Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Grudziądzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu, Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Agnieszka Lubińska
Protokolant:	sekr. sąd. Beata Bilicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2024 r. w G.

sprawy z powództwa K. W. (1)

przeciwko K. W. (2) i P. W.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego P. W. (PESEL (...)) na rzecz powódki K. W. (1) ur. (...) alimenty w kwocie 450,00 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 31.08.2022 r., płatne do dnia 10-ego każdego miesiąca z góry, do rąk powódki, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

II.  zasądza od pozwanej K. W. (2) (PESEL (...)) na rzecz powódki K. W. (1) ur. (...) alimenty w kwocie 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 31.08.2022 r., płatne do dnia 10-ego każdego miesiąca z góry, do rąk powódki, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

III.  oddala powództwo w pozostałej części;

IV.  zasądza od pozwanych P. W. i K. W. (2) solidarnie na rzecz powódki K. W. (1) kwotę 1.616,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa;

VI.  wyrokowi w punkcie I. i II. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 452/22

UZASADNIENIE

Powódka K. W. (1), działająca pierwotnie przez kuratora - adw. R. M., następnie przez rodzinę zastępczą w osobach A. W. i K. W. (3), ostatecznie zaś jako osoba pełnoletnia reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła w pozwie o:



zasądzenie od pozwanej K. W. (2) alimentów w kwocie 400,00 zł miesięcznie za okres od 31.08.2022 r. do 31.12.2022 r., płatnych do 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, a od stycznia 2023 r. alimentów w kwocie 650,00 zł miesięcznie płatnych do 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat;



zasądzenie od pozwanego P. W. alimentów w kwocie 600,00 zł miesięcznie za okres od 31.08.2022 r. do 31.12.2022 r., płatnych do 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, a od stycznia 2023 r. alimentów w kwocie 850,00 zł miesięcznie płatnych do 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

Powódka złożyła także wniosek o zabezpieczenie powództwa na czas trwania postępowania poprzez zobowiązanie pozwanej K. W. (2) do uiszczania tytułem alimentów kwoty 650,00 zł miesięcznie, a pozwanego P. W. alimentów w kwocie 850,00 zł miesięcznie, od stycznia 2023 r.

Swój pozew i wniosek o udzielenie zabezpieczenia uzasadniła. /k. 3-4, 15, 18-19/

W odpowiedzi na pozew pozwana K. W. (2), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, uznała powództwo i wniosek o udzielenie zabezpieczenia co do kwoty 100 zł alimentów miesięcznie i wniosła o oddalenie powództwa i wniosku o udzielenie zabezpieczenia w pozostałej części, zaś pozwany P. W., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, uznał powództwo i wniosek o udzielenie zabezpieczenia co do kwoty 300 zł alimentów miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa i wniosku o udzielenie zabezpieczenia w pozostałej części.

W piśmie procesowym z dnia 20.10.2023 r. pozwani zmodyfikowali swoje stanowisko w sprawie i wnieśli o oddalenie powództwa w całości.

Swoje stanowisko pozwani uzasadnili. /k. 37-41, 200-202/

Postanowieniem z dnia 28 marca 2023 r. Sąd Rejonowy w Grudziądzu na wniosek powódki udzielił zabezpieczenia w sprawie w ten sposób, że zobowiązał pozwanego P. W. do uiszczania na czas trwania postępowania alimentów na rzecz K. W. (1) w kwocie 350 zł miesięcznie oraz zobowiązał pozwaną K. W. (2) do uiszczania na czas trwania postępowania alimentów na rzecz K. W. (1) w kwocie 150 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka K. W. (1), urodzona (...), jest córką K. W. (2) i P. W.. Została umieszczona w rodzinie zastępczej spokrewnionej u dziadków ojczystych A. W. i K. W. (3), na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 8 lipca 2022 r., wydanego w sprawie I. N. 742/21. Postanowienie to uprawomocniło się w dniu 16 grudnia 2022 r.

Powódka w dniu 3 września 2023 r. osiągnęła pełnoletność. Nadal mieszka z dziadkami ojczystymi, którzy łożą na jej utrzymanie.

(Fakty bezsporne, dowód:

- zupełny odpis aktu urodzenia - k. 9 akt,

- zaświadczenie o umieszczeniu dziecka w pieczy zastępczej - k. 193 akt.)

