). Wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego, w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokryciu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (§ 2).

Sąd uznał, że żądnie małoletnich powodów jest zasadne w części.

Rodzice małoletnich powodów M. J. (2) i M. J. (3) nadal pozostają w związku małżeńskim, jednak pozostają w nieformalnej separacji, gdyż nie mieszkają wspólnie i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Niewątpliwie dochody pozwanego M. J. (3) są wyższe aniżeli matki dzieci, która wprawdzie pracuje zarobkowo, jednak z uwagi na konieczność wychowywania czwórki małoletnich dzieci, tylko w ½ etatu.

W okresie wspólnego zamieszkiwania matka małoletnich powodów przyczyniała się do zaspokajania potrzeb rodziny sprawując opiekę nad dziećmi i prowadząc dom, zaś pozwany - pozyskując finanse na utrzymanie rodziny. Po nieformalnym rozstaniu pozwany wprawdzie nadal przyczyniał się do kosztów utrzymania dzieci, jednak robił to nieregularnie i według własnego uznania.

W toku niniejszego postępowania małoletni powodowie wykazali, że nie posiadają żadnego majątku i z racji swojego wieku nie są w stanie samodzielnie się utrzymać. Nie ulega zatem wątpliwości, że to na rodzicach spoczywa ciężar zapewnienia im kosztów utrzymania i wychowania.

W zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powodów wchodzą wydatki związane bezpośrednio z ich utrzymaniem, takie jak wydatki na wyżywienie, odzież, środki higieniczne i kosmetyczne, a także te związane z utrzymaniem miejsca zamieszkania, w którym ulokowane jest ich centrum życiowe. Ponadto należy mieć na względzie potrzeby związane z zapewnieniem dzieciom edukacji oraz rozwojem ich zainteresowań. Przy czym strona powodowa nie wykazała, aby potrzeby małoletnich odbiegały od przeciętnych potrzeb dzieci w ich wieku.

Sąd uznał za uzasadnione i wskazane koszty utrzymania małoletnich powodów J. i M. J. (1) podane przez matkę M. J. (2). Niewątpliwe żądanie zasądzenia na rzecz małoletnich M. i J. J. (2) alimentów w kwocie po 300 zł miesięcznie nie jest wygórowane i w ocenie sądu znajduje uzasadnienie zarówno w zgormadzonym materiale dowodowym, jaki i zasadach doświadczenia życiowego. Chłopcy zasadniczo nie mają problemów zdrowotnych, które wymagają wzmożonej opieki lekarskiej i przyjmowania leków. U małoletniego J. zdiagnozowano pewne problemy kardiologiczne, jednak wymagają one jedynie kontroli w Poradni Kardiologicznej. Małoletni nie uczęszczają jeszcze do szkoły, a ich codzienne życie koncentruje się na środowisku domowym. Taka kwota alimentów jest adekwatna do ich uzasadnionych potrzeb.

Odnośnie potrzeb małoletnich M. i A. J. sąd uznał, że są one zawyżone.

W przypadku małoletniej M. J. (4) sąd nie uwzględnił jako wydatku koniecznego kosztów czesnego w niepublicznym liceum ogólnokształcącym. M. J. (2) podała, iż małoletnia nie mogła odnaleźć się w Zespole Szkół Gastronomicznych w G., do którego początkowo uczęszczała. Nie wytłumaczyła natomiast z jakich przyczyn nie zadecydowała się na podjęcie nauki w innej szkole publicznej. Na terenie G. funkcjonuje kilkanaście publicznych szkół średnich i zawodowych, a przenoszenie się do innej placówki w ciągu roku szkolnego nie jest niczym niezwykłym. W ocenie Sądu małoletnia mogłaby swobodnie przenieść się do innej szkoły publicznej, która spełniałaby jej oczekiwania. Natomiast rozpoczęcie nauki w placówce prywatnej stanowi wydatek zbytkowy, który nie znajduje uzasadnienia zarówno w poziomie życia jej matki, jak i jej ojca. W ocenie Sądu zaważony jest również wydatek w wysokości 50 zł miesięcznie na usługi fryzjerskie. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że nastoletnie dziewczynki nie korzystają z tego typu usług co miesiąc, a w dłużnych odstępach czasu. W ocenie sądu pozostałe wydatki wskazane przez matkę małoletnich są uzasadnione. Małoletnia M. J. (4) jest w wieku nastoletnim, zatem jej konieczne wydatki są wyższe niż w przypadku dwóch młodszych braci. Z uwagi na jej rozwój psychofizycy małoletnia wymaga większych wydatków na wyżywienie i środki czystości. Ponadto w przypadku dzieci w jej wieku często pojawia się konieczność poniesienia większych wydatków na edukację i rozrywkę. Stąd Sąd uznał, że w przypadku małoletniej M. miesięczne koszty utrzymania wynoszą około 700 zł.

Z kolei małoletnia A. J. uczęszcza do publicznej szkoły podstawowej, zatem jej koszty utrzymania obejmują dodatkowo wydatki na edukację jednak w ocenie Sądu w niższym zakresie niż to wskazał jej matka. M. J. (2) podała, że roczne wydatki na wyprawkę dla córki 680 zł, co w ocenie sądu odbiega od przeciętnych wydatków na dziecko. Pamiętać przy tym należy, że matka otrzymuje świadczenie (...) w wysokości 300 zł, które powinna przeznaczyć na zakup przyborów szkolnych. W ocenie Sądu pozostałe koszty utrzymania małoletniej są uzasadnione. Niewątpliwie z uwagi na jej wiek i rozwój psychofizyczny jej konieczne wydatki są wyższe niż w przypadku dwóch młodszych braci. Wobec tego Sąd uznał, że comiesięczne wydatki na jej utrzymanie wynoszą około w 700 zł miesięcznie.

