Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lutego 2025 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu, Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca sędzia Justyna Szczepkowska

Protokolant st. sekr. sąd. Justyna Renkiewicz- Kicza

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2025 r. w G.

sprawy z powództwa małoletniej W. M. (1) działającej przez matkę M. M. (1)

przeciwko W. M. (2)

o podwyższenie alimentów

I . podwyższa od pozwanego W. M. (2) alimenty na rzecz małoletniej powódki W. M. (1) ustalone ugodą z dnia 22 sierpnia 2019 r. w sprawie III RC 136/19 Sądu Rejonowego w Grudziądzu z kwoty 480 zł miesięcznie do kwoty 800 zł (osiemset zł) miesięcznie, poczynając od dnia 13.09.2024 r. płatne do dnia 15-go każdego miesiąca z góry do rąk matki małoletniej powódki M. M. (1);

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III. nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi tytułem opłaty od pozwu, od uiszczenia której małoletnia powódka była zwolniona z mocy ustawy;

IV. nadaje wyrokowi w pkt. I rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 369/24

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 września 2024 r. małoletnia W. M. (1), działająca przez matkę M. M. (1) wniosła pozew przeciwko W. M. (2) o podwyższenie alimentów z kwoty 480 zł miesięcznie do kwoty 1200 zł miesięcznie, płatnych do dnia 15. każdego miesiąca, począwszy 13 września 2024 r.

W uzasadnieniu pozwu matka małoletniej powódki wskazała, że istotnie wzrosły koszty utrzymania dziecka. Podała, że wypełnia swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania o jej wychowanie. Podniosła, że pozwany od lat nie utrzymuje żadnych kontaktów z dzieckiem.

Pozwany W. M. (2) na rozprawie w dniu 7 lutego 2025 r. wniósł o podwyższenie alimentów do kwoty 700 zł miesięcznie i oddalenie powództwa w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu swojego stanowiska w sprawie wskazał, że nie stać go na alimenty w kwocie po 1200 zł miesięcznie. Podał, że płaci alimenty na małoletniego syna, przy czym jego matka również domaga się alimentów w kwocie po 1200 zł miesięcznie. Wskazał, że ma na utrzymaniu żonę i jej córkę, która w tym roku będzie zdawać egzamin maturalny i planuje rozpocząć wyższe studia.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 22 sierpnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt III RC RC 136/19 pozwany W. M. (2) i przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. M. (1) zawarli w Sądzie Rejonowym w Grudziądzu ugodę sądową, na mocy której pozwany zobowiązał się płacić na rzecz małoletniej córki alimenty w kwocie po 480 zł miesięcznie, w miejsce alimentów ustalonych w kwocie po 400 zł miesięcznie.

Małoletnia W. M. (1) miał wówczas 6 lat i uczęszczała do przedszkola. We wrześniu 2019 r. miała rozpocząć naukę w zerówce. Nie chorowała przewlekle, nie wymagała stosowania specjalnej diety. Nie korzystała z żadnych dodatkowych zajęć. Matka małoletniej powódki pracowała wówczas w drogerii R. w wymiarze 3/4 etatu. Otrzymywała wynagrodzenie za pracę w wysokości około 1700 zł netto miesięcznie. Pozwany był zatrudniony jako kierowca-konwojent. Jego wynagrodzenie za pracę wynosiło około 1800 zł netto miesięcznie. Pozwany płacił także alimenty na dwuletniego syna w kwocie 300 zł miesięcznie.

Dowód: dokumenty, ugoda sądowa z dn. 22.08.2019 r. znajdujące się w aktach III RC 163/19 SR w Grudziądzu

Małoletnia W. M. (1) w marcu br. skończy 12 lat. Nie choruje przewlekle, nie wymaga stosowania specjalistycznej diety. Uczęszcza do V klasy Szkoły Podstawowej w W.. Dobrze się uczy, bierze udział w różnych konkursach, np. z matematyki. Otrzymuje nieodpłatnie podręczniki ze szkoły. Matka musi ją wyposażyć w pozostałe przybory, w tym strój na wychowanie fizyczny, który kosztował 130 zł. Ponadto matka zakupiła dla niej w tym roku szkolnym plecak za 130 zł, piórnik za 50 zł, worek na strój sportowy za 20 zł, chlebak za 15 zł i bidon za 25 zł. Na zakup zeszytów, okładek, art. kreślarskich i papierniczych przeznaczyła łącznie ok. 160 zł. Małoletni nie korzysta z korepetycji. Uczęszcza na SKSy, robotykę, kółko teatralne i taneczne. Matka musi opłacić jej stroje i ewentualne wyjazdy. Zajęcia taneczne mają być odpłatne i kosztować 100 zł miesięcznie. Małoletnia nadal rośnie. Chce już sama decydować jaką odzież i obuwie będzie nosić. Ostatnio matka kupiła jej buty za 300 zł. Małoletnia nie ma żadnego dochodu i majątku. Mieszka z matką w domu należącym do dziadków macierzystych. M. M. (1) ponosi połowę kosztów utrzymanie nieruchomości. Płaci 90 zł za wywóz śmieci, 200 zł za prąd, 50-75 zł za wodę. Opał kupuje na zmianę z rodzicami. Ostatni raz kupiła drewno w listopadzie 2024 r. za 605 zł. W lutym br. ponownie będzie kupować opał za podobną kwotę.