Z tytułu pełnienia funkcji rodziny zastępczej (...) w G. wypłacał rodzinie zastępczej świadczenie na pokrycie środków utrzymania wnuczki w kwocie 899 zł miesięcznie. Kosztami tego świadczenia początkowo zostali obciążeni rodzice małoletniej - K. i P. W.. Decyzją z dnia 7 marca 2023 r. (...) w G. odmówił odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt małoletniej K. W. (1) w pieczy zastępczej w okresie od 8 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r., z uwagi na przekroczenie kryterium dochodowego przez rodziców powódki. Ostatecznie decyzją z dnia 24 października 2023 r. (...) w G. zmienił decyzję w ten sposób, że umorzył w całości opłatę za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej spokrewnionej za okres od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. w kwocie 899 zł miesięcznie.

(dowód:

- decyzje (...) w/m - k. 111-112, 205, 227 akt,

- pismo (...) w/m - k. 215 akt,

- wyjaśnienia i zeznania pozwanej K. W. (2) - k. 117-117v, 118v-119, 191 akt.)

Powódka kontynuuje nieodpłatnie naukę w Centrum (...), Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w G., w trybie zaocznym. Obecnie uczy się w IV klasie, a jej lekcje odbywają się w środy i piątki w godzinach od 15 do 20. W ostatnim semestrze będzie miała tylko lekcje matematyki i języka polskiego w łącznym wymiarze 58 godzin. Programowo ma zakończyć naukę w kwietniu 2024 r. Planuje w tym roku przystąpić do egzaminów maturalnych.

Powódka nie musiała nabyć żadnych podręczników szkolnych. Nie są pobierane żadne opłaty za naukę lub składki roczne czy miesięczne, ani nie ma żadnych odpłatnych wyjść klasowych. Powódka musiała opłacił jedynie matury próbne, za które zapłaciła 15 zł. Szkoła znajduje się w niewielkiej odległości od miejsca zamieszkania powódki, co umożliwia dostanie się pieszo na zajęcia.

Powódka w roku szkolnym 2020/2021 uczęszczała do I klasy do Technikum w Zespole Szkół (...) w G.. Uzyskiwała przeciętne wyniki w nauce. Największe trudności sprawiała jej nauka matematyki, którą zdała dopiero w egzaminie poprawkowym. Jej frekwencja w szkole wynosiła 83%. Otrzymała naganę wychowawcy klasy za godziny nieusprawiedliwione. W roku szkolnym 2021/2022 kontynuowała naukę w II klasie. Otrzymała promocję do następnej klasy. Jej frekwencja wynosiła 77%. Opuściła łącznie 138 godzin lekcyjnych, z czego 117 było nieusprawiedliwionych. Otrzymała kolejną naganę wychowawcy klasy, naganę Dyrektora oraz naganę Dyrektora z zawieszeniem w przywilejach ucznia. Podpisała kontrakty obecności. Z dniem 5 września 2023 r. została skreślona z listy uczniów z powodu braku motywacji do nauki w zawodzie technika hotelarstwa i chęci podjęcia nauki w liceum ogólnokształcącym.

(dowód:

- oświadczenie o rezygnacji z nauki -k. 50-51 akt,

- informacja dotycząca wyników w nauce - k. 108, 186 akt,

- ramowy plan nauczania - k. 109-110 akt,

- zaświadczenie o kontynuowaniu nauki - k. 198 akt,

- informacja (...) w G. - k. 213-214 akt,

- opinia Zespołu Szkół (...) w G. - k. 233-233v akt,

- zeznania przedstawicielki ustawowej powódki -K. W. (3) - k. 118 akt,

- zeznania i wyjaśnienia powódki K. W. (1) k. 101-101v, 231v-232 akt.)

Powódka K. W. (1) poszukuje prac dorywczych. Ogłaszała się jako opiekunka do pilnowania dziecka za stawkę godzinową 20 zł. Pracowała też jednorazowo jako hostessa w markecie C., gdzie za cały dzień zarobiła około 700 zł. Ponadto w okresie od 29 kwietnia 2023 r. do 30 września 2023 r. pracowała w przyczepie gastronomicznej w godzinach od 7:00 do 23:00. Otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 22,8 zł brutto za godzinę pracy. Łącznie zarobiła około 5000 zł, które przeznaczyła na kurs prawa jazdy i leczenie ortodontyczne.

(Dowód:

- ogłoszenie o poszukiwaniu pracy w charakterze opiekunki - k. 113-116 akt,

- umowa zlecenia - k. 138-143, 196-197 akt,

- fotografie - k. 187-90 akt,

- zeznania przedstawicielki ustawowej powódki -K. W. (3) - k. 118 akt,

- zeznania i wyjaśnienia powódki K. W. (1) - k. 101-101v, 231v-232 akt.)

Powódka jest leczona ortodontycznie od 2021 r. w ramach wizyt prywatnych odpłatnych. Początkowo koszty tego leczenia pokrywali rodzice małoletniej. Od 2022 r. są pokrywane przez dziadków ojczystych małoletniej. Aktualnie średnio miesięcznie wynosiły one w 2022 r. 230 zł, a od stycznia 2023 r. - 260 zł. Powódka nie zna daty zakończenia leczenia.

Dziadkowie powódki ponoszą następujące miesięcznie wydatki na wnuczkę: wyżywienie 300-350 zł, ubrania 500 zł, kosmetyki 100 zł, środki czystości 70 zł, kieszonkowe 200 zł, bilety tramwajowe 20 zł, przybory szkolne 50 zł.

Nadto K. i A. W. ponoszą następuje wydatki mieszkaniowe: czynsz 800 zł miesięcznie, energia elektryczna 100 zł miesięcznie, gaz 90 zł miesięcznie, woda 50 zł miesięcznie. Mieszkanie jest ogrzewane węglowo, co w sezonie grzewczym kosztuje około 1600 zł miesięcznie.

Powódka opłaca ubezpieczenie na życie, które kosztuje 110 zł rocznie. Ponadto korzysta ze swojego telefonu komórkowego z dostępem do Internetu. Abonament telefoniczny wynosi 60 zł miesięcznie. Ponadto dziadek czasem wozi wnuczkę samochodem do szkoły lub lekarza.

Powódka w 2021 r. dopuściła się kradzieży sklepowej (popełniła czyn karalny z art. 278 § 1 k.k.). Sąd Rejonowy w Grudziądzu zastosował wobec nieletniej środek wychowawczy w postaci nadzoru kuratora, który po uzyskaniu pełnoletności przez powódkę został uchylony.

(Dowód:

- zaświadczenie lekarskie i paragon - k. 199 akt,

- zeznania przedstawicielki ustawowej powódki -K. W. (3) - k. 118 akt,

- zeznania i wyjaśnienia powódki K. W. (1) - k. 101-101v, 231v-232 akt.)

W dniu 27 października 2023 r. Powiatowy Urząd Pracy w G. dysponował jedną ofertą pracy dla osób z podstawowym wykształceniem, kontynuującą naukę w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w trybie zaocznym na stanowisku pomocnika piekarza za wynagrodzeniem w wysokości 3600 zł netto.

(Dowód: - informacja PUP w G. k. 213 akt.)

Pozwana K. W. (2), urodzona (...), nie pracuje, jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy, bez prawa do zasiłku. Poszukuje zatrudnienia z dogodnymi godzinami pracy, pozwalającymi na zapewnienie opieki młodszej córce. Ostatnio, do lipca 2022 r. odbywała staż w przedszkolu w (...).

Pozwany P. W., urodzony (...), pracuje jako żołnierz zawodowy i uzyskuje z tego tytułu dochód miesięczny w kwocie około 5000 zł. Dodatkowo otrzymuje tzw. trzynastkę i mundurówkę oraz dofinansowanie do wczasów na każdego członka rodziny. Pozwany często wyjeżdża na poligon, a także bierze udział w działaniach wojskowych przy granicy. Wyjazdy te trwają od 2 tygodni do 3 miesięcy.

Pozwani oprócz małoletniej powódki mają na utrzymaniu jeszcze 10-letnią córkę J. W..

Pozwani pobierali świadczenie 500+ na córkę K. tylko do 30 listopada 2021 r. Następnie, aż do osiągnięcia pełnoletności przez powódkę, świadczenie to było wypłacane do rąk rodziny zastępczej.

Pozwani mieszkają wraz z małoletnią córką w mieszkaniu własnościowym o pow. 50 m ². Na ich comiesięczne wydatki mieszkaniowe składają się następujące wydatki: opłaty do spółdzielni - ok. 640 zł, rachunki za energię elektryczną - ok. 150 zł, rachunki za gaz - ok. 80 zł, rachunki za telewizję i (...) - ok. 50 zł. Pozwani spłacają kredy hipoteczny zaciągnięty na zakup mieszkania - aktualnie jest to kwota około 900 zł miesięcznie.

U pozwanego zdiagnozowano ostrogę łokciową. Powinien przyjmować leki, które kosztują 300 zł miesięcznie. Wykupuje jednak tylko najbardziej niezbędne lekarstwa za 100 zł. Ponadto powinien poddać się rehabilitacji, jednak czas oczekiwania na rehabilitację refundowaną przez NFZ jest bardzo długi. (...) rehabilitacja kosztowałaby 200-250 zł miesięcznie, na co pozwanego nie stać. Ponadto pozwany ma problemy stomatologiczne, których leczenie będzie kosztować 5000 zł.

Pozwani w przeszłości starali się kupować niezbędne produkty dla córki, jednak spotykało się to chłodną reakcją, np. kupowali produkty spożywcze, których powódka nie chciała jeść. Ponadto na początku opłacali córce leczenie ortodontyczne. Gdy powódka została umieszczona w rodzinie zastępczej obowiązek ten przejęli dziadkowie ojczyści. Rodzice dołożyli powódce 200 zł do zakupu kurtki zimowej.

Pozwani nie utrzymują bliskich kontaktów z córką. Od wielu lat są skonfliktowani z dziadkami ojczystymi powódki. Uważają, że dziadkowie mieli zły wpływ na proces wychowawczy powódki i przyczynili się do jej demoralizacji.

(Dowód:

- zaświadczenie z PUP - k. 42 akt,

- potwierdzenie zapłaty czynszu - k. 44 akt,

- rachunki - k. 45-47, 48 akt,

- informacja o wysokości raty - k. 48 akt,

- faktury i paragony - k. 52-59, 72-74 akt,

- fotografie - k. 60-71 akt,

- treść wiadomości tekstowych - k. 75-87 akt,

- wyjaśnienia i zeznania pozwanej K. W. (2) -k. 117-117v, 118v-119, 191 akt,

- zeznania pozwanego P. W. - k. 232-232v akt.)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy oraz zeznania stron - powódki K. W. (1), jej ówczesnej przedstawicielski ustawowej K. W. (3), pozwanej K. W. (2) oraz pozwanego P. W..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości.

Sąd uznał za wiarygodne przesłuchanie powódki K. W. (1), jej ówczesnej przedstawicielski ustawowej K. W. (3), pozwanej K. W. (2) oraz pozwanego P. W. w zakresie w jakim znalazło to wyraz w ustalonym stanie faktycznym.

Przechodząc do rozważań prawnych należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku (§ 2). Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (§ 3).

Jak wskazuje się w doktrynie i orzecznictwie, zakres potrzeb uprawnionego dziecka wyznacza przede wszystkim dyrektywa zaspokajania przez rodziców potrzeb ekonomicznych dziecka zgodnie z zasadą równej stopy życiowej (por. wyrok SN z dn. 7.06.1972 r., III CZP 43/72, OSNCP 1972, nr 11, poz. 198; uchwał SN z dn. 31.01.1986 r., III CZP 76/85, OSNC 1987, nr 1, poz. 4). Z orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że osiągnięcie samodzielności przez dziecko, w rozumieniu art. 133 § 1 k.r.o., zakłada zdobycie przez nie odpowiadających jego uzdolnieniom i predyspozycjom kwalifikacji zawodowych. Rodzice winni zatem łożyć na utrzymanie i wykształcenia także pełnoletniego dziecka, zdobywającego kwalifikacje zawodowe, odpowiadające jego uzdolnieniom i predyspozycjom, np. uczącego się w szkole pomaturalnej lub studiującego na wyższej uczelni. Warunkiem jest tylko, by był to czas rzeczywistej nauki (tak wyr. SN z 26.11.1998 r., I CKN 898/97, L.).

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że powódka nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie.

Powódka jest co prawda osobą pełnoletnią, niemniej jednak nadal jest osobą bardzo młodą, posiadającą jedynie wykształcenie podstawowe. Ponadto dotychczas podejmowała się jedynie prac dorywczych na podstawie umowy zlecenia. Z pewnością dotychczas uzyskiwane przez nią środki, nie pozwalają jej na usamodzielnienie się. Pozwana przyznała, że zrezygnowała z nauki w (...) w G. i zamiast tego zdecydowała się na kontynuowanie nauki w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w G., co z powodzeniem czyni. Zdaniem sądu, powódka osiągnęła jedynie w pewnym stopniu samodzielność gospodarczą, niewątpliwie jednak nie posiada jeszcze żadnych kwalifikacji zawodowych, które umożliwiłyby jej podjęcie pracy innej niż najsłabiej opłacana i nie wymagająca żadnych specjalistycznych umiejętności. Uzyskanie średniego wykształcenia poprawi jej sytuację na rynku pracy. W nawiązaniu do twierdzeń pozwanych, że warunki korzystania z kształcenia w liceum pozwalają na pogodzenie nauki z pracą w rozmiarach pełnego etatu - stwierdzić należy, że oczywistym jest, że pozwana oprócz uczęszczania na zajęcia musi poświęcić również czas na naukę własną, w tym przygotowanie do egzaminu maturalnego. Ponadto fakt, że pozwana podejmowała się prac dorywczych w celu uzyskania doświadczenia zawodowego, jest niewątpliwie zgodny z interesem pozwanych, ponieważ w ten sposób ich córka, po zakończeniu nauki w liceum, będzie posiadała bardziej atrakcyjny życiorys zawodowy. W ocenie sądu, powódka nie osiągnęła jeszcze odpowiedniego stopnia fizycznego i umysłowego rozwoju, potrzebnego do usamodzielnienia się i do uzyskania środków utrzymania wyłącznie z własnej pracy i z własnych zarobków.

Należy podkreślić, że obowiązek alimentacyjny rodziców nie wygasa wraz z osiągnięciem przez dziecko pełnoletniości. Pełnoletnie dziecko ma prawo do alimentów ze strony rodziców, gdy nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Samo osiągnięcie pełnoletniości przez dziecko nie stanowi automatycznej przesłanki ustania obowiązku alimentacyjnego jego rodziców. W większości przypadków osoby uczące się nie są w stanie podejmować zatrudnienia w takim wymiarze, jaki pozwala na samodzielne utrzymanie się. Wobec tego kontynuowanie nauki przez dziecko nakłada na rodziców obowiązek pokrywania usprawiedliwionych potrzeb dziecka, które nie posiada własnych środków na utrzymanie.

Przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletniość, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie nauki (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 1997 r., sygn. akt III CKN 257/97). Chęć zdobycia przez powódkę średniego wykształcenia, przystąpienia do matury oraz podejmowanie prac dorywczych w okresie wakacyjnym należy ocenić pozytywnie, jako przejaw dążenia do usamodzielnienia finansowego. Fakt, że powódka mogłaby czynić starania w większym zakresie i podjąć pracę dorywczą także poza okresem wakacyjnym, nie powoduje, że ma możliwość utrzymania się w pełni samodzielnie. Powódka obecnie nie ma możliwości podjęcia pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. W aktualnej sytuacji posiada ona zdolność częściowego samodzielnego utrzymania się, co zostało uwzględnione przy ustaleniu wysokości obowiązku alimentacyjnego.

Powódka wywodziła swoje roszczenie z art. 133 § 1 k.r.o., a wobec spełnienia przesłanek wskazanych w tym przepisie, rodzice powódki są zobowiązani względem niej do świadczeń alimentacyjnych.

Niemniej na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego należy uznać, że obecny tryb nauki pozwala powódce na podjęcie pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy. Powódka jest osobą zdrową, w pełni zdolną do pracy. Obecnie zajęcia w liceum odbywają się dwa razy w tygodniu w środy i piątki, w godzinach od 15:00 do 20:00. W ostatnim semestrze powódka będzie miała jeszcze mniej zajęć. Będzie natomiast przygotowywać się do egzaminów maturalnych. Przy czym należy zauważyć, że mimo, iż zajęcia odbywają się tak rzadko powódka na niektórych zajęciach posiada zaledwie 50% obecności. Oczywistym jest, że powódka musi jeszcze poświęcać czas na naukę własną, w tym przygotowanie się do matury, jednak obecny system jej nauki nie jest na tyle absorbujący, aby nie mogła jednocześnie pracować. Skoro osoby uczące się w trybie dziennym, spędzającym w szkole często po 8 godzin dziennie, są w stanie dodatkowo odrabiać zadania domowe, przygotowywać się do sprawdzianów oraz egzaminów maturalnych, to z pewnością powódka przy obecnym systemie nauki jest w stanie podjąć pracę dorywczą.