W pozostałym zakresie, w ocenie Sądu, małoletnie M. i A. J. nie wykazały, aby konieczne było ponoszenie wyższych kosztów ich utrzymania.

Możliwości zarobkowe pozwanego, jako osoby zobowiązanej do alimentacji, w ocenie Sądu kształtują się w granicach 3500 zł netto miesięcznie. Takie dochody pozwany faktycznie uzyskuje, pracując w pełnym wymiarze czasu pracy. Pozwany posiada stabilne zatrudnienie, gdyż od 5 lata pracuje w jednym przedsiębiorstwie, na umowę na czas nieokreślony.

W ocenie Sądu, obecny standard życia ojca małoletnich powodów jest niski, o czym świadczy choćby fakt zamieszkiwania pozwanego na działce rekreacyjnej oraz konieczność korzystania z pomocy finansowej i rzeczowej brata. Ojciec małoletnich nie przedstawił szczegółowo kosztów swego utrzymania. Wskazał jedynie, że w okresie grzewczym przeznacza ok. 300 zł miesięcznie na opał oraz około 700 zł na wyżywienie. Ponadto spłaca kredyty konsumpcyjne, które zaciągał w okresie od 2018 do października 2020 r. Miesięczna rata tych kredytów wynosi 1700 zł, co z pewnością stanowi dla niego znaczne obciążenie, jednak długi prywatne strony nie mają pierwszeństwa przed należnościami alimentacyjnymi, zatem nie mogą mieć wpływu na wysokość ustalonej renty alimentacyjnej. Sąd nie dał wiary pozwanemu w zakresie w jakim twierdził, że w rzeczywistości spłaca zobowiązania matki dzieci i w ten sposób przyczynia się do utrzymania dzieci. Z przedłożonych umów wynika, że to pozwany zawierał te umowy, zatem to na nim spoczywa obowiązek ich spłaty. Ponadto z zeznań świadków wynika, że pozwany w większości pożyczone pieniądze przeznaczał na własne potrzeby.

Określając obowiązek alimentacyjny sąd miał na uwadze, że dzieci mają prawo żyć na równej stopie życiowej ze swoimi rodzicami i rodzice mają obowiązek im to zapewnić. Oznacza to, że rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. Jednak w sytuacji, gdy możliwości zarobkowe zobowiązanego rodzica są ograniczone, nie można obciążać go obowiązkiem alimentacyjnym w zakresie przewyższającym te możliwości, doprowadzając go tym samym do niedostatku i niemożności zaspokojenia podstawowych potrzeb.

Mając na uwadze możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego M. J. (3), a także usprawiedliwione potrzeby małoletnich powodów, w ocenie sądu, zasadne jest ustalenie obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniej M. J. (4) w kwocie po 300 zł miesięcznie za okres od dnia 7 stycznia 2021 r. do dnia 31 sierpnia 2021 r. i w kwocie po 350 zł miesięcznie poczynając od dnia 1 września 2021 r., na rzecz małoletniej A. J. w kwocie po 300 zł miesięcznie za okres od dnia 7 stycznia 2021 r. do dnia 31 sierpnia 2021 r. i w kwocie po 350 zł miesięcznie poczynając od dnia 1 września 2021 r., na rzecz małoletniego J. J. (2) kwocie po 300 zł miesięcznie poczynając od dnia 7 stycznia 2021 r. oraz na rzecz małoletniego M. J. (1) w kwocie po 300 zł miesięcznie poczynając od dnia 7 stycznia 2021 r., łącznie w kwocie 1300 zł (jeden tysiąc trzysta złotych) miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletnich powodów – M. J. (2), do 10. dnia każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek opóźnienia w płatności poszczególnych kwot. W ocenie Sądu powyższe kwoty pozwolą małoletnim powodom na życie na stopie życiowej zbliżonej do poziomu życia ich ojca oraz zaspokoi wszystkie ich niezbędne potrzeby.

Wobec powyższego sąd orzekł jak w pkt I. wyroku.

Sąd oddalił powództwo w pozostałej części jako niezasadne (pkt II. wyroku).

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów. Sąd zastosował tę regulację, gdyż pozwany znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, a w pierwszej kolejności powinien przekazywać środki na utrzymania swoich małoletnich dzieci. Ponadto, Sąd miał na uwadze faktyczne koszty poniesione przez obie strony w związku z korzystaniem z pomocy profesjonalnych pełnomocników.

Wartość przedmiotu sporu wynosiła 16 800 zł. Zgodnie z treścią Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 t.j.) obowiązującego w chwili wniesienia pozwu w sprawach o alimenty stawka minimalna wynosi 120 zł, a jeżeli obowiązek zwrotu kosztów obciąża osobę zobowiązana do alimentów, to ustala się ją od wartości przedmiotu sprawy.

Wysokość stawki radcy prawnego w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do pełnomocnika powoda na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie wynosiła 3 600 zł.

Powodowie wygrali proces w stosunku 93 %, jednak Sąd uznał, że zasadne jest tylko częściowe obciążenie pozwanego kosztami procesu poniesionymi przez stronę powodową. Sąd zasądził w tym zakresie kwotę 1000 zł w oparciu o art. 102 k.p.c., zaś w pozostałym zakresie nie obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powodów.

O nieuiszczonych kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, obciążając nimi Skarb Państwa (pkt IV. wyroku).

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono w pkt V. wyroku na podstawie z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.