Matka małoletniej powódki ma 39 lat, nie pracuje, otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 1187,73 zł. Ostatni raz zostanie jej wypłacony w marcu 2025 r. W 2020 r. lub 2021 r. miała wypadek w pracy, po którym rozwiązano z nią umowę o pracę. Do marca 2024 r. pobierała zasiłek z ZUS w wysokości 2500 zł netto miesięcznie. Obecnie poszukuje zatrudnienia. Pobiera świadczenie wychowawcze na dziecko.

Pozwany W. M. (2) ma 40 lat. Pozwany nie utrzymuje kontaktów z małoletnią córką. Od maja 2024 r. prowadzi własną działalność gospodarczą i zajmuje się montowaniem rusztowań. Wcześniej, przez około 2,5 roku pracował jako kierowca zawodowy w hurtowni (...). Jego średni dochodów z działalności wynosi 5432,27 zł netto miesięcznie. Pozwany jest osobą zdrową, w pełni zdolną do pracy. Mieszka we własnościowym mieszkaniu w G.. Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną i córką żony, która uczęszcza do ostatniej klasy szkoły średniej. Pozwany ponosi następujące miesięczne opłaty: 770 zł czynsz, 110 zł abonament za trzy telefony, 60 zł abonament telewizyjny, ok. 140 zł prąd, ok. 24 zł gaz. Jego żona pracuje w sklepie spożywczym. Obecnie przebywa na zwolnieniu lekarskim ze względu na rwę kulszową. Zgodnie z ustaleniami, to ona zaopatruje rodzinę w żywność. Żona pozwanego nie pobiera alimentów na córkę, ponieważ ojciec dziecka nie żyje. Pozwany nie posiada innego majątku niż mieszkanie. Płaci jeszcze alimenty na małoletniego syna S. w wysokości 400 zł miesięcznie. Przed Sądem Rejonowym w Grudziądzu toczy się sprawa o podwyższenie tych alimentów do 1200 zł miesięcznie.

Dowód:

- zaświadczenie PUP k. 29 akt,

- zaświadczenie o dochodach k. 34 akt,

- przesłuchanie M. M. k. 35v akt;

- przesłuchanie W. M. k. 35v-36 akt.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy III RC 136/19 SR w Grudziądzu, bezsporne twierdzenia stron oraz ich zeznania a także o przedłożone przez nie dokumenty. Wiarygodność dokumentów na podstawie których ustalono stan faktyczny nie była przez strony kwestionowana. Ustalając stan faktyczny sąd oparł się na zeznaniach stron w takim zakresie, w jakim zostały one potwierdzone dokumentami oraz nie były kwestionowane przez strony.

Zgodnie z art. 133 § 1 i 3 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Ustalając rozmiar ciążącego na pozwanym obowiązku alimentacyjnego należy kierować się dyrektywami zawartymi art. 135 § 1 i § 2 k.r.o., w świetle których zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, przy czym wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, może polegać w całości albo w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie uprawnionego. Zgodnie z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