Sąd oceniając potrzeby powódki oparł się na przeprowadzonych w sprawie dowodach oraz na zasadach doświadczenia życiowego i doszedł do wniosku, że wskazane przez nią koszty utrzymania są zawyżone.

Sąd uznał, że do usprawiedliwionych miesięcznych wydatków na utrzymanie powódki (wyliczonych jako średnia wydatków rocznych podzielonych przez 12 miesięcy) należą:

- udział w kosztach utrzymania mieszkania - około 300 zł,

- wyżywienie - około 450 zł,

- zakup odzieży i obuwia - około 150 zł,

- zakup kosmetyków i środków czystości - około 150 zł,

- dojazdy - około 20 zł,

- wydatki na leczenie ortodontyczne - około 260 zł,

- abonament telefoniczny - 60 zł,

- koszt rozrywki - około 100 zł,

- ubezpieczanie - około 9 zł.

Łącznie – około 1.500 zł.

Sąd w zakresie kosztów wyżywienia, abonamentu telefonicznego i ubezpieczenia uznał je za wykazane i niezawyżone.

Sąd uznał, że udział powódki w kosztach utrzymania mieszkania nie przekracza kwoty około 300 zł. W tym zakresie sąd miał na uwadze, że powódka nadal mieszka u dziadków, zatem zwiększa ich koszty mieszkaniowe.

Z uwagi na wiek powódki, w zakresie kosztów zakupu odzieży i obuwia Sąd uznał za wykazaną kwotę średnio 150 zł miesięcznie. W stosunku rocznym daje to kwotę 1.800 zł, która powinna wystarczyć na zakup niezbędnej odzież i obuwia. W ocenie sądu wydatkowanie na ten cel po 500 zł miesięcznie jest zupełnie nieuzasadnione i może świadczyć o rozrzutności powódki. Nie jest bowiem ona w wieku, w którym wyrasta się z ubrań lub obuwia, zatem przy odpowiedniej dbałości, powinny jej służyć przez kilka lat.

Powódka nie ma również żadnych szczególnych potrzeb w zakresie środków czystości i kosmetyków, które byłyby droższe niż przeciętne. W ocenie Sądu, należało uznać za uzasadniony miesięczny wydatek na ich zakup w kwocie po około 150 zł miesięcznie.

W ocenie Sądu powódka wykazała, że uzasadniona jest kwota 260 zł miesięcznie tytułem wydatków na leczenie ortodontyczne. Powódka przedstawiła dokumenty, z których wynika, że nadal uczęszcza do ortodonty. Argumenty pozwanych, że powódka przeciąga leczenie nie znalazły żadnego potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Sąd uznał za uzasadniony koszty zakupu biletów na komunikację miejską w wysokości 20 zł. Powódka nie ma potrzeby codziennego dojeżdżania do szkoły czy lekarza, a jej liceum znajduje się w bliskiej odległości od jej miejsca zamieszkania. Wobec tego nieuzasadnione jest wliczanie w zakres jej uzasadnionych kosztów utrzymania kosztów paliwa. Powódka, jak zdecydowana większość młodych osób, powinna korzystać z komunikacji miejskiej.

Powódka ma również prawo do spędzania czasu poza domem, rozwijania zainteresowań. Jednak wskazane przez nią koszty w tym zakresie są nieusprawiedliwione. Zdaniem sądu wydatkowanie na ten cel kwoty 100 zł miesięcznie jest adekwatne do jej potrzeb.

W pozostałym zakresie, w ocenie Sądu, strona powodowa nie wykazała, aby konieczne było ponoszenie innych kosztów utrzymania. Powódka nie chodzi na siłownię, nie przyjmuje żadnych leków, nie musi kupować żadnych podręczników szkolnych, ani ponosić innych wydatków związanych z edukacją. Nadto w tym roku szkolnym kończy edukację w liceum, zatem obecnie nie ma potrzeby nabywania wyprawki szkolnej. Wobec tego sąd pominął powyższe wydatki i nie uznał ich za rzeczywiście ponoszone.

Odnośnie sytuacji majątkowej pozwanych, jako zobowiązanych do alimentacji, wskazać należy, że zgodnie z utrwalonym w doktrynie i orzecznictwie poglądem możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej nie wynikają z faktycznie osiąganych zarobków i dochodów, ale stanowią środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych. W uzasadnieniu uchwały 7 sędziów SN z dnia 26 maja 1995 r., III CZP 178/94 (LEX nr 4233), Sąd Najwyższy podkreślił, że: „ustalenie możliwości zarobkowych (majątkowych) zobowiązanego do alimentacji ma często charakter hipotetyczny, gdyż kryterium takich możliwości nie zawsze są zarobki osiągane aktualnie przez zobowiązanego, lecz sama zdolność do uzyskania wyższego wynagrodzenia. Jeżeli zatem - najczęściej - wysokość alimentów sąd ustala na podstawie zarobków otrzymywanych przez pozwanego, to nie dlatego, że pomija dyspozycję art. 135 § 1 k.r.o., lecz z tej racji, że zarobki te odpowiadają możliwościom zobowiązanego. Wszystko to prowadzi to do konkluzji, że poza całokształtem okoliczności faktycznych, które w sprawie o alimenty sąd obowiązany jest wziąć pod uwagę, istnieje pewna sfera ocen, które odnoszą się do przypuszczenia, domysłu, a nie do faktów jako okoliczności rzeczywistych”.

Głównym źródłem utrzymania obojga pozwanych stanowi wynagrodzenie za pracę P. W. w wysokości 5000 zł miesięcznie netto oraz świadczenie 800+ na młodszą córkę. Pozwana K. W. (2) nie pracuje zawodowo i zajmuje się prowadzeniem domu i opieką nad małoletnią córką. Jednak w ocenie sądu pozwana nie wykorzystuje w pełni swych możliwości zarobkowych. Małoletnia córka pozwanych ma już 10 lat, zatem nie jest w wieku, w którym wymagałaby stałej opieki, a przez część dnia jest w szkole. Zdaniem sądu nie ma przeszkód, aby pozwana również uzyskiwała dochód z pracy zarobkowej, wykonywanej choćby w niepełnym wymiarze czasu pracy. Współcześnie standardem jest, że nawet rodzice posiadające młodsze dzieci podejmują się pracy zarobkowej, również w pełnym wymiarze czasu pracy. Sąd miał również na uwadze, że pozwani powinni zapewnić podobny standard życia obydwóm córkom.

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd uznał, że pozwany P. W. winien łożyć na K. W. (1) po 450 zł miesięcznie, zaś pozwana K. W. (2) po 250 zł miesięcznie. W ocenie Sądu kwoty te z jednej strony wystarczą na zaspokojenie najbardziej niezbędnych potrzeb powódki, a z drugie mieszczą się w zakresie możliwości zarobkowych rodziców powódki. Zdaniem Sądu powódka pozostałe około 800 zł miesięcznie potrzebne na utrzymanie powinna pozyskać z dochodów z własnej pracy oraz środków pochodzących ze świadczeń przekazywanych rodzinie zastępczej.

Z uwagi na powyższe na podstawie art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o. sąd orzekł, jak w punkcie w punkcie I. i II. sentencji wyroku. W pozostałym zaś zakresie powództwo zostało oddalone jako niezasadne, gdyż nie znajduje ono oparcia w zakresie uzasadnionych potrzeb powódki, jak również w dochodach pozwanych, o czym orzeczono w punkcie III wyroku. Sąd nie uwzględnił wniosku strony powodowej o zasądzenia alimentów z data wsteczną, bowiem strona nie wykazała, aby za ten okres pozostały jakieś niezaspokojone potrzeby uprawnionej w rozumieniu art. 137 § 2 k.r.o.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie IV. sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Wartość przedmiotu sporu w przedmiotowej sprawie wynosiła 18.000 zł. Strona powodowa wygrała sprawę w 46,67%, a uległa z żądaniem w 53,30%. Obie strony były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników. Wysokość stawki w odniesieniu do pełn. powódki na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie wynosiła 3.600 zł. Natomiast wysokość stawki pełn. pozwanych na podstawie § 4 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie wynosiła 120 zł. Zatem po stosunkowym rozliczeniu pozwani solidarnie powinien zwrócić powódce, działającej przez przedstawiciela ustawowego, kwotę 1.616,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd w punkcie V. wyroku nie obciążył pozwanych obowiązkiem zwrotu kosztów sądowych i o nieuiszczonych kosztach sądowych orzekł na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, obciążając nimi Skarb Państwa.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono w punkcie VI. wyroku na podstawie z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., gdyż sprawa dotyczyła roszczenia alimentacyjnego