W odniesieniu do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki W. M. (1) doszło do zmian na tyle dużych, by uznać je za istotne w rozumieniu art. 138 k.r.o. W dniu zawarcia ugody sądowej w przedmiocie alimentów małoletnia W. miała 6 lat i uczęszczała do przedszkola. Obecnie małoletnia uczęszcza do piątej klasy szkoły podstawowej, w związku czym pojawiły się wydatki na jej edukację i rozwój. W tym miejscu Sąd miał na uwadze, że dzieciom w wieku szkolnym przysługuje 300 zł na zakup wyprawki. Niewątpliwie kwota ta nie jest wystarczająca na pokrycie całości wydatków, jednak do pewnego stopnia odciąża rodziców. Ustalając wysokość obowiązku alimentacyjnego Sąd miał także na uwadze, że nie ma potrzeby kupowania co roku nowego plecaka, piórnika, chlebaka, worka na strój do w-f, czy bidonu. Tego typu wydatki powinny być ponoszone w dłuższym okresie czasu niż rok. Jeśli nawet uznać, że takie zakupy mają miejsce co roku, to stwierdzić należy, że małoletnia powódka nie została nauczona dbałości o zakupione dla niej rzeczy. Niewątpliwie potrzeby małoletniej W. wymagają zaspokojenia w większym stopniu, jeśli chodzi o zapewnienie jej stosownego ubrania, obuwia czy wyżywienia w porównaniu z okresem sprzed ponad 5 lat. Obok jej rozwoju biologicznego, rozszerzeniu uległ również obszar zainteresowań powódki. Małoletnia angażuje się w życie szkoły i bierze udział w konkursach i licznych kółkach zainteresowań. Są one wprawie bezpłatne, jednak matka musi zaopatrzyć ją w odpowiednie przybory, stroje do kółka teatralnego, czy opłacić wyjazdy. Ponadto małoletnia uczęszcza na zajęcia taneczne w szkole, które będą kosztować 100 zł miesięcznie. Sąd ustalając potrzeby małoletniej W. wziął pod uwagę, że pozwany nie czyni osobistych nakładów na utrzymanie i wychowanie córki. To na matce małoletniej spoczywa cały codzienny trud opieki nad córką. Niemniej uwzględnienie w całości żądania pozwu byłoby niezasadne. Matka małoletniej nie wykazała, że obecnie u córki występują usprawiedliwione potrzeby, które uzasadniłyby podwyżkę alimentów o 250%. Małoletnia W. nie ma żadnych szczególnych potrzeb, ani zainteresowań pozaszkolnych, które wymagałyby ponoszenia wysokich nakładów finansowa. Zauważyć przy tym należy, że matka małoletniej powódki nie przedstawiła żadnych dokumentów, które potwierdzałaby wysokość czynionych przez nią wydatków na dziecko. Sąd uznał za niewykazane i nieudowodnione wydatki na zakup leków w kwocie po 270 zł miesięcznie, podczas gdy małoletnia jest zdrowa i nie musi przyjmować żadnych lekarstw. Nie wykazała również, że małoletnia wyjeżdża na kolonie, które kosztowałyby po 6000 zł rocznie (średnio 500 zł miesięcznie). Biorąc pod uwagę wysokość dochodów matki małoletnich, jest to bardzo mało prawdopodobne, że opłaca córce tak drogie wczasy. Sąd uznał za zawyżone i nieadekwatne do wieku wydatki na kosmetyki i środki czystości dla małoletniej W. w wysokości po 200 zł miesięcznie. Biorąc powyższe pod uwagę sąd uznał, że żądane alimenty nie znajdują oparcia ani w zebranym materiale dowodowym, ani w zasadach doświadczenia życiowego.

Ustalając wysokość usprawiedliwionych potrzeb małoletniej W. Sąd kierował się zasadą, że dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. W realiach przedmiotowej sprawy należało dokonywać tych ustaleń w odniesieniu do stopy życiowej pozwanego. Każdy z rodziców winien bowiem zapewnić dziecku takie warunki, na jakie go stać przy wykorzystaniu swoich możliwości zarobkowych i majątkowych.

Pozwany W. M. (2) jest osobą zdrową, w pełni zdolną do pracy. Posiada na utrzymaniu jeszcze jedno małoletnie dziecko, na które płaci alimenty w kwocie 400 zł miesięcznie. Sąd miał na uwadze, że przed tutejszym Sądem toczy się sprawa o podwyższenie alimentów na rzecz małoletniego S..

W ocenie Sądu wysokość dochodów pozwanego odpowiada jego możliwościom zarobkowym. Pozwany od około roku prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód w wysokości około 5400 zł netto miesięcznie. Jego jedyny majątek stanowi mieszkanie, w którym mieszka. Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną i jej córką. Małżonkowie nie posiadają wspólnych dzieci. Pozwany opłaca koszty mieszkaniowe w łącznej wysokości ok. 1100 zł miesięcznie, natomiast jego żona ponosi koszty wyżywienia rodziny. W tym miejscu należy dodać, że w odniesieniu do córki jego małżonki fakt, że pozwany ponosi koszty jej utrzymania nie może przemawiać za oddaleniem powództwa małoletniej W., czy podwyższeniem alimentów do kwoty niższej niż 800 zł, ponieważ w świetle przepisów prawa pozwany nie ma obowiązku alimentacyjnego wobec córki żony. Pozwany w pierwszej kolejności winien dostarczać środki utrzymania swoim dzieciom, a nie osobie, z którą nie łączy go ani stosunek pokrewieństwa ani przysposobienia.

Reasumując, zasądzona kwota alimentów zaspokoi usprawiedliwione i rzeczywiście ponoszone koszty na rzecz małoletniej powódki oraz nie przekracza możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. i art. 138 k.r.o. orzekł jak w pkt. I. i II. (a contrario) sentencji.

O nieuiszczonych kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, obciążając nimi Skarb Państwa (punkt III. wyroku).

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono w pkt IV. na